[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Баба ми сега дојде на едно пола саат-сааат муабет.И покажував слики од кога сме биле мали,видеа,па за свадби,за Нова Година сликани сите заедно,со братучедите и братучетките (нјблиските сме си 5) па изгледавме и едно видео што го има направено братучетка ми како времеплов...Сите слики од нашет раѓање до сега во 5 минутно виддео.Па што убаво си се потсетив и сватив всушност колку е важно семејството во животот и колку убава фамилија си имам

 

Одамна немам пишано во СДК , постојано сум растрчана со обврски околу факултетот. Пола ден сум на предавање,пола ден учам. Гледам само да не си кратам од спиењето ,без тоа не можам. А,речиси сите други активности ми се сведени на минимум. Само петок си дозволувам да ми е слободен,за да присоберам сила. Зошто ќе станам анкциозна и постојано нервозна и под стрес.

Многу голема промена ми беше почнувањето на факултет,некако тешко ми одеше прилагодувањето. Освен тоа сите гледаат многу негативно на мојот избор заради долгиот период на студирање што е потребен за овој факултет. Ама на крајот од денот иако сум напната ,сепак интересно ми е и уживам во тоа што го учам.

Како што во еден претходен пост реков,знаев дека тој ќе ми биде најголема потпора. И дека заедно ќе се буткаме во годините што следат.

Ми останува убаво да се одморам денес,да прошетам и да ги видам баба и дедо.

Имајте убав викенд. И одморете се и за мене, зошто одморот го цениме само кога го немаме.

 

СДК ... ме чешка десната рака (дланка)

 

ПЕТОК! Дојде мојот ден јее!

 

Денес ми е ден на Одри Хепбурн. Ја обожавам, жими се. Ја засакав многу одамна кога прв пат го погледнав Појадок кај Тифани, и уште еден филм кој моментално не ми текнува како се викаше. Имам 14 торенти со филмови каде таа е глана улога кои чекат да бидат изгледени. Денес секако неможам сите да ги изгледам ама колку се може толку
Зборот ми е. Нема квалитетни глумци бре. Никаде. Кога гледам вакви филмови од 50,60,70, години имам една огромна желба да сум се родила во тоа време. Модата, начинот на изразување, шмекот на во тоа време е многу по-привлечно. Ниедна серија и филм не ми прави кејф како филмовите на минатиот век.

Фак Госип Грл, Прити литл лајрс, Кардашијанс, и остало. Неможе да се мери, неможе.

Спојлер

 

Инаку првата буква е голема не знам колку сте ја учеле азбуката и како почнува секоја реченица. Добро сега има секакви луѓе нАли. Малку стресови пред битниот момент што е многу нормално се надевам дека се ќе пројде во најдобар ред и сите ќе си се изнасмееме слатко. Мајка ми направи толкава сцена но кога го виде сфати дека е убав, најубав епа јас не сум малоумна па да не знам што да си одберам. Знам дека го немам најсовршеното тело но сигурно дека нема да одберам фустан до пи*ка тоа за мене не е во ред. Ама таква е приликата..ќе видиме како ќе ме бендисаат

 

Можеш да одиш во лудница, можеш да одиш во затвор, во градинка, во средно, на планина, на плажа, на остров, во парламент, на работа, во болница, во маало, низ град, во парк, секаде, било каде, ама како што на факултет ќе сретнеш ретардирани луѓе - никаде! Најголемото искуство во животот, најголемата школа, не стекнуваш знаење, стекнуваш обука за справување со будали. Или ќе ја поминеш или ќе те конзумираат.

 

СДК....е како да не се расплачам после ваква испратена слика/порака од дечко ми

 

Не мисли на него,не плачи и се има нешто ново да ве потсети на тоа и да ве расплаче.Не,јас треба да се изолирам од овој свет.....

