[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

СДК дека секогаш се зезнувам на ист начин со ова мое кампањско учење.

 

I never wanted to be your weekend lover.



Всушност, немам ништо посебно да ви кажам.


Добра ноќ,.јас за некоја минутка ке си легнам

 

СДК дека мразам кога некој на мене си ги лечи комплексите. Неизживеани суштества-не ге бива за ништо па почнуваат и други да напаѓаат. Само едно сакам да им кажам, да си најдат живот!

Ете така, промрчев малку па сега е време и за нешто убаво. Убаво ми е кога остварувам некоја цел ( па на кого не му е ) ама посебно кога после труд и многу маки ќе го постигнам тоа што сум го посакувала. Таквата победа ми е најслатка.
Ве гушкам и ви посакувам пријатна вечер!

 

Некако среќна сум, за чудо. Цел ден имам вишок енергија, во почетокот на денот бев ептен pissed off и сите ме прашуваа што, како, зашто, а тоа уште толку ме изнервира. Е онда дојдов дома и одеднаш насмевка од шест до шест и еве уште си се смешкам повремено. Сега плус ме изнасмеаа некои типци (иако претпоставувам кои се) што ме заебаваа по телефон, додуша мислам дека едното уво ми е оштетено поради нивното неконтролирано, женско вриштење ама ајде. Они мене, а богами и јас нив ги заебавав. Фала и на Ема (која и да е) што ми го има бројот, поради неа нели „брат и“ и неговото другарче ме заебаваа.

 

Денес сфатив дека моите очекувања се големи. Или можеби толку можат да ми дадат за возврат.
Ми доаѓа да си ја удрам главата в ѕид и да плукнам на се што сторив за неа.
Барав само лојалност и искреност во замена за неизмерна љубов.
Ја сакав како сестра и се уште ја сакам. Во тоа е проблемот, во „се уште“...
Мислев дека е човек на кого можам да се потпрам, на кого можам да кажам се, кој никогаш нема да ме издаде. Таа е човек кон кого јас бев секогаш максимално искрена и отворена. Таа ми е се, и братучедка и најверна другарка и сестра. Се што во животот сум немала.
Само едно нешто скрив од неа мислејки дека е доволно возрасна за да сфати и сама. Не и кажав дека ми пречи што прима една личност дома. Личност која од галениче на моето семејство се претвори во најголем непријател. Личност која е алчна и која е спремна на се за да ми го земе она што од дедо ми припадна.
Тоа не и го кажав дирекно в лице, а таа токму тоа го стори.
Ја викна дома личноста која мене почна да ме мрази (или можеби секогаш ме мразела, ама сега покажа).
Личноста чија задна намера е да создаде караници секаде каде ќе стапне.
Да, тоа ме повреди најмногу. Таа го стори тоа што не го очекував од неа. И тоа не еднаш, туку повеќе пати.
Два пати преминав преку тоа. Веќе не. Веќе не можам!
Имам и јас чувства. Ја сакам неа, ама го сакам и семејството. И давав шанси и шанси. И давав се...
Не покажа ни лојалност ни верност. Не покажа почит кон оние кои и помогнале во животот.
Не покажа почит ни разбирање кон мене. Не беше ни искрена... Барем да кажеше дека ја бира неа, немаше да бидам олку повредена. Постапи....не знам...лицемерно можеби. Не знам кое друго име да го дадам на постапката нејзина... Седи на две столчиња.
Па, зошто да зазема толку почесно место во мојот живот кога не го оправдува?
Можеби нема целосно да ја избришам и заборавам, сепак 16 години поминаа без ниеднаш да се скараме, без ниеднаш да се излажеме, 16 години во љубов и искреност не се малку и не ми е лесно да ги прегазам, но мојот однос ќе се смени.
Ако тоа не допре до неа, тогаш навистина вреди да си ја удрам главата во ѕид и да плукнам на се што сторив за неа...

 

Можеш да поразиш секого освен себеси ...
Можеш да излажеш секого освен себеси ....
Најтешка била борбата која ја водиш со себе најтешка !!!

 

О алергијо, алергијо планираш ли некогаш да ме напуштиш?

Изгледа не, ма не е ни важно имам оправдание зошто се шминкам Со денови не сум излегла, а немам ни потреба ама утре евај чекам да видам 3 премили личности. Па ќе се наканам да станам од креветот. Лажам! Ќе се наканам да станам од фотељата пред компјутерот и ќе одам на лаф-муабет. Го сакам зборов зошто ми е онака баш старачки
Кога се погледнувам во огледало сфаќам дека изгледам благо - ужасно. И пак оставан за утре дека ќе се средам.
Денес беше малото сонце кај мене. Срце мало се смее ама онака заводнички. Уште сега се знае дека ќе биде шармер прав. Ми го топли срцево неговиот поглед, така навино, а палаво детенце. Сакам такви деца, ова не дека е наше

Некако имам желба на сите да им кажам какво мислење имам за нив, ама не се осудувам. Луѓево не знаат да ценат искреност и никогаш не би го поправиле она што го грешат.

