[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Знаете ,не сакав да пишувам за Тоше,ама не можам,мора да излезе тоа од мене,и под впечаток сум ,кај и да се свртам денес ТОЈ,неговиот глас се разлева низ звучникот во маркетот,трепери од стариот транзистор на продавачот на пазарската тезга,дома на тв каналите...и сега под влијание на емисијата на Џамбазов.Може некој ќе каже дека сум патетична ама ме боли неговото непостоење.Не сакам и не можам да пишувам во минато време,се додека неговиот глас и песна е тука со нас,тој секогаш ќе биде со мене.
Тоше, еден обичен човек со душа на Самариќанец и со глас на ангел,нека ти е вечна славата и нека Бог те чува во своите прегратки,ние ќе те оплакуваме и понатаму ,тебе и твојата прерана смрт.

 

Носи си ја место долна маица

 

Секоја зграда си има своја приказна. Дали моментално немам моја приказна, па ми паѓаат другите во очи, не знам. Битно секое сабајле зградата мириса на кафе и чичковците си местат машни и си врзуваат чевли во лифт кога никој не ги гледа.

На нашиов спрат, ајде да не го кажувам , да не биде работава секоја сличност со споменатите личности е сосема случајна , ќе го наречеме Х-ти спрат. На тој спрат, од кои половина станови гледаат на исток, а половина на запад, сме збрани пет различни екипчиња. Није мене чудно како је нас Бог створио, него како нас је саставио е работава.

Прв од десно, кога ќе го пречекориш лифтот, е чичко... Ајде да го наречеме, чичко Славеј, опишан со зборовите, кај не го сееш, таму никнува. Пример, имаш дечко и понеделнички го прибираш да се пофаќате по ходници да не стоите надвор. Ете го Славејот. Наредниот ден ти иде братучед на гости, повторно Славејот. Понаредниот ден иде татко, чичко, вујко, ти носи јадење, повторно, Славеј. Ти иде колега, гарант ќе се погодите и во лифт заедно да се возите, со, се разбира, Славеј. Веќе е викенд, а цела зграда не ти прави муабет и не ти вика добар ден, оти си спонзоруша и Славеј те видел како шеташ 5-6 разни мУжи по ходниците и го расипуваш моралот во зградата.

До него, мистериозен тип, фиктивно опишан од цимерката а никогаш сретнат во ходниците, Д Биг Бос. Голема, блиндор врата, се кладам дека има мало лавиринтче на резето, и уште една врата зад оваа. Поврзан со голема компанија, животот си го наредил мерачки, за разлика од мене, која седи и не прави ништо а има купишта за учење. Повеќе информации, наскоро.

Чекор назад, правиме круг и се вртиме, тетка... тетката што ја има на секој спрат де! Прва комшика, таа што ѕирка низ дупчето пред да ти отвори кроце и милно да те погледне. Таа што има шеќер, сол, зејтин, црн бибер, прашок за печење, правосмукалка, сукало за фаќање, тоалетна, за празник и за делник и на полноќ и во зори. Обично ваквите тетки се поврзани со гласно зборување, оваа мојава е тивка. Прилично дискретна, те гледа со мужи по ходници а сепак ти мафта.... од далеку де.

Мојот опис ќе го прерипам, јасно ви е со кој си имате работа, нели?

И, ласт бат нат лист , наводно мои врснички, фуфици од мало гратче од нашата мила, мала и напатена. Не ги гледам, очигледно функционираме на различни фреквенции, судејќи по времето кога се пушта вода (да, тој мелозвучен звук на ,,водопад,, се слуша додека мирољубиво си седам во дневна), или ако се изнервира некоја и пушти малку посилно вода, мојата чешма почнува да капе. И после не сме биле синхронизирани, ма ајде молим те, дури истовремено, на една сметка можеме садови да миеме! Веќе сме во очекување на првата журка, да ја отвориме сезоната. Можда ќе ги викнат и комшиките на пиење, што да не.

Боже мили, ај да одам да си легнам.

