[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

И така денес лежерно ми минува денот, иако учењето ме чека. Мрза некоја ме фатила така ми мина денов. Како и секоја Недела, чувствувам некаков притисок дека треба да седнам да учам, а ништо нема да научам уствари. Затоа и не го сакам денов, заради грижата на совест.

Сум седнала и играм сонг поп на велико, џоа божем стварно даваат пари

 

Лошото во недела е тоа што утре е понеделник

 

Добро, јас, Трендафилка и Нејтири најубоо носиме црвен кармин у земјава.
Може!
Абе мамата,прв пат го турив и ми ги разведри мислите тро. Имал моќ. Па дури и мажи ме загледуваа. Другаров ми вика,и мори колкава уста си имала,ама ме бендиса и тој!

Ама штокојкур,животот е ист.

 

Ги знаете оние типови на родители што уште од најрана возраст ги учат своите деца да бидат себични, скржави, да ги мразат другите, ништо да не делат, да ги газат другите затоа што они се најубавите, најдобрите, најбогатите и најсемоќните дечиња на мама и тате. Имав еден таков у клас, и пред некој ден сабајле го препознав во автобус во очите на едно друго детиште. Го учеле мама и тато дека треба да ги малтретира другите дечиња, дека е најпаметен и најдобар во се и од сите. Онака им ги тегнеше ранците на другите, ги маваше по глава, а кутриве му се плашат, онака со страхопочит го гледаат, девојчињава па околу него дека нели е бед ес и најголем мангуп у школо поради тоа понашање. Збори најгласно од сите, користи „понапредни„ зборови од другите во смисла на пцовки, се беси на шипките на автобусот и е најголем багабонт. Во школо ништо незнае и не се труди да научи, а сепак му се сите петки, пошо мама и тате донираа некој денар за поправка на училишната сала. Ќе израсне во себично копиле и ќе мисли дека е подобар од сите околу него, а всушност ќе биде за жалење. У принцип не ги перцепиран таквите, ама некогаш се наоѓам во ситуација да ги жалам таквите, не за друго туку затоа што потоа животот ги мава многу силно и од помислата дека биле најдобри од сите стануваат најбедни, а само они си знаат какво е чувството. Поентата ми е дека никој не е подобар од никого, сите сме еднакви, без разлика на тоа колку некои сакаат да си мислат дека се паметни и за другите дека се глупави. Души сме сите.

Јас сум среќна што сега недела ми стана неработен ден, среќна сум што имам многу љубов и што имам пари. Мали слатки задоволства, подароци - материјални нематеријални. Убав ми е животов, на моменти малку мизерен, ама нема да е интересен ако е едноставен.
Луѓето порано или подоцна си го наоѓаат своето место, џабе е колку и да се прават паметни, добри, совршени си излегуваат на површина со сите гомнарии што ги носат во себе. Така им е, секој си го добива тоа што го заслужува.

П.С. Лилит, ха! Сеуште не сте ме виделе мене бе

 

^ чим и јас не сум на листава

 

Лудо,испрати слика мор да те опулам,па ќе ти кажам!
Праам список!
За најдобра уста чорапа бртвосанана во Македонија се бориме!
Ха!!!

 

Убава вечер имајте, stay well

 

Ани4ка 94 и Памелче ме изнасмеаа вечерва до даске, откако Љубам ме растажи, морам да признаам, како да ја почувствував нејзината празнина на момент. Е тоа е форумов, можеби е виртуелно, но е важно познанство. Понекогаш му зборувам на Буц за сите вас, за Среќичка веќе знае се, за Љубам и нејзината Мила и нејзиниот Љубово, за Сноу и нејзината љубов, за Меу и нејзината црешка, за Илипили и нејзината неизмерна љубов, за Памелче кое е едно исклучително паметно дете, за Трендафилка и Делимано тавчињата, за Анабел-а и нејзиниот успех, за Марама и нејзината прекрасна појава, за Лилит и за нејзината суровост која неретко ме удира од земја и ме прави горда што размислуваме исто честопати, за Срцекршачка и нејзината упорност, за Дузи и Џули и нашата заедничка мака, за сите идни мамички во Труднички муабети и сите сегашни мамички во Темата на Меу со долг наслов....за сите вас. Признавам, јас сум една од оние кои ја изгубиле најдобрата другарка и не се решиле на таков чекор да се обидат да пронајдат нова, ама да го има истиот епитет, затоа пак го имам најженскиот форум со најмашката боја. Каков викенд, мојов ум е прилично матен деновиве, ми се врти некоја нејасна мисла над фризурата, се надевам наскоро ќе се избистри и ќе сфатам што сакам пред да биде предоцна. Можеби ручекот кој го закажав со мојата замена за најдобра другарка, најдобриот другар, кој одлично си ја игра својата улога, подобро од било која женска заменка, но 45 минутниот разговор дефинитвно помогна, сум заборавила како идеше, морам почесто да го практивкувам, нек се збие на телефоската сметка, и така за 6 месеци ќе се пребие у поени за нов мобилен.
Пријатна ноќ драги мои, идам јас да запеглам малку и да си го пуштам филмчето на фулскрин

