[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Колку љубов шират старите луѓе... После долго време ги запознав бабата и дедото на дечко ми.. А се плашев, дека можеби нема да ме прифатат, да им се допаѓам, да не се лоши и такви други предрасуди...
За секоја среќа тоа се едни луѓе кои од првото видување те бацуваат, гушкаат, се смеат со тебе како да си нивна внука.. Ах!
Најпосле сфатив колку ми недостига баба... Ова искуство ми ги отвори очите.. Ми недостига премногу. Не сум била свесна колку после 4 години... Сакам да ја гушнам, да и кажам дека ја сакам, едноставно да ја почувствувам до мене. Ми недостига и мирисот на нејзиното петочно гравче. Ми недостигаат нејзините приказни кои ми ги раскажуваше кога бев мала. Ме сакаше таа, ја сакав и јас неа. Неизмерно. Го паметам и стравот кој ја исполнуваше мојата душа кога се очекуваше најлошото. Да не остави. Секоја ноќ бдеев над неа. Секоја! Со страв дека ќе не остави.. И не остави. Душата ме боли, и ден денес. Иако од тој ден до сега не сум пуштила ни една солза, сега да... Сфатив колку значи да имаш некој кој ќе те сака и ќе му бидеш омилено внуче.. Штета, јас прерано го изгубив тоа најмилото.. Прерано... Те сакам и секогаш ќе те паметам, најдрага моја бабичке.

 

СДК...

 

Сакам да кажам дека си купив нови штикли.
Па кога на една девојка не и се сите на број мора да најде нешто да се расположи.
Така денес за мене тоа беше еден мал шопинг кој многу ме исполни.

Копнеев по еден квалитетен пријателски муабет. Но, пријателката ми е далеку.
Ајде се надевам наскоро ќе се видиме...да се изнакажиме. Знаеш јас и ти како си филозофираме, како ги анализираме другите. Толку различни карактери сме, но опстануваме некако.
За забава и light муабетче многу си одговараме.

Ајде те чекам да дојдеш, па да прошетаме заедно!

 

Сакам да кажам дека конечно си ја пронајдов песната која ја барав со месеци,ми задрнда срцево
кога една форумџика ја постирала во темата"барам песна"премногу и благодарам..
сега непрекинато си ја слушам
исто ми задрнда срцето и кога ми пиша бившиот после толку време направивме муабет онаков како што треба а не само службено,но и понатаму остануваме другари !
ми смета што сум олку љубоморна не сакам да ја имам таа болест,кога се работи за машко
исто сакам да кажам дека од денеска како почеток на месецот сакам да почнам со некои навики како да скокам на јаже по еден час во денот иако не ми се станува од креветот,
а исто имам и толку мнг за учење ама некако немам воља ниту инспирација
до каде ке ме одведе оваа моја мрза !?

 

Модро , мирно ,топло море и ситен песок.Проклето ми фали.
Наместо тоа ми пливаше кофеин во телото.
Проклетство проклетсво...Цела недела ги тегнам моиве за викенд на море,и нали ненадејно ми се појавувам од немај каде глуп тест математика.
Мамурна,после бууурна ноќ во ноќните клубови немаше надаж за мојата комплицирана врска со преубавата модра површина и хоризнотот!
И така заминаа без мене,а јас цел ден се шеткав во глупави тренерки со 29483488 логаритамцки проблеми во рака.И ај погодете? Ништо не направив,а највероватно ќе биде и поништен тестов.
Че си пукам,мајке ми!!!

Ме почестија со нов куфер.Преубав е! Уште само да го вкуси неодоливиот дух на Европа...
Едвај чекам.


Adventure is worthwhile.

 

Колку и да се трудиш за нешто ако не е пишано, ќе пропадне во вода не за кого било пецено туку за кого било речено...
Денес дознав дека стварно ме бивало за препишување И сум си го продолжила животот за 5 дена од толку смеења имам многу другарки кои би биле одлични кловнови

 

Неможам да се смеам.Ете ја и есента,а ние имавме толку заеднични планови,ама тие ке ги оствари.....Седам дома и плачам,плачам....само спомени...Често се прашувам зошто токму мене ми се случува ова? Што сум направила погрешно? Зошто мораше вака,а не сосема поинаку? Честопати ми доага во глава да одам,да таму да одам,таму каде што бевме...заедно...Ама несакам толку да се секавам зошто повеке ке ме боли....Како и да е,јас ке бидам среќна ако тој што најмногу го сакам биде среќен,а за мене не е важно,што биде со мене,нека биде и да умрам не е важно.Ниту ми се јаде ниту ми се пие,ниту ништо,сакам само да отидам некаде далеку,многу далеку....каде што ке бидам сама.

