[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

СДК:
Убавината на душата засветлува кога човек со сталоженост издржува да по една несреќа, не затоа што не ги чувствува, туку затоа што е личност со возвишен и јуначки карактер.
Толку.

 

Обожавам денови на правење Ништо.

А тоа Ништо се состои од диплење зимски алишта и прередување на плакар. Местење зимски обувки на пониските катови, сместување балетанки и сандали на повисоко. Купување намирници за мексиканска салата, експериментирање во кујна и сласт од изеденото. Претерав со чилито, и сега кивам, кашлам, плачам, ми тече нос, ама ми е убаво. Зачинот си има пат како да стигне до моето срце! Луто а така благо.
Си философирам. Ми донесоа колачи за душа. На гробишта одбив да одам. Уште не сакам. Дедичко, знам дека не ми се лутиш, си се разбираме и во сон. Се прошетав кратко, сладолед, муабети, опуштен ден, речиси е лето. Утрово се скајпавме, мојата фризура за него е мачкеста и слатка. Маж. Што ќе ти каже. А ја жена, очекувам којзнае каков комплимент. Свашта. Очекувања, за Љубов и од неа, имаме секогаш главоболки, зар не! Ама што... Ми недостига. Му кажувам. Трепкаме ко чакнати пред монитор. Ќе помине време. Нема да можам да одам таму. Ќе го чекам. Лисабон го откажале за наредна година. Не ни мислев да одам нешто посебно, кога ми кажа Нено дека имало премногу работа, и дека мора да ми се извини, си викам, чуму таа куртоазија, кога мене повеќе ми олесна. И подобро, ќе го искористам периодот за пишување, за некакви соништа што ми значат. Си се тешам, можеби грешам. Не знам. Понекогаш ми е доста од Животот. Сакам да се скријам од него. Ама баш така.
Да одморам од темпото барем.
Вторник, личи на сабота, личи на се’. На мафин со капини, ама ко да не ти се јаде од него. Ја чекам даде да се врати од работа и да одиме на шопинг. Си најдов чадор со бубамари во Севе и два пара патичиња што за ич пари, а ми треба и ранец. Да. Голем, ко за лап топ, ама и за криење човечки трупови во него Имаше во Џамбо, ама сите се детуњасти, па се мислам дали е соодветно тоа. Ми треба, сакам да напикам се’ во него и да исчезнам накај Маврово викендов. Ќе се меша ајвар, ќе се пуцкаат пуканки, ќе се јаде пченка печена на ќумбе. Се надевам. На работа полудевме. Не знам до кога ќе се тера вака, ама не е добро. Не е хумано. Редици зборови, а реалноста си тече. Мене ми пука филм и сакам да си отидам, ама ми требаат пари. На сите ни требаат. Како инаку ќе отидам некаде без пари. И така, лицемерно е. А мораш. И трпиш. И ти се чекаат подобри времиња. Па те тепа мајчински инстинкт и сакаш бебе од него. Го чекаш. Ти купува чевлички од уџум. Ти покажува слики каде бил. Срце ти се стега. Па си ветуваш дека ќе ја чуваш Љубовта. За неа ќе чекаш, пишуваш, твиташ, скиташ, создаваш, биваш подобра Ана. Подобро Јас и Нас. Ќе гушкаш можности и ќе се надеваш и на безнадежност.
Да, денови кога не правам апсолутно Ништо, туку си играм куклен театар со мислите. Аплаузи не ми требаат, и онака мојата публика одамна легна да спие.

 

If man wants you, nothing can keep him away... If he doesen't, nothing can make him stay...