 

Понекогаш, ти е преку глава од се’.

Најмногу од себе.

И решаваш да се ставиш во изолир бан трака, како мрежа податоци што нема никаде да мрда, освен од точка А до точка Б.


Ви посакувам пријатен живот и светоглед, мене некои работи сериозно ме разнишуваат периодов, и најдобро е да си ги пренесам на свој начин во својата реалност.

Ве поздравувам!

 

Седам со лап топот во скут и чмаам.Неколку пати се навраќам во темава за да напишам нешто но исклучувам.
Незнам како да се искажам.Неможам да се искажам.
Се лутам а незнам на кого и на што.Изгледа на себе.А зошто?
Знам дека треба да чекам,а ме нервира кога чекам.Многу нестрплив човек сум јас,сакам се сега во моментот.Епа неможе.Љубов нон стоп ми вика,учи се да бидеш трпелива ...Неможам бе!
Момчево ми е многу амбициозно,темпераментно,понекогаш и тврдоглаво.Грижлив,полн со љубов.
Ме сака со цело срце,знам и чувствувам.И јас го сакам,како сопствениот живот,и копнеам за неговата прегратка.Сакам само да се стуткам до него.Сакам само да престанам со броење денови.Сакам да бидам до него засекогаш,сакам наш дом.
Многу работи јас сакам.

 

... да почнам од средина, јас сум брзоплета, ветрушкава, хиперактивна, лудичка, со милион ишјуз кои гордо си ги носам, некои ги менувам, некои ги санирам, ама за некои не отстапувам.
И отсекогаш сум ги сакала луѓето кои ми кликнуваат на енергијата во секундата, како другарка ми, ја погледнувам - и знае што сакам да кажам, гледаме нешто - и го мислиме сосем истото, сум започнала да зборувам нешто - веќе го знае крајот, па објаснувам често прекутрупа и се разбираме без проблем.
Не ситничарам, не заморувам, не вртам одоколу, одам директно на поентата - и ако јас ја согледувам очекувам и другите околу мене први да го сконтаат вицот, а не збунето да се смешкаат и да ме препрашуваат по 15 пати околу деталите.
Мразам кога објаснувам поента, и ми се губи ПОЕНТАТА.


Е сега, белјата... мојот дечко пак си е мирен, сталожен, финичок, со манири на културен господин, а јас кога се нервирам личам на се`, освен на дама. Он сака полека да се објаснува, да се сослушува, да се препраша, да се информира за секој ебан детаљ и ситница, а мене тоа толку ме заморува, ме исцрпува и ме вади од такт...
Јас брзопотезно решавам и проблеми и судоку и нервози и плачки, немам живци и трпение за флегматичност и препрашување за вицот 5 пати и ситничарење, онака до смрт...

и што да кажам, неговиот свет на моменти ме уморува, а сум сигурна дека и мојот му го прави истото, го напнува и полудува моето темпо на луда вртелешка.

Ова или е најидеалната врска или одиме во пропаст со нашите енергии.

 

Дај нека ме затворат во вакво волшебство бре!


Гледам порака од другарка ми:'' ги виде сликите од сношти? ''
Ахам,да зошто? Што им фали? Баш се 'кул'.


It's amazing what you can do when you try.

