[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Си ги прелистував мислењата со цел да видам што правам јас всушност, како реагирам во одредени моменти, едноставно се преиспитував... пред не цела година имав тешки моменти па сакав да видам што сум кажала во моментот, како изгледа сето тоа кога го гледаш и размислуваш со ладна глава.. И сосем случајно наидов на ова мислење:

Како вчера се сеќавам што ме натера да го напишам ова... не направив копи-пејст на некоја мисла, го исфрлив од себе во момент на болка и јад, и сега сваќам колку правилно сум размислувала во тој момент, што не е случај денес.. Денес јас уште повеќе се оптоварувам, и се повеќе ми фали старата јас....
Се трудам да ја вратам, со сите сили се трудам....

 

Дождов не престана. Само се пресели во мојава душа. Солзите се излишни. Срцево ќе ми изгние... Зошто? Зошто?

 

Камо и јас да имав нешто убаво а кажам.
Зборовите болеле повеќе од делата,ете.
Со цел да повредиш,згазиш,срушиш некого,не си свесен што може да ти излета,што можеш да кажеш.
Не ни верував во тоа до денеска,сеуште плачам.

Спојлер

Да ти го е*ам татко ти во гроб.

Е браво,да,успеа да ме повредиш,успеа уште нешто во животот?

 

Кога сум тажна, си пеам. Е тогаш сфаќам дека гласот ми е полош од проблемот!

 

Алисон Харвард.
-Совршенство.
Не верувам дека ја знаете, беше учесник во Следниот топ модел на Америка. Учествуваше во 2 сезони, и ми стана фаворит.
Толку е чудна, awkward! Тивка и срамежлива, а толку генијална! И да, не победи, и во двете сезони беше во последните 2 и се некој друг победуваше...

А тие очи

Спојлер

 

Гледам некои мамини и татини галеничиња на фејсбук уште од прееска, и не можам да не искоментирам околу некои работи.

Некогаш им завидувам на таквите, знаејќи дека животот им е подреден ама баш во секоја смисла. За ништо не треба да се секираат. Имаат некоја потпора позади, некој дебело зациментиран ги бутка. Нивно е само да се шлапкаат со рачињата по реката наречена живот, електричен мотор им е вграден отпозади, за разлика од нас, останатите смртници, кои вергламе наместо удоле, угоре по текот на реката. И цел живот така, осеќам дека не мотор, дрвени весла мкнам со мене.

Да почнеме уште со тоа дека од најмала возраст, нивно било да се смешкаат на час, се знаело кој чие дете е, како на тоа дете да се стави, чувај Боже, тројка. Па дојде средно, па како елегантно беа прескокнувани од испитување и мистериозно добиваа петчиња, додека не пропуштија ниеден викенд во локалното квази-дискотекиче, па се одеше на зимовање и дискретно си го продолжуваа распустот, летовање едно пред 10ти јуни, летовање второ по 1ви септември.... И никој не смееше да им зуцне ни збор.

Се дојде на факултет, ми пуштија малку вода под газ со тоа што ми платија дел од студирањето, ама веќе ни за тоа немам толку голема желба како порано. Како да имам, кога гледам дека се тоа, наводниот крем од кремот, а всушност најдолниот шут, се испозапишани во некои мини факултетчиња, со однапред осигурани работни места кај татичко и мамичка, со не врски, ами ортоми во системов... Ако испадне проблем, се ѕвони кај тате, кај мамето, се иде, од едниот до другиот крај на светот ако треба, сами никако не смеат да го решат проблемот. Нит некој се замара со вистински труд, нит некој го интересира да научи, нит учи од што сака. Мора оти тате рекол така сине, мораш.

И како јас да се вклопам во целава слика, кога цел живот сама си пишував состави, и тоа директно на час, кога не вежбав за писмени со најдобрите професори од градот ами со дедо ми, кога си ги заслужувам одморите, кога зад мене имам само мој и ничиј друг труд. Кога останував и останувам по цели денови дома пред колоквиуми и испити, оти нема кој да ме дигне ако се ,,сринам,, и нема кој да ми најде еден ден работа ако сама не си ја најдам. Кога има проблем, да, моите ми помагаат, ама еве при едно најситно проблемче како што е потпис на еден документ, и тие, и јас сме немоќни. Ете тоа ми е маката, што за некој ова не е ни предмет на дискусија, одма се решава, тап, тап, а за мене е. Не е фер.