 

Некако на периоди фаќам како на сите да ни се местат ѕвездите исто. Еве таков е периодов. Сите збориме за исти работи, слушаме исти работи, помислуваме на исти работи,а се работи за скроз различни личности во секој поглед. Изгледа и не сме толку различни и посебни,а?!
Само на форумов колку исти мисли си фатив и колку исти музички избори фатив и колку само исти емоции како моите периодов...и тоа со феминки кои се оние делчиња во колаж со специфични бои. Седнувам на јадење, во друштво муабет што сум го мислела вчера, седнувам на кафе, проблеми кои и мене ме мачат...и ете пак,истото...
Само сме луѓенца,ништо посебно... кутрички сме некогаш, колку со сите сили сакаме да отскокнеме од толпата... Па некако ме фаќа жал за сите нас,колку сме ситни и непосебни, а како егото знае да направи да го мислиме спротивното.

 

Денес ми текна дека треба пак да застанам на нозе и пак да отворам очи за нова борба . Пак онаа исцрпувачка борба, во која Јас ке сум сама, а некаде пола од светов против мене ...
Борба во која ке се борам против сите за да дојдам до оние вистинските ако уште постојат.
А незнам од кај да почнам, имам еден куп обврски и работи и проекти за завршување .
А сонов мој очигледно не зависи од мене, ами од другиве у иста игра што сме. А тие такви се , ко скржави ко да нејќат да ти помогнат, небаре ке им го земеш престолот. Такви се лажат, те гледаат у очи и ветуваат, ти зборат како ке бидат зад тебе, ти зборат дека не си единствена дека си заедно со нив, како нив .. А кога ке дојде моментов за да се исполни кажаното, ги нема ... Е ке ги нема, нема ни луѓе у овој свет за да ги има ...

Ама не бре, сум кажала и пак ке кажам дека не отстапувам од сонов мој. Нема нема и НЕМА !

А ке се снајдам, каде, што, како, кога незнам. Очи ке им бодам со секој нов изваден проект.

И мака ми е од светов што е ваков расипан. И мака ми е што сум опкружена со такви (не)луѓе. Да немаш бре кому да му се отвориш, кого да побараш , да немаш никој до твоја страна .

Ама ке успеам пред сите нив што трчаат. И ке им докажам дека и Ние можеме .. шупаци едни, мислат ако се машки само они се у игра ?? Ма ни на сон бре
И ке се искачам највисоко за да ги погледнам од горе и да се свртам кон нови цели .

Спојлер

Спојлер

 

Само што ќе речам едвај чекам нешто, настинувам ден пред тоа или тоа нешто биднува откажано.
Пред секој важен датум каде обавезно треба да се сликам, ми излегува херпес.
Носам чадор во ташна секој ден од годината, освен оние денови кога ќе погледнам надвор и си велам убав ден ќе биде ова.И секогаш заврнува.
Секој пат, без исклучок, кога ќе успеам перфектно да ставам маскара, тогаш баш ми се ќивнува и се размачкувам.
Поздрав до Марфи...

 

Се сеќавам на тебе секој ден , секој миг , секој час . Се сеќавам на тебе со тоа што правам добро дело во твоја чест .Се сеќавам на тебе со тоа што сум дел од тоа што ти го започна, твојата мисија на добрина ,љубов и музика ...Те носам со себе довека и ниедно сеќавање немам без тебе .Се што незнам да искажам го чувам во моите мисли а таму си прекрасен , строен , преубав , таму вечно ми ја пееш Тајно моја и таму вечно постоиш .. Ќе те сакам довека !

 

Многу ни се убави спомениците низ градот кои никнуваат на секој чекор како чума,амадоколку се и некои други работи како треба.

