[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Ах времето денеска убаво ама лоши вести не снајде.
Станав утрото и заминав на школо правев поправен тест македонски.Добро е,напишав нешто колку за 4 После тоа на час по германски ајдее .Се наближуваат убави нешта но после веста што ја слушнав денеска незнам дали ке се остварат ...Се надевам на добар завршеток на денот.Сепак,животот е краток Имајте убав ден

 

СРЕЌЕН РОДЕНДЕН ЛЕГЕНДО

http://www.youtube.com/watch?v=43Hpbwrirdo

 

Денес сабота е? Е кога дојде? Јас веќе не ги ни осеќам деновите,одма ми поминуваат...Сакам некои работи да направам,ама се некој ми ги меша плановите Сакам и да го видам,да ми залупа пак срцево силно,да се стопам додека ме гушка,да ме бакни на чело и да се чувствувам сакана и заштитена. Во тие моменти ништо друго не регистрирам,изгубена сум. Можеби бидејќи не се гледаме често,ги ловам тие моменти така.Во тие моменти,сум најсреќна. Имало и многу лоши моменти,ама знам дека заедно ќе ги надминиме таквите. Се надевам и што побрзо да можам да го направам ова,да можам да направам нешто за него,да можам да останам покрај него...Кога ќе ми текни,немаме време ни да се изненадиме или да си купиме нешто. Сега,кога ќе одам,пак ќе направам некое необично поклонче за да знае дека од срце сум го правела и го сакам. Оние на пример срцињата од рецептите на Фемина се супер за подарок,секако уште нешто. Уште некое време,ќе стигни пак годишнина да славиме. Сакам нешто убаво да направиме за нас двајца за тогаш. Ех,само да видиме како ќе има време. Го разбирам него,дека го тормозат на работа,дека навистина некогаш нема време ни да одмори,само газдата не му го разбирам,клет човек,мисли тој ако е таков и можи така да живее,сите треба како него. Ама тоа е,работа е,неможи да ја остави па ќе оди и ќе прави што ќе речат. ТАка дојде во државава,ќе ти свири некој на кавалче,а ти и на жарчиња ако треба ќе играш. Дури и мене ми е страв,ама ќе се потрудам и ќе го остварам она што сум го намислила. Секогаш одам по потешкиот пат,ама сепак успевам да го направам она што го сакам.

И уште еден дел ќе пишам,вчера со другарка ми се видовме,срцка таа,само гледа да избега од секојдневието,да седниме раат да испиеме кафе или како во случајот вчера топло чоколадо и да се изназбораме,изнажалиме,советуваме,насмееме и се со ред. Ми викаат да не брзам да се мажам Е ај,имам фора уште Ни фали уште едната од тројцата мускетари,ама готово,ни избега,сега несака ни да дојди Да сакаше,ќе најдеше време и начин. Мене ми викаше да не се одделам и да не се затворам,а ете ја сега,домаќинка стана предвреме. Барем да не ѕирнеше на ден,два...Ех,криво ми е ама тоа е.Изгледа ако сум таму и јас,тогаш ќе се гледаме (ако најди време и тогаш). Многу ми фалат женските,ама сите заминаа некаде,сите се разделивме некако,среќа е голема кога ќе се собериме сите. Е сега,тоа ќе е на двете свадби што следат.Ќе треба да се спремам. Епа ако,нека бидат среќни,ама само ако не ме канат на гости и да ми идат мене,ќе видат убаво

Ок,јас да го допијам кафето и потоа си ги фаќам обврските,пошто тие не чекаат.Имајте сите убав ден и останете насмеани и расположени,денес е убав денот

 

Убав ден, убави луѓе.
Слободен викенд за себе и доволно време за да ги видам оние кои почнаа да ми недостигаат.
Одам да се спремам и да пуштам нозе на мала прошетка. Сонцево едноставно МОРА да се искористи.

 

СДК убаво е времето надвор..
Па излезете и впијте го есенското сонце..
Пријатен ден

 

Одамна не сум пишала.Немав време,све тестови Ама ете,сабота дојде,малце одмор

СДК дека не е све така црно како што си мислам.А во последно време бев стално нерасположена и тажна и многу ми е мило што конечно малку се насмеав.Искрено,со душа

Ве поздравувам сите,уживајте во денот,искористете го максимално ова сонце зашто може е последно

 

Вчера, како така, помина денот. Ама како ми се погоди, кучкарски ден...
Одам накај школо, застанувам на автобуска. Кога, да ти дојдат едни, да пуштат питбулчиња на пасење. Кога почна да трчкаат околу мене. А јас коркачка... стравов не ме пушта. Они трчат, јас трчам. Незнам колку круга извртев низ автобуска. Па уште ми викаат:
- Не се плаши, мали се.
Мали се? Море бегај таму, како трчаат. Едвај чекав да дојде автобусот.
Мали биле.