Баба ми има предобар мармалад од кајсии. , и текилата е добра,ама немаме дома...

Добра ноќ!

 

СДК

 

Баба ми во недела ме опремуваат со толку јадење и тракатанци што мислиш дека ќе има некоја природна катастрофа и нема да можам до Нова година да испаднам од станот, да душнам со носот дали спласнала прашината и да одам да си купам јадење. После оти не сум слабеела, како да слабееш кога се што мислат дека ќе ми биде корисно, ми пикаат во ќесенца - супи, гравчиња, леќичка, некои чоколадни ролатчиња, сирење, јогурт обавезателно, јаболка, краставици, да можат мислам дека и вреќа со кромпири ќе ми пратат.

Не е поентата дека нема во Скопје, или не е поентата дека нема да имам пари да си купам, поентата е дека е од нив, дека ми го купиле и ме згрижиле, да не ме мислат, така ми викаат.

Одамна го мислам еден муабет што си го правев со еден другар, се изнервирал, секој ден, Трајко вака, Петко така, Мирче вака ми направи.... Му пукнал фитиљот и им рекол на сите другарки кои имаат проблеми со дечковците, да не му се обраќаат веќе него. Му викам зошто така, што му текнало, и ми вика... Ми се жалат, ми кукаат, ми препаѓаат, крокодилски солзи, не чини, ме мачи, не ми е убаво со него, после откако ќе се смират, ќе им мине лутината, одат и пак се е... (кхм ) со него, аааама па! И им рекол, нит Петко нит Трајко нит никој, ако не ви чинат, скарајте им се... После би тишина, не му се обраќале веќе.

Се враќам сега и си мислам колку многу сакам да се возам со кола навечер. Не се најде јунак да ме вози низ Скопје додека се дерам - КРАЉИЦА СУМ! ама ќе се најде. Можам јас и со автобус, не е проблем. Затоа сега ќе си најдам богат дечко со кола, ама само за да ме шета угоре-удоле по Партизанска и Ленинова откако ќе украсат.

Абе Крисмас ис каминг!

ООооо, се гледа дека некој нема колоквиуми годинава. Ако ако, ќе плачам во декември.

 

Имам една другарка која ја знам од градинка. Тоа се некои четиринаесетина години.

Со неа сум била во иста градинка, исто одделение во основно, сега сме во исто средно, а по средно мислам дека животот ќе не раздвои на различни факултети. Со неа сум поминала многу работи. Сме биле заедно на многу места, сме правеле секакви работи, сме збореле за се и сешто, сме оговарале, сме се смееле, сме учеле заедно, сме поминале многу години заедно. Секојдневно се гледаме, доста време сме поминале заедно и секогаш имаме за што да правиме муабет. И секојдневно се караме. Се караме за ситници, најчесто јас сум таа што прва се лути. Јас и таа сме сосема различни карактери. Таа е мирна, повлечена, тивка, речиси никогаш не се нервира, сè решава со смиреност, а јас избувлива, секогаш нервозна, арогантна, сурова, гласна.. ама се согласуваме и покрај тоа што сме хороскопски знаци кои не се поднесуваат. Нашата караница и лутина трае по неколку минути, десетина најмногу. Обично јас не попуштам, инаетлива сум, ама на неа не можам да не и попуштам понекогаш.

Но сепак.. и покрај сите работи јас не можам да кажам дека во неа имам целосна доверба и дека ми е најдобра другарка. Едноставно ја сакам и ја ценам повеќе од што треба и се надевам дека тоа е доволно.

 

Читам сите негативни коментари на статијата од пред некое време на фемина, за девојката од Бразил која си ја продала невиноста за $780,000, или пак онаа која го направила истото но за да го плати лекувањето на сестра и болна од леукемија.

Зошто бре? Подобро е на 14-15 години овие нашиве глупачи што ја губат со првиот што ке и симне ѕвезди? Оваа барем зема дебела пара за да направи добро, а се работи за нешто што ке заврши за еден час. Срамота било, како не, знаете што е срамота? Да наплаќа на секој за таа работа, да има само 16 години и преку 15 мувачи/дечковци. Срамота е да става видео на нет каде објаснува како рикала како магарица, е тоа е срамота. А ова, ова нема ни П од проституција. Знаете колку се ретки оние кои воопшто ја задржале невиноста до 20-тата година? Скоро и да ги нема.