 

Oвој дел од денот, дефинитивно го мразам
Премногу е здодевен. Сонцето грее,па зајде зад некој облак,типично време за спиење. Научив се. Сега си слушам една песничка и звукот од секирата како цепат дрва. За моја среќа си имам тераса, па можам да излезам на неа и да си потпевнам некоја песничка или да си се исплачам. Да играм кога нашите победуваат и да си замислувам некој кавалер како ми пее. Конечно ќе прошетам малку со татко ми,а мајка ми нека си седи дома. Па, така падна ждрепката,бре А,кога ќе се вратиме дома татко ми и зарача нешто бачко како за душа и ајт пријатно

 

Не ми требаше ова.
Знаете како е кога нешто што го сакаш не можеш да го имаш? И ќе се најде некој до тебе и ќе ти рече: *Немој да си тажна, ќе ти купам чоколатце.
-Чоколатце?
-Ај ќе преболам. И со чоколатцето ќе ми биде убаво, не е некоја замена, ама доволно е, ќе заврши работа Ќе чекам.

Чекав, чекав и нема чоколатце сега
Нема веќе да верувам во такви утехи.
Сега ќе си барам друго чаре, некое помало чоколадо - друга замена на ветеното.

 

Да не ме замараш!
Сега станав од спиење.

 

Никој нема право да одлучува за некој живот.

 

Јас нешто не сум добра и нарушен ми е биоритамов, или времево нешто...
Јас мислев есен е, па зима доаѓа.
Ова нешто спротивно

Како и да е... Обврски, обврски.
Бизи фол (ор самр)

 

Ми фали Несреќниот мој..

 

СДК понекогаш се прашувам како можат другите да продолжат со животот или било што,а јас само стојам и ги гледам сите...Се чуствувам како да сум во средина на еден круг и како сите кружат околу мене,а јас само стојам и ги гледам.Понекогаш ми е страв да направам нешто,да започнам нешто само за да не згрешам...


Тешко ми е да се пронајдам себеси во цела оваа збрка

 

Веќе долго време стојам на раскрсница.
Треба да одлучам дали ќе свртам лево или десно.
Ако свртам лево...тоа ќе биде тежок период за кој ќе ми треба повеќе време и сила за да се вратам во некоја нормала. Имам толку идеи и визии за напредок. Но, пак нема да бидам во срцето исполнета.
Ако пак свртам десно, ќе имам срце стопено од љубов. Но, црна дамка на душата. Со тек на време се намалува, ама сепак убива.

А да се вратам назад јас и да не се мачам?

 

СДК дека се запознавме со едно девојче на ФБ и не е можно да сме толку слични(во карактер,интереси) ! Сенка една на друга,impossible !

 

Нови почетоци, брзи и спонтани, сериозни и воодушевувачки...
Добро ми е, но ми фалат уште неколку часа во денот...
И... ич не се сакам бидејќи еден месец немам напишано ништо во дневникот, а чудо работи ми се случуваат. За да бидеш во игра мора да го фатиш ритамот на Скопје, во спротивно губиш многу.

 

Зомг! Форум!
Немам шкртнато со денови. Немам ни инспирација, ни време.
Абе, онака, како да ви кажам, арно си е.
Најслатко е кога е неочекувано. А јас сношти неочекувано си добив гага карти за претстава од пар чие друштво им откажало. Не стигнав ни фала да кажам на луѓето, бруки.
Потоа неочекувано се насобравме со друштво да вечераме, а уште понеочекувано не трефна да се качиме во кола и “вртиме кругче“ дури до Свети Николе, едно попатно манастирче, па назад, пиејќи пиво и дискусирајќи животни филозофии.
Не знам дали муабетот ни легна поради пивцето или карактерните сличности, ама си стекнав нови познанства. Уште поубаво е што луѓе ко овие кои ги запознав, ми враќаат верба во човештвото.

