[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

нека ти е живо и ЗДРАВО .

 

Ќе станам мајка

 

Многу ми е мило кога имам вакви исполнети викенди. Бев корисна и активна цело време, imagine that. И прв пат не ми е жал што завршува викендов, иако следниот вака исполнет викенд ( со забава мислам де, следниве викенди ми се исполнети со учење :geek: ) ме чека тек за еден месец. И стварно кога не планирам се испаѓа најубаво. Не се форсирам многу за работите, I just let things go with the flow. И многу е опуштено и ми се свиѓа вака!
Ме испраќаат од дома со палачинки...абе срциња се кога сакаат. Посебно сестра ми. Иако мрчи цело време дур сум дома, знам дека и фалам. Не е којзнае каква далечина, ене кај е Скопје, ама еве веќе трета година како не сум дома и веќе осеќам дека се навикнала на тоа да е единствено дете низ дома, па кога ќе дојдам на викенди вака чувствувам дека и смета што мајка ми и татко ми ми посветуваат внимание.
Talking 'bout distance....ене кај е и Битола де. Ај нека дојде тој. Или јас да одам. Ај да се најдеме на пола пат. Ама пусти обврски. А цел месец вака само по телефон, невидени, страв ми е дека ќе оладиме. А таман ни стана убаво и се зближивме. Ваљда ќе оставам времето да покаже, ми значи ама нема да се замарам премногу. Ако е судено да биде, ќе биде. Ваљда...
Поздрав со песнава, уживајте во последните часа од викендов

http://www.youtube.com/watch?v=aBKcKQHZXks

 

На VH1 имало Guns N'Roses monography,a јас не го гледав затоа што бев надвор.Е браво за мене -.-

 

Пред едем месец оваа вечер,сега во моментов...ахх болат спомените.....
Од 11 саат денес до утре 11 саат,тоа траеше точно еден ден,ама беше волшебно.
Тоа беше најубавиот ден во мојот живот,а и на тој датум сум родена (14).
Ама беше што беше,не се каам,да жал ми е,ама си се тешам со тоа дека и таа (не е најсоодветен збор,ама ке го употребам) авантура сум ја поминала и видела.А жал ми е,сега ке читам книга,а тогаш го живеев најголемиот сон.Беше како бајка.
Продолжувам напред со крената глава и си викам не е важно што беше туку што е сега и што ке биде во иднина.
Несакам повеке да грешам.Минативее две години мноогу згрешив,ама повеке нема.Си најдов мала ситница и имам за што да се радувам,а и си научив од грешките.

 

Ми недостигатеее
Една недела не сум на форумов, ги спремам колоквиумите, сега се вклучив да ве поздравам и да потпрочитам некој убави мислења од вас. Не можев да ве дочитам, срцки ми сте сите.
Инаку животот ми е тотален хаос, исфрустрирана сум од сите страни.
Раскинавме, агонијата заврши, ми рече дека не е ништо завршено, дека времето само ќе си покажи дали ќе бидиме заедно или не. Не знам дали да плачам или да се смеам, се чувствувам многу глупаво, и тешко ми е и првото излегвање ќе биди Синоч сам пола кафане попила.
Почнав да не вервам на врска на далечина, треба љубовта да биди многу силна за да издржи врската, ама јас мислам дека доволно многу издржав, и ништо во животот не е сјајно.
Па можи животот ќе ни пружи уште една шанса, м?
Ги оставам работите да течат сами по себе, ако ми се врати значи треба да е мој.
Женски останете ми создравје, топлото чајче, книгата и ќебето ме чекат.
Ќе ве читкам одвреме навреме, вие останете прекрасни како и секогаш
И Само убави настани да читам
Имајте убава недела, убав остаток од месецот, се читаме после 10 ноември, тогаш завршват колоквиумите.

Ве сака Ади

 

Аааа..неможам да си простам. И го заборавив роденденот на внука ми, леле колку сум нервозна. После 2 дена ја се освестувам дека беше роденден. Ја сакам премногу нека и среќен роденденот и многу ми неостасува..

 

Mind f*ck

 

Спојлер

Финално замарање пред да си легнам и пред утре да се изгубам низ магливото и големо Скопје.

На моменти, по едно лето каде што немав ни фора, ни време да се почувствувам осамено, каде што денот започнуваше со заоѓање на сонцето и текилите се броеја во двоцифрени бројки, кога иде тмурна есен, неизбежно е да те фане мала депресија.

Депресија за летното џогирање, кога имав чувство дека натинг кен тач ми! Или депресија што сите блиски ти се распрчкани наоколу, кој останал дома, кој се изгубил во големиот град, кој не може да дигне глава од книги... Се чувствувам како да треба сама да изодам доооолг пат. Секој со обврски, верувајте, одвај чекам да се затрупам во некој куп книги и да не дигнам глава. Само сакам за викенди да си дојдам и да си поседам дома со најблиските, и пак назад во големиот хаос. Не верував дека ќе ме фане депресија за овошните денови, пу бе, како би сега да лебдам по цел ден само на јаболкца. Се чувствувам тешко, тмурно, преполнето како облаците надвор.