Секогаш ми викале учи, снајди се, биди истриена, имај решение за секој проблем, мисли со паметот, биди итрица. Тука тоа не функционира, жими се ви кажувам. Тука треба да си изгубен, несовесен, отиден, неодговорен, незаинтересиран... така најубаво ќе си минеш. Се за мене си правам, само тоа ме теши.

Да не ме сфатите погрешно, јас си се гордеам со тоа како се сама сум постигнала, како одам во животот по линија на поголем отпор и еден ден нема да бидам изгубена амеба кога вистинските проблеми ќе мавнат во мене... ама...

...Ама денес... денес само посакав мајка да е женскиот Бил Гејтс, па и јас некогаш со лесно да си поминам. :geek:

 

Понекогаш, единствениот начин да покажеш што мислиш за нечие мислење е да повратиш. За некои работи порано си велев - кога ќе пораснам. А сега, како да се тешам?

Доволно се наспав и се‘ ми е рамно. Имам полна кутија со цигари, чај од хибискус со цимет и Пласибо на риплеј. Win ситуација. Можам и да зборувам за тоа колку љубов имам во мене, исто и колку љубов давам и ми ја дават free. Ама ете баш таа ме чинела најскапо. Не би да го носам куферот со спомени со мене.
Можеш ли да се наречеш канибалист ако се јадеш самиот себе си? :geek: Од друга страна пак некои луѓе умираат на 25, а ги закопуваат на 75. Тоа е тоа.

 

Може моево семејство е далеку од совршено, прекрасно и розево, може не се собираме секој празник заедно па така среќни и задоволни си муабетиме како и сите нормални луѓе впрочем и може не ,,летаат'' замислени светки и срциња околу нас од преголема доза на хармонија и љубов, ама јас не би можела да се замислам во друго семејство. Си земам примери од мои блиски познаници, ма јок бре, не би можела јас уствари да функционирам на друго место и во други услови. Колапс, нервен слом, 360 степени.



Ми се гледа некој црно-бел филм.
Ама на касета.
Во темна соба, со огромна чаша цедевита од портокал до мене и меки перничиња од пердуви, кои тек - таму и не така срамежливо боцкаат.

А животов ... саде убавини.
Штета не умеам да го искористам целосно.

 

Не ги игнорирајте проблемите во врската само поради стравот да се соочите со партнерот. Денес нова чувствителна тема ќе ги отвори старите рани, па обидете се да ги залечите засекогаш.

И после ке ми речат фемина немала точен хороскоп..абе ајде!
Секој ден ми пишуваат како да ми ги читаат мислите И јас мислам дека е време да се соочам со проблемот,за наше добро..па се надевам дека денес е денот ..

 

Го сакам мирисот на печените костени во комбинација со јаболка Вечерва испеков костени,сите во домашна атмосфера покрај печката ги љупевме, си муабетевме и правевме планчиња за нашата иднина,што понатаму.Ги сакам тие домашни собиранки кога се чувствува мирот,хармонијата во домот.Чичко ми ни кажа една шега на која што сите се смеевме премногу,а потоа се заозбили и ни кажа дека секогаш ќе ни е другар,а истовремено и наш татко.Ми се насолзија очите од среќа,а истовремено и мала тага бидејќи знам дека осеќа како за некое време ќе оди на небото,само се надевам дека тоа нема да е за брзо.Вечерва ги слушам воздишките на моите и знам дека се задоволни од нас-своите деца и неизмерно ми е мило поради тоа.
Размислувам да се запишам на постдипломски студии ,но од друга страна никој не ми гарантира дека мојот труд ќе се вреднува еден ден.Сепак идат и други нешта на кои што треба да мислам,па затоа тоа сега за сега е во заден план.Сакам да направам нешто повеќе за себеси,да се чувствувам исполнета и корисна.Кога бев мала имав еден тон желби,сонови,амбиции но каде се тие сега? Ги има не дека не,но некако реалноста ги поклопува тие сонови.
Од секогаш сум сакала да одам во Венеција и Париз,некако ме привлекуваат со својата магичност и романтичност.Тој ми вети дека наскоро ќе одиме во еден од овие градови.Пиејќи го чајот во тишината сонувам како ние двајца во гонгола пловиме низ водите на Венеција или пак дека сме во градот на љубовта,градот кој што никогаш не спие,а на секој ќош се гледа по некој вљубен пар кој што ужива во бакнежите и прегратките,а некаде тука сме и ние.Ахх ја сакам љубовта,среќата,сакам да давам и да примам љубов Таа ми е двигател низ животот.
Отидов јас да сонувам ,а вие имајте најубави соништа кои што еден ден ќе ви се исполнат.

