[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Узбуџења и узбуџења, се за џабе. Ако, поубо ми е мене вака.

Туку, ете конечно пак викенд. Фаала богу, има да се излежавам сега.

 

Денеска знам дека израдував едно дете и доволно ми е. На еден пријател му ги предложив сликите на Стефан зошто е дете со супер талент, и знам дека за такви таленти вреди да се потрудиш, иако можеби знам дека за некој не е голема работа, ама за него верувам дека е. Има само 15 години и е одличен фотограф за портрети. Му симнувам капа.. браво..

http://on.net.mk/galerija/stefan-sokolovski

 

сдк дека душава ми трепери денес. што од убавини што од неубавини... повеќе од неубавини али нејсе нели човекот постои за тоа да се бори секој ден.

утре ќе си бидам домаќинка, ќе си готвам ќе си чистам ќе го средам нашево катче, само да не огрее некое сонце па пак да ме снема во град на шетање

 

Велат секој крај е почеток,но несакам фрази досадни!

 

Today its gonna be a good good dayyy ...

будење со љубовче утринско гушкање ( попладневно де ) кафенце со него и мамика и смеење уште од посабајле ,
ако по утрото се познава денот денов би требало да биде прекраснотии .
следно ке биде
исклучување на телефонот ,шеткање низ скопјево ,пиење мноооогу пиво низ парковите ,сите пропратни убавини што ке следат и љубов љубов и само љубов ,
уште некој саат и отидов бесрамно да ги крадам последните зраци што ни ги дарува сонцево и да ги наполнам малку батериииве ...

ај приBатно

 

Преокупирана сум со обврски околу школото и надвор од школото, аман. Главата незнам каде ми е и затоа немам ни време да се вклучувам, а уште помалку да пишувам. Да не ми е златното тефтерче незнам што ќе биде.
Сега ќе си се спремам за екскурзија, конечно. Одмор малку.
И сакам да кажам дека се плашам од заболекари и ич несакам да одам. Одвратна ми е помислата да ми брчи со таа машинката.

 

Готово завршија деновите, кога на школо со уживав, и гајле си немав. Од понеделник само тестови и тестови и испрашувања.. и све.. :geek: Белким со лесно ќе ја завршам наредната недела..

 

Не можам да се пофалам дека неделава ми е една од подобрите. Имаше некаков прогрес, не се жалам, но нервозите и напнатоста се неизоставен дел.
Еве на пример за прв пат земаш да направиш торта сама, пред тоа никогаш не си правела, и како за прв пат ја правиш совршено. На крај со шлагот за премачкување правиш утка, испаѓа водест и нели не е толку битно тоа, битно си успеала да ја направиш цела торта. Го мачкаш како знаеш и на крај некој го гледа целосниот резултат и не ти вели Браво, туку ти се фаќа за шлагот и те прекорува како си успеала да го направиш така водест, требало повеќе да биеш итн итн.
А она претходното не е битно нели, пропаѓа?
Се нервираш, и иако знаеш дека не е толку важно, дека ти како за прв пат си направила супер торта, ама самодовербата веќе не е на исто ниво и колку и да сакаш не може да не ти е криво.

Значи прво види ја позитивната страна, израдувај се на направеното, барем за трудот вреди, па после кажувај што можело, а што не можело и како требало.

Ми ја исцицаа цела енергија луѓево, едноставно сакам никој да не ме замара барем денес.

 

Нема подобро чуство од тоа кога ќе завршиш со сите часови и си идеш дома , крај на неделата јеееее



Ама после кога ќе ми текне колку испити имаш следните недели и што треба да правиш викендот

 

Опааа братлето ќе си го видам за две недели.. Да се вратиме на традициите =)
Да ми затвара врата и да вика гуд најт а јас да глумам демек сум успана, па да ме поздравува кога ќе додам од школо=) хехеее, ајде братле!