 

Во овој свет на вечна есен, си најдов јагода, ванила чајче, па да си уживам!

 

Ја гледав емисијата за Тоше...Колку и да сакам да се сеќавам со убаво и се,ме растажија,душата ми плачеше... Прекрасен беше и ќе остани така. И не само овој ден се сеќавам на него,и не само сега го слушав,секогаш! И Бугарија на цел глас го пуштав,ги научив наоколу другите на песните,во собата си имав огормен постер од него,само од него меѓу моите слики со најмилите. Кога ми кажа дечко ми тогаш тој кобен ден,бев на факултет,јасно се сеќавам,само што излегов од лекции и тој ми вика Мила знаеш што? Тоше веќе го нема...Како бе го нема! Неможев да поверувам,како што беше облачно ми се достемни...Цела недела неможев да се соземам. Понекогаш,ќе го погледнев постерот и ќе речев Ах бе Тошка,зошто толку рано? Знаеш колку ми фали да испееш некоја нова песна? Ми беше пример и со неговите песни си ја доловував атмосферата на Македонија,како да бев дома. Секогаш ќе фали,ми се чини никој нема да го достигни. ДАј Боже и да грешам ама така мислам. Секогаш во моето срце!

Деновиве и онака ми е се сеедно,не ми се излегува,времето го искористувам колку што можам,имав една убава средба,а останатите ги оставам за покасно,кога ќе сум расположена и ќе поминат обврските. Се надевам вие да сте расположени и да се разбудите свежи за уште еден убав ден. Добра ноќ

Еве,една од омилените,како за ноќва
http://www.youtube.com/watch?v=FLRT_rb1vFU

 

Уште една цртка во бележникот „Љубовници“. Puppy eyes, брадест, едвај легален. И каде води ова Окси? До кога вака? Поголемиот дел од луѓето што ме опкружуваат се во сериозни врски, јас се мајтапам и си ставам цртки, а од сериозност бегам како од оган.

Ете така, си имам изградено еден дебел, проѕирен ѕид околу мене кој не дозволува ништо емоционално да ме допре. Танцување, забава, страст - и ништо повеќе. Така ли ги зараснувам старите љубовни рани, тоа ли е начинот? Да и не знам, веројатно не. Но веќе како да не можам да одлучувам за самата себе, како сето ова да не зависи од мене, како да не можам да го сменам.
А секогаш велам дека секој е кројач на сопствената судбина, одговорен за своите постапки. Контрадикторна сум, знам, Оксиморон.

Меланхолична е вечерва, трип-хоп на трпеза. Добар апетит!
http://www.youtube.com/watch?v=MAsrDu3p ... =endscreen

 

Паѓам на момци кои пишуваат кирилица! Одма си добива пЉусче

 

И си легнав нели како што е ред, ама не бе не се спие и пак станав, си гледам Сексот и Градот епизода, две преку сила, и си ја мотам косата. Леле лугенца да ме видете сега каква пудлица сум ке ви се слоши од се, и нема да ме знаете како црешичка туку како трула вишна. Ама пак затоа утре ке биде убава кога ке преспијам со неа. И не знам што уште да шкртнам овде, кај мене се е исто, досадно и невработено.

 

Ве молам не ме трујте со вашите поими за живеење со пуни гради - незауздан секс и пијанчење као секој ден (ок,и јас пијам и е ок, и е опуштање,ама сфаќате на што мислам). Тоа е типична деструкција. Најлесно е да се препуштиш зошто така ти се сака,ама кажи ми бе ти брат, како знаеш зошто така сакаш?! Зарем не е полесно да знаеш?! Извини,ама ти освен маскота, друго да не си станал.

Живеењето е уметност која по никоја цена не е досадна. Либералноста има многу попрефинета и рафинирана форма каде ги задоволуваш сите потреби на многу разумен и интересен начин. Ама муабети за пропаднати животи...некако не ми се прават. И ве молам, немојте со таа слободоумност да потпикнувате неприфатрливи работи како морални и општествени норми... Ако сите се однесуваме како вас... можете ли да замислите и овака профаниот и декадентен свет каде би отишол?!