 

Немате појма колку ми беше мило што го видов бившиот додека со идниот шетавме окезени
Да мило ми беше затоа што слушав дека зборел типот бил 100% сигурен дека јас уште го сакам, и дека никогаш нема да го преболам, дека цел живот ќе жалам за тоа што се верил
Да, да, сега со свои очи виде дека се лаже самиот себе срцка, ете гледаш не плачам повеќе за тебе, конечно и јас најдов некој што ме заслужува.

Отидов јас да ги искористам последниве топли ноќи, отидов да се возам со мотор со Мете

Имајте пријатна вечер, се гледаме покасно

 

Hе му е прв пат на мојов да ми каже дека кога - тогаш ќе сум му раскинела. Дури и причината ја знае, однапред.

Aко си толкав пророк, земи на тв, и толкувај судбини.

 

Октомври
Поглуп од Септември, малце помалце глуп од Ноември!
Мене Октомври секогаш ми задава маки, секогаш ме става во небрано(буквално), секогаш ме тресе во 6 наутро и ме поти во 12 напладне. Ми дава горчливи помени и уште погорчливи празници. Ме секира со секое ново утро, ги секира моите, ме прави дотолчена и не ме остава ни ден да си посветам себеси. Октомври.
А колку само убаво име носи месецов

 

Драга фемина, не мразам луѓе, баш напротив, се нарекувам себеси човекољубец..
колку мразам мрчатори, и луѓе што мислат дека се најпаметни, тоа е неверојатно! Абе ко да се вработени да коментираат глупости, па ако видат дека имаат причина да се спукаат, одма први се!
Значи сакав само да и укажам на девојчето во модни критики дека тоа не е венче (смајлиштосекрсти) што патем СЕ ГЛЕДА дека не е ама ај, сирота можеби и не видела убаво
Одма морало да се мрчи дали јас сум прифаќала критики или не..
Па јас не сум будала да ставам слика ако верувам дека само позитивни критики ке добивам ..
никако квалитетна дискусија да не можело да се разврзе , се трол до трол у пичку матер

 

Не се нервирај де Се гледа дека не е венче како украсно, како моден додаток, туку е венче за специјални пригоди, колку што можев јас да забележам. Но, ете може не знаела како да го напише, па го употребила тој збор.
Без нервози

 

Го знаете чувството кога имате премногу за учење и не знаете што побрзо да седните да учите? И си ја тупите главата: Оти не си учев со ред, сега во последниот момент ми текна? Епа... јас моментално сум таква Хемија, биологија, македонски, физика.... Одам јас, се препуштам на книгите
Е, на ова песна ми текна

http://www.youtube.com/watch?v=fY1gDjVETIc

 

Станав и јас твитераш. Тренд било да се тагнеш на 4sq, да сликаш храна, и да твиташ на секои 2 ипол минути.

4sq неам оти неам телефон со Андроид, храна не сликам оти камерата ми е слаба, и на секои 2 ипол минути да твитам стварно е досадно. Има два-три члена кои ги следам оти постираат навистина смешни твитови, буквално паѓам на земја, а останатите се за да гледам сеир.

Имам само 7 фолоуерс многу сум тажна

 

Нервозен период.Треба да ми дојде црвената тетка на гости ја чекам ама додека да дојде јас со сите се испокарав, се ми смета , не ми се зборува...а за тоа колку повеќе сум чувствителна не ми се зборува.Сега некој и да ме навреди ќе се расплачам

Spoiler

П.С да не зборувам и за тоа колку ми е тешко да се уклопам во ново друштво , сега факултетот се нови колеги.Има и познати ама не е тоа тоа , не се моите другарки тие или пак некој со кој сум се дружела.Ништо само се надевам дека ќе се уклопам побрзо во друштвото, пошто многу глупо ми е кога сите си зборуваат а јас само си молчам.Едноставно таква сум неможам веднаш да остварам контакт со луѓето..тоа ми е голема мана

 

Конечно и јас од утре почнувам со предавања на факс.Хмм...зарем и за мене почнаа предавањата Оууу нооо па и не сакам баш.Поубаво ми беше кога си се шетав и спиев до 12 по пладне.Ама ај ќе се издржи уште оваа година.

