[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Плачев да имам слободно време, