[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Осми ноември секогаш бил посебен за мене.
На овој ден татко ми се родил. Освен тоа на истиов ден, покрај роденден му е именден и слава. Посебен ми е денов затоа што тогаш најмногу ја чувствувам љубовта на татко ми кој цел живот го гледам еднаш неделно. Со татко ми како помала имав многу поблизок однос од тој што го имам сега. Како што растев така мојот однос спрема него се повеќе заладуваше, но љубовта се повеќе растеше. Сега не можам да си го замислам животот без него. Сакам да сме проклето блиски, ама ете. Не сме. И кога ќе се сетам колку пати сум била неправедна спрема него ми се кине срцето. Понекогаш посакувам да му ги кажам сите работи што ме мачат, ама не можам. Срам ми е. Срам ми е од сопствениот татко. Од оној од кој сум ја наследила крвта, гените, однесувањето, изгледот, интересите. Но се надевам дека кога ќе пораснам уште малку, ќе ми избледе тој срам и ќе бидам пак блиска со него. Колку ретко и да сум го гледала, тој отсекогаш имал големо влијание врз тоа што сум била и тоа што сум денес. Му благодарам што пред четири и пол години ми го збогати животот со мало сестриче.

Тате, имај среќен роденден, именден и слава. Уште долго време да ти го прославувам денов и да си ми жив и здрав. Те сакам, иако не ти го кажувам тоа.

 

Ми се чини светот е поубаво место за живеење после колоквиумска...

 

Зборувавме нешто со татко ми за моите отцени во школо. И му кажувам дека некои наставници се неправедни,нефер и тој ми кажа дека животот е суров и дека треба да се бориш ако сакаш да постигнеш нешто, никогаш да не се откажуваш. И од овие реченици на татко ми стватив дека животот колку и да се суров, нетреба никогаш да се откажуваш безразлика на се!

 

Налетав преге на сликава, и слатко си се изнасмеав. Баш ми одговара на моменталнава состојба.
Ме потсети на тоа колку имам за учење и колку колоквиуми ме чекаат следниот месец.

А главава ми прска, мозоков скуван, мислам дека качувам температура. Ајт наздравје нека ми е, одамна немав болна легнато во постела.

П.с. А се чудев вчера зашто херпеси ми излагаат по устава. Тоа ти е кога имунитетот ти е сведен на една проста нула.

 

на работа кога сум сама се осекам многу поубаво од дома,единствено тогаш сум си на фемина,е па сигурно нема да седнам дома па сите да ме гледаат на што и што пишувам,никогаш и не су имала некоја слобода дома.на пример да пуштам гласна музика,или пак да разговарам на тел без да ме прислушкуваат,ма јок,ама јбг,то е то
а башка овде компјутеров ми е толку бавен што нерва ме мава

 

Сфатив дека многу работи сум пропуштила во животот..Но ете,можеби се тоа,со причина.
Моментот

 

Сакам да кажам Зоки Фаци нема фаца да смува никого, сигурно ја фатил Накова на пијано

И друго, кај децата од моево мало пак се вратиле у мода оние клик-клак топчиња, по цел ден кога ќе ми се соберат под прозор ми ја пукаат главата, ми доаѓа да им ги соберам едно по едно и да им ги закачам на дрво.
Сега дури сфаќам зашто како мала гледав некои такви закачени на дрво, тие да ти биде ментално измачување.

 

Абре децаа, се сфативте во животот, и филозофијата му ја најдовте, само дека сфати не се пишува со в не сфативте.

 

Писано стоји: “И реч беше у почетку!“
Ево веч запех ту, на првом ретку.
Ја реч толико не могу да ценим,
Морам то другим да заменим,
ако се збилја, дух у мени слио.
Нек пише: “У почетку ум је било!“
На првој врсти поразмисли лепо,
не дај да перо, хита слепо!
Да л’ збилја ум све ствараше и ткаше?
“Снага у самом почетку бејаше!“
Ал’ веч док ово пишем, свест ме прати,
Да не смем ни на том решењу стати.
Дух помаже ми! Видим! Пишем смело
И мирно: “У почетку беше дело!“

Превземено од Не пипај, интимно је - Јасна Петков Стојановиќ која ја отвара нејзината збирка интимни графити толку со овие стихови од Гете. Извинете ме на српскиот но ова се најдобрите редови поезија кои што сум ги слушнала во последно време, и покрај мелозвучноста на нашиот јазик ова звучи маестрално на српски. Јасна е една жена змеј, неа само овие редови можат да ја опишат. Во исчекување на нејзината нова книга ги препрочтувам нејзините интимни графити повторно и повторно и повторно.

 

Ме нервираат жени што се истакнуваат дека се САПИОСЕКШУАЛ односно привлечени,сексуално од интелигенција. Не друго, пошто имаат историја со кретени,а и иднината не им е нешто најсјајна! Изјавата за истото некако има индиции дека го предизвикува обратното,а и дека они се тро...непаметни.
А башка што имам еден познаник, фршти интелигенција,арно ама не да е соушли окврд,а и изглед не му е наклонет, да се обидат кај него да ги видам!
Дај стварно престанете да се понашате! Што знам,одете у МЕНСА Македонија, и да паднете, кажете, јас сум тука за интелигентните мажи, агенција за посредување на љубовни врски не пали кај мене... ебате ретардираните.
Стварно секоја што го изјави ова,тврдам дека е кретен,бар од тие шо ги познавам

Тетка ми ми прави натални карти по сомнителни жени... Црно ми се пишува...И рекла АУ ****** оваа некоја медуза е! Па објаснува со тоа рачињата,и викам тето БУ! Медуза бе...

Со мачорот си јадеме кит кет и си немаме гајле! Како убоо ми преде, ми ги јаде трошките што ми паѓаат и се превртувка слатко... Он е пандан на секое маже у мој живот...прекраснотија мека.

 

Црвено вино, Nouvelle Vague во позадина додека си читам книга. Наменета за young adult публика, но сепак подарена, и бидејќи и‘ се израдував, од почит ќе ја прочитам. Потоа ќе потонам во симболизмот на Бодлер. Затоа што е моќен.
Ми врнеше на роденден. Цел ден. Не знам дали бев толку лоша изминатава година. Или изминатава година ми беше лоша. Или ми следи плодна година. Без бебиња секако, ја немам зрелоста за такво нешто.
Не си замислив желба. Не сакам родендени. Ако некој има желба да го сподели тој негов ден со мене, јас го почитувам тоа. Но јас си го поминав денот, мрзеливо, одмарајќи од колоквиуми, завиткана во ќебе, опуштајќи се. Себично. Утредента делев торти.
Деновиве, т.е месецов тонам во думи. Не знаејќи што понатаму, каде ме води овој животен пат. Елиминирајќи ги оние убави работи, потенцирајќи ги потемните. Но, влечам лекции. Знам што е гнилото во мене. Свесна сум. И благодарна за тоа. Знам каде да си ургирам, каде да коригирам. Само што не знам како. Според тоа, се‘ уште сум изгубена. Но покрај правите луѓе и покрај вистината, ќе стигнам онаму каде што ќе ми биде убаво. На мој начин.
Сакам да читам книги. Да наплатам за сета моја бунтовност во средно, на вадење добри оценки ‘на стара слава‘, снаодливост.. Жими мајка снаодливост. Сега сфаќам колку сум губела. Иако читав животни книги тогаш, кои ми ги пишуваше реалноста. Ги паметам. Но сепак, дојдоа денови каде ми се случуваат блокади, каде не можам да се доискажам, каде ја губам инспирацијата. Тоа премногу боли. Да немаш инспирација и да луташ, тоа лие болка.
Ме обзема некоја апсолвентска депресија. Ми се паѓа на испити, за да ги научам. Не сакам да излезам празна со диплома во рака. Чувствувам како ми се промакнуваат сите знаења, гледајќи само како да положам. Тоа не е во ред, воопшто не е во ред. Ми пречи. Влијаам врз тоа. Го менувам.
Така и со секој проблем со кој се соочувам. Го менувам. Нема молчење. Не смее да се молчи. Не смее да се трпи. Менувајте ги работите околу вас кои што ве кочат, или тие ќе ве променат вас на начин кој што нема да ви се допаѓа.
Доста се исфилозофирав тука. Дури заборавив дека имам твитер
Повелете песнејче.
http://www.youtube.com/watch?v=MvX8xEHVCUk

 