 

Помогни на пријателот во неволја, и тој ќе се сети на тебе пак кога ќе биде во неволја...а дали ќе се сети кога ти ќе бидеш во неволја? -Не би рекла. Знаете како, сите меѓусебе се другари, другарки, абе први се, она све супер во весели моменти, договарања за искачања, за школо/факултет/работа, едно друго... а ко ќе дојде време да ти затреба помош колку од нив ќе ти помогнат? Дали воопшто и ќе се најде некој таков.
Сакам да кажам, си се дружам, дружете се и вие, само немојте да паѓате во несвест и очекувате којзнае што од пријателствава на денешен ден, греота е, ќе се разочарате. А, ако се најде некој што ќе ве изненади и самиот се понуди да ви заврши работа, ооооо ценете го, редок примерок е.

 

Луѓе, па јас сум човек...!

Денес не можев да се контролирам. Денес за прв пат во мојот живот плачев, велам прв пат, бидејќи беше од срце. Солзите се тркалаа по моето лице, срцето ми се одделуваше на ситни парченца, крвта ми се смрзна. Осетив болка, излив на емоции како никогаш досега...

...Се` почна ова проклето утро, со нарачката на тоа проклето горко кафе, дефинитивно најгоркото кафе во мојот живот. Седевме ние тројца, и не знам кој ѓавол ме натера да станам, проклет да е моментот кога ме викна да прошетаме. Таа стана, а јас со двоумење тргнав по неа.
Никогаш не сум ги сакала тие наши прошетки пред секоја ваква, напната ситуација.
Разговаравме, се навраќавме на случки од минатото, кое патем, е болна тема за мене. Целиот разговор кружеше околу моето заминување. Индиректно, но толку впечатливо.
Тогаш, ја сфатив поентата, но не ја почувствував горчината на зборовите.
Со мало задоцнување се вративме, а таму не чекаше тој. Го допив кафето, и тргнавме.
Промената во моето расположение се забележа уште зад воланот, мојот поглед се губеше некаде на хоризонтот, бев невообичаено тивка... Не е својствено за мене да тргнам со 2ра, премногу често губев контрола над возилото, ја губев бојата на лицето - пребледев, се препотував...
На сите тројца ни беше јасно, и повеќе од јасно дека овој пат не ми е сеедно. Потешко е од било кога. Но, верував дека нема да пукнам, верував дека како и секогаш - така и сега, ќе ги поттиснам чувствата, и вешто ќе ги сокријам зад својата совршена насмевка. И ќе успеев во тоа, да беше како и секој пат. Но, не е...
Пристигнавме, седнавме, ја направивме нарачката. Тогаш, ја погледнав во очи. Ми се обрати, зборуваа нешто за мене. Јас се фокусирав на нејзиниот лик. Има прекрасна насмевка, прекрасни очи. Ќе ми недостасува. Сфатив дека зборуваат, гледав дека мрда со усните, но не слушав. Се исклучив. Гледав одредено време, се` додека не ми се замагли видот. Очите ми беа полни со солзи. Сватив дека ќе заплачам. Станав од столчето, нозете ми се пресекоа. Очигледно беше дека плачам, со трчање се упатив кон тоалетот. Ми текна на онаа утринска прошетка, и на зборовите. Е тогаш, ја почувствував вистинската тежина на разговорот, ја почувствував нејзината љубов према мене, сфатив колку и значам.
Не можев да се соземам, плачев како мало дете. Клекнав на колена, заклучена во тоалетот. Го колнев тоа проклето, горко кафе. Го преколнував денот кога се` ова започна. Очајнички го барав крајот. Жалев за сите свои постапки, и бев спремна да дадам се` што имам, во замена за она што го изгубив. Или барем, да не продолжам да губам. Мислам дека некои работи од кои се оградував и држев дистанца, конечно го пробија патот до моето срце.
Не можев цела вечност да поминам во ресторанскиот тоалет, па пробав да се средам, колку - толку да изгледам нормално. Ја отворив вратата, а на прагот ме чекаше она. Со истата насмевка, и солзи во очите. Тоа беше поглед, прегратка, момент што вреди. Таа вредност е бесценета!
И како, објаснете ми дали е можно да останете рамнодушни?!
Ја почувствував таа горчина, од утринското кафе. Немав сили да изустам ништо. Зборовите ми стоеа како кнедла во грлото. Ме гушеа. Плачев. Повторно...
...Се вративме на маса, на мое инсистирање ја плативме сметката и заминавме. Немав сили да седам на тоа место, до него, а карши неа. Да седам, додека очите на присутните гости се вперени кон нашата маса. Тој притисок би бил премногу, не би издржала. Тоа не ми беше потребно.

