[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

http://www.youtube.com/watch?v=6tOlgQjweZY

Многу ми се допаѓа песнава!!

 

Ке спобудалам.Време нема,ама проблеми има.Знам едно решение,ама па не е добро.Од што сум нервозна незнам што да правам.Веке ни памет немам.А овој,господинов му вртам цела ноќ нигде го нема и тек у 5 сабајле ми вртеше .Добро бе,нели ке бевме заедно и во добро и во лошо? Очигледно не е така...

 

Сдк многу ме нервираат девојки,комшики кога имаат потреба од тебе ти кажуваат здраво,а кога немаат не те ни приметуваат,една ме виде со кола и одмаа комшија може ли да ме префрлиш до град,а сега може и насмеана да е и муабет да ти прави итн,а бе гонете се у три лепе..

 

Нема врска што е тмурно, баш е пријатно. И нема врска што подзаврнува од време на време, чадор си имам.
И ич нема врска што зимата официјално доаѓа, наоружана сум со ќебенца и ракавички и шалчиња, капчиња. Ехеее!
Не ја сакам ама што да и правам. Кога не можеш против неа, придружи и се

И исто така, не знам како некој може да се бута онаму кај што има најголема гужва. Нема поубаво од утринско пазарење, додека голем дел од луѓето се превртуваат од лево на десно, западнати во трет сон, јас си купувам овошје, си ги мирисам портокалите и лимоните, никој не ме бутка, нема гужва, сите поспано мили сабајлево, мислиш цело време на светов го имаш кога ќе си станеш порано и денот ќе ти тргне со долга прошетка по полупразните улици.
Веројатно времето им влијае на сите. Мене овој пат ич не.

 

СДК ... си продолжува истиот тек на настани, ама јас веќе оладив. Надвор тмурнина, дожд ... нека, земјата е жедна ние уште повеќе ... за убави, среќни моменти, за блиски средби, за фини и културни муабети, за сигурност своја и за блиските, за убав и мирен сон, за знаења со цврста и квалитетна основа, за интересни и поучни информации, за искрена насмевка, искрена помош, искрена поддршка, искрена прегратка ... за љубов искрена и верна, сигурна и трајна.

Место се ова набројано ние имаме некакви лоши варијанти на истото ... За жал и ќе бидат уште полоши ако човекот не се свесне и се врати на по едноставниот начин на живот.

Не! Оваа технолошко информатичка ера не е за нас.

Кафенцето пред мене и пре Фемина, конечно на раат ... до кога не знам ... денес е се непознаница.

Повелете кафенце за добар ден ... и убав и безгрижен.

 

Марфиев закон.

Канализацијата во влез се затнува точно во петок во 8 навечер. Дежурни екипи нема, цел влез корне на фекалии, во Водовод се вадат дека немаат луѓе за викенд, и ова ќе биде рај за моите ноздри цееела сабота и недела!
Плус, надвор е 9 степени, има тенка магловитост низ воздухот, се чувствувам како Ана Франк кога зјапала низ прозорецот на таванот за да ужива во костенот и малото парче Амстердамско небо и да мечтае.

Али, јас сум во Скопје, имам вжештено тело од ПМС (Плима, Осека, Стрвност), главата ми фрка од вчерашните коктели на Фешн викот и просто можам да се склупчам како мачка и да правам дупки со газот во креветот! Кенкало. Класично. Ама ете, некако станав, договорив две три видувања денес, и нека заита денов...
Вчера на ревиите беше красно. Ме воодушевија Ведрана Панева и Ирина Тошева. Русана беше премногу траорна во преносот на идејата, а Ле Бренд претерале со ќебестата структура на модните парчиња. На Ирина, некако и од пристрастност сум и фан зошто знам како работи, пчеличка е таа, и сите парчиња и се носливи и со доза елеганција, но не клишеизирани. Ведрана имаше и садо мазо креации без смисла, но и многу парчиња кои радо би ги носела по вечерни коктели. Се напивме винце со сестра ми, се сликавме и се смеевме дека некои од манекенките се поприлично полни и дека јас слободно можам да им парирам во цицкарник!

Мала дигресија - додека го пишував ова, ми претече какаото и до сега го рибав шпоретот.