А, чекај, да не зборуваме пак за оние кои којзнае колку пати биле во тесно па наплаќале за сексуален однос со некој за некоја бедна пара, а никој не ги ни дознал. Можеби вашата најдобра другарка го направила тоа, можеби фината комшивка го направила, а можеби и твојата ќерка би го направила тоа.
Чудно али истинито јас на ова не гледам како на проституција. Кога ке чујам за некоја дека континуирано наплаќа за секс, многу ми е гнасно, и ми се бљува. Оваа статија не пробуди ни приближно такви чувства кај мене. Доколку е така како што е напишано целосно ја оправдувам нејзината постапка. Што е подобро, да наплати за нешто што ке остане, или да не наплати и да даде на некој си таму, и да ја фрли после како искористена крпа, само за да не биде напрекувана проститутка од ограничените умови. Овде се знае на што се, чисто за бизнис се работи.

Да се разбереме да не бидам погрешно сфатена, не оправдувам проституција многу јасно, но конкретно за вакви случаи, не гледам ништо лош. Сепак јас на пример тоа не би го направила, дали е до моето воспитување или како и да е...

 

Hemija. I anđeli će pasti...
Значи ако не умрам од хемијата бесмртна сум,мајке ми

 

Јас во принцип не сакам тишина.
Ама ич не ја сакам. Премногу ми е болна и мачна, и баш тогаш мислите ми се најгласни. Т.е подобро речено се натпреваруваат која ќе биде погласна и која повеќе ќе доминира. Секоја со своите специфики, секоја со својот товар.

А околу мене што да видам?
Лажни и лошо одглумени фацијални експресии, глумска насмевка и лавиринт низ сопствените мозоци.
Комплетна нефукционалност.
И се прашувам како е можно да ти недостига некој толку многу, што дури почнуваш да се губиш во сопствениот свет?! Мој свет? Пишав мој свет? Живеам ли јас во него?


Енд јессс, д моуст дисапоинтинг филинг еврррррр!

 

За лицемерие, лошотилок и такве ствари нема да зборам, сите знаеме во каков свет живееме.
Ама луѓе, денес заклучив, јас подобро ќе си седам дома,не знаејќи за Најновите "случувања" во град, притоа останувајќи анонимна личност а не некоја на која секој и ја знае животната приказна, и не сакам да сум дел од модерниов свет!
А од овој момент, повлекувам црта за некои луѓе кои со сигурност од мене ќе добиваат само едно скапано Здраво.
А мојот живот, нема да излезе подалеку од надворешната врата на куќава. Ма ни до таму нема да стигне!
Е*ате изопачените грозни фаци!

 

мислам дека ја губам... знам, сите си имаме свој живот свој круг на пријатели, познаници.. семејство... но, некако таа ми беше дел од сето тоа. сега кога сме далеку чуствувам дека полека се губи потребата да бидеме заедно, да се смееме заедно, да лудуваме заедно... понекогаш и да се расплачеме заедно, колку и да беше ретко тоа.
кога ќе слушнев “времето и далечината лечат се“ секогаш велев, нема врска... кога си со некој - си! ништо не се заборава ако не сакаш - NOT!
но сега сфаќам дека не е така. дека сепак, јас не сум најпаметната и најискусната да делам животни совети. сфаќам дека сите продолжуваме понатаму.
со тек на време се ќе стане рутина, ќе се слушнеме или ќе си пишеме чисто од онака - од навика (ах колку ги мразам навиките). тоа што веќе не делиме ништо повеќе, освен некои вредности и изминати прекрасни денови заедно, нема да го побие фактот дека еден ден ќе се изгубиме.
ќе се трудам... ќе ми недостига. беше и е прекрасен пријател.

да, денес е денот кога си признав дека го сакам. кога на себе си си признав дека за прв пат сум заљубена. признавам... добро е да се даде сакам да му дадам се. се што изгуби да има со мене. сакам да вриснам и да му кажам дека го сакам. сакам да му се обесам на врат како минатата вечер кога силно го гушнав и кога “скришно“ го бакнав во врат