[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

И го пратив на сестра ми да му го прати на зетко.
Интересно видео со кое можете да му кажете на момакот дека го сакате. И јас би му го пратила, да го имав

http://www.youtube.com/watch?v=mCPZaX_f ... r_embedded

 

На човек не можеш нешто со сила да му дадеш, може само со сила да му одземеш, така да навистина нема потреба од константни обиди за некој да се промени, да биде токму онаков каков што ние сакаме, а со други зборови, џабе патот.

И дали би му верувале некому, кога би ви кажал дека она што ви се случува сега, дека ќе се случи? Не? И јас исто така...уште размислувам и се чудам, а секое чудо велат за три дена, ама моево, не е баш три дена...

Аман ова мушичкиве,комарциве и останати летечи суштества почнува да се заладува, уште не ги снемува

 

Таков е денот, како јас небаре имам нешто важно да кажам и досадувам на темава.
Е досадно ми е де, ми треба друштво. Да ваква крајно манијакално зацрнета особа како мене понекогаш сака да се дружи со вас, секогаш пријатни услужливи, оптимално насмеани лица.
Ве сакам од тука до пич*у матер и назад.

Успат да прашам, имаме закон за цензура... ?! Ќе ме бришите ако напишам нешто безобразно без петокрака ?!
Се надевам нема оти сум апла гнасна на јазик во задње време.

Импресии од денот - морничави. Напуштање на дувлото- лани ич, годинава поретко.

Сега одиме стандард рандом тема да смениме, да убијам трема, да не вртам одоколу.
Стронгер си фана дечко. Го фана за рака, го шлакна по газ

Блесав и несфатен како мене. Така некако се најдовме две извитоперени појави да се влечкаме под мишки. Риби џитнати на суво.
Се дружиме сега, тој онде јас таму. Незнам што е ова. Небаре беља ми требаше на глаата. Пишман или не, прв жолт картон и ќе го пуштам дома со плачење. Оти толеранцијата ми угасна.
Не дека имам повод ама како закана ќе му пуштам опомена пред исклучување.

 

Премногу мисли секојдневно поминуваат низ мојата глава.Многу работи ме мачат.
Преголема желба имам да избегам од овде,од сите,и да отидам онаму каде што ме водат мислите,каде што може да го почувствувам морето и да си ги освежам сите спомени...
Не можам повеќе тука,чувствувам преголем притисок.Многу работи ме кочат.Животов ми тргна кон многу насоки а ниедна од нив не е права.
Каде ли заглавив,што ли направив со себе...
На ниедно прашање не добивам одговор...
Ова не е она што го барав...а она што ми треба некогаш го имав и се надевам дека ако се повтори повторно овој пат нема да дозволам да ја направам истата грешка...
Зошто барем оваа година,година ипол направив преголеми грешки...

 

Имам забележано дека вака, после полноќ највеќе се коментира во ШТО БИ МУ КАЖАЛЕ...

Спојлер

Ахх, љубоооов... !

 

Леле е стварно сме вакви! Морав да ја споделам оваа приказна ОД црно бело ова Така функционираме ние жените И после мисли си шо му било! А тие ти мислеле на други работи и проблеми

Спојлер

Нејзиниот дневник

Во саботата вечер ми се причини нешто чуден. Се најдовме во кафулето и испивме по една пијачка. Помислив дека јас сум крива за тоа бидејќи цело попладне бев со пријателките во шопинг и малку задоцнив на состанок, но тој ништо не искоментира. Разговорот запнуваше, па му предложив да отидеме на некое поинтимно место каде што би можеле на мира да поразговараме. Отидовме во еден ресторан, но тој продолжи чудно да се однесува. Изгледаше како да е отсутен со духот.

Се обидов да го расположам и почнав да размислувам дали сум јас крива што е таков или постои некоја друга причина. Се прашував што му е, а тој ми одговори дека тоа нема врска со мене. Одговорот не ми звучеше уверливо. Додека се враќавме дома со автомобилот, му реков дека многу го сакам, но тој ништо не одговори, само ја префрли раката преку моите раменици.

Не знаев како да го објаснам неговото однесување бидејќи не ми возврати дека и тој мене ме сака, ниту пак било што рече, па уште повеќе се загрижив.

Кога конечно стигнавме дома помислив дека сака да ме остави. Се обидов да го наведам на разговор, но тој го запали телевизорот и почна отсутно да го гледа програмот. Како да ми дава до знаење дека помеѓу нас е готово.

На крајот се откажав и му реков дека ќе си легнам. Десетина минути подоцна дојде и тој и на мое изненадување одговори на моите милувања и почна да води љубов со мене. Но, и понатаму изгледаше занесено.

Сакав да се соочи со ситуацијата, да разговарам со него што е можно побргу, но тој заспа. Почнав да плачам и плачев се додека не заспав. Веќе не знаев што треба да направам. Речиси сум сигурна дека мисли на некоја друга. Мојот живот е комплетна катастрофа.

