[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

СДК секоја чест за храбрите дечки за нив
а за другите можам да кажам дека не требале да се родат машки-јас што сум женско сум 1 милион пати похрабра и после тие мене ке ми глумеле фраери

 

СДК Прашањето не е кој ќе ми дозволи, туку кој ќе ме сопре

 

Hе е дека јас не сум воспитана, ама околинате очигледно не е!
Hема да возвратам културно, дури и на човек 2 пати постар од мене,пред се, ако ме крви за нешто што не е така, да ме убедува Aбе ајде ти се молам, Mразам окривување, без поткрепа бе, да бев јас крива, да, ќе си ја признаев грешката, ама да ме криви некој тук така там, ма нема шанса бе
Hа културно-некултурен начин ќе си се одбранам

 

Само понекогаш го чувствувам заводливиот мирис на среќата. Ме издигнува, ме возвишува, ме наркотизира. Прави да ги гледам појако боиве на квечеринава.
Почнувам со мини, мини работичка. Ништо големо, ништо прекрасно, ама за мене е скромно воодушевувачки. Велам ништо големо, а ќе можам да си ги платам основните месечни трошоци. Кого лажам, за мене е енормно. И среќна сум, ама се плашам. А можам, знам.
Рацеве ми треперат, се зад’ткувам додека зборувам, не можам реченица да составам.
Да, да, убав е мирисов на среќава.
Ме издигнува, ме возвишува, ме наркотизира.

 

Немам во што да излавам.

 

Од што имаш многу, не знаеш што да облечеш.

 

Не било лесно,да бидиш барем малку познат во мало гратче. Напочетокот се нервирав кога на големо се зборуваше за мојот живот,а не дека сега не се зборува.Но се соочив со фактот дека зборуваат за мене,затоа што немаат што да кажат за себе Затоа што јас сум чекор пред сите нив.Од денес гордо чекорам само напред,со глава крената.Не вреди да се нервирам за небитни луѓе.
Да јас сум била(и сеуште сум) заљубена и среќна во животов,но дали некогаш сте биле вие драги мои?
Дали некој вас ви покажал што значи да сакаш,а и да бидеш сакан.Очигледно е дека не И сеуште сум среќна, а зошто да не бидам?? Зарем животот не продолжува понатаму? Не се срушени врз мене сите планини,за инает ваш со мојата гордост јас продолжувам напред.
И знам дека еден ден ќе бидам она што одсекогаш сум сакала да бидам.Длабоко верувам во моите соништа, знам дека еден ден ќе се остварат.
А тој.Тој засекогаш ќе остане во моето срце,и се додека сум жива ќе го сакам.
А вие.Вие слободно можете да зборувате што сакате. Битно е дека јас сум среќна,и дека неможете да е уништите таа среќа од мене.Неможете,колку и да зборувате и да ме навредувате! Јас сум и ќе бидам среќна!

 

Зошто ми се случуват само лоши работи? Синоќа кога си отидов дома во 2 часот почнав да плачам без причина и сето тоа го препишав на ПМС. Сабајлево во 7 часот и се јавуваат на мајка ми, баба ми паднала си ја скршила кичмата, синоќа баш во 2 часот, и до 7 не ја чул никој како плаче за да ја кренат. Стара е 86 години и никој не се нафаќа да и прави операција, а незгодна коска била неможело да се стави гипс. Ја пратија во Скопје и таму ке пробат да направат што можат но велат дека најверојатно за 2-3 дена ке почине бидејки ке дојде до згрутчување на крвта.
Значи таа сите не изгледа, неможам да си замислам да сум без неа, ке ми недостига многу, се што е нејзино, од нејзините тинејџерски шеги, до досадното праќајње по лекови по 20 пати во ден. Колку и да велам дека нема да плачам, неможам. Криев цел ден, но неможам веке, пукнав више. Ниедна добра работа не се случува само лошо ме прати. Зошто бре, сум го мавала Господ со камења ли?
Дај Боже да се случи чудо и да се опорави, многу сакам да ја видам ама не на смртна постела, не.

 

Мене најубави ми се Ана, Бети и Андриана..

 

Вчера стигна новиот каталог од Авон што почнува некаде за еден месец и на корицата имаше елка. Колку убаво се почувствував кога ја видов, веднаш ми дојде некое пријатно чувство исто како да е Нова Година .

Ми се оди на концерт на Влатко Стефановски, да уживам во маестрална музика изведена на гитара.
Деновиве некако многу ми се вртат старите македонски песни што тој ги свири/преработува, прекрасни се!
Еве ви едно уметничко дело:

http://www.youtube.com/watch?v=o5LJAGM_tVc

 

Зошто ја немам таа храброст да аплицирам надвор мојот град или пак надвор од државава за работа, што е тоа што ме држи овде заробена, а сепак не ме остава да живеам, ми треба во моментов да сум некаде на друго место, далеку од овој град, овие луѓе. Ми треба слобода, ми теба некој период да бидам сама.
Проклето нека е, зошто ја немам таа храброст, 100 пати сум пишела аликации но кога ќе дојде време да кликнам Send, се откажувам.

 

Знам, знаааам дечки дека е многу срамота, што се возам скоро секој работен ден 2пати дневно во автобус до факултет и назад ко многу од нормалните луѓе и студенти. Срамота бе срамота на што личи, видете ме исподотерана, нашминкана, намирисана, средена, а во автобус се возам. Стварно еј, џабе се праиме коа не ни држи гзот да се возиме со такси или сопствена кола секој ден, џабе е сеееее и лепота и интелигенција и парите ни се џабе можеме да си го избришеме гзот со нив, коа пак чекаме државен.