Работите убаво си се враќаат во колосек.
Го средив факултетот, но ме мрзи да одам на предавања за само да ми читаат од книга, чиниш бедтајм стори е, а јас сум 3 годишното што не знае само да чита. А, не, фала.
Си тргам настрана пари за еден бел, црвен, голдентоп или санбрст Гибсон. Уште немам одлучено кој ми е поубав. Со години му ја мислам, ама среќа што не се решив да купам од наш пазар. Јес да ќе ме чини ѓавол ипол, ама тој сон морам да го имам во раце, па Јана мајка нека е!
Тоа на “професионален“ план.
На личен план тупкам. Не знам бе, полека се движам ептен, а искрено, никаде и не ми се брза.
Со еден само си правиме лајт муабети, повеќе со смајлиња, чисто онака, да не се изгубиме начисто.
Со два и неговата оуврли атечт грлфренд бевме вчера заедно. Два е лудак, ме гушка пред неа, оди покрај мене, а ми врти на мобилен да правиме муабет од заебанција. Претерува искрено, па после се лутеше што не му дала да се поздрави со нас.
А мени незгодно, јух. Не бе, сериозно е глупо чувство, ама оди реагирај некако без оуврли атечд да те скенира, а да не го сфати тоа на лош начин?! Којзнае колку пати и на колку начини ме има ликвидирано во себе.
Не бе, ни двајцата не знаат што сакаат, а јас треба да стојам in the middle of nowhere и да пробувам да ги дешифрирам дури се борат самите со себе.
Ама ако де. Не ми се замара за тоа искрено, имам многу други планови на ум.

И дали тоа однадвор ми замириса на дожд или некој си ја мие терасата?
Сакам дожд!

 

Не сум можела и не можам да ја сфатам таа опседнатост со шопинг, облека, чевли... особено со чевли. Треба секое женско да ја има или...!?

 

Еден млад брачен пар влегол во најдобрата продавница во градот.
Мажот и жената долго ги гледале шарените играчки наредени на полиците,и некои на подот.
Имало толку многу кукли кои се смеат и плачат ,електронски играчки,мини кујни и разни други.
Не можеле да се одлучат.
Им се приближила млада и отмена продавачка.
“Видете“,објаснувала жената,
“ние имаме мало девојче ,но и двајцата сме отсутни по цел ден,а често и навечер.“
“Се работи за девојче кое ретко се смее.“продолжил човекот.
“Би сакале да и купиме нешто што ќе ја усреќи,“повтори жената,
“И тогаш кога нас ќе не нема....Нешто што ќе ја развеселува кога ќе биде сама.“...
“Жал ми е,“се насмеа продавачката.
“Ние не продаваме родители!“
Затоа најдете време за вашите деца....

 

^ Јас ја немам

Калиопе ма ти дури до кај нас си дошла . Следен пат да оти .

 

Неколку дена не сум пишала ништо, ама пуст недостаток на време... Тоа е.

Ќе бидам кратка и јасна.
Новата работа - ми се допаѓа многу. Задоволна сум, вчера и денес мислам дека ептен се уходав, и најпозитивното од се’ е што имам супер колешка, која ме научи на речиси се’ и многу сум и’ благодарна. And we clicked right away (не во лезбејска смисла, нормално) Ми се допаѓа работата, навистина. Фирмата - топ, услови - топ, навремени се во врска со се’, ажурни и така. Уште првиот ден добив се’ што ми беше ветено, а и нешто плус. Презадоволна сум, а воедно и пресреќна и едвај чекам да земам плата

Друго, станување наутро = проблем. Сум изгубила рутина, не можам очи да отворам бре! Ама ќе се сетам дека ќе одам на работа и инстантно ми се појавува насмевка на лицево. Се’ додека е така, не се бунам. Најважно ми е да ми се допаѓа работата, да си ја сакам и со задоволство да си ја работам. И иако пред малку си дојдов и нозеве ми се деформирани од штиклите, едвај чекам утре да одам пак Навистина, среќна сум.

И така, ај да не замарам веќе, мислам дека е и повеќе од јасно дека ми се допаѓа новата работа Поздрав до сите, а јас отидов да шетам, да го фатам она што остана од денот

 

Мислам дека ќе умрам утре. Не сум јас таа личност која шпарта по продавници за облека, штикли оф мори мајко. Знам женско сум I get it ама не ја сакам таа работа, не сум зависна од тоа жал ми е што ќе го разочарам целиот женски род. Поубаво машко леле ни нокти, ни депилирање, шминка (јас и така не ја користам) но што е многу многу е малтретирање е.

 

Don't give your opinion unless being asked. People don't give a fuck what you think anyway unless it makes them sleep better at night.