Неговиот дневник

Денес играше репрезентацијата и изгуби. Но, барем јас се сексав.

Доста беше од мене за денес,а и за два дена нанапред.
Ај добра ви ноќ и успешна недела

 

Денес сфатив дека моментот кога ме напушти бил најдоброто нешто што можело да ми се случи. Ти благодарам!

 

СДК I feel overwhelmed by this weekend и мило ми е што помина, еве сме понеделник и полека ми се враќа животната енергија. Не знам зошто ми е вака, но скоро секој викенд како да влегувам во посебна димензија и се чувствувам малаксано, изморено, истрошено, безволно и сл. додека во текот на неделата (понеделник-петок) бликам од енергија, радост, живост и ерекција. Негативната “магија“ почнувам да ја чувствувам во петок навечер. Дали е тоа можеби затоа што моите дома не се на работа за викенд и се цел викенд дома и ми ја конзумираат енергијата? Би сакал да го знам одговорот, доколку некоја феминка има слично чувство или може да ми објасни од психолошки аспект што ми се случува, нека ја сподели својата теорија во лична порака. Наместо да уживам во викендите, имам чувство дека се гушам. Верувам ќе се смени ова за брзо и ќе се радувам на петок и сабота, а на недела никогаш не сум можел ниту ќе се радувам пошто е најзаебан ден.

Било како било, лека ноќ од мене.

 

Спојлер

Se izvinuvam za latinica, mobilniot nema makedonska podrska

Uste eden vikend bezvezno potrosen,
a eden od poslednite topli.
Aj sabota mozam da ja prezalam, no nedela da se pomini bez familijaren rucek, bez toplina, pregratki i smea vo domot mi e nesto neoprostlivo.
Pa kade se ova uste cel den vo nervozi.

Na kraj mi dojde preku glava se go ostaviv maliot na mm, neka si rabotat dvajcata i ispesaciv 3 km teska ugornica za 20 minuti.Barem ja istrosiv cela negativna energija, a potoa ni minuta odmor ne si dadov i kako ocajna domakunka ostatokot energija go isturiv na plockite so krpata i domestosot.
I toa ne mi bese dosta se frliv da go ribam mijalnikot so noviot Polirapid, kupen na upola cena
I za na kraj dusata i ja izvadiv na pravosmukalkata.
Lazam.
I toa ne mi bese dovolno,pa pocnav nego da mu ja vadam i cela vecer go peckav za toa sto go napravi denes.
E nekogas znam stvarno zlobna da bidam, ni jas ne se sakam takva no ete...
Posle 5 casovnoto prespivanje site stanavme kako novi odnosno maliot crcorko ne razbudi vo 2 po polnok i se bese kako eden los kosmar.
Se za maloto sonce site bitki i borbi za podobro, se za nego.
Gi nadoknadivme pregratkite, smeata i sobravme energija za napornata nedela koja sleduva.

Vi posakuvam na vas ubava rabotna i nerabotna nedela i sto poveke vreme potroseno ja ljubov pregratki i nasmevka.
A mene konecno mi dojde sonce, lesno i na vas.

 

Се' е толку извртено, погрешно, задоцнето...се е толку плитко и длабоко и очајно. После вчерашното примирје го дочекав утрово со радост, со мила фаца на кучката моја која сакаше во кревет да ми се пикне. Сонцето портокалово како тиква, како есен...
А сега, повторно истото, повторно истиот очаен свет, безизлезни ситуации, пари ни за лек, ни за леб...Намуртени фаци, подголтнати солзи, тешки судбини, тешки секојдневија...до кога вака? Има ли излез? Толку е се' сиво и мрачно и тажно.
Повторно истото...да се затворам во тоалет и да се исплачам...не за себе, за нив, колку е болно сето ова, колку мразам што сум дел од оваа држава, постојано тонеме, пропаѓаме, безизлезно...
Парите изгледа се најважни кога го немаш здравјето...најтешко кога ги немаш ни двете...

По ѓаволите со се'

 

Отварам очи,погледнувам низ прозорецот и го гледам времето.Што да видам?Дали конечно времето кај нас личи на есен?Ако е така браво за него,ме израдува.
Ми се чини ова ќе биде краток ден за моите обврски.Многу се,но ќе ги средам јас сите.Се е испланирано и се надевам дека ќе се држиме до планот (иако не верувам).

Морам да ви кажам дека од кога знам за себе,тортата за мојот роденден ја приготвувала мајка ми.Ама оваа година,мама не е покрај мене,па така за утрешниот мој ден,за прв пат, лично јас ќе си ја направам вечерва.

Тоа е тоа,се фрлам на обврските.

 

сдк дека конечно научив да правам работи кои што ми причинуваат задоволства.

