[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Велат дека во животот постојат работи кои никогаш не можеш да ги вратиш - минатото, кажаните зборови и пропуштените можности. И ако некогаш зажалам за нешто, веројатно ќе биде за она второто.

Зборот секогаш бил мојот одбранбен механизам, бидејќи никогаш не сум била физички силна. Татко ми често ми вели дека кога ќе се налутам, остра сум на јазик. Некогаш знам да кажам толку тешки зборови, што кога ќе ја оладам главата, веднаш почнувам да се каам.
Јас не кажувам навредливи или погрдни зборови и никогаш не сум опцула, ама кога некој ќе ја помине секоја граница, знам со многу фини зборови да го отерам кај што не треба. Кога ќе отворам уста почнувам како навиена и не запирам додека не си кажам сѐ што мислам. Треба многу за некој да ме испровоцира, ама сѐ си има свое мерило, па и мојата толеранција. Тогаш веќе не успевам да премолчам и не дозволувам никој да ме прекинува.

Неодамна налетав на една поговорка која вели: Остриот јазик создава подлабоки рани и од остриот меч. Некои велат дека е привилегија да се биде јак во вербална дискусија, но јас често посакувам да се воздржам при некоја расправија. Затоа што често ги повредувам луѓето кои ми значат, па после си ја трескам главата...

 

Здраво. Јас сум Елена и сум Ајвароманка

Неможам, опсесија ми е. Со душа чекам да ми донесат една пуста тегла ајвар, чиниш злато ми носат!
Најубав е се разбира домашниот, ама и купечкиве не се лоши! Витаминка, випро, не бре јас не прибирам, посебно кога се работи за ајварче. Едино на Камко не ми се допаѓа, има чуден вкус

Омилена комбинација - лепче, ајвар и сиренце. Ухх убавини, нели се сложувате?!
Ми се допаѓа и потпржен со јајце, топличко е

По се ова јас не се двојам од сите други, и они сакаат ајвар, ама јас си се ставив во категорија Ајвароманка оти со се го јадам бре! Буквално
Со ручек, со вечера, со доручек... И не мислам Јадам само ајвар, него со ручекот плус ајвар, со вечерата теглата ајвар е до неа. И лепче и кремче да јадам, малку ајварче нема да штети нели

Се надевам имавте прекрасен ден и одете намачкајте си една кришка ајвар, од мене

 

Спојлер

Абе Пеперутче, не е за тажно, многу ми се свиѓа сликата, затоа си седи како аватарче. Инаку си нема врска со моето расположение.

Сакам да кажам дека татко ми прееска ми рече дека ме сака најмногу. Не знам зошто го фатиле емотивни минути, ама секако убаво е да се слушне тоа од родителите.
Мене моиве како мала ме држеа престрого апсолутно за се, учење, излегување, се, па негде кај 17 години ме седнаа, ме прашаа за дечко, им кажав, тогаш да речам ми ја дадоа слободата, и како вчера паметам татко ми ми рече: Мече, мислам дека добро те воспитав, се надевам секогаш ќе останам вака горд на тебе. И остана човекот, полна ми е душичката што не сум ги разочарала. Ми значат се, и во срцето носам огромен страв дека затоа што премногу се мачат порано ќе ме напуштат, а носам и голема надеж дека залуден ми е стравот.
Сакам да дочекаат да се доизградам како личност, сакам да дочекаат да ги насолзат очите кога ќе дипломирам, сакам да дочекаат внучињата да ги фатат за раце, сакам да дочекаат многу работи, да пораснам, да ме дадат на оној со кој ќе решам да го делам целиот живот(иако ќе плачат), да оформам семејство, да се ужасно горди на мене, да ги чувам кога ќе остарат, да знаат дека се што вложиле во мене не било џабе... ги сакам премногу, иако многу ретко тоа го покажувам, малку сум затворена(знам де дека на форумов не личи така ), многу малку споделувам свои чувства, моментално и многу малку се запознаени со дешавките од животот мој... ама знам и дека за мене и брат ми колку и да грешиме, тие животот би си го дале одма. Не е лесно и да си родител, а јас сум им многу благодарна на моите што не одвеле на прав пат мене и брат ми, можеби имале строги методи, но вистина имало во она... кога ќе пораснеш ќе не разбереш. Да не било така, не ни сакам да замислам какво суштество можев да излезам на крај

 

^^ Е добро,ама не ми личи на тебе,онака,темна ми е спрема тебе Ама ти како си сакаш така

 

Чекорејќи со есенските кондурки по нови, туѓи за мене улици, ми светнува облаче над главата... ехеее, колку сум се јас променила. И контекстот е променет, можда и најбитно е тоа.