По пат, напнато. Како што се ближеше Скопје, сите посакувавме времето да застане. Молк, никој не се осуди да проговори. Или немаше сили. Се слушаше само радиото. И подобро, некогаш тишината има големо значење.

Не можам да се воздржам, а да не заплачам додека го читам текстов пред да стиснам "Испрати". Ќе ми недостасува, можеби најмногу. Сега сфаќам колку ми значи. Колку ја сакам. Колку она ме сака мене. Ќе и недостасувам, знам. Ми кажа...
Можеби треба да и кажам дека и она мене ќе ми недостасува. Веќе почна...

 

Нема подобар понеделник од оној во кој крајот му се гледа удавен во пиво. А утре, пази имам слободен ден. Има да готвам, ау ау! Си купив нудлс, едночудо зачини, шкампи и црн грав и ќе експериментирам. Ако бидне нешто, супер, ако не - ќе јаде Џеки пред зграда Ми иде гласно да викнам: МИ Е ГАЈЛЕ ЗА СЕ’! Ама онаков, извик ко од госпел хор.

Октомври. Сабајле се распеав некој блуз во кревет, скроз заборавајќи дека е понеделник, први, сите ќе го тупат со Грин Деј и будењето, јадев кинески ориз, денов ми беше наопаку се’ до 18ч. кога дојде вујко ми од Охрид со пуна торба бело грозје и гушкање за промоцијата за Антологијата. И тој како млад пишувал, издал две три книги во времето на Стојан Тарапуза и прегорд е со тоа. Јас сум веројатно тој, малку побудалестиот наследник.

Таратур и ракија. Е така после работа со другаркиве го договоривме викендов да избегаме на свеж воздух некаде. Далеку од мобилни, лап топ, интернет, гушење, фаст фуд и мажи. Да, сопствените. Ма да ја мојот и да сакам не можам да кажам дека сум далеку од него, ами предалеку!

И би, конзумерски ишарети со мутавиот келнер во Фиренца, дечко донеси две ракиичиња, цезар, плус пиво, таратур и салфетки, молам, музика за подгревање нервоза од шпицата на Star Wars на среде плоштад, мене ме пофалија како имам две кила мањак, а јас мислам дека сум во пмс лудило и дека сум огромна ко балон, ме фаќа блага параноја, не ми се прави ништо, ми се води љубов, ми се лежи цел ден со него во кревет да си ги галиме мешињата и да ми купува колачи и да ги делиме со се трошките на кревет. Е така. На ова самување до бескрај, успеав да ја испратам Нате во Бергамо, ме очекува таму зимава, јас не знам што е планот, да му се јавам на свекорот и да го прашам како е, да му пренесам впечатоци од далеку, а да чувстува дека се’ е во ред со мене и син му. Влегов веќе во таа фамилија, и колку што е лудо, толку е и богатство. Не знам. Се спремаме за МЦМ вечер. Ми се пие пиво од испотена чаша, фрлив џабе пари за фризер, не сум нешто воодушевена, али ај. Заклучно со денешниов ден, имам статус на чекач на Љубовта до бескрај.
Жива, здрава, уморна. Пре би само овие две онака, а третото само од секс

Така бива во животот. Не можеш да се бориш со ветерници. Можеш да си мачка космонаут и да ги ловиш рибите - ѕвезди на небо додека не ти исполнат желба.

Мојата е малечка, но не сакам да ја споделувам. Така ќе стане голема. А и јас со се неа.

 

Прв пат во животов имам пари кои немам време да ги потрошам (смајлиштосеиздишува).