не дека порано незнаев што сакам но секогаш ги одложував и приоритет ми беше нешто друго. можеби има и побитни работи но малите задоволства ме прават среќна и исполнета. и што ако наместо во недела ја завршам работата во понеделник, што ако дипломирам во јануари наместо во ноември...

јас никаде не брзам, ќе си посветам време на себеси,на нас... на убавините на животот, на секојдневните задоволства па нели тоа беше смислата на животот? престанав да трчам, трката со времето никој не ја добил, сега ќе чекорам ...

 

е само уште ова ми фалеше
мажот на поранешна колешка од факс(и не беше само тоа туку и идна снаа на мој бивши а мегу другото и нешто ко стојник, нели таа не запозна) да ми предложо пријателство на ф.б. и долго време размислував дали да го прифатам или не, и си реков добро ај го знам човеков ке го прифатам ама од каде да знам дека ке се осмели да ми пише сакав да го прашам дали жена му знае дека е пријател со мене ама следниот пат ако ми пише, е богами ке го прашам која храброст, која дрскост

 

Кој за што јас околу домот
За викендов сакав да го повторам знаењето со -Како да ја засакаш крпата,во 100 лекции ...и не ,не го сакам јас да го расипувам моето штрокаво царство...ама некој ред мора да се има...
И таман се оправив да работам,кога ми ѕвони мобилниот.На дисплејот името на другарка ми за која сум спремна во 3 часот по полноќ да вртам палачинки.Среќа ,не го го побарала тоа од мене .Ама многу ми е жал,што не можеме да се дружиме почесто...си се завалив во фотељата со нозете на наслонот и едно 15 минути разговор со договор, да одиме на претстава,нели денови на комедија се а после на кафе...
Ма каква работа,зафрлив се ,се испушта ли таква прилика позитивно да си ги наполниш батериите.
Е арно тоа ама на враќање во ходникот се сретнав со заборавената кофа и џогер-"Добра ви вечер од каде вие тука а?И лека ноќ сабајле се гледаме".
Недела си го почнав денот како што треба .Без компјутер со утринско кафе во дворот.И добро ми тргна со чистењето,кофата со подигната рачка ми е сведок.И оној Ајаксот за подови покрај неа.А што потоа се случи ѓавол ќе ме знае.Фатив некоја емисија со др.Дарко Танасковиќ ,го слушав со отворени очи и уши,а успеав и ноктите да си ги средам дури да заврши емисијата.Потоа тркнав до пазар,спремив ручек со безжичниот телефон на рамо,(еден ден ќе ми срасне со ушната школка),кој нормално го придружувава со рамо додека работеше миксерот и извлекував тавче од рерната...
Најпосле ми годеше туширањето,пилингот,мацкањето...и како така средена да чистам бе како??
Денес нов ден ,и никој освем мене нема да врти со крпата и правосмукалката.И со господинот Џогер имам дејт закажано :geek: Не смеам да го изневерам...или пак смеам
Како и да е куќорексијава ми ги празни батерииве,и ми го срушува имунитетот
Блажени се жените кои си одат на работа.
..

 

Ја дошла.

 

Убаво викале старите дека здравјето е најважно.Седам загледана некаде,навидум замислена а всушност сум зашеметена и изгубена,без мисли.Не чуствувам грижа повеќе за ништо, немам сила да мислам на ништо друго.Мајка ми ме гледа од страна колку сум не заинтересирана за ништо и ме распрашува дали сакам нешто да си купам, да се прошетам а јас тивко и одговарам, Мама каде се купува здравје?Ме погледнува тажно и ништо не ми одговара, а зарем има одговор?Чувајте си го здравјето, најдрагоцено е!

 

А за некој сат - ја отишла.

Хух .. колку сум возбудена брееееј. Не само јас де.. сите.

Инаку завчера славев 2 години од постоење на форумов .. и пак ќе речам дека научив (и сеуште учам) премногу од сите вас. Не знам што би правела без форумов .. толку многу си го сакам.

И така да ви кажев дека одам .. па се читкаме викендот.
Чудно ќе ми е толку дена без форумов ама ај, ќе се навикнам.
И ќе уживам за сите вас ..

I must go .. Vienna, Budapest, Prague and Karlovy Vary await.

 

Некој луѓе кажуваат работи кои како со нож бодат до нашето срце и после тоа било ко на шала. Не знам дали секоја шега е пола вистина или намерно во некој случаеви си кажуваат што мислат па ко на шала да било. Злобно е и непромислено некој намерно да навредуваме и повредуваме колку и да се трудам да не ми е гајле и да си гледам за себе, колку и да се преправам дека некој зборови не допираат до мене секак болат удараат таму кај што најмногу боли, каде што знаат дека ќе ме повредат. Јас од денес вртам нов лист ставам штит околу мене нема да дозволам луѓе кој немаат значење да ме повредат со злобни зборови и коментари.

 

Се ќе биде добро на крај. Ако не е добро, значи не е крај.