[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Nemam makedonska podrshka na kompjuterov vo internet kafeto kaj shto sum sednata, se nadevam nema da mi zamerite devojki. I onaka odamna nemam pishuvano.

Samo sakam da ve pozdravam site, da vi kazam deka mnogu sum srekna vo zivotecot, onaka besprichinski i da ve pozdravam so edna pesna. Ostanete mi taka ubavi, od sreka da ne kurtulite!



http://www.youtube.com/watch?v=32GdEFADy6s

 

Има посебен круг у пеколот за луѓе шо го тупат со Нутела на ФБ...

 

Добра поука

 

http://www.youtube.com/watch?v=RX6PfwFDoCg - еве вака, со песна на душа и срце, викендов раат си видов. Зеленило, чајче, камин, прошетки до езерото, Галичник, качамак, кравички и коњи, чисто небо, најдобрите другарки и октомври што мириса на мај. Мајски. Бумбари уште фалеа. Наполнив душа со чистина, наполнив срце со љубов другарска. Мирисот на зеленило, боите по пат, е тоа ми ја крепи енергијата и ми дава сила да го голтнам понеделник ко лоша кнедла, каков сакал бил.

Сега со маска на лице, средувам нокти и си потпевнувам пак.
Либето, ме сонува како со него на плажа, нудизам упражњаваме, ми праќа безобразни содржини и ме чува во сон.
Нема ништо посилно од врските што ги градиш од искреност и доверба!
Јас се уверувам во тоа со секое ќоше и облина од себе. Не ми треба многу. Само грам од онаа светлина што е отсуство на темнина, ко Ајнштајн што сака да ја објасни на своите учители. И смешните пораки што ги добив од колешка ми утрово. Топлина, едноставност, без маскирање, едноставно, близина што мене ми значи. Ме видела на некоја фотка од забавата на работа и ми пишала дека толкав спој на среќа и енергија не почувствувала одамна. А знае дека бев утепана, имав циклус, дека ми се плачеше, и пак ме фати еуфорија. Не можам да се сопрам понекогаш
Ќе останев таму уште, тој мир со ништо не се споредува. Си се имаш себеси, медитираш, сонцето те гали директ во индиго чакрата и се гушкаш со Универзумот. А така малку време е. А многу дава.
Реалноста, сепак морам да ја грицнам. Ко лоша чоколада.
Нека ми е наздравје сепак.

 

Ако маж ми продолжи да ми покажува слики од коли со прашањето -а оваа?- ќе го испадам од дома. Гајле ми е мене каква е бре човек, ти ќе си ја возиш, и стварно не го разбирам што ми кажува. Уште ли не разбра дека мене Топ Геар ми е разонода ради глупавите им игри, кој попрво ќе стигне до целта, тој со кола или оној со точак, а не кој модел тестираат оваа недела, па нот ту сиксти, колку коњи има, амортизери, клипови, карики, спорт копче...Мажи!

Отидов да правам вечера.

 

Има едно кученце скитник по патот кон училиштето. Малечко е, родено без преден екстремитет.
Секој ден го гледам како си трчка и игра самото со себе.
Сигурно не е ни свесно дека не е како останатите кучиња, ама си беше весело кученцето.
Денес поминував оттаму и тоа за прв пат ми се доближи и тргна по мене. Почна да ми потскокнува по кесата што ја држев во раката и да ја врти опашката. Потскокна така 2 пати и на третиот слушнав како силно тресна на бетонот.
Не успеа да се додржи на едната нога.
Толку силен кучешки плач никогаш немам слушаното.
Преташе со ножињата, се тркалаше и завиваше како мало дете. Одеднаш се смири во една неприродна положба, целото испревртено. А јас стоев и незнаев што да направам. Го довикував, му свиркав ама ме беше страв да го допрам да не почне пак да завива од болки. Ме беше страв и да не помислат луѓето дека јас сум го удрила, затоа што само јас бев таму. Се молев да не умре. Барав некој човек во близина да го повикам ама никој немаше.
Потоа го слушнав како испушти тивко цимолење, знаев дека е живо и си тргнав.
Долго се вртев наназад да видам дали ќе стане, ама не.
Помина еден човек до него и се загледа во кученцето. Помисле дека е умрено и го подбуцна со ногата а тоа повторно почна да вика, да цимоли толку жално што срцето ми се кинеше. Се слушаше дури до 200м оддалеченост.
Плачев по патот додека стигнав дома.
Цел ден мислам да него.
Се каам што постапив така. Барем да го погалев.

