[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

А за што денеска да кокодакам?Денес не ме нервира ништо.Се нервирам самата себе.Ја сум ви животно со надчовечки нагони за автодеструкција.Сама себе се саботирам.Паднам на нос,станам,и пак паднам да видам дали пред малку исправно паднав.Да го повторам градивото.И ме нервира што овие 2 дена од кога го добив негативниот одговор,моите најблиски тврдат дека не е толку страшно.За нив е тоа -па што,за тоа ли треба да се нервираш? Добија како одговор само вртење на очи.

И коментарот на ќерка ми сношти-Мамо јас мора да ја променам комплетно гардеробата,зашто добивам криза на индентитетот!!!!Што добиваш? Ми застана јаболкото в грло.Можеби не беше отровно ,ама беше од изненадување.И тука верувајте не помага бакнеж од принц,туку добар удар во грбот....Е да ,реков немаме каде да фрлиме пари ќе купуваме нова гардероба...и пак вртење на очи...од моја страна секако...таа си остана да ми спомнува некои марки на маици,дуксеви...ако ќерко само ти сонувај...и мама сонува со отворени очи....а после ми ја донесе писмената,добила петка,убавица таа на мајка,составот бил да се опише некој близок...сакам да ви препишам една реченица ...ме опишала мене...

...во себе носи мир и топлина,може да гушка без раце,и да милува со своето присуство,и да зборува најтивко а сите да ја слушаат.Таа за мене е пријател...рамо за плачење,оаза на тајни,непресушен извор на совети и тајни...

Си мислам детево ме има заменето со некоја друга...и и го кажав тоа.. а не мамо,јас знам зошто си ти нервозна кога си,и те разбирам...ама немој толку да плачеш...што да кажам ,ќерка ми станува полека мој психолог...

 

Кога ќе погледнам наназад, си мислам, дали направив вистински избор на секоја раскрсница која животот ја постави пред мене? Дали донесов правилни одлуки? Дали ќе беше подобро да свртам во друг правец на некои раскрсници? Или ќе го одберев истиот правец, само поинаков пат, паралелен на овој? Дали пак ќе бев на истото место како денес само со други луѓе околу мене? Или ќе бев на некое сосема поинакво место? Дали ќе беше подобро или полошо? Дали ќе бев посреќна? Дали, дали, дали?

Да имав временска машина, ќе се вратев во детството, во периодот кога одев во забавиште, па во прво одделение . Толку многу бев среќна тогаш! Толку многу убави спомени имам од детството! Доволно беше еден паднат есенски лист, прелиен со секакви чудесни бои, за да ме направи среќна. Паметам, ги собирав таквите листови и и‘ ги носев на мајка ми, да се пофалам, да и‘ покажам колку се убави, колку се чудесни! А пак, дивите костени! Така големи, перфектно мазни, сјајни, чиниш мајка природа ги лакирала.

Ах... Беа тоа убави времиња. Беа тоа времиња во кои плачев само кога ме болеше некој дел од телото. А денес, кога ме боли душата.

Вечно им благодарам на моите родители за моето убаво детство! Можеби немав многу, но имав СРЕЌА!

 

Станав дури во седум, да научам нешто. Тестови само има, физика и хемија следната недела. Треба да прочитам една ектира и да напишам анализа до понеделник. Многу работа ме чека.
Се надевам денов ќе ми заврши убаво. Да си бидам слободна и задоволна на крајот. Таман другарка ми ќе ми дојде, не сум ја видела цел месец. Да си расприкажеме.
Не сум во топ форма деновиве, немам концентрација... Постојано мислам на повеќе работи одеднаш, на некој начин.
Како да очекувам нешто да се случи, неделите си поминуваат брзо, се е исто.

И уште месец ипол ќе ни почне новогодишното расположение. Најубаво време во годината, според мене. Сите го имаме она прекрасно чувство, среќне сме си. Па ќе фрчат новогодишни песнички, подароци, семејни собиранки, така душата ми се полни

 

Сдк дека тоа што најмногу го мрзиме тоа ни доаѓа,затоа драги мои не треба да мрзиме треба сите да се сакаме.