Апропо движењето низ градов, вчера траекторијата беше - Порше МКД (сместено уџум и со исто така марфиевски принцип на ненаоѓање такси), Вилиџ бар на ракија од нога, Менада со Иван и Јуле и џез низ чевлички барем пола саат, танго со Ника и после тоа во Дамар на Пелинковец. Истите случаи, во различни пакувања. Хах, Скопје, прецизно грдо! Но, што има врска. Со даде секогаш ми е забавно. Башка штиклосани, сами си мавнавме шамар, дека сме ИСТИ како сите девојки што упорно и упорно ги јазат сите височини на Чаршијата со висока потпетица, а ете не’ сега нас, ко глувчиња кроце кроце, се обидуваме да одиме. Како и да е, си добивме мини подарочиња од Fashion Week, јас си земав три четири списанија, му се изнасмеав на Гаро у фаца зошто седеше со наочари за сонце среде ноќ на ревиите (мислим, молим лепо, хелоу, ау? Ват а фааак, брат?)и крајот на вечерта го заокруживме со тост од Жан Мари и Fox Live седнати пред телевизор ко прави гикови. Или бумбари, сеедно.

Утрово дождот ми ги отвори сите чакри. Чекам Фиши да се разбуди и одам да снимам вокали во студио. Не сум возбудена, а имам трема. И треба да имам. Некако, времето доаѓа. Есен. Се карам сама себеси што порано не ги направивме тие потези, но што да се прави, некако континуитетот се изгуби. А креативноста не се става во рамки, па и така ако бидеше нешто, ќе беше невнимателно и неискрено. Сум си ветила себеси дека секогаш ќе работам уметност искрено, и покрај сета нејзина илузорност.
Попладне сме на слава кај комшии. Рум касато, бомбици и слични убавила чекаат на ред за мојот стомак да им каже здраво. Трипам, како и секој ПМС.
Си врне, ко за секс.
Како би сакала сега една партија со него, ох!
Ми пиша. Аплицирал за стипендија, и ако следи позитивен одговор, ќе биде тоа одлука за I do или I don't.

Уште не сакам сериозно да размислувам на тоа, но еве го каде е. Уште малку, и 2013. И знаеш што?
I do!

 

Времево е мераци, викендов предосеќам уште померачки ќе биде.
Во четвртокот луѓе, душава си ја извадив од учење, цел ден, значи цел ден, абе се стопив во читална.

И така, огинчето си го скрцкав, мама испече јаболки, надвор си врни и си вирее сивило, и се мислам да си сварам еден чај од црвен портокал.
Абе, дома си е дома.

Баш вчера сретнав еден познаник, на одење кон дома со ранците натоварени со И. , и зазборевме за живеење во други градови енд шит, и ми олесна од ко му кажав дека ми скисна градот и дека мислам дека од ко ќе се иселам за некој месец, воопшто нема да ми фали. Ми рече, и Скопје ќе ти здосади, и у право е. А после се надоврзав дека кај и да сум, пак ќе сакам да се вратам дома.
А каде ми е домот мене?
Срцето ми е приврзано за толку многу места.
Ко најблиско го чувствувам ова семејно гнездо кое сега тлее тука, во мојот кревет, во тесната соба.
..Сеќавањата ме водат на безброј други места.

Ма, мојот дом е цел свет. Сите се гости во мојот дом. Јас сум, па.. јас сум среќен човек.

http://www.youtube.com/watch?v=l9DW9VId ... re=related

 

Сакам снег, сакам да ја пуштат жичарницата, САКАМ ДА СЕ СКИЈАММММ.

 

Едно делче од песна што секогаш ме наежува

Mary got pregnant from a kid named Tom who said he was in love
He said don't worry about a thing baby doll I'm the man you've been dreamin' of
But three months later he said he won't date her or return her call
And she sweared god damn if I find that man I'm cuttin' off his balls
And then she heads for the clinic and she gets some static walkin' through the doors
They call her a killer, and they call her a sinner, and they call her a whore

 

Се чувствува студот полека како навлегува во коските. Сонцето кое ѕиркаше и ги испушташе последните топли сончеви зраци денес го нема. Го обожам сонцето, а уште повеќе го обожавам дождот. Чинам како го мие целиот град од овие нечистотии, од лоши мисли, лоши работи, од лоши моменти... Чистината ја осеќам со дождот.

Првото утринско кафенце го испив, ќе спремам друго. Ќе го искористам денот максимално и ќе го исполнам само со работи кои јас ги сакам, кои јас сакам да ги правам. Ќе уживам во овој ден како да е создаден само за мене. Ја овожавам есента. Но едвај чекам месецов да пројде, го мразам октомври. Ми буди лоши спомени.