 

Somebody wants you,
Somebody needs you,
Somebody dreams about you every single night,
Somebody can't breathe without you, it's lonely
Somebody hopes that one day you will see
That somebody's me...
Љубовта е чудна работа,за да добиваш онолку колку што сакаш треба да даваш во иста мера

 

што ми се случи денес, се изнасмеав.


идам ја во Тера Нова горе на спрат и оп симпатични чизмички. викам ај ќе ги пробам кога сум веќе тука, и како што ги земав ја спуштив ташната таму кај што стоеја помеѓу две кукли. и ок идам до најблиско огледало на 5 метра од мене, се видов што се видов, се враќам и гледам две девојки ми ја фатиле ташната. ја гледаат, вртат, бараат цена, па изглеа тешка нешто чудно им дојде и едната оп на рамо и вика ќе ја прашам продавачката колку е.
и ја таква со една боса нога, една у чизма викам девојки моја е.
и овие еден срам коа ги фати, поцрвенија и оп брзо не ги видов веќе.
држ недај за ташната.

 

Денов е ептен за нигде. Нека заврши најбрзо што може. Се осеќам како да сум у сон заробена, некој кошмар каде се е измешано и не можам да се разбудам. Е баш така.
Ама како што секогаш вика една моја многу драга личност: Немој да се грижиш, утре е нов ден, ќе биде многу подобар од претходниот. Да беше сега до мене сигурна сум дека ќе ми го речеше ова.

 

I don't want to be your friend...
I just wanna be your lover...

Дури и на 24 години се стопив кога дечко ми ми ги посвети овие стихови.
Заруменев како дечињата кога ги штипкаат во обравче, и јас - the girl with so many words конечно замолчев.

Додека се гушкаме, дечко ми вика дека сум причината која го спречува да не полуди на работа и да не даде отказ.

Знаеме и каде одиме за Нова година - на едно многу убаво место.
Ме прашаа и моите, човечки им кажав - на многу убаво место.
А каде е тоа?
Таму каде што е тој.
И јас до него.
Таму е тоа убаво место.

Се надевам секоја ќе си го пронајде своето.

Знаете, баба ми опека да го види дечко ми.
Уште ја немале честа за здраво-живо.

А се сеќавам, кај другарка ми, традицијата налагаше - секој внук или внука откако ќе си фати дечко/девојка да ги однесе на запознавање кај баба и дедо.
Другарка ми викаше - да фатам дечко, прво го носам кај баба и дедо.
И не и` се исполни желбата.
Пролетва бабичката почина.

И така денеска, замислена и потресена, по којзнае кој пат сфатив - животот е краток колку еден здив.
Денес нѐ има, утре нѐ нема.

Готово, се носи Д кај оние кои милуваат вторнично и петочно возикање.

А вие... не оставајте за понатаму... за некој месец... за една година.
Зашто -
“We don’t beat the Reaper by living longer. We beat the Reaper by living well.”

 

Добро е.
Утрото е помудро од ноќта,но јас ја сакам ноќта.Го сакам и утрото,но ноќта повеќе. Го сакам денот,што си оди..но уште повеќе тој што доаѓа.
Вечерва го сакам денот што си отиде.Уствари денови,што си отидоа. Не жалам,но ми недостигаат.
Спомените ѕидат спомени.И ме скокоткаат.
Додека одев накај школо,така замислена ја сретнав учителката од прво до четврто.Прекрасна е.Истата насмевка,истиот топол лик.На уште неколку чекори,го среќавам класниот.Ми вика маљо,матурантка стигна да си..8 години поминаа откако ми седна прва клупа и ме гушна силно.Вистина поминаа.Премногу брзо.
Тој пак,не старее.Истиот дотеран човек,мангуп. Уште сите трчаат по него,за да се насмевнат.
Вечерва ме пука носталгија.
Деновите кога татко ми ме влечкаше на полигон да гледаме фудбал,а јас вриштев и се дрецкав од земја да си одиме.
Деновите кога со брачед ми се колевме,зошто ме разбра кој ми е симпатија и истрча да му каже.
Деновите кога тој малиот од маало дозна дека ми е симпатија. Деновите кога игравме надвор маалски игри и во еден ќош ме бакна в образ. Незнам ни јас колку време не спијав.
Деновите кога нему,истиот..му дозволив да ме бакне во уста. И дури после 5 месеци се смувавме,француски. После продолживме да бидеме другари.
Ко вчера се сеќавам на полуматурата,летото измеѓу и првиот ден гимназија. Него го запознав тоа лето. Дојде и ме замоли да му ги причувам телефонот и ланчето,додека исплива.Ми пишуваше секоја вечер на мсн.
Се сеќавам и на ноќите кои ги поминувавме во пишување пораки. Се сеќавам и кога прв пат се скаравме.Се згрчив,се убив од плачење.
Месеци кога се одделувавме,кога мислевме дека е крај и пак надминувавме. Пројдовме буквално низ се.Со него бев и кога сите му судеа.Кога му свртија грб,кога правеше глупости,кога ме оставаше на чекање.И јас се глупирав.
И сега сме тука,еден до друг. Можеби не засекогаш,но доволно што знам дека утре,кога ќе се разбудам ќе му се јавам него. Заедно чекориме со план за иднината. Се грижиме еден за друг и доволно е.
Го љубам.
Незнам до кај сум,ни што сум..но знам со кој сум.Немам се,но имам доволно.Љубови.
Доволно за да се смеам и сонувам.Доволно за кога ќе паднам,да станам.
Доволно за да уживам во тагата,понекогаш.
Вечерва..имам тајна.Ја чувам за себе и за никој друг. Ќе ги извадам дневниците од детството и ќе ги читам.
Можеби ќе плачам,можеби ќе се смеам..но низ времето.
Вечерва.Плазма,бело чоколадо и љубов.
Ах,да..времето тече во еден правец,кон иднината..засекогаш,неповратно.
Приказната се повторува,во други околности.
http://www.youtube.com/watch?v=r8OipmKFDeM

