[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Утре на работа. Воопшто не ми се оди, многу ми е убаво дома. Би чистела цел ден дома, би редела плакари, би готвела, се би работела само да не одам на работа. Последнава реченица ме потсети кога одев во училиште и кога мајка ми ке ми речеше земи ја книгата да учиш, а јас тогаш свакав дека собата ми е хаос, дека има многу алишта за пеглање, се нешто само да не учам. Истото е и сега само што мора да се работи, нема сакаш нејкеш, мораш!

 

Видов вчера едно девојче 8мо одд. како оди на штикли во школо, а јас пак кога имав цик-цак патец мислев дека сум шема..

 

Кога постои хемија, се чувствува, колку и да сакаш да скриеш, не можеш, вака или така - се чувствува.
Може бесконечно да се одрекува дека постои, но „скришните“ погледи (кои намерно/ненамерно си ги уловил), насмевките, обидите да се започне некаков разговор макар и бил за глупости, постојаното присуство на личноста околу тебе, положбата на телото кога е во твоја близина - тие работи не можат да се скријат. Тие издаваат .
А и што убаво е кога ќе уловиш нечии тајни погледи упатени кон тебе, а и кога ќе ги забележиш и овие другиве работи .

 

Се симнувам доле да земам вода, а татко ми заспал во дневна.
Како одам до чешмата, мјакукам, ама го правам гласот.
Мјаууу, мјаууу, мјаууу ..
Татко ми, уморен, мрмори нешто - а јас продолжувам.
Мјауу, мјауууу, мјаууу ..
- Е, мачки да те јадат - ми вели.


И јас, велики одговор :
- Мјаууу, амммм.

 

Денов ми беше планиран,ама некако не испадна баш по планот.
Два часа предвреме се спремав полека за низ центар.Низ музика и кафе си се нашминкав преубаво,самата ќе си се урочев.
Он решил да ми прави друштво.ОК не ми смета,тргнав однесов тоа што требаше на договореното место,и пешки до плоштад.Не му беше сеедно што толку одиме пешки,но јас сум си навикната,сакам да пешачам.
Се мислевме што ќе правиме,и си седнавме покрај кеј.
Колку само опуштено се чувствував...нешто што најмногу сакам е да бидам покрај вода.Па прошетката таму и крофничките кои ги јадевме на клупата ми дојдоа како мелем за душата.
А подоцна и пицата...ммм...

 

Се Јас нешто Сакам да кажам ..
Изреволтирана сум.. Уште не сватив ни пак некогаш ќе сватам зошто луѓето имаат толкава потреба да го пикаат носот и кај што треба и кај што не треба? Дали со тоа го прикриваат својот глупав,беден живот и го изразуваат цинизмот и недостатокот на култура? Се прашувам.. дали овие луѓе имаат совест или се работи за психичко пореметување ,дали тие луѓе се огледуваат и дали се идеализираат во луѓето што со тоа толку ги бодат во очи,дали случајно сакаат да бидат како нив а неможат затоа што се неуки,ограничени малоумници, немаат изградено личност па со тоа се бараат себеси во погрешни луѓе или ситуации. Се прашувам, дали таквите спаѓаат во поимот ЧОВЕК? Јас би рекла Не, затоа што човекот има совест ,а овие патетични животни го немаат тоа битно чувство за да можат да го карактеризираат нивното ментално страдање..Значи , кога сте веќе животни зошто се мешате меѓу луѓето ,во цивилизацијата..зошто не се претворите во свиња или кокошка, па потоа слободно пикајте ги носевите во гомна, ѓубриња едни деформисани, болни!!!!!

 

Убава вечер беше оваа. Не знам кој ќе стане сабајле во 7 со оглед на тоа дека планирам и филм да гледам сега па да спијам, а нема ни врска искрено веќе... муабетот ми беше убава беше вечерта, си дојдов дома, и сакав да ја отворам малку вратата од балкон и излегов надвор, ме дувна некое ветре и почнаа солзи да ми се тркалаат. Од нигде никаде, ама човек некогаш мора да има и такви моменти. Не ни знам за што точно пролеав толку солзи баш сега кога во животот скоро се ми е убаво... ама знам дека имам некои потиснати работи кои упорно сакаат да излезат а јас упорно ги туркам навнатре, да се изгубат низ душата и да не излезат на површина. А можеби, сепак само можеби баш треба да ги пуштам зошто така можеби ќе исчезнат и ќе ги снема, а ако ги пуштам, тоа ќе биде бура од чувства, може сериозна штета негде да предизвикам
... на крајот од денот, јас сум само човечко суштество, можам да се сносам со одреден број емоции во 24 часа.
Утре е нов ден де, ако најдам време може ќе ве почастам со некој повесел пост

http://www.youtube.com/watch?v=intQivxM ... re=related

 

Feel it, live it, believe it, dream it ·

 

Кога дечко ме вика на состанок, сакам да има план каде ќе одиме и што би правеле. Па не е толку тешко!

 

Помеѓу човековото безобразие и искреност постои дистикција, јас кога сум искрена не сум безобразна, а кога сум безобразна не значи дека сум ѝ искрена.

Идиоти.
Ограничени во своите светогледи, хоризонти кои ги сечат со своите носеви, па и дотаму само гледаат.

Лажен морал..
Си го продаваш г'зот да си го избелиш образот, невини тие, не ги газиме мравките и тие се греота а колнеш помаестрално и од баба Смиља.

Празни души.
Во ова време подобро е да вдомиш куче отколку да запознаеш пријател. Единствената дупка која ќе ја ископа кучето ќе биде за неговата коска, а пријателите, е они се доста поспособни.

