[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Дека синоќа се стопив како чоколадо во неговата прегратка.
Толку беше топло.
Прекрасно.

 

Вчера добив коментар "Еј,колку си се променила,неможам да те препознаам",се насмевнав и вратив "Не сум се променила воопшто,иста сум,само што сега многу пореално гледам на работите за разлика од некогаш,и знам да живеам како што мене ми одговара".
Искрено многу се израдував кога дотичната особа ми кажа дека во нејзините очи изгледам посилно од било кога,и дека баш ова однесување е она кое што најмногу ми доликува.
Па како не?
После толку ситуации,после толку падови во животот,човек созрева повеќе од било кога.
Не дека сум светица,не дека никогаш не сум погрешила,ама не се каам воопшто поради тоа.Од сите тие ситуации се изградив самата како личност,и мило ми е поради тоа.

Денов е убав,кафе со другарките,смеење и муабети.Ми мириса убаво,задоцнетиот ручек е при крај.
Јас сум заљубена,и во животот и во него.

 

Значи озбилно не ми е јасно како ти имаш 15 години имаш слика со фустанче кое е прекратко, деколтето е отворено како врата и си пишала статус: Najdi devojka so pamet,pichka imaat site ?? Каде бе ??

 

Би вриснала од среќа, толку многу исполнетост во се, толку убаини на едно место,толку прекрасни и мили луѓе.. Убаво ми е, многу ми е убаво! - Нејќам да престане.

 

....Се вратив.
Ама не сакав. Желбите во врска со Италија, исполнети. Венеција доживеана на мој начин. Куфер потежок од мене вратив и што е најбитно, среќна сум.
Слики за брзо, сега само една... Признавам, умот ми е сеуште таму, ми фали се што доживеав... :/

 

Комбинација на тмурно време,омиленото ќебенце и чаша топло кафе.За мене од ова нема нешто поубаво.Како проаѓа времето,ми се потврдува старата изрека дека човекот сам се раѓа и може и сам да опстојува.Далеку од тоа да се нема никого,но подобро со ограничен број на луѓе,одколку со 100 неискрени.Веќе некое време опстојувам вака и можам да кажам дека ми е многу поубаво.Не дозволувајте на некого да му бидете само златна резерва во животот,никој нема фала да ви каже за тоа,туку напротив ќе продолжат да ве прават будала додека ве гледаат во очи.И покрај тоа што есента веќе ни дојде,а со тоа и првите студови,мене во душата ми е топло.Тој е тука за мене кога и да ми притреба,и ништо повеќе сега за сега не барам.Имајте убаво саботно попладне

 

Ух вечер ќе има јадење и пиење во огрооомни количини,заедно со секси муабети со жениве,мислам дека ми треба една ваква вечер и тоа многу,се надевам дека ќе останам трезна .
Па и плус штикли ќе си купувам пред да отидам,мислам може ли да има поубава вечер?

Отидов пополекааа да се бањам,спремам се по ред,се надевам дека и вие ќе имате убава вечер.
Бај бај .

 

Како може едно недоразбирање да ти го уништи цел ден

 

Бре, ако немаш пари неможеш ни да оздравиш. 500 денари за 3 вида апчиња дадовме. А мајка ми земала 500 и си планира да купи јаболки и пипер, да ми купи апови и за такси да имаме да се вратиме. За малку дамла ќе ја удрише во аптека кога аптекарката кажа 480 денари (уште ја памтам и точната цена).
Инаку денеска ајварски ден. Печење, лупење, мелање, зачинето со доза оговарање и дерење (мислам на моето викање ).
И така, сега идам да си направам капучино и во двор да го вариме. И после следи најслаткиот дел, макањето од тенџерето со лепче и сиренце, нека ми врне на свадба ако сака, тоа јас не го пропуштам.

 

Се на се, денес изодев моќни 20 километри. Мртва сериозна сум.

Но вредеше. Минијатурно гратче на врв брда где врба мрда, со шарени ѕидови, калдрма и викендички со огромни дворови. Ми се смеешкаа луѓе по пат, искрено добар ден од дедовци како обавазателниот планинарски поздрав кога одиш на Водно. Плишана тренерка со точки за да ме грее и да ја заќути мајка ми која не верува дека во хеланки не ми е ладно. Си планирам вечера и ручек. И така. Уморно и гладно под ќебенце додека надвор заросува.

