[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Го најдов текстов на нет, па сакав да го споделам тука, навистина е добар и многу вистинит:

"A son and his father were walking on the mountains.
Suddenly, his son falls, hurts himself and screams: "AAAhhhhhhhhhhh!!!"
To his surprise, he hears the voice repeating, somewhere in the mountain: "AAAhhhhhhhhhhh!!!"
Curious, he yells: "Who are you?"
He receives the answer: "Who are you?"
And then he screams to the mountain: "I admire you!"
The voice answers: "I admire you!"
Angered at the response, he screams: "Coward!"
He receives the answer: "Coward!"
He looks to his father and asks: "What's going on?"
The father smiles and says: "My son, pay attention."
Again the man screams: "You are a champion!"
The voice answers: "You are a champion!"
The boy is surprised, but does not understand.
Then the father explains: "People call this ECHO, but really this is LIFE.
It gives you back everything you say or do.
Our life is simply a reflection of our actions.
If you want more love in the world, create more love in your heart.
If you want more competence in your team, improve your competence.
This relationship applies to everything, in all aspects of life;
Life will give you back everything you have given to it."

YOUR LIFE IS NOT A COINCIDENCE. IT'S A REFLECTION OF YOU!"
-- Unknown Author

Spoiler

извор: http://www.indianchild.com/mountain_story.htm

 

Среќна а незнам зошто Ве сакаааааааааааааааааам ситееееееееееееееееееее! (ова мн ретко го кажувам,ама вие посебни сте затоа )

 

Мразам кога ке ме разбудат за непотребни работи.
И` требало една мутава скрипта за на факултет а била во мене. Е леле ке те шинат за скриптата, готово. Ке те стават на црна листа и нема да положиш никогаш.
Мразам бе класика бубалици што само ке ти дојде и ке зборува за школо и школо и факултет и пак школо и забавиште и школо и средно и школо и основно и школо и испити и школо...Аман!
Постојат милијарди поубави теми за разговор бре! Милијарди!
Како не им е досадно само едно исто да вртат во круг? Како?
Толку ли е интересно милион пати да се повтори што професорката кажала смешка на која сите останале со фацка, а само тие, 3-4 бубалици се смееле на сила колку да полижат задник?
Толку ли е трагично што некој имал пола бод повеќе од неа па цело време да кука? Толку ли?!

Сепак, иако покрај мутавиот почеток на денот, денеска за прв пат после незнам колку години се почувствував како она мало, безгрижно дете во друштво на мама.
Чувство што неможе да се опише. Лесно, разиграно, весело, безгрижно. Самиот воздух мирисаше на 90тите, а јас го вдишував со полни гради. Сонцето изгледаше разиграно и посветло, како огромна сијалица или портокал, како што го дефинирав како мала. Плоштадот кој во изминативе години ми изгледаше едноличен, затрупан со кафулиња за безкичмењаци и мрачен, повторно ја доби онаа живост во него. Иако изгледот е видно сменет, мене ми беше ист. Ја гледав онаа трева на која многупати паѓав како мала, продавничката која веќе е рушевина а од која ми купуваа бели чоколади, како да беше таму мамејќи пак да се стрчам и да го залепам носот на излогот.
Фонтаната во која пропаѓав, клупата од која си ја скршив главата ( ), се` беше таму и беше онакво какво што го знаев како малечка. Тогаш ме болеше, сега ме исполни.
Луѓето...и тие изгледаа поразлични, повесели, распиштолени под доцното Ноемвриско сонце. Групи од пензионери наседнати по клупите весело зборувајќи, родители кои трчкаат по малите деца, тук-таму по некој пар. Прекраснотии.
Дали навистина атмосферата беше таква или секојдневното мрачно и технолошки зависно сивило се тргна низ призмата на моите очи - незнам. Само посакувам засекогаш да ми остане ова чувство.
Се ближат и празниците на кои одсекогаш сум се радувала, може и затоа ме фати таквото чувство.
Едвај чекам да се распостелат шарените тезги со честитки, балончиња, лампиони, сијалички, по некое парфемче „ориѓинал Долче Икебана“ за 150 динара, чарапа 3 за 100, ајмо ново касета со хитове на Синан овде ајмооо, фацки кои мрзнат и нудат роба за да заработат некој денар а пак се постојано весели и позитивни. А јас да шетам со сунцето во сета таа идилична гужва дури врз нас паѓа снег... Сакам бе, сакам!