 

вчера вечерта сама излезена-тип топ скоцкана(требаше со придружба, ама ете не се појави) и наместо да плачам и очајувам-ко по обичај решив малку да прошетам оти смрзнав а приметив дека нешто се случува полиција вриеше а што е најсмешно баш кај што поминував имаше 4ца од нив и дури едниот седна на клупа , ме загледа јас и да ме снема за секунда-незнаев каде има аптека за да се подновам козметички што ми завршило, и незнаев каде да барам и ај ги прашав таксистите-не можевме да се разбереме на Англиски(ко Марсовски да им зборував ) ако вакви се со странците
а на вракање видов мецедеси, полиција-Грујо и компанија, дури и пред еден локал луге се собрале да видат што се случува, а јас ко за беља се најдов таму
кој рече дека за интересен провод мора да се има друштво

 

Се надевам дека и мене нешто убаво ќе ми се случи за брзо, зошто ако продолжат вака да се одвиваат настаните дополнително ќе се разочарам... ајде и за мене малку среќа и спокој, што побрзо толку подобро.
Слободен викенд... па се чекаше одамна... ќе експлодирам од тој постојан притисок што ми е наметнат дека мора да учам и да се сконцентрирам. Не ми се учи искрено, не ми се учи. Учев толку многу во средно и сега кога треба најмногу да учам немам некој мотив, не знам што ми е... а тука е и носталгијата за дома...
Само успех да видам доволно ќе е, засега толку, подоцна повеќе

 

Отсекогаш сабота ме асоцирала на дожд. Така ми е врежана во сеќавањата од детството.
Најмногу сакав и се уште сакам, дожд во сабота, а особено кога е есен или зима. Убавини!
Тогаш комплетно уживам. Надвор ладничко, врнежливо и влажно, а дома топло, смирено, убаво.

Дождов како да ги мие сите неубави нешта, како да ги носи со себе, како да враќа се на свое место, во хармонија, па остануваат само убавите работи пак. Ако, нека врне!

Дождлива сабота ме асоцира и на семејство, семејни средби и разговори, смеа и топла атмосфера, опуштеност, средби со пријатели и убав муабет уз топол чај или какао покрај оган, читање книги и слушање релаксирачка музика, како и да е, ме асоцира на дом.

А и дождов ми ја буди и креативноста. Идеи од сите страни, што побрзо да се направи, вака или онака, ми се чини како да имам доволно време да го освојам светов на вакво време во есен, не знам зошто.

Врни дожду, убаво е, ми носиш мир и леснотија, опуштеност, ми ги обновуваш сетилава, ми даваш енергија, ме освежуваш и ми ја враќаш живоста!

 

Сдк дека ке си умрам од времево и почнува мојата сезона ладното во коскиве ми се влезено смрзнав уште сега а не пак кога ке има снег

 

Сега најде да врне баш денес, не можеше некој друг ден ? Арно рече Ким, се знајт!
Секој ден е убав, ама поради тоа што човек може да не се чувствува добро, а посебно ако е тоа често, тогаш секој ден е неубав.

 

Ја повлекувам завесата, го повлекувам и утрото. Дожд и облаци, а јас сама во мојата кутија. Знаеш, ние сме на паралелни патишта. Ако некој не ни изгради мост никогаш нема да се поврземе.
Ладна кожа, вкочането срце и топли воздишки.
Го конзумирам тмурниот ден со капучино во омилената зимска шолја. Наместо мирисот на цимет, го чуствувам оној слаткиот на мојата горчливост.
Постојат денови кога зборовите само заплискуваат до брегот, чекајќи го повикот за своите пет минути. Се разголуваат пред светот како да не се плашат од она што ќе се случи после, а сепак се кревки и ранливи. И во тие денови, ќе се сврзат во патетичен говор на денот и ноќта.. долгите реченици ќе прераснат во долги параграфи и долги приказни и ќе се чини како да им нема крај.

Денес сакам само убави зборови!

 

Oптимистот се смее за да заборави,а песимистот заборава да се насмее.

 

Го пративме дедо ми по кеси за мраз, а тој по грешка ни купил вакум кеси за алишта. Баш било интересно да диплиш летни алишта и да ги вакумираш во кеси со правосмикалка ....all day.
Туку цела куќа мириса за најубавиот спој на флора и фауна-сарма! Богат саботен ручек.

 

Најлош муабет е кога некој што седи дома за викенд, мрчи и ги критикува тие што се излезени.
Ваму лошо било, онаму иделе лоши фаци, тапа место, глуп народ, па леле како се нашминкани, па како се дотерани, ајде да се посмееме малку, мрч, мрч, мрч до недоглед.
Секој си останува дома од различни причини, ама до толку да се биде огорчен и да се какнува за тие што излегле, е толку жално... А во исто време пропагираме како никој со никого не се замара, секој има право да си прави што сака.
Ама градов не би бил тоа што е, ако не се промрчи и потрачари на некој ќош.

И не знам зошто такви реакции за времето.
Па ладно е, врнежливо и влажно, на прагот на Ноември сме. Типичен есенски ден.
А што се прави на типичен есенски ден, ако не се пие нешто топло и се виси над книга или компјутер?

 

Кога да договориме ја и ти жити се едно излевање заедно во Скопје, па да ми биде и мене вака интересно, само шо јас денес се подновив со козметика, на шетање само да му а удриме, и секако, на долг лаф муабет! М?