Е сега да не бидам грешно сватена јас сум за тие работи го чинат градот поубав историјата побогата, ама вчера сум се затекнала со една иритирачка работа , која ме направи да мрчам цел ден.Како битолско чупе кое неодамна се снаоѓа во Скопје , отидов со мојата голема љубов и радост т.н Библиотека !
Што да видам како пустински логор , конкретно за читалната зборувам нечисто , старо не уложено абе аман простотија , а таму идиш да си седниш како човек да читнеш да искулираш и на сето тоа плајќаш , ама ние сме Македночина нели

Кој знае дали ќе му текне на некој т.н ПОЛИТИЧКИ АНЃЕЛ да слета во тие простории да види што е како е , и тогаш да види дали треба да се инвестира уште во еден камен кој ќе виси на и околу плоштадот па да се порадуваме малце и ние читачката раја .

 

Една сасвим обична и глупа приказна,која изобилува со архаизам,ама умните ќе ја сфатат што е поентата... Муабет на пријател ( другар ми, бившиот ми,сеедно како сакате) со татко му,за мене во времето кога дипломирав...
- ***** дипломираше.
- Да? Ајде со среќа нека и е. И што ќе прави сега?!
- Па не знам, викаше дека ********** и *********,ама ќе видиме. Има планови.
- Е како бе на ***** сестра му заврши и ене ја 30ка напука,ништо.
- ***** има големи цицки,што да ти кажам?!

Мислам дека ќе ми го разберете муабетот кој нема врска со големи цицки, туку една проста приказна за нештата у животот. Дури и татко ми ја одобрува ко приказна со поента каде цицките се симбол за нешто друго,впрочем сфатете ги како непостоечки во приказнава од секојдневието.
Тоа е.
Бидете мудри со себе и за себе. Секој со своето,а кое е вашето?! Моето сигурно не се *другаркиве*(иако да,некад може и да ти помогнат и е убаво да ги имаш зошто некои блузи стојат подобро и така... )... ама не знам ни што да кажам што е моето. Го имам,го немам, константна ми е борбата до крајната дестинација ко геријатриски центар во Мајами и среќни внуци кои ќе доаѓаат со радост да ме гледаат. Полн ковчег искуства, печат, исполнет живот... Ми е гајле за туѓите панталони од манго или џемперот од Бершка или кошулата од Зара. Ми е гајле што размислувате за големи позиции кои можеби и не ги заслужувате,а почесто и не ги рака на срце. Ми е гајле што одите на одмор за да видат другите. Ми е гајле што правите многу работи зошто ви се допаѓаат,а не се познавате доволно за да сфатите дека не е тоа тоа кое ве прави среќни... Колку побрзо ќе го сфатите истото, толку искрено ќе можете да се израдувате со оној кој бил некаде или постигнал нешто, да го имате за пријател...зошто сметате дека тоа е прекрасно,ама затоа што се знаете себе си знаете дека повеќе сакате да чистите слонови уши во Индија, него ли да се сликате на мостот на воздишките во клише поза. И се тоа е прекрасно и убаво...
Луѓе...животот не е само пијанчење,ако не ве прави среќни, не е спиење со милијарда партнери... Животот не е пат по светот на места кои и не знаете како да ги вдишете...животот е внатрешното патување,на вашите внатрешни желби и идеи да го преточите во прекрасна реалност,која е единствена.