 

Пред две години дојде, ја запознавме и бевме ептен пријателски настроени кон неа, како и таа со нас.
Секојдневно ни помагаше во изучувањето, заедно се смеевме, заедно игравме игри... и ете денес...како и пред 2 години пак се собравме сите заедно но сега беше поради нејзиното заминување. И подаривме подароци, да се сеќава на нас, нели. И солзите беа со нас. Во секој од нас имаше чувство на тага .
Таа си заминува за Америка, волонтерот на Мировниот корпус...и може нема никогаш повеќе да ја видиме.
Ние во Македонија, таа во Америка, сепак ни кажа дека си оди со позитивни импресии од Македонија.
Ќе ни недостига премногу, барем на мене.

А, да... сакам дожд, сакам, сакааааам...

 

Сум станала невиден мекуш.
Синоќа се тресев на десетина минутки пред да стапнам дома, после речиси два месеци.
Убаво е да си дома, кога дома е зоната во која си најсигурен. Место изолирано од злите надворешни влијанија. Не дека секогаш е така розево и дома, ама дома има ајвар! И љубов.
Дома ми се другарите со кои кафето преоѓа во пиво, пивото во кафана, кафаната во дискотека.
Онаму каде некој ме гушка до изгејсонце. Најубаво заспивање.
Викенд е и сакам да го зграбчам како никогаш.

 

Хммм колку е убав животот. После пеколни 10 дена дишам,живеам и љубам повторно...Во животот вистинската љубов е една.. А јас знам само дека ќе го сакам до крајот на животот..

 

СДК пресреќна сум !!!

 

Страв.

Од пајаци, затворен простор, отворен простор, од мотори, велосипеди, кловнови и цркви. 1001 Страв од се и сешто.

Имам страв од лифтови, мостови, осаменост...
Од изневера, возење автомобил, и лоша музика
Имам страв да не го изгубам, него, неа, да не се изгубам самата
Страв од езера и реки но не и од мориња и океани
Страв да не донесам разочарување од некоја моја постапка, но не и страв да превземам ризични чекори
Страв од пожари, поплави, земјотреси, бури, грмежи и молскавици
Страв од просечност, паѓање, и предрасуди
Страв од стравот, и од се што е страшно.

Страв.

Fear is nothing more than a obstacle that stands in the way of progress. In overcoming our fears, we can move forward stronger and wiser within ourselves

 

Благодарност до 5 нет со песните на youtube уште пред да ги отворам веќе се исполнени, за филмови да не зборам а пораките на chat уште пред да ги напишам се испраќаат. Лудница

 

Се би било многу полесно доколку секој си ги става зборовите на кантар пред да ги изговори

 

Оној глуп момент кога ќе дознаете сосем случајно дека вашата мајка има проблеми со здравјето и се шета со денови по лекари, па после и на работа оди... Толку се изнервирав и се загрижив, ми идеше да и се јавам и да и се дерам зошто крие такви работи и ги прави сама кога сум и ќерка и не сум мало дете... ама место тоа решив убав ручек да и направам да ја чека кога ќе си дојде.

Спојлер

Барем да е најадена убаво кога ќе ја седнам да ја карам после

 

Здравје кога еден ден ќе имам свој дом, сакам да имам мала кујничка.
Мал, убаво уреден простор кој ќе биде целосно искористен и во кој сѐ ќе си биде на свое место.
Простор во кој сѐ ќе ми биде на дофат и во кој мирисот од зготвената храна ќе биде поинтензивен.
Малите кујнички изработени од природни материјали во убави бои, отсекогаш ми се допаѓале бидејќи зрачат со некоја топлина. Освен тоа, полесни се за одржување, а поради малиот простор - никој нема да може да ми се меша во готвењето

 

Не жалете за времето кое сте го поминале залудно,потрошувајќи минути плус, мислејќи,жалејќи за нешто е завршено и нема да се врати.
Таа енергија насочетеа корисно, продукутвно, за да не истече уште една минута плус напразно.
Минута плус напред, наместо копмеж за нешто што никогаш нема да се врати, назад.