После на враќање, дошло некое ново куче. Секој ден ме чека на автобуска.
Јас одам, тоа оди. Јас ќе застанам, тоа стои. Почна да ме фаќа страв. Се влече по мене. Јас ќе убрзам, тоа по мене. После требаше да поминам низ една малецка патека. Арно ама, таму едвај се разминуваат двајца луѓе. Па си викам: Леле, сега ова по мене ќе дојде. Ако треба во исто време да поминеме, и тоа да ми се приближи уште малце, јас ќе полудам. Па намерно стоев 2 минути, да си отиде.
Не бре, тоа ме чека мене. Сакам да му кажам чиву, страв ми е.
И на крај, му кажав чуву. И почнав да трчам до дома. На брзина затворив врата од влез, и продолжив нормално да дишам.

 

Преполни гробишта, раце испружени велат За душа, нека им се најде. Им ги оставаат омилените јадења/пиења на покојните оти таков е обичајот. Попот лопов се појавува од нигде некаде, и колона луѓе позади него го бркаат за едноминутно опевање, оти и тој е редот.

И двајцата баба и дедо ми се таму. Едниот дедо додуша го немав ни запознаено, починал 6 години пред да се родам.

А на другите ... се сеќавам со љубов и тага. Одамна ги нема. Туку ќе ти тупнат 50, 100 денари, ќе ти купат пакетче, дедо ми ме викаше чупче на дедо. Бев мала кога ги изгубив. Пред очи ми заминаа. За баба ми душа ми плаче, можеби ќе беше друго ако тој ден кога ме викна да се качам по скали - и го однесов тоа, наместо таа сама да дојде. Ме јаде грижа на совест дали им бев добра внука. Секогаш и на секому ме фалеа.

Ми фалат многу.


Нормално, кој ако не браќата роми сообраќајци пред гробиштата ме насмеаа. И еден суртук. Ја гушка сестрата пред гробишта и питачи велејќи За душа на малата, а таа се кикоти од смеење.
Татко ми му вика, каква душа бре, таа 3 пати пожива од нас е.

 

"Кога човек ќе вети некоја работа,истата треба да ја исполни",нели така е редот?Епа ако е така тогаш јас ветив дека денес ќе учам,ама некако не стојам на зборот.Пу,срам да ми е!

Се чувстувам како птица која што во секој момент ќе одлета,ама имам време,тек утре ќе одлетам од дома.
Добив телефонски повик утрово кој иако ме разбуди од спиење ќе му опростам,бидејќи ми кажа нешто што ме расположи и ми го направи денот поубав.
Ми треба топол туш,ама таков топол што сакам после тоа од бањата да излезам црвена исто како да сум изгорела на сонце,сакам да си ги стоплам и најмалите коски.

Незнам што е со мене,ама има една работа која ме мачи.Веќе неколку месеци,на одредено време сонувам ист сон,ајде потсвесно да мислиш некоја работа па да ја сонуваш,ама ова моево врска си нема.
Кога сме веќе кај соновите сакам да си кажам една работа.Од секогаш во сонот сум сакала да видам во што сум облечена,или со сред сон да си кажам "Не се замарај ова е само сон",ама пустото никогаш не ми успева

Одам да се стоплам под туш.

 

Добро??

 

Зошто фемина не се вклучува на другите компјутери??? Еве на мојот компјутер и на лаптоп не се вклучува од кај другарка пишувам. Ве молам проверете видете , веќе една недела не сум се ввклучила на фемина.

 

Понекогаш не знам дали сум баксуз или будала...

 

http://grid.mk/read/news/100157242/1096 ... -devojkite

 

Ќе правеле твитер календар со полуголи твитерџики. Ќутете не го кажувајте мрчот, сакам да направат глупост за која ќе се каат долго!
Можам мижеечки да ви набројам барем 6 кои сигурно ќе се пријават. И да се кладам!
Кој ви е филмот?! Да е календар на Пирели... Они за хуманитарни цели не купуваат честитка од СОС село, ѓеврек не му купуваат на циганчето шо дува лепак, не па некој рандом човек да купи календар со некои неурамнотежени параспури...
Само твитер мажите ќе го купуваат и тоа е ќарот... само хуманитарниве цели ми се гледаат така тро сомнителни. Ама се си мислам дека ќе ги донираат во некој секс шоп....