Дај боже да се оправи, да стане. Да остане живо.
Му спремив во едно кесе јадење, утре кога ќе поминам ке му дадам, ако е сеуште живо.
Би сакала да си го земам. Не ми е гајле оти е грдо и без нога и оти не е расно, го засакав. :'(

 

СДК се чувствувам празно, а истовремено ми се чини дека ќе пукнам од толку работи собрани во мене. ЌЕ полудам. За прв пат во животот не знам што да правам, не знам што да правам...Изгубена сум, ми требаат многу работи, а ги немам. Проблеми преку глава и уште овие глупави ми фалат. Сакам да да заминам на планина да викам на цел глас и да извадам се од мене, се што ме гуши.

 

Ognenija многу ме трогна твојот пост и искрено ме расплака ..се надевам дека кученцето ќе ја преживее ноќта, а утре ќе го земеш и ќе направиш прекрасна работа што ќе усреќиш едно такво кученце!
А сакав нешто да кажам и тотално заборавив...

 

Понекогаш се прашувам...зошто воопшто постои театарот кога имаме толку многу актери во реалниот живот?!

 

Тражим посао, боље да га не наѓем реченица со која би ја опишала другарка ми
Незнае ниту таа што сака, Три понудени работни места а таа одби.
Не е нормална, луѓето плачат за да работат, зошто неможат да сврзат крај со крај, а таа госпожа прембидисува

 

Шо к*р ме боле, не учам и не (барем вечерва).
Цел викенд убаво поминат, а планирам и така да го завршам. Еден топол туш, вечеричка и на крај со чајче пред телевизор или компјутер, (секако и аповите ќе ги испијам) планирам да ставам крај на оваа недела. Не сакам викендот да го завршам со книга во раката за глупавото ми школо. Искрено стварно незнам што ќе ми се тие корени математика, кога идам ја у продавница викам дај ми 3 леба, не дај ми 3 корени од леб. Електричар ич не ми е во план да станувам, симпатијата ми е елекричар па кога ќе се земеме нели он ќе ми поправа што ми треба. Италијански јазик ич не ме влече да учам, интересно ми е коа друг ми го зборува, не јас да го зборам.
Толку.
Фала на пажња, чао.

 

http://www.youtube.com/watch?v=CvC41mszqa0

Нешто се промени, нешто се сврте. Нешто никогаш повеќе нема да е исто.
Нека ме просветли некој шамар на приземјувањето, вака не е на арно..

 

Се борам, војна водам со болкава, сакам да сум слободна, да дишам слободно, не сакам ништо да ме потсетува на него, а тоа во овој град е невозможно, морам да најдам работа, за да не мислам. Полека но сигурно полудувам, паѓам во депресија.
Пребрзо влезе во мојот живот, но пребавно ќе излезе, морам да го заборавам, знам но тешко е. Сликиве се нижат, спомени, моменти, караници, радости, бакнежи, подароци.

 

Сд ви се заблагодарам на сите честитки, искрени желби и бодрења кои ги добивав од вас. Нека ве прати среќа на сите еден ден и вам да ве краси по некој принц или пренцеза кој ќе ви ја дава смислата на вашиот живот.
Ние сега се гушкаме домче и се учиме како да сме си еден со друг

 

СДК...
Ја читам Т'га за југ. А мојата т'га за каде е?

 

Моментот кога ќе сфатиш дека ништо нема да биди како што било, дека поминатиот ден нема да се врати и времето минува толку брзо... Ама идат подобри денови, нели?

Никогаш не ја губете можноста да им кажете на своите најблиски колку ги сакате, колку некој ви значи, не оставајте за утре. Не се знае што ќе биди утре...
Show your ❤ today

 

Сакам да кажам дека цел ден учам математика. Ни биологија ни физика ни хемија. Само математика. Се чувствувам толку несигурна. Знам дека ме чека бессона ноќ и дека на тестот ќе немам ни 5% концентрација. И онака сум станата мрза невидена. Тоа што сум опсесивен фан не ме чуди, но никогаш не сум била опсесивен фан, зависник од филмови и мрза истовремено. Сум си наоѓала време за се.
А сега, сега сум нула.

Ми треба прегратка.

 

се заљуби детето во мене

 

костениве се њааааамммммммммммммммммммммм!!!!!