Се сеќавам кога дома ме чекаше една борда, топла, есенска соба. Кога под ќебенцето се обидував да преспијам... дел од животот. И со музика и топла чорапа. Некогаш и заспивав на подот пред печката, да можев ќе влезев во неа, и пуф... епа не знаев што сакам!

Сега сакам да тонам во учење, учење и учење. Во љубов и храна. И старата добра музика, да ја спинувам.

http://www.youtube.com/watch?v=kmR-PgYGmWk

 

Више не живејам во сапуници............. нова машина со сушална.
ЕЕЕЕ шо можеш да направиш ко ке речеш дека ке го оставиш................ трчи одма купува.......па и уште се јавува со колку операцији да била................. това ти је това само со закани

 

сдк дека секое мало животинче кога се роди толку е слатко ѕбаво да го така изручкаш со поглед како оваа срничка ухх

 

За сите црвенокоси... вистина ли е ова?

http://www.preventus.mk/index.php?optio ... cle&id=459

 

Конечно се видовме со девојчето што се договараме да се видиме од пред скоро 2 недели.И да ви кажам,супер впечаток ми остави.Дрдорка,како мене 2 саати уста не затворивме бе
И така.Главно,убав ден.

 

Денеска денот ми беше убав,исполнет со многу добри моменти емоции.Од утрово со него постојано си правиме планчиња како ќе го поминеме заедничкиот викенд,го сакам тоа чувство и тие моменти кога ми кажува дека е овде крај мене,со мене,за мене засекогаш . Попладнево со стрина ми си седевме во дворчето,не галеше и топлеше сонцето,ние со кафенце и по некој грозд си муабетевме за повеќе теми,си правевме планчиња за престојната веселба која што ни следува во домот и сакам да има што повеќе такви веселби и убави моменти.Сакам секогаш да е разиграно и сите да се среќни околу мене ,тоа ми е доволно за и јас да сум среќна.По заедничкиот ручек,сите среќни и задоволни станавме од масата и секој со свој обврски се разотидовме.Мојата беше да се спремам и да излезам со една многу драга и фина личност која што ми е многу мило што барем за миг ја расположив и дека овде бев за неа-тоа е нашата прекрасна,совршена,предобра,полна со емоции и љубов-DivineButerfly која што ја заслужува целата среќа на овај свет.Убаво си муабетевме,се смеевме,си споделивме се што ни сакаше душичката една на друга и потоа со ветување дека ќе се видиме пак си отидовме дома.Вечерта ја заокружи еден добар муабет со него повторно,смеење до бесвест и зборување толку многу убави зборови што ме вивнаа до небо.Аххх ги сакам ваквите убави денови,ви посакувам и вам да ви се вакви секој ден.

 

Какво мислење треба да имам за интелигенцијата на персони кои не знаат дека постои опција ротирај, па своите слики ги постираат “налегнати“ ?
Ова чисто реторички


Друга работа- како што приметувам што од мое, што од туѓо искуство, ретко кое работно место не вклучува и манијачење, да не речам апла настојување од шефот/газдата за посебни контакти со него, знаете на што мислам де.
Во оние каде што не се случува ова изгледа шефот е геј, м?
Е таму сакам да работам.

 

Ви љубоморам бе, сакам и јас да се запознаам со некој од тука

 

Кажи кога јас и Лукс идеме во Свети Николе.

 

Ајде Пами елате со Глоси Битола и нема поќе да ни си љубоморна

 

Глоси кога сакате.

Пили ела и ти. А за Битола имам ја причина + да дојдам

 

Кратко и јасно

 

Како само еден збор може да ти уништи цел ден и тоа од личност што не заслужува ни малку внимание..А колку убаво ми крена денес!!!

 

лелеее го немав видено ова инаку и јас сум црвенокоса за секс од моја страна не е точно, но ова:
„Секоја жена која е во стабилна врска, а ќе се офарба со црвена боја сака да му даде до знаење на партнерот дека е несреќна и дека ќе побара нешто подобро”, вели тој.
е ова е вистина барем кај мене

 

Ме сака... во тоа сум сигурна. Но, на некој свој начин. А јас... и јас го сакам него. Но, на сите можни начини..
П.С Ги благословил Бог оние кои ја спознале вистинската љубов. Ме благословил и мене.
15 + 1/2 за среќа

 

Колку добра работа е фејсбук, толку е и лоша...
Неговите слики се по цел нуз фид, и што прават ме посетуваат на едно поубаво време кога бевме другари. Секоја нова слика отвара стара рана која штотуку зараснала. Секој коментар ме враќа во реалноста дека веќе го немам правото, ниту силата да се борам за нешто, што очигледно не постои, не постоело, ниту ќе постои. Жално е кога толку години другарство отишле во бестрага, за некоја за мене непозната причина.
Едноставно ми недостасува дел од срцето и се чувствувам празно.