Нема погрешно и исправно... Не е поисправно и поубаво да одиш во Истанбул, наместо во Париз... Ама да речеме убаво е да го прошеташ светот, ама дали повеќе сакаш лахмаџун или киш?! Во која средина се чувствуваш поприпадлив?! Не е за сликите на фејсбук... Не одете на одмор само затоа што така треба, ако го правите тоа за останатите,веројатно ќе бидете многу несреќни кога ќе напишете дека сте биле на Ибица и мислите дека светот ќе помисли ФАНСТАТИЧНО,БЛАЗЕСИ ИМ, твојата пријателка била на Тајланд... и ти очајуваш зошто не си бил таму и не можеш,туку си бил на Ибица...
Тоа е тажничко,ем депресивно.
Или како што разврзав муабет пред малку, по секоја цена да заминам во странство на студии... Дали сум за таму?! Дали ги знам сите опции... дали го правам тоа за себе?! Што барам од тоа искуство?! Да научам нешто од формалното образование или да ги измерам улиците на Виена и да уживам во колориотот на различните луѓе?! Дали сакам да се вратам?! Дали треба да ја мразам кучката која замина, а јас не?! Па можеби таа има повеќе пари и шанса да се врати тука и никој пат да има потреба да ги оправда парите на нејзините... Можеби ако останам во мои услови, сакајќи да ги вратам парите кои сум ги вложила ќе бидам помизерна од самата мизерија лично. Можеби ќе ми биде тешко и лошо. Можеби и нема многу да помогне, ама знаејќи се себе си драги мои, ќе знаете што да очекувате од себе на крајот. Не правете нешта кои едноставно ве воодушевуваат, но реално и не ги сакате или не ги можете...

Направете му услуга на универзумот, а најмногу на себе... од сите патувања и можности кои ги нуди овој земен свет, направете го најинтересното... растете сами со себе, научете се какви сте, направете го тоа незаборавно и вртоглаво добро патување и конечно бидете среќни со себе на која и да сте географска широчина во светов. Тоа е единственото правило и толку. Нема погрешно и исправно...нема погрешно и исправно... И немојте да се трудите некому да ги наметнувате своите. Бидете само добри луѓе кои не повредуваат други луѓе, бидете само добри пријатели,а мислам дека го можете се тоа само ако вистински се запознаете себе си. Не може да ти биде добар другар оној кој ќе ти завидува зошто си заминал во Индија, а тој не може органски да ја поднесе и повеќе го сака оној европски тип на култура, ама едноставно смета дека тој заслужува повеќе од тебе да се слика качен на слон само затоа што не се познава себе си.

Мислам дека ме разбравте...

 

СДК...
"Seems like everybody's got a price,
I wonder how they sleep at night.
When the tale comes first and
The truth comes second yust
Stop for a minute and...
Smile

Why is everybody so serious
Acting so damn mysterious
You got your shades on you eyes
And your heels so high
That you can't even have a good time

Why everybody so obsessed?
Money can't buy happiness..."

Имајте добра вечер

 

Јас имав срце што даваше и даваше и нема што повеќе да даде, о, мој добар гробару ископај ми гробб јас неможам да ја опишам мојата тага

 

Само што имав 18 минутна борба со летачка бубачка. Ја прскав со аутан оти немам пипс, и некаде ми избега. А тепихот во дневната ми е шарен и неможев да ја видам каде е падната ако е веќе отруена од аутанот. Ја барам, ја барам ја нема, и само напучена се завртувам накај огледалото и го гледам одразот- ТАА на мојот ГАЗ. Доги стајл јас и бубачката. Се исплашив по дифолт јас од неа, повеќе одколку таа од мене и аутанот, и трчајки ја побарав мајка ми- мојот приватен убиец на бубачки да ја скине. РИП гомце едно, и пренеси им на роднините оти не љубам бубачки, а ни мајка ми.

 

Friends are like condoms ..they protect us when things get hard

 

Дека мрзам да се гужвам мрзам, дека не сум помодар не сум, дека потекоа со Молов потекоа, аман луѓе, во ред е. Мислам да не се разбереме погрешно, зборам за слобнонамерните коментари, од типот, па не е нешто посебно, па што мораше премиер и претседател да отвараат, тоа не е воопшто ВИП, никогаш нема да го стигне Космос. Алоооо... што ви е на вас, луѓево дигнале здание, ви овозможиле да добиете брендови за кои идевте дури до Солун, инвестирале во државава наша... Е сеа дека има и такви кои се спобуткале за една тоалетна и кисело млеко во Карфур, мислам што да кажам, добро барем сега ќе знам дека кога и да идам у маркет ќе има тоалетна на рафтовите и кога и да идам на гости ќе има тоалетна во купатило