 

Сакам да патувам многу. Договор за една тура до Копенхаген не ми бега, ме радува тој град зошто ми нуди повеќе од Лунд, кинеската храна на улица, морето, пордавниците, архитектурата и сите зелени површини на кои како и да е мораш да се испружиш, да јадеш нешто, да читаш книга или да впиваш сонце или пак да ја доживееш Кристијанија во хипи стил. Е тоа ми фали. Љубово ќе оди за Амстердам јануарски, ќе пробам да следам..
Туку од оние фаци пишувај да видиме како иде, па ако тргне ќе те платиме ми е преку глава, мидл фингр сакер.. Си го ценам трудот.. ама не прво ќе те направам зависна од мене, ќе ти навлечам народ па ќе те откачам, за да сфатиш дека не одат така работите, ако сакаш бизнис на чисто нема трте мрте, никој нема време во денешницава да си го губи.

Како и да е утрово на врата ме дочекаа две девојчиња, четири големи очиња. Кога се развикаааа тетооооо во 7 и 30. А тета оток/поток. Ама си с е чуваме, омилена тета сум бре, сега си ги тинтрам со се, цртаме фигури не знам што се, пееме, глумиме, сега тета да им спреми доручек, па да идеме по моето ангелче во Ку. Ете така..

Имајте убав ден..

 

Нема да зборам ништо,само ќе ви посакам убав ден исполнет со мнооооооогу љубов,и ќе ви пратам многу гушки.

 

Добро утро

Само три часа сум спиена, затната сум целата, едвај дишам, носот чешма чаеви, сирупи, таблетки еден куп
Во 5:30 варев чај, си го прибрав далечинското до мене и гледав телевзија.
Вечер сум на забава, се мислам дали да одам, или да си се подвиткам под ќебенце дома
Одамна се немам забавувано, не гледам ни Петок ни Сабота, мислам дека време ми е да се издувам малку.

Имајте убав и здрав остаток од денот, јас очигледно ќе го поминам со шоља чај во раце и под ќебе.

 

Мразам кога некој ме дели, и прави да не постојам. Морам да вратам, кад-тад, дали ке помине месец дена или година морам!
Гајле ми е дали ке изгубам другарки, и дали некој ке ме сака, ама ете таква сум. Доволна ми е љубовта од дома, мене не ми требаат такви другарки со лица. Лани никој не ме забележуваше, а сега? Сега ми се бутаат, ајде душичко .. Испарете бе!
Доволно ми е една другарка, Маро те обожавам брат!
Никој не ме знае најдобро од мојата фамилија и Мара.
Незнаат колку голема плачка сум, плачам на се живо, ама ако, гајле ми е.
Па ке ме прашуваат зошто си таква, е оти де?! Оти ми е кејф и ми е задоволство и ми е интересно да ве нервирам, а дали се секавате лани вие што ми правевте на мене? ЈЕС!
Почна и сезоната на грип , сношти неможев да заспам, горев од темпертура и денеска не бев на школо, а требаше да одам, да ги нервирам уште малце, и што убаво ке ми беше, ама ако.
И знам, сега ке помисли некој, оваа Maroon каква лоша е, ама за лошите сум лоша, а за добрите сум добра и така, ајде сега пријатно

 

Kaфе,сок од боровинки и грозје,лоши менструални болки во стомакот...Тоа последното и не мораше да ми се случи.

Вчера немав што да правам,и ми текна да отворам во шкафот каде што чуваме стари книги.Мислам на оние од школо кои некогаш не сум сакала да ги фрлам.Сеуште се прашувам што ме поврзало толку со нив.Ги вртев и најдов многу ливчиња.Во моментите кога не сакавме да ги слушаме професорите (а таквите моменти беа многу чести) со другарка ми комунициравме преку ливчиња,а седевме една до друга.На ливчињата има испишано цели реферати.Она стандардното "Што ќе носиш во петок",беше делот на кој најмногу се смеев.Потоа следуваа жалби и пофалби за машките....Кој знае колку такви најдов.Пак ги вратив во книгите,таму им е местото.