 

СДК ептен убав ми беше муабетот со едни џенцки, со кои ковавме план за едно убаво, фино патешествие Се знаат кои се, ќе им текне

 

Слушнав една приказна како мала за човек кој бил многу несреќен па тргнал да го најде најсреќниот човек на светот и да го праша како живее така. Како што патувал дошол до едно гратче каде еден богат човек правел забава. Сите се смееле, пиеле, се забавувале, а човекот дознал од некој дека ова забава се случува секој ден. Кога се стивнало, човекот му рекол на богатиот:
-Ти си најсреќниот човек на светот. Сакам да бидам како тебе.
Богатиот одговорил:
-Ехее, кога ќе видиш од висока планина една долина, таа ти изгледа голема рамна и зелена, но кога ќе се симниш ќе видиш дека цела е стени. Сега ќе ти ја кажам мојата приказна:
Жена ми беше пред умирање, и последната желба беше ниедна жена да не ме има како маж после неа, па побара да си ја одземам машкоста. Откога го направив тоа таа оздраве. Сега бидејќи јас неможам, секоја ден води во кревет различен маж. Ете зошто правам забави, за да заборавам што прави таа горе.
Таа приказна секогаш ме прави посреќна, ме потсетува да го ценам тоа што го имам и да бидам благодарна што немам помалку.

 

Прегеска по пат накај Скопје од тие дупките на нашиот ни автопат од трескање бубрезите ме здоболеа!јеееј и ке гласам за вмро да знајте,оти освен споменици и перални за пари ништо друго не направија.Ама нели ние се карактеризираме како добар, чувствителен,емоционален, трудољубив, народ кој знае да трпи, грижлив народ,народ кој простува и дава санса,патриотски насторен народ, јас ке му дадам шанса на Груевски, се надевам дека ќе се искупе за сите гревови шо ги направи! Или после тоа јас се селам од нашите државни граници.Вчера бев на доктор.Главата ме боли секој ден.Веројатно ништо ново за големиот број граѓани кај нас м?И вчера посакав никогаш повеке да не треба да отидам на доктор.Замислите.У една ординација наидов на 3 различни мислења за таа моја состојба.Едно од докторот, едно од сестрата која работе со него и едно од чистачката која моментално се згоди таму.И на крај излезе нешто сосем трето од коа ги добив лабораториските резултати.Зборот ми беше пола ден ми помина таму, а они мака си немаат бе. Па може ми е многу лошо. Од убаво сигурно не сум отишла кај нив. Ама не бе си пијат лезетски кафе,си мезат,цигарче полека, а надвор луѓе дремат и чекаат.Аман дај некој нека се најде нека ставе ред у здраството.Друг пат свесно нема да отидам на доктор.Друга работа која ужасно ме фрустрира у последно време е образованието.Ние имаме квалитетен образовен систем? Ма нееее, лаги со опашки.Знаете ли од колку неквалитетни и дебилни учебници и материјали учиме?Да не цитирам извадоци од книга од професор кој предава на факултет.Знаете ли дека професорите од високообразовните институции бараат многу повеке од нас одколку тие самите што можат да ни дадат. мене у животот ќе ми треба многу пракса ама у моето досегашно образование јас не сум видела ни П од пракса.И нека не се удира у гради цела влада на чело со Коле дека образованието е бесплатно оти не е! А за сила и моќ ич па ич оти не добиваме ние ни сила ни моќ од нашето образование вакво кавко што е. Се отиде у неповрат у државичката ни мала.И не ми е убаво и незнам до кога вака.
Не ми замерувајте денес сум нервозна.Многу.Или плачам или се карам.Денес ништо продуктивно од мене.Три пати викав по другар ми на телефон, два пати се скарав со мајка ми и еднаш со татко ми.Е со сестра ми сеуште не,ама ќе биде и со неа, ваљда нема видено дека пола алишта си ги позајмив од кај неа.Извинете ме мене.Сите други бидете весели и насмеани

