[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

и кога мислиш дека ке поминиш уште еден ужасен ден,однекаде се појавува тој и ти го разубавува ..прекрасен си

 

Имало и интересни моменти на школо. Ретки се, ама ги има.


Столчево за малку за дома ќе си го земев, жими се.

 

Кај сте ги нашле Green Day во овие.

Спојлер

Инаку одвоено се пишува.

 

^ знам.
Ма не пишував јас. Јас само диктирам.

 

Како ми се наближува роденденот ,се повеќе ме фаќа некоја тага за човекот кој не е повеќе меѓу нас.Тој беше една многу важна личност во мојот живот.Во ненормални услови ме натера да направам некоклу важни чекори во мојот живот.Ми покажа пат за многу работи.Ме сакаше искрено како своја ќерка и се радуваше на секој мој успех ,а ме бодреше при секој мој неуспех.Понекогаш беше моја десна рака.Многупати ме бранеше како лав,до тој степен да дури и јас се исплашам за миг.Беше горд на мене ,а особено кога го родив мојот син.Неговата среќа немаше крај кога дозна дека ќе го носи неговото име.Ми недостасуваат муабетите со него од тие за најобични нешта ,преку оние за поликика па се до оние од суштинско значење.Беше пис на уста,но со чисто срце и душа,праведен ,хуман и одговорен.Жалам што не дочека да види како успеавме да се снајдеме во животот,дека го одиме вистинскиот пат,дека сме среќни и задоволни,токму онакви како што посакуваше тој.Ах страшно многу ќе ми недостасува таа грамада од човек со букет во рака и срамежлива насмевка да ми рече -Среќен роденден мое снајче

 

Како ми се мснуе еден хамбургер од 7ца...

 

Луѓето кои офкаат затоа што никогаш не се опкружени со добри луѓе, треба малку да размислат дали и тие самите не се виновни за тоа. Затоа што, многумина мислат дека ако некој човек е добар, трпелив и со разбирање кон нив, тие можат да си играат со неговото трпение и добрина и со “пешкир“ да ги истргаат сите гнасотии со кои бездушните луѓе за кои пак овие првиве (офкачиве), замисли секогаш имаат тони разбирање. А на добрите, секој збор им се мери на кантар и доколку од него може да се извлече некој негативен контекст...ехеее, едвај чекаат офкачите да те сфатат погрешно. Ама и на добрите им скиснува еден убав сончев ден и ги напуштаат “свилениве“, па после истите се чудат „Зошто веќе не познавам ниту еден добар човек?“ Затоа што ги бркате бе другари, затоа што на најбрутален начин ги корнете од своја близина, како плевел.

 

Толку многу лоши чувства и мисли ме обземале што солзите чекаат најмала ситница за да се пуштат.
Радо би ги преспивала деновите него да правам било што друго. Ништо не ме исполнува, се е моментално задоволство, а потоа како и да не било. Се променив после него, на полошо... за жал.

Јас сум научена постојано да ги губам блиските на било каков начин. Свесна сум дека за некој месец ќе изгубам засекогаш уште една битна личност за мене, а таа загуба не знам како ќе ја поднесам. Ние всушност никогаш не сме биле многу блиски, до пред некоја година јас никогаш ја немав видено ни да се смее. Сега кога ќе ја видам залепена за постела, се губам и цел ден не можам да се оправам од глетката. Може себично, но не влегувам повеќе кај неа, не сакам да ја изгубам сликата што ја имав за неа. Жена грамада од 100 и нешто кила, а јас бев колку една нејзина рака. Ех, животе што се ни спремаш?

Мајка ми решила дека е време со сестра ми да имаме посебни соби. И така едната била празна, да можеме на раат да си носиме друштво (дечковци де ). Знам дека со сестра ми ќе има караница која која соба да ја земе, знам дека таа не ја сака таа соба, а и како би ја сакала кога толку многу болка има собрано во неа? Ќе ја земам јас, ќе ја избегнам караницата за тоа, а и зошто би се карала кога на крај јас ќе бидам таа што ќе попушти?

Здравјево сеуште ужасно, за недела дена ме чека контрола, а ме мачи помислата каде ќе ме препрати? Каде уште не сум била? Велат болката на детето за родителот е два пати поголема. Не верував, но сега кога ја гледам пропадната знам дека е така.

Живот!

 

Го знаете она чувство кога имате потреба некому да кажете се што ви е тешко и што ве мачи и едноставно да му се исплачете. А нема ниеден таков. Секој си тера свој филм, никој не сака да се полни со негативна енергија. Разбирам. Изгледа после се, сама себеси сум си најдобар пријател.

 

http://brkajrabota.mk/showtime/film/188 ... vo-titanik

Е зашто таакааа ??