Потоа случајно во еден дебел тефтер кој го користев како дневник,најдов фотографија од мене и мојата некогашна најголема љубов,од нова година.Колку сме биле мали...Си ја гледав сликата многу време. Од позади имаше нацртано многу срциња,ги владеев уметничките сопсобности кога се работеше за љубов.Ама и уште е така.

Ако дојде некој магионичар и ме праша,дали сакам да ме врати во некое време на еден ден,би се вратила.Во времето кога тој сеуште беше жив,барем на еден ден.
Ако тој истиот магионичар ме праша,дали сакам да избрише некој дел од мојот живот,од моето сеќавање што ме повредило ќе го попарам со жешка вода и ќе ги искубам како кокошка. Да не беа сите тие лоши моменти никогаш немаше да се изградам во личноста која што сум денес.

Ама ако,јас баш би сакала еден таков приватен магионичар.Кој знае што сонував што посакувам глупости.
Имајте убав ден.

 

JEDAN NOVEMBAR

Studen. Duboka noć.
Zdaleka prozori kuća svetle.
Svetlost se stazama toči
Ko mnogo tihih sreća
Vezenih na platnu noći.

Vidim kako je dobro
Imati noćas svoj kut,
Sporo i bez svrhe idem,
Gola mi stabla beleže put.
O dobri ljudi, gorko je meni
Kad blješte oči vaših sreća
Na moje mrtvo polje,
Pa ipak sumnjam i ne znam ni noćas
Ni šta je dobro, ni šta je bolje.

Sam svojim dahom grejem smrzle ruke
I slušam kako vreme neumorno
Okreće točak, večno i sumorno,
Svetlost i tamu hiteć da sjedini,
I pređe pokrov, velik i jedini,
Za moju sumnju i za vašu veru,
Za vašu sreću, kao i za moj bol.
-Ivo Andrić

 

Ова е еден од оние денови кога сум активно/пасивна. Тоа значи дека имам работи што треба да ги извршам,мислам на нив, ама не ги извршувам. Чувствувам некоја одбивност кон нив. Активно размислувам на нив, пасивно ги извршувам

Како и секој ден така и денес не знам што ден сме. Среда ли е, петок ли е-сеедно. Кога си дома секој ден ти е недела Почнав малку да забушавам и со спиење, око не ми се склопува навечер, а наутро едвај станувам. Некако не сакам да се оддалечам од топлото ќебенце. После тешки маки следуваат ритуалите како кафе пред PC, доручек пред PC, нескафе или капучино пред РС, зачинето со по некоја епизода од серииве што ги пратам.
Денес ќе си се спремам за вечер. Ќе се збива нешто многу интересно.
Пладне е, до 7 саат времето брзо ќе мине. Очекувам вечер добра журка (патем имаме многу за прославување со друштвото), со одличен старт од 8 часот до, се надевам не многу касно во ноќта
Ги обожавам ваквите збиранки, се вртат 300 муабети, за кога ќе се вратам дома желудникот ме боли од толку смеа Чинам и секој друг околу нас се смее

Животот вреди да се живее за оние мали моменти кои не прават среќни, насмеани и весели...

 

kaj се видело на Задушница пијанка да се организира

 

На збиранката не значи дека ќе се пие
Поточно не е пијанка, туку е збиранка!

Немам ништо против никој тука на форумов и не сакам да се расправам. Ви посакувам убав ден на сите.

И не мора сечие мислење што не ви се допаѓа да го коментирате.

 

[quote="]kaj се видело на Задушница пијанка да се организира [/quote]

Секој со свој памет срцекршачке.

 

Другарка ми, колку само сакам да е среќна, најмногу...најјмногу.
Одамна немала ваква прилика, се радувам повеќе од колку што се радувам за мене кога сум во таква ситуација. И секогаш сум кажала... за другарки повеќе се радувам кога им се случи нешто убаво отколку за мене...
Посакувам да можев да и ја дадам целата среќа. Барем овој викенд да биде се како што треба, бидејќи знам дека навистина и таа тоа го посакува.

Ја сакам премногу .