Додека пишувам постови, имам навика на друго џамче да ми стои отворен форумот.... Нешто се запишував на фејсбук, се деконцентрирав, така ми стоеше отворено СДК, па и истовремено се зачитав во темата Пред една година. И вртам вртам вртам низ страните, кога, бам.... Најдов пост од ИванаМКД во кој вели дека пред една година го пишувала специјалистичкиот труд. И ми се стежи уште повеќе. Оти не секој има прилика баш сега да каже што правел пред една година. А јас имам и се жалам, оти сите ми биле на разни страни, оти било ладно, оти се прејадувам. Ми дојде да си мавнам еден толкав шамар, оти сум толкав идиот и оти не знам да ценам. Мислам дека знам ама врска немам. И сум за ќотек.

Доста е однесување како разгалено детиште. Морам да се расположам и да бидам попозитивна. Уште повеќе бре! Среќните луѓе имаат среќни мигови.

Намерно го оставам полунапишаниот пост во спојлер, кога ќе ме мавнат пак бубачките, да се потсетам и право тука да се вратам.

 

Парченце кадаиф и топла шоља салеп пред спиење.
Султанкиве на форумов можат само да ми позавидат.
Ха.

 

Zeljko Samardzic: devet hiljada metara na nebu sam jaa..
Felix: Bitch please!

 

Еден филм на Кинотека со сите прекини и кочења трае колку три машини алишта за пеглање од кои една со фустани за на свадба и летни сукнички, ама битно ги суредив, утре ме чека нивно редење и спастрување, редно време е и јас да и кажам на есента Се предавам, а ќе и кажам со пар гумени чизмички на наредниот дожд

 

Е сакам да кажам,која радост ми е кога ќе си најдам по џебовите парички што ми останле од некогаш а сум ги заборавила.Е чуството не описливо ми е

 

Готово! Повеке не сум тврдоглава.Ке му се јавам и ке му кажам да се видиме,знам дека нема да ме одбие.Зошто и него да го изгубам? Се надевам дека не се опаметив касно и дека се уште има време да ја поправам ситуацијава.Многу го сакам и нескам да го изгубам,тој ми е се во животот.Можеби ке ми се налути кога се ке дознае,ама ако јас ке ја кажам вистината,попаметно.Да ке ми се налути,ама и покрај се знам дека нема да ме остави!
Џ најмногу те сакам и нема да дозволам да си одиш од Мк,никогаш.Може сум себична,те рабирам,ама нема да дозволам.
Те сакам Џ.

 

Ааааааа..ќе пукнам, се срамам од сабата себе веќе, готово.
Земав да гледам свадба кај што сум била, леле луѓе БРУ-КИ. Па само тресам глава, чукам по дајре и ко шо незнам да играм само рипам како гуска да трча. Леле како сум можела, пред толку многу луѓе, па и отпосле кој се ја има гледано свадбата. Готово, неможам, веќе ја кога ќе играм на свадба само пополека ќе играм на орото, не сум ја за со дајре у рака, да се тресам. Па едно време и раче мавам на камерата ...Не тоа не сум јас.

 

Вака изминува седмицата :
Понееееееееедеееелниииииик .
Втоооооооооооорниииииик .
Срееееедааааааааа .
Четвртоооооооооооооок .
Петоксабнедела .


:geek:

 

Сум се карала со сестра ми, сум се тепала, најлоши и најдобри моменти сме имале, ама тоа си е меѓу нас и јас неа најмногу си ја сакам и не дозволувам никој ништо да и пререче, ниту накриво да ја погледне зошто ќе си има работа со мене. Може било глупо да паѓам на ниво пример на глупата баба во комшии индиректно да и објаснувам дека не е никој и ништо да и кажува на сестра ми дали да си игра во песокот кој не е нејзин или не, ама сум се наоѓала и ќе се наоѓам во такви ситуации, зошто тие се никој и ништо да и објаснуваат приказни на сестра ми. Јас стопати сум се покајувала што сум и повишила тон или некогаш во афект кренала рака, а не па некој од надвор. Сестра ми е свето нешто и никој не смее да се закачка со нејзе. И .

 

Гледам колку се силни некои девојки. Каква храброст имаат да бидат млади мајки. Им посакувам се најубаво.
Во животот секогаш треба да сме подготвени за се. За секакви згоди и незгоди. Треба да љубиме и кога сме во згодите и незгодите. Треба да љубиме најсилно.
Си барам барем малку сила во мене. Љубов имам, но треба некој да ми ја размрда за да фатам да се нишкам на нејзиниот ритам. Треба да ја извади од мене целата и да види светот колку само јас можам. Тој некој мора да сум самата јас. Знам дека е така. Ги прелистувам моите спомени, се сеќавам на некои случки, се обидувам да го најдам зачетокот на сето ова кое ме преплавува и води во длабочините на Црното море. Зачетокот е во оној момент кога првпат сум се погледнала себеси. Кога сум видела дека на мене има нешто чудно кое кај другите го нема. Добро, само кај добри 3 % од луѓето го има. Можам да замислам низ што поминуваат истите. Можам да замислам и колку треба да се силни за да поминуваат преку тоа. И колку и да викаат дека физичкиот изглед не е важен, знајте дека е многу. Многу е важно кога ќе гледаш како другите може да се облекуваат како сакаат, а ти не. Патетики глупави.
Го обожавам ваквото време. Есенски воздух . Сакам есенски свадби.