Убаво ми е бе. И утре може ќе биде поубаво или полошо ама сега е убаво. Доста треба да ни биде и ова. Ми мрдаат џенските ослободени, само тоа да кажам.

 

УХ...

Овој пат нема да пишувам за себе, да се плачам, нити за било кој друг.. Сакам да пишувам за главниот виновник за доленапишаниот текст (ок тој допрва што ке го пишувам ) - Љ У Б О В Т А
Добро де, зарем бивало да бидеш толку конфузна и тросмислена? - Да, претставуваш трилема и дилеми за сите, а посебно за мене и моите најблиски. Зарем можеше поголема штета да направиш? Заведуваш и повредуваш... Градиш и рушиш... Правиш многу среќни луѓе за да потоа донесеш само пустош и мизерија? Секоја чест на малкуте исклучоци, кои и тие минале низ твоето поигрување...
Правиш преубави и незаборавни моменти што кога ќе дојде крајот, осудуваш на вечно сеќавање на истите.Спомени ќе те дотепаат... Спомени за едно место, едно дрво, еден мирис, едни очи, една насмевка.Да, знаеш ли ти дека нема човек на планетава што не го прогонуваат спомените?
И сето тоа поради тебе...
Не, не сум ти лута, бидејќи во еден момент навистина премногу среќни ги правиш луѓето што просто не можам да одолеам.Но ко доаѓа друг момент.Е тука веќе ти се лутам.Што мора да направиш некој да си замине,некој да плаче, некој да тагува..
Ахх љубов...не може се без тебе, а со тебе е така тешко.Овој пост ти го посветувам на тебе љубов, на самата себе, која и мене не ме поштедуваш воопшто во твоите wicked games и на сите кои се заведени од твојот сјај...

 

Релативноста само што ја утврдивме. Чувство за романтика?!
Јас и другарка ми со вино,у предвечерие, со Продиџи. А си врнка...
Дали сме девојчиња?! Дали сме трудни?!
Тоа е тоа ултимативен осет за романтика,шта реќи. А ќе ја носам на даблдејт... ќе треба бога ми среќа...

 

Тато, треба ѓубре да фрлиме.
-Во множина или еднина?
Множина.
-Јас би бил среќен ако некои од тие твои глаголи некогаш бидат и во еднина. ))

 

Колку може човек да биде ОК доколку ги става сите други пред сопствената сестра?. Дали некогаш и текнало низ што се поминувам јас додека таа лицемерно, како и пола град, се кокони лажно на искачања?. Ветувам дека ќе избегам од сета оваа очајнички смешна парада. Ќе одам таму кадешто ќе можам да се оградам од неа, без разлика нив. Таму каде ќе можам да бидам јас. Но ветувам и дека никогаш нема да заборавам ништо. Знам дека нема да можам, но само нека ми се обрати некоја од нив за помош, би и помогнала парично, материјално, но без разлика колку и да во тие мигови ќе ми биде жал за нив и од љубов ќе сакам да ги утешам, ветувам дека од мене тоа нема да биде. Како што тие убавици успеаа да ми го замрачат животот, така и јас ќе ги ставам нив на еден голем игнор. А да знаат јас сега душевно сум падната, немам никој, но се се врти.

 

после еден максимално исцрпувачки ден-како што беше денешниов со извинение да немаш време до тоалет да отидеш убаво е кога ке сретнеш личност која те научила на нешто ново-во случајот наставникот што ми предаваше Италијански од Заводот за вработување, и ме загледа-ко демек девојкава е срце или не е таа, ама штета баш затварав, па така да кутричок немаше можност ништо да си купи, друг пат можеби ама мило ми е што го видов

 