 

Здраво, јас сум Ана и изработувам уметнички дела на стакло - го шлапам огледалото со пудра и римел!
Особено рано наутро кога сум поспана, знам да бидам многу креативна. Па откако ќе си дојдам дома веќе расонета, можам да видам какво дело сум направила
Сестра ми само вика по мене, па ми го тупнува магичното крпче и средството за стакло за да го избришам. Е викам стварно не си уметничка душа, гледаш ли какви апстрактни цветови сум направила? Па ти појма си немала од уметност!

Туку, мразам кога треба да се бафтам со административни работи и да се влечкам од шалтер на шалтер. Па пријави, уплатници, таксени марки, потписи... и обавезно мора нешто да ти фали во документите.
А секогаш кога си чекам во ред, си ја пејам Шалтер од К-15.

Јеее јеее јеее јеее јеее јеее јеее обожавам шалтер ја!
http://www.youtube.com/watch?v=it11oeE3Ayc

 

Не знам зашто сите ме нервираат деновиве..

 

Колку само може да се дознае за луѓето по нивните Cover Photos тоа чудо едно.

 

Јас немам Cover Photo. Што дознаваш за мене?

 

Господе дај ми ум, дај ми памет оти со овој мојов не знам до кај ке стигнам, не знам што уште ми треба..
да ми нацрта некој со инка да ми тури дека не треба да прам вака ама љубовта е крива не јас :/
Ти благодарам што вака ми отвораш нови шанси и патишта, бескрајно ти сум благодарна ама не можам да се решам еднаш за секогаш од тоа што било и пак се надевам дека ке се врати пак
Најди некое разумно решение брзо оти мислам дека полека полудувам...

 

Тоа што сум плава некогаш многу, дури премногу се покажува. Не знам како можам да верувам слепо дур некој ме гледа во очи и ме лаже

 

Не знам на каде да фатам од нервози стварно животот е суров

 

Супер ден. СЕ изнашетав по бутици, си бендисав чизми/чевли. Прекрасни ..
Реков да заштедам некој денар и да си купам нешто за себе. Да се подновам.
Тоа ја пробудува самодовербата во мене. Сонцето влијае на моето расположение.
Прекрасно се чувствувам денес,посебно...
Осеќам дека ќе се случи нешто во моја корист. Дека ќе бидам задоволна...
Сакам кога ова чувство преовладува во мене.
Добро е.
Едноставно живеам. Сакам да живеам.
Го сакам животот.
Животе сладок си

Aјдее

 

Открив дека по се изгледа имам проблем кога идиоти, психопати или сосема подпросечни со комплекс на пониска вредност граѓани се прокламираат себеси за научници, доценти, стручњаци, професори или уметници од каков и да е ранг.
(епитетите не се во метафорична употреба за жал, заб. на авторот)
О да! Уметник. Колку тоа моќно звучи. Помоќно од мочко, психопат, подпросечен искомплексиран потрчко кој цел живот работи на случајот за самопрезентација со силна употреба на хиперболата како стилска фигура.
Да видиш ти една уметност кај мене у купатило после првото испиено кафе, мх мх! Ултранеомодернизам!
Чекај, ќе му платам на новинарот утре и за мене да пише - уметникот и стилистот Пирамид, денес има промоција на своето најново дело „Ово јутро опет мирише ко говно“. Аплауз молим.

Не знам како не им е шубе. Мене дури и во резимето ми е срам да се испофалам и напраам дека сум најдобра у свет, кога знам дека не сум. И не си додавам титули. Тоа ми е исто ко да кажам дека се презивам Вилис, Круз или Пит. А не сум во роднинска врска ниту со едниот, ниту со другиот - а со третиот исто не би сакала пошто имам други планови со него!

Значи заклучок на модерното општество. Денес ништо не е како што треба да биде. Дури и тоа што ќе излезе како измет не можеш да си сигурен дали е такво, какво што е.
Луѓе си купуваат позиции, квалификации, титули, си купуваат позиција некаде и негде. Или едноставно си ги додаваат притоа не поседувајќи никаков легитимен доказ за тоа. Не знаев дека толку лесно се станува доцент, доктор на науки, да не праам муабет пак за професор.
Јас од утре си пишувам дека сум астронаут, доктор за интергалактичка комуникација и доцент со неколкугодишно искуство во Наса и ќе ја продадам веста по сите радиостаници и весници. Да звучам ептен битно. Тие кои не ме познаваат, можеби и ќе ми поверуваат се додека некој не ме замоли да го пребацам до некоја планета со ракета. Е тогаш не знам што ќе правам. Можеби тогаш ќе се правам повторно уметник. Решен проблем.

Да ви кажам, со вакви вести кои знаат да ме изнервираат, и боље нека има цензура. Шта очи не виде, срце не боли. Тоа би било, отидов да фенирам коса во неокубистички стил притоа не симнувајќи ги од очи цвикерите со дебел оквир. Мислите ќе ме примети некој?! Многу сакам да ме примети некој