СДК дека обожавам кога се зафркавам со другарките,се си кажуваме,секакви зборови и пак се смееме...и едвај чекам утре нашколо да отидам,еве еднава другарка ми вика ќе носела тефтерче од 6 одд,си запишувала во него реченици,утре ќе ја ладаааам ко ненормална
а а а,и еве ви некоја реченица шо ми ја пиша на фб,да се посмеете малку

postoi i den koga kje te mavnam so plocka potoa nema da ti tekne na nasata ljubov da stavis tocka

od mojot pogled site gubat svest, za site smizli imam dobra vest: seuste sum taa koja ja narekuvaat The best

мислам шта речи а не заплакати

 

Спојлер

Море да не беа турските серии и Осман, на што ќе се вратеа пак. Кај мене у школо на одмор само со тоа се чука, ми пука главата

Него, не ми е јасно дали ја некогаш у живот ќе соберамс ила да се издепилирам . Влегов во купатило повлеков еднаш и со насолзени очи отидов кај мајками да и се жалам дека боли. Па ајде таа малку и ми остави повторно сама . Кое гревче сум, само предната страна под коленото на левата нога ми е издепилирано, а дрогото, а другата нога . Ај може некогаш ќе ја соберам таа храбтост .
Туку чекам да дојде сабота, не за друго него кидам на кино. Само два пати имам идено во кино да гледам филм, онака се или било некои претстави, патронати, знаете. Прв филм во кино шо го гледав беше „Балканкан“, иако го знаев напамет пак отидов. А другиот беше „Долина на волците-Палестина“ . Сега трет ќе ми биде „Трето полувреме“, поради насловот е судено трет филм што ќе го гледам во кино да ми биде тој.
О Боже, се приметува многу дека ми е досадно, а?
Ај чао, добра ноќ.

 

Денеска нели, цел ден не се прибрав дома. На факултет, па на кафе, па набрзинка до Солун, и веќе не ми се оди таму да ви кажам. Само се разочарувам, толку ефтини фустанчиња по 15 евра на газ да паднеш а јас без скршен денар по дифолт.
Либето си најде убава кошула во H&M за неверојатни 14 евра, а роденденот му помина и ништо не му купив. Ач пари. Гревче тоа, абе 14 евра пари ли се на пример да му ја купев а? Па кога ке ја облечеше овој викенд да гледав како убаво му стои.
Ама нема бре, нема живот за мене, нема ништо, ми поминаа најубавите години во нервози, разочарувања, секојдневно глума пред останатите, имам се ама немам ништо. Беспарицата ме кочи во секоја една сфера од животов.
Господе а да се завртеше малку накај мене а? А да ми пуштеше малку среќа наваму не ќе беше лошо, ветувам овој пат нема да носам чадор кога ќе праќаш среќа. А да престанеше да даваш на оние кои не ценат и не заслужуваат? Хау абаут дет? У пм и ти и Космос и фустанчето од Бершка. .!.

 

Ооо како је лепо бити глуп!

 

Јеееј повторно стипендија. 4 година по ред како освојувам. Многу ме израдува оваа вест го спасив татко ми од 1000 денари месечно Ама од друга страна се урочив пред некој ден во љубовта многу ми се испревртеа работите, ама што сака нека биде у депресии нема да паѓам и никому во животот нема да бидам втора опција. Колку и да е тешко ке успеам. Морам да успеам да го заборавам. Со господ на помош на мене и сите вас кои сакате да заборавите некого...

А сеа ќе поседам уште малку ќе се убедувам себеси дека морам да го заборавам па потоа ќе си легнам. Утре пак на школо па домашно, учење, и пак убедување да го заборавам и се така во круг. Аман веќе се уморив се уморив, ама нема откажување само насмевка на лицето макар и лажна, а животот продолжува.

 

А што ако никој не ве регистрира, на никој не му е гајле за вас, ве игнорира, на форумов не ви враќа на прашања (најчесто глупи и празни), ве бојкотира во дискусии, не ве поздравува, не ве анализира, се чувствувате осамено зошто сте мислеле на интернет ќе го добиете она што ви фали во реалноста, па се полните со фрустрации без потреба итн. итн. итн. ?

- Ништо бе луѓе, само продолжете си со животот има многу поголеми проблеми од тоа, ова е само форум

 

Колку повеќе го запознавам човечкиот род, толку повеќе се гадам од него.

 

Хајде иди другомее ја имам своје друговее ночу лутачу другој срце украшчу опет из мртвих устачу!
http://www.youtube.com/watch?v=injuVJln7TE

 

http://www.youtube.com/watch?v=0FqNG4Gi4Wc
Сакам да кажам - Ова беа убави времиња