 

Си купив едни колачиња преубави,вакви

Спојлер

пијам кафе и грицкам од нив и се пукнав во читање постови од денес,уууу не можам да ги дочитам! Многу сте изсшишале бе Ама ако,тоа ме радува,активно да го радуваме форумов со мислења,и тоа гледам сите квалитетни!Браво!

За ова MandyLane стварно немам зборови! Како бре така опериран човек го ставаат на мантил????Луди ли се? Да не е нарочно така наместен под него? Немаше и обичен чаршав на креветот? Лелееее да му однесите одма! После инфекции имало и умирале луѓето,па како нема ко основни принципи и хигиена не се запазува? Ме запрепасти со ова!Кажувајте таму и побргу да му менуваат преврски се,и тоа да гледате пошто ко што гледам луди се,како смеат бе така?

Леле а една вест ме потресе,дај Боже да не е вистина!!!!


Денес убав ми беше денот,со радости,дај Боже да не заврши лошо...

 

Секој ден нова шанса, нова надеж, нова болка, ново утро..
Зошто толку тажно? Каде е допирот и бакнежот за добро утро?
Каде е таа жена што секое утро ми даваше надеж, поткрепа и поддршка за подобро утре?
Толку силно допреа тие зборови до мене.. Зошто бев таква?
Ова утро сватив колку МНОГУ ми недостасуваше за денот да ми биде целосен, не тоа не е ништо се ќе помине, знам.. се ќе биде многу подобро!

 

И кога се ќе си испланираш и да ти биде мерак што се ќе иде како подмачкано, едноставно да се опуштиш и да уживаш, ќе се најде некој да ти скрши филм и да те кутне во бездната.
Епа неќам , епа оставете ме еднаш па ! Се прашувам некогаш дали сум до толку разгалена или едноставно јас не заслужувам во тој е**н живот да видам среќа.
После јас сум онаа weirdo, никаква, искомплексирана, секогаш што се одвраќа, намуртена и сл.
Епа што да направам? Што?!!
Епа имам и јас чуства, не, не сум од камен. Епа ќе пукнам па.
Кој и да е на оваа планета заслужува барем трошка среќа.
А јас, јас немам ништо што ќе ме бодри да продолжам понатаму .

 

И баш сега најдов да се разболам. Значи кој баксуз сум, не ми се верува.
Ама добро ај,барем во школо нема да одам.

 

хо хо две годинки сум тука Не дека сум била секогаш активна де, али првите и последните месеци - турбо.

Фала ви шо ме трпете, шо ме читате (ако не ве мрзе да ме читате )
Тука се среќавам со интересни женски и момци од кои можам многу да научам за животот, а веќе многу работи и научив. Овде оставам дел од себе, кој го прифаќа и кој го чуствува тој дел од мене- фала му. Секакви со секакви карактери се испреплетуваат, колку повеќе и поспротивни ставови и мислењеа толку подобро, значи луѓе сме.
Обожавам да водам дискусија и ако чат пат се спречкам со некој тоа е за во таа тема, во друга тема сме друго, во друга тема сме најдобри другари

Постојат форумџики, кои мене лично многу ми одговараат и многу ми се мили и баш би сакала да ги гушнам, ама тие не го знаат тоа Се правам фраерка бе
Ве гушкам сите, пробајте да останете позитивни, а ако не успеете - ништо лошо де, повеќе брчки кога ќе остареете.

 

^Добро што ме потсети, јас денес славам 2 години и 1 недела откако се зачленив на форумот (не знам како сум го заборавила )

All in all, my dear friends... убаво е и ваквото дружење, делење солзи и смеа, радост и тага, добар став и аргумент, убава поезија или проза и убави фотографии... пред се‘ - ИСКУСТВА Ве поздравувам сите!

 

Колоквиум утре, со материјал за учење вечерва... а јас?
Јас си седам на фемина/фејсбук и си немам гајле... До кога вака? :/

Некојa нека ме избрка да учам... Благодарна ќе и сум цел живот