 

Аj јас да си легнам за да не ми се пријаде :/

 

Значи некои луѓе неможат да сватат дека светот не е розав, и дека нема да биде се како што тие сакаат. Аман веќе од тие луѓе, многу ме нервираат

Инаку денес премногу сум расположена, сакам секој ден да биде како денес

 

Дека рутината гризе силно
и амбициите се ниски

Ама Иан Кертис беше скроз утепан од сопствените маки и комплекси и затоа стана даркерски гение. А јас сум само единка, што би рекла Маре, автентична за пренос на Скопје како Бранка Станковска.
И би. Станав меланкохоличар. Цел ноември ќе биде џез, џез, пишување, џез, мир, изолација од меинстрим хитови, иницијативно пешачење до Водно со четири пара чорапи на себе, секојдневно пиење чај од нане, жалфија, бергамот, шипка, и што уште не, само за да ми стивне состојбава, наречена Живот.
Нормално, асиметричноста на нашите умови, емоции, секогаш е во потрага по нешто, дали мнение, дали материјална благосостојба, дали нечија дланка на својата, секогаш сакаме да Сме нешто или некого во релација со другоста. И секако, да си ја тупиме главата со непотребни информации, а најважните никако да си ги посадиме во глава за да никне добар плод. Вчера беше многу исцрпувачки, долг, интерактивен, семеен, течен и чуден ден. Го оставив така, да си биде, уморно ми беше срцево за било што. Интервенции, интеракции, фракции, его, бладање, пренамагање. Тогаш ми станува јасно дека секој си живее свој живот, филм, нереалност. И му е ок. Која сум јас да му се мешам во манџата што сам си ја готви и срка?

И затоа на влажни шофершајбни само го оставам својот траг...

 

Мислев каков ќе ми бил животот да не го сретнев тогаш него... Веројатно јас би била иста само минус него, не се променив многу од тогаш, но ми фалат и некои стари денови, кога имаше и други личности во мојот живот. Доцната есен секогаш ми ги враќа тие спомени, иако бледи сеуште ги носам со мене.

 

Знаете како ми влијаат амбициозни, талентирани, успешни луѓе? Ама успешни онака по пропис, како што треба по сопствена желба, труд и упорност?
Ме инспирираат.
Луѓе кои од нигде стигнале негде?
Ме инспирираат.
Кога им ги слушам животните прикаски како успеале, како се исполнети професионално а со тоа и приватно, ми даваат желба да правам повеќе, да се потрудам повеќе, да сакам од животов повеќе, да посакувам од себеси многу повеќе. Да направам денес она, што сум можела уште вчера и да не го оставам за утре.

Затоа веројатно никогаш не сум го знаела вистинското значење на зборот „ти завидувам“. А и не знам дали некогаш сум го рекла. Можеби сум рекла, леле блазе си ти, демек - леле сакам и јас така. Не истото, ама на ист начин.

Ете со такви луѓе на човек да му е мерак да се сретне. Паметни, концизни во она што го прават и она што го сонуваат. А питај Бога како, ама сонот станува јаве, возможно е.

Тогаш повторно по не знам кој пат сфаќам дека е многу глупаво човек да завидува, да се мурти, да се полни со негативни чуства, кога може да мисли позитивно и да направи нешто добро за себе.
На тие на кои им вреди сето тоа - алаВ да им е. Мене не ми вреди. Не ни знам што е тоа.

Секогаш човек треба да се труди да стори се, за да биде задоволен. За да му биде убав животот во сопствената кожа. А кога ќе го достигне тоа, потоа ништо друго не е важно, најмалку кој што си мисли, кој завидувал или не, кој сопнувал или не. Ако ме разбирате.

One day baby we'll be old, and think of all the stories that we could have told...а ако немаш што да раскажеш на стари години, па тоа е....па многу тажно бре! И не, не зборам само за глупостите кои ги правиме, за будните ноќи, за откачените работи кои сме ги правеле некаде во некоја темна рупа од урбаноста на некој град, туку општо, за цел живот, со се што му прилега, по сопствен рецепт.

Нек ви е убав и петоков сончев, и викендов и све! Муакс!