Секој има секс,секој подпивнува,секој по некогаш претерува,еве на пример јас тврдам дека морам увек да сум со 500 мл пиво у себе,ама не друго, туку ми ги олабавува мислите кои инаку ми ја теретат креативноста,секој се забавува...ама веќе кога е стил на живеење...онда, рехабилитационен центар за вас. Тоа го правите не затоа што сте среќни,ами затоа што сте глупави и не знаете да се спознаете себе си.

Ве разбирам...и онака како што ве разбирам,не би ви се допаднало... и поарно да не ви го образложувам, пошто ќе почне егото да ви крвари.

 

Понекогаш се случува да се смееме, да трескаме глупости без врска а уствари кога ќе останеме сами со себе сфаќаме дека сето тоа е површно.
Не сакам да давам со некои филозофски мисли ама така е. I'm fine, I'm just not happy.

Нешто фали а не знам што. Всушност, во животот секогаш нешто фали ама некои нешта оставаат преголема празнина.
Но, не велам дека нештата не одат на подобро. Засега се фокусирам само на едно нешто а за понатаму ќе видеме.

Изморена сум, преморена а толку работи чекаат. Ако видете денес девојка со темни вреќи под очите тоа сум јас .

 

можеби за некого би била глупост прањање од типот дали можам да летам со авион а примам лекови за заштита од епилептичен напад ама што си е сигурно-сигурно си е дури до кај докторката на клиника отидов ја најдов, ме прими -на мобилен нема шанси да ја добиеш и ете можам да летам што е супер вест па да си знам да не аплицирам за работа во странство за џабе

 

И она кога му оставаш на времето да те научи да бидеш среќна.

Туку си имам едно вакво полароидче, уште да му најдам хартија и да почнам да си сликам.

 

^^ Аххх Љубам, ме потсети на детството, татко ми имаше ваков апарат што вадеше одма слики нели, има доста такви слики а апаратот којзнае каде е ќе треба да го побарам некој ден ако не отишол во отпад, мислам дека филмот за ваков апарат е скап ама имам убави спомени со него, после сликање демек ја мафтавме сликата побрзо да се покаже насликаното, или нешто така беше. Се надевам за истото правиме муабет

 

Да да баш таков, само во МКД нема хартија, морам да порачам од други земји, и многу е скапа, ама ќе си го направам меракот, па што сака нека биде!

 

Убаво ми е утрово, среќна сум. Ми недостасуваат многу работи, ама денес ќе ги поттурнам назад во мислите. Добив нем разговор, гушки, цветчиња, дури и омиленото мече од моето слатко бебуле, па посакав да си ја земам дома и со неа да си нанкам. Сега само тоа ми е во умот, чиста невина душа што силно и искрено сака.
Сета тмурност исчезнува во нејзината насмевка.
Се' е толку небитно во малиот свет, освен љубовтта, шаренилата и веселите лица. Да ги избркаме облачињата од нивните души. Љубов е тоа, чиста, детска, единствена љубов, создадени од љубов, олицетворение на љубов.

 

Не е воопшто глупо прашањето srcekrsackе,нормално е да се информираш за се што е потребно. поздрав

 

Она што НАВИСТИНА го посакуваш доаѓа токму кога не се ни надеваш на тоа...

Ми треба пријателска прегратка, прегратка која ќе биде исполнета со доверба, почит, искреност и пријателска љубов.
Ми требаат пријателски зборови кој ќе ме утешат малку од малку, ми треба пријателски разговор...
Имам многу другарки ама не сум се осмелила со никоја да зборувам...
Се ми треба.

 

Зашто?значи не ти се вистински пријателки,ако ти е страв да им се довериш,тогаш зашто ги дружиш.поздрав

 

сакам да кажам дека летам од радост-ми дозволи главната да излезам у петок и правац банско-спа центар со мм. на прослава на годишнината!!!!
јеееееееееееее

 

леле срцка таја ^^ ама што да се прави, селски деца се тие