 

Колку ми е смешно коа гледам и слушам девојки, т.е. девојчиња од 18, 19, 20 години опседнати со свадба и ти реков ми рече домаќински работи.
Ама не онака како секоја девојка што понекогаш си помислила и нормално се замислила како невеста, туку онака опседнати во смисла дека сакаат да се мажат.
Некој многу сериозно си ја сфатил онаа игра кога бевме мали "ајде да си играме тетки".
Ќе пораснете бе аман не се брзајте, уживајте во младоста бе. Да се чудиш едноставно.
Тоа се за мене деца, зошто да си барем мааалку созреан, ќе ја сфатиш тежината на тоа да се биде сопруга и мајка, и се кладам дека тогаш нема да се занесуваш и толку да го посакуваш тоа, зошто едноставно... сеуште си дете и не можеш да се справиш со тоа.
А свадбата... да, убаво е, ама трае само еден ден, и после тоа....ајде да те видам.

 

Ме гонат грешки од минатото. Иако знам дека јас не сум виновникот за некои работи, сепак ете потсвесно ме мачат.
Сонувам речиси секоја вечер. Се извинувам, одново и одново. А сепак треба од спротивната страна да добијам извинување. Многу тешки зборови беа кажани, многу лоши работи направени!
Но, се прашувам, дали личноста во сонот, ме сонува мене? Дали има грам срам и црвче што што ја јаде совеста? Мееех, не, нема и никогаш нема да има. Таква личност е.
Не вреди, она што е во минатото треба да остане таму засекогаш, закопано со сите тие емоции и ситуации.
Го знам тоа а сепак сонувам за деност кога ќе ги изустам зборовите извини, другари пак?
Расчистив со се од минатото, но не и со себе. А таа борба ќе биде вечна.

 

Сдк дека колку и да си добар,колку и добро да правиш да ти биде убаво пак не им чинат..Овој сака вака да направиш,оној така,и ај како можеш на сите да им погодиш? И на крај како врв на сево ова пак ке зборат лошо за тебе....

 

Уморна сум ама ако, убаво ми е. Вчера имав многу гости, семејствата одамна не се собрале во комплетен состав. А поводот уште поубав-роденден на мојата принцеза и тоа прв
Беше збунета од толку луѓе и внимание па реши да ги игнорира и да се држи за проверените баба и дедо. Доби подарок кукла бебе и она стаса да храни некого и да го заспива, се израдува баш како поговорката како мало дете на играчка. А јас, јас бев збунета и возбудена како да бранам дипломска а уствари служев руска
Животот го прават убав ваквите моменти, само нека потраат.

 

^ Нека и е среќен роденденот на ќеркичката

Јас? Здраво. Ме поттикнавте да отворам хороскоп да прочитам

Возбудени сте? Па се разбира дека ќе бидете, затоа што ова е вашиот период од годината. Добрите вести постојано ќе пристигнуваат, а вие ќе го искорените песимизмот од вашиот живот.

Толку сум возбудена што ми иде во подрум да се пикнам и да останам таму до Нова година.
Видете, јас и Ноември...тоа никогаш не успевало. Тој е мој, јас негова, ама... не дека не го сакам... се плашам од него Сите зборуваат за него, а јас го чувствувам, ми гребе по кожава. Доказ ми е, сведок, за се' што сакав, а не сум, за времето што изминува оставајќи ме зад себе, за секоја година истото чувство што ми натежнува од самиот старт, од 1ви. А јас па му се предавам...будала. А толку слабо се чувствувам за да се борам... Чувствувам како да ме набљудува од секаде манијак е Ноември!
Да беше Ноември маж... ќе беше тоа садо-мазо врска меѓу нас
Ноември ми е искрен. Ноември ми е reality check
А јас, таква, смотана, и да запре времето...не знам да го искористам, времето ме користи мене.

http://www.youtube.com/watch?v=yRkovnss7sg