Зошто никад не почнав да твитам?!
Зошто сакам да пишувам долго. И не сум присталица на мотото,извинете што пишував долго,нема време да напишам кратко или како и да е,пошо амебистичен мозок не поседува ментална моќ да напише нешто повеќе од 140 карактери. Онда и Достоевски и Толстој се морони.
Зошто ме нервира човечката љубопитност потоа. Па кој е,зошто е,како е...и до десетто колено се распрашуваат. Не деа има нешто да се сокрие,ама човече, ако више го правам тоа, ќе мрчам и ќе го праам пошо мене така ми текнало.
Зошто кој како сака нека рече...на крајот се сведе дека на твитер (со исклучоци) се собираат жените со фадр ишјус и мажи кои се емотивно недостапни и многу лесно знаат да ги ползуваат првиве...толку.
И его-драпачи,не трипачи... Не би го првела од хранење на его...да сакав, до сега ќе го сторев. А нозете претежно си ги држам прекрстени...така што сум скрооооз не интересна за масата која функционира на базално ниво. Праисториски враќа назад. Жените глумат другарки,а се гледаат попреку, мажите си ги делат жените, по некад и избива куршлус и тоа би било тоа. Она шо ќе го пишат мање-више пошто се опрашта на крајот по кревети или задни седишта по коли или не знам,кај си сакате бе...
Зошто ме уморува онаа социјална интеракција. Мислам не знам се уште,ама претпоставувам. Пошо начинот на кој виртуелно пишуваме, можеби е повеќе интровертен инаку, што не значи дека се глумиш,ама луѓето очекуваат да бидат анимирани, па со не знам какви други очекувања. Не идиоту, не планирам тебе да те забавувам,ок?!ОК?

А може и некад ќе почнам кога ќе осетам да е сончево и топло, без влажни атмосфери и електрични празнења.
Ама глупо ми е да се вметнам у група на жени кои доживуваат криза на идентитет секој пат кога некој идиот од таму,кој што е наводно поштуван ќе им упати критика на нивниот карактер. Или се што содржи напреден ум,слободен ум и они се прилагодуваат. Ми се чини кога хомо заедницата не нарече примитивни, беа на раб да се трансформираат сите у лезбејки...

 

Сакам да кажам....дека прв пат на фемина дојдов 2009 во Декември,по долга неактивност неколку пати пробав да го активирам акаунтот но никако не успеав и се откажав долго време. Но точно пред една година во 08:00 часот, со утринското кафе во рака си реков,ако неможам да го покренам стариот акаунт,тогаш повторно ќе си се активирам на Фемина и така точно во 08:08ч. се регистрирав на овој прекрасен форум. И не зажалив....разменував многу мислења,бевте со мене и кога бев тажна и кога славев ...заедно навиваме во темите за Кошаркарите и Ракометарите . Ја проследивме цела Олимпијада. Сите можни модни критики и додатоци ги изанализиравме . Помагав и ми помагавте во секаков сегмент,највеќе во свдбениот дел . Си дававме совети и идеи. Бев морална подршка со многумина од вас за девојките кои сакаат бебе, ги следам трдниците, вие сте со мене како морална подршка за слабеењето.
Девојки ви благодарам на се,
се надевам уште долго ќе се дружиме и пишуваме на форумов.

 

Знаете колку ми е убаво кога сфатив дека ќерка ми го прифатило човекото од мене? Во моментот кога виде бездомник извади една мекица и ми рече мамо те молам, дај му жал ми е.. и му дадовме мекица и човекот не благослови, зошто стоеше пред фурна, сите го одминуваа со полни кеси храна како да е невидлив..

Ја сакам многу ја сакам, денес ми докажа деке е ГОЛЕМО срце и човек..

 

Колкава мрза сум... Не спуштам песни (зш ме мрзит!) и слушам од you tube и после ќе се прашувам кај заминаа гигабајтите Ама поубаво е од you tube де, поубаво ги пејат песните, поубав е звукот

 

А мор ким, па нормално дека ќе е поубав звукот, ко е жива музиката каква сакаш музика ти свирет на јутјубон Нели ти еднаш така ми рече? :geek:

 

Треба да учам, ама ме мрзе. Затоа си седам тука пред компјутер и си јадам пудинг и си пијам кафе
Мило ми е што никој не ми се јавува на телефон. Неможам да ги сватам луѓето кои имаа илјада обврски и кои забрзано вртат на сите и се однесуваа како да се главни. Исто мило ми е што е викендот барем немора да се справувам со уфилманите луѓе кои морам да ги трпам. Ме потцетуваат на Ерика од Пријатели по малку.

 

Зошто сите со кои ке станам емоционално поблиска и зошто баш во моментот кога ке се јават одредени чувства кон таа личност ,како гром од ведро небо ми соопштува дека треба да оди во станство на работа
Ова не е прв пат,ова не е втор пат..ова е трет пат и навистина сум разочарана
Да ме прашаше прeд 6-7 месеци дали ке успееме и покрај тоа што ке се видуваме еднаш во 6 месеци, ке речев да.Сега не мислам така.Нема да успееме.Заедно сме многу кратко време за да можеме да се бориме со далечината
Солзи сами ми течат,рацете ми смрзнаа и ми се тресат,ама тоа е
Дали е судбина,навистина лоша среќа или јас сум само еден голееееем баксуззз? ...ццццццццццццц. . . . ..ц.ц .ц. ..ц