р.ѕ. Мразам продавачи на шекерна волна. Ги начукал 4-5 да собираат мушички и после некое детенце ке ги јаде. Во мое време барем беа свежи. И розови.

 

Искрено,некои луѓе се преоптеретени со туѓиот живот,што забораваат да си го живеат својот.
Или незнаат како,па го тероризираат мојот.
Ете толку!

Исто така сакам дека неопходно ни е ова смајли:
Mногу би ни било полезно во некои ситуации.

 

Си сјебав биоритам.
Сеа цмиздрам по форуми.

 

What a crazy day!!!
Утрото кога појдов на работа, рампата на паркингопт беше крената и немаше никој.Го оставив автомобилот и на враќање, го пољубив банкоматот, трчкав со платата натака - навака чувствувајќи се моќно и одам да си ја земам колата.Се правам ем важна, ем чесна и одам и му викам на дечкото што работи на паркингот:
- Дечки, ве немаше сабајле, ја паркирав колата,па да си платам- настапив уз намонтиран благотелеќи осмех.
Он, спремен да флертува вика:
- Бреј колку си совесна и чесна, сега би требало да те частам паркирање
А ја одмавнувам со раката:
-Таман работа, ќе си платам- иако потајно очекував дека ќе подзапне да не ми земе пари, ја ќе се пувам уште малце и ќе излезе дека сум џек, ама он си заќута, исплакни уста, ми даде фискална и ја целата у филм, ја отварам колата, седнувам, вртам по преполниот паркинг, демек, гледајте ме како маневрирам низ оваа гужва, ЖЕНСКО СУМ И ЗНАМ ДА ВОЗАМ, сега ќе ги срушам сите стереотипи, иако не ми беше јасно зошто воланот многу тешко ми иде, како да ја откукувам Липковската брана.
Пуштив музиче, три пати ме фаќаше црвено на семафор, ептен го фатив шпицот, кога еден дедо, така малку непријатна фаца почна да ми удира по стаклото и збори нешто неразбирливо.Јас мислев дека е некој манијакален тип, не смеам да го отворам прозорецот, од музиката ништо не го слушав, само претав со рацете и викав на цел глас: Бегај бе, бегај!!!
Човекот упорно нешто збореше, на крај крена раце од мене, кога еден дечко ми тропа од другата страна на возилото и ми вика (морам оргинал дијалектно да го напишам):
- Пукнала ти мори гума, ќорава ли си?
Се збркав целата и со она грам достоинство што ми остана во моментот замавнав со глават , а во себе си мислев толку од моето дамско држање и рушење стереотипи . Семафорот се пушти, возилата свират зад мене, јас едвај појдов, не смеев да возам долга релација оти гумата беше залепена за асфалт, се пикнав во првата непрометна уличка, паркирав и посакував да ме снема...
Го извадив мобилниот да викнам такси и ми се вклучи тетката од таму, да ми каже дека сум исклучена поради неплатена сметка
И во штикли, цупкав до центарот на градот, да најдам такси...
Епа чорба македонче

 

Никогаш не се предадов, годините минуваа, брановите заплискуваа... Верував во себе...Верував во луѓето, во нивната душа, во нивните малечки кутиички часовничиња наречени срца.... Верував и не се предавав...

Љубев за да создавам... Создавав за да љубам... И во тој непрекинат круг никогаш не се предадов... Живеев... Бранови ме заплискуваа и ми ги влажнеа очите, ги измиваа спомените... Но, сликите секогаш остануваа истите... Оние првоздогледаните... Живеев за оние во кои верував... Верував и не се предавав...

 

Ќе се трудам, на љубовта со љубов се враќа. Не се откажувам бре, зошто среќата ми тропнала на врата и без да ја побарам, додека некои цел живот трагаат по неа...

 

Геа ме изнасмеа

Јас имав слична "женска" ситуација во петокот. Се паркирам фино лепо на паркинг кај мене пред маркет, си пазарам, завршувам работа и назад во кола. Тука собрани од страна стадо мажи и ја полна со себе дека знам супер да возам и да се движам во рикверц без да гледам назад, земам залет и од нигде никаде трас во бетонско столбче. Среќа не беше јак удар, али мислам дека во моментот пропаднав во земја, се направив дека не приметив и со брзина на светлоста го напуштив местото на "злосторот".

Ех, женишта бе, тешко ни е во ваков дискриминирачки машки свет

 

I'm in love with my bed , we're perfect for eachother , but my alarm clock just doesen't seem to want us together

Jealous whore !
случајно налетав на ова

 

Сдк го молам универзумот да ми го стиша хороскопот зошто коса ќе ми побеле. Јас сакав нешто да се случува,ама до волку ли?! Е не сакав! Е до толку што ќе бираме млад пастув за крал!!! Минвајл ин тн фитнес клуб ин Џидимирци,локалните момчиња се припремаат,дигаат на бенџ цевка која поврзува две канти за сирење полнети со цемент! Фак јеа!
Го љубам синдомот на стадо и могучноста да манипулираш со група кога делуваш паметен,а работата не ќе беше лоша ако стварно паметниот беше паметен. Луѓе со чувство на нижа вредност,несигурни луѓе,премногу страстни луѓе или ќе те убијат или ќе те побудалат,трето нема. Кога веќе се крена кампања против се,ете и семејно насилство оправаат (као демек),дај некоја кампања за почеста посета на психолог,психијатар! Пих! Ма да не ти треба ни упат бре,ко на забар и гинеколог да одиш!

 

Срамота е да го живееш животот за лајкови! Ама бидејки Таквите се неважни фаци нема да им посветам цело сдк нив.
Секогаш пред да почнам да куцкам мислење влегувам во друга тема и, како што велеше баба ми, ми се е*а зборот.
Или можеби денес немам ништо да кажам!?
Т. Е. Имам, ама можеби не сакам...
Или чувам за подоцна...?
Сеедно, дојдов до заклучок дека кириличното куцкање преку ајфон тешко ми оди.
Не бе, тастатура си е тастатура!

 

И покрај сите маски и грди лица околу мене, колку ми се исполнува душава кога гледаш дека уште постојат извонредни личности.
Личности кои додека зборуваат ги слушаш и гледаш без да трепнеш, личности на кои секој збор кај тебе предизвикува воодушевување, личности за кои секогаш ќе си во прв ред.
Денеска денов ми го разубави таква личност која, да имав повеќе слобода би го гушнала така силно и би му кажала колку му се восхитувам на неговиот прекрасен ум.
Професори како него и луѓе воопшто... ретки се богами.
Има надеж...

 

Една од најгадните работи е кога сакајќи да се надминеш самиот, се обидуваш да бидеш некој друг, а со тоа всушност само крајно се обезличуваш себеси и на крај завршуваш полошо и пониско отколку што претходно си се плашел дека ќе излезеш... Катастрофа
Уште луѓево да беа способни да се погледнат и да воочат на што личат

 

Сите се замислуват којзнаае што се. Аман бре свестете се веќе.

 

СДК.. http://www.youtube.com/watch?v=oijIRhYIZR0

и све девојке нече бити слатки као јааа!

 

СДК целите во животот се битни, но исто така е битно и да уживаме на патот до нив

 

Малку мир и спокој,олеснета душа,жедна за нов предизвик ,само животе почекај малку да си дојдам при себе .......

Сега следи дружба со мојата прекрасна другарка и исто прекрасниот и партнер.
Нестрплива да ја кренам чашата бело домашно вино,да се насмеам од срце-бидејќи со нив секое мускулче од устата ме боли,ама пред тоа одам во кујна да спремам гозба за вкусното винце!
Е ова е мерак,особено после ваков напорен ден,чиј исход дури пред 2 саати се дозна,за моја среќа-позитивен.
Дефинитивно вечер бокалот ќе се полни неколку пати,и првпат не размислувам-како ќе се освестам утре за на работа Јако кафе ќе заврши работа па потоа ќе му ја мислиме

 

‎"He did something to me that was so perverse!
Okay, I'm just going to say it.
He tried to hold my hand."

Spoiler

..а јас останав