И нека им, нивно е, од мене ќе добијат безобразна искреност, зошто сами ја бараа .
Или можеби само безобразие за да почнат да ја ценат мојата искреност кој безпотребно ја добиваа, а толку причинско-последично ја доживуваа.
Нека, док има овци ќе има и волна, а ако има волна тогаш нема зима.
Наздравје шишање Најубава.

Останете ми арни и бидете умни, заминав јас на лечење.

 

Сакам да казажам дека се досадни овие мои сонови аман веке нема ноќ да не сонувам некои глупости и после тоа цел ден се тресам до кога веќе ? Ме измачиа веке овие сонови денеска едно утре друго па веке ми е страв да легнам да спијам само сонувам некои глупости...Се плаашам од сонови а се повеке ги сонувам и кога се разбудам мислам уште ми се случува тоа...

 

.

 

Ako кажам на некого што сакам да кажам - ќе треба да го убијам.

 

Уште од пред некој месец ја имам приметено “модава“ и ич не ми се свиѓа. Ич не ми се свиѓа кога у македонски контекст наместо „да“ пишуваат „the“, патетично ми е. И тие ли ќе дојде да ни` го чуваат јазикот и идентитетот...

 

По сабајле ми се крнеа притисокот. Кај не сум спиена како што треба, па кгоа видов дека ми фали сребрениот накит, сакав да отидам кај сестра ми на работа и да ја задавај со него. Значи не сум скржава, ама брате многу кине, нисто не чува. Еднаш и го дадов демек носи го, го скинала, случајно го најдов. Бев си го однесов да ми го направат, сеа е тазе си го носам, и гледам пак го земала. Е ако видете на вести си ја задавила сестрата со сребрен накит, да знаете јас сум Ова веќе нема смисла, ај веќе нека се мажи, аир не видов од неа. Се ми кине, се упропастува.
Ме расони инстантно еј. Леле се кога ќе ми дојде...

 

Станав со кокошките, по грешка.
Во паника, го барам телефонот, да видам колку е часот - и оп, распоредот на смени ми вика дека денес сум слободна! Ура ура! И после ај иди легни.
Ма дај.
Си рокнав The Doors, си ја слушам гомнарката, ака ѓубреџиското камионче пред влез, мачкиве се присексаваат, кучињава пеат, машината за перење врти, а костените шиштат на рингла. Па добро, можам да се себенаречам пензионерка. Немам план за денов. Сакам само да кулирам и да си гледам некој фин филм, да прочитам три четири реда француски (вчера почнав живо да се интересирам за јазиков откако една колешка вежбаше на глас и ми дојде смешно, слатко и забавно), и да нагласувам со погрешни падежи.
Какаово се олади, а и мисливе мои. Сакав да му напишам писмо и да го препорачам. Но тоа е глупа идеја. Покрај сета романтика, нема цел. Зошто го познавам доволно и знам дека ќе се смее на тоа, а јас ќе очекувам брда и долини, нели. И така, цел живот, мојата поезија ќе се судира со неговите бројки. Иако јас си размислувам во друга насока. Зошто судир? Нека биде танц. Да ни танцуваат мојата ирационалност и твојата разумност. И слични повторни неразумности.
На работа мртва точка. Луѓево се’ повеќе збудалуваат. Страшно е како недостигот од љубов ги претвора луѓево во крокодили. А некои примероци на жени просто ми ја срамат популацијата. Некои луѓе од општо добро треба да ги плеснеш со три шамара за да се разбудат од филмот дека се примадони на овој свет! После ќе си речам - абе сите ќе умреме, што има врска, и ко Сандра и јас, ќе се изнасмеам и веќе ми е сеедно. Си итам дома да си ја гушнам сестра ми и да јадеме шпагети на полноќ.

Игноранс из а блис, викаат. Некогаш верувам во тоа, некогаш ме заболе лева дојка за истото. Нејсе. Денов, ќе се јаде со голема лажица!
Само да не треба да трошам пари некаде. Паре нема, скупе су
Дур да дојде ноември, ехее. Ќе треба нива да прекопам уздуж и попреку! Ама што, и да се жалам, пак знам каде ми е чергата. Дома. На топло, со ладни мисли што се загреваат кога му ги гледам фотките како ми е убав, облечен во кошуља, чевел, младич мој...
Значи, договорот е - нема пишување писма.

 

Го фатив сонцево утрово со насмевка ...се договоривме со комшивката да одиме до Кокино.Можеби ќе успеам да фатам некое облаче... Само да ги испратам децава на училиште и да потфатам нешто по дома.За ручек ако стигнам ќе направам ,ако не моиве ќе добијат стискање на рамења,или во превод снајдете се.И денес нема да мрчам против државата,родителите,небото,земјата,пмс-от, комшијата, неговото куче или мачка,бившите ,мажот ,децата...
Серотонинот ми е високо ниво...имајте и вие убав ден.....

 

Ако не ги удостоиш со вечера под падините на Беласица, ќе зборат дур се живи. А вие не можете да удостоите со мало внимание, еден зелен Орбит? Кога треба на вас да се дава, уста алапача отворена олкава, а вие да дадете на некој што не е "ваш" (како што вие го нарекувате), е тогаш пстт ќе се правиме удрени со мокар чорап.

Кај таквите луѓе се се' врти околу нив.

Подалеку од нив!

 

Добро утро феминки..
Конечно овде имаме интернет. Да не дремеме за џабе у школо да си имаме занимација. И онака дома пак несака фемина да ми отвори а незнан зошто се случува тоа, па решив сега да ве поздравам. Имајте убав ден а јас одвај чекам да си идам дома уште овој час.