Е, вака си размислуваат некои мозоци, што може ќе трпат за леб ама ќе се качат во такси кое патем откако поскапе е чист луксуз или ќе им ја дрпнат колата на родителите и последната капка бензин само за да се напраат фаци и да ни покажат на нас кои не го праиме тоа кој е кој. Луѓе, опрајте се! Малоумност.

 

Саботна вечер со F.R.I.E.N.D.S, огромна чаша какао и пуканки. Ми, мајселф енд ај.
Може ли да биде подобро? Ноуп, не може.

 

...Го средував денес накитот,и сфатив дека половина парчиња сум ги загубила Ме скрши..
Чудна е мојата љубов кон накитот,нешто слично како Бредшо и чевлите.Е Така.
Еднаш во месецот го средувам,и мислам дека тој ден ја уништувам мајка ми.Два часа дремам пред тоалет посветувајќи огромен дел од моето време на секое парче посебно.Знам,некој ден ќе ги собирам парчињава по улица

Саботен ручек,и им соопштувам на моиве дека донесов одлука да тренирам одбојка.(ова се случува секои две недели,сакам тенис,пливање...Сакам и само тоа!) И татко ми ми сугерира дека ракометот би бил идеален спорт за мене(иначе бивш ракометар,во втора лига )...И мајка ми му вели,дај бе што е битно,мислиш професионален играч ќе станува,чисто како рекреација..
Јас ко јас,е извини вака ама јас сум перфектно спортски градена,и неоткриен талент!
Ј'aime le sport!А на еден тренинг немам одено. Божееее.
- Смајли многу си самобендисана,јас на твои години бев позгодна од тебе па воопшто не го нагласував тоа!
Лелеле леле,со татко ми прснавме од смеа
Премногу е луд денов за да го завршам дома со книга и чај.И премногу е жолт постов. И онака морам да одам на роденден, ама утеха.

One Tequila, Two Tequila, Three Tequila, Floor....
Со надеж дека нема да се вратам со едната штикла во рака,ванаби пепелашка.




И кој вели дека ќе учи за викнед,лаже

 

Ох..Конечно заврше и овај напорен ден, си иди уште еден, па уште еден .. :'(
А најлошо од се ,знаете шо е?
- Мојот тест по математика , кој е во понеделник. ..денеска цел ден учев и сега ќе видам што ќе извадам ..да се надевам на најдоброто

 

Кога еден ден има толку убави моменти, не знаеш на што повеќе да се радуваш. Вечерва на репертоар, чинија шпагети со моцарела и тиквички и три дена задоцнет разговор со мајка. Ми пишала пораче дека нема кој да и забранува да иде во новиот мол да си дојдам за да средам ситуација. Мајка бе...

Огромен пазар. Со малку пари толку радости. Шешир со пердуви, сако, шарени лакови, миризливи стапчиња...Прееска ми текна на онаа рекламата за пиво (Хајникен мислам беше) мажите знаат зошто. Е за шопинг жените знаат зошто. Радоста кога ќе купиш нешто по што си се лигавел во излози цела година за три евра.

Нејсе, денес бев турист. Со мапа и план на движење. Тук тек некое губење само. И си се навикнав да одам сама. Така го откриваш градот по твое, без дебати и преговарања. И за крај, јас сум без предрасуди ама човече Кинезиве секаде се....

 

Егото ми умре, ама то не значи дека ве сакам сите.

 

... најпрославениот албум на 50 cent - Get rich or die tryin', сепак е премногу екстремна етикета за мој вкус... јас би рекла - Get job - or die tryin'.
That - I did.

После долго, прекумерно талкање, молење, солзи и барање, денес го доживеав мојот 5-ти работен ден.
САМА си ја пронајдов работата, уморна од лаги, празни ветувања и потчукнувања по рамо.
Дали ми се насмевна среќата или малку од малку почнаа да ми се подредуваат коцките или се' зависеше само од мене и моите квалитети во дадениот момент - не знам, но задоволна сум засега.
Платата искрено е мала, но не ме демотивира толку, затоа што средината е пријатна, локацијата и работното време погодени, атмосферата е културна и фина и најважно - има што да се поднаучи.

Не можам да се јадосувам и демотивирам како врскаџии неписмени ем безобразни и глупи, лапаат убави работни места и убави плати.
Се соочувам со фактот дека - јас не сум тоа и нема ни да бидам, ќе си туркам како што умеам и знам, со мојот труд и мојата посветеност и ќе продолжам да се надевам дека ќе најдам нешто уште подобро и поубаво.


Сабота е денот, Хугото отиде да меша ајвар, а јас откажав љубов за Белата ноќ, за да им посветам време на моите драги серии и филмчиња.
Дечиња, ќе речете болесна си, оди излези, ама понекогаш толку ми е убаво и пријатно дома, во мојот свет, што немам потреба да лунѕам надвор, па макар врнело бонбони.
Воедно, никогаш и не ги сфатив оние кои не се прибираат по дома, им играат црвци во газот и бегаат од сопственото огниште, метафорички кажано.
Ако дома не ти е убаво, за жалење си.
Не иронично, го нудам моето искрено сожалување.
Само дома - си е дома.

И ете, утре одбројуваме 3 години од нашата љубов, од денот на моето смирување (ова другар ми го нарекува Скротената горопадница ), од денот кога мојата горчиња, лутина и поголемиот дел грди особини почнаа да бледнеат, а некои и сосема да исчезнат, се' заради Љубовта со големо Љ.
И затоа сум - благодарна.
Благодарна сум за сите убави, мали нешта.

http://www.youtube.com/watch?v=Pgum6OT_VH8