Се сеќавате на деденцето за кое што пред некое време ви зборував дека е сам и дека сакам да си го посвојам?Тоа деденце го немаше неколку дена во неговиот двор за да си позборуваме и да ми кажи по некоја мисла за животот со толку искреност и добрина во срцето ,толку чистота во душата што мислам дека никаде нема да ја сретнам повеќе после него.Се загрижив дека го немаше неколку дена,но денес го видов насмеан до уши и ми кажа дека за да не биде сам отишол да живее кај своите внуци бидејќи не може повеќе да живее сам.Офф колку ме израдува тоа што ми кажуваше дека е задоволен,исполнет, како си играл со нив,со колку само радост го кажуваше тоа,очите му блескаа од среќа што направи и јас да сум среќна.Чудно како ја избриша сета тага во мене барем за миг заборавив на се.На крајот ми кажа да не ја наведнувам главата никогаш,секогаш да сум горда на себеси и пред другите да не ја искажувам мојата тага,ми кажа ќе се видиме ние пак и дека не ме заборава тој мене,а и јас него му кажав секогаш кога ќе дојди во моето маало да дојди кај нас дома.Ах ќе ми недостига тоа мило деденце и неговите убави мисли и совети.

 

Зашто мора да бидеме најосамени кога највеќе ни треба некој ?? Единствено што преостанува е да се каеш заради тоа што не е направено и да се прашуваш "што ако" ?? Гордоста и неискуството си го направија своето и сега можам само да се навраќам во минатото и да ги менувам своите постапки во мислите , но ни тоа не помага многу сега кога седам во мрак , ги слушам нашите песни и солзите сами течат по лицето...

 

СДК дека сум многу разочарана од луѓево ненормално разочарана, дали постои човек кој е искрен и кој нема да ги повреди твоите чуства??
СЕ БАРА ТАКОВ ЧОВЕК ПОД ИТНО!!

 

Вечерва очајно ми беше потребно друштво. Се договорив, бев еуфорична за излегувањето и на крај ми откажаа. Не им се лутам, едната си нашла некое ново друштво, а и потребно ќе и биде да се прилагоди со нив, ја разбирам, а другата не знам зошто.
Сега ќе се пикнам под ќебенце, ќе пуштам некој филм и ќе чекам денешниот ајвар да биде готов, па после со векна леб да и се навртам на шерпата и да си мацкам со лепче.

Вчера направ добар круг низ градов. Среќа што комшиите ги сретнувам и низ Центар, па ме гледаат понекогаш средена
Добивме илјадници комплименти со другарка ми, а вечерта ја заокружи една преубава порака.

Еден разговор со еден другар ме замисли многу, премногу. Го обвинив за дел од тоа што ми се случуваше периодов, а тој ме научил дека сум мека, па ми вели- Знам дека за некој ден ќе ти помине, таква си.
За жал таква сум, можеби не треба да дозволувам да ми поминува лутината така лесно. Можеби треба да почнам целосно да ги бришам луѓето што ме повредиле. Не, не ги сакам, само не ги ни мразам. Не знам дали е полошо што не чувствувам ништо за нив? Сеедно, се ќе помине. Времето лечи се.
За жал само Него не

 

Не ми е јасно за однесувањето на 90 % од денешниве „другари “ . Кога знаат дека ќе им затребаш за краток период, со тебе се цело време , ти се лигават , те фалат пред други и те воздигнуваат како да си светев, ти се преправаат цело време , глумат некое лудило само за да им помогнеш и да ги спасиш во некоја ситуација која се сигурни дека ќе се случи за краток период. Ќе им помогнеш фино - лепо и после не ти велат ни здраво . Како да не се ни познавате ! Потполни странци !

И добро ќе речеш таков е животот и јас ќе им вратам и ќе им плеснам в лице кога ќе дојде моментот . Се трескаш 2-3 дена така вознемирен од денешново општество и по некое време едноставно ги тргаш од секјдневните грижи. За месец-два кога чувствуваат дека ќе им притребаш пак тако звани другари повторно почнуваат да ти се лигават . Буквално ! Т Вовлечен во приказната знаеш дека пак ќе имаат некоја корист од тебе , се дружите и ти доаѓа се да им плеснеш в лице, ама не го правиш тоа од култура и еве ќе се налутат господите . И до кога така ! Додека не ти тојде преку нос ! Се така додека не им помине магарето преку мостот се прават божества и светци и еве колку само ти ни значиш . А кога ти ќе имаш некоја не знам ни да ја наречам потреба нив ги нема . И откако ти ќе успееш некако да се извлечеш се прават ко ништо да не било Не златни знам јас и поинаку да играм само не сакам да покажувам финти ! Кога ќе затребаат знам да ги употребам. Опасно е да си играш со вода , воздух, оган и некој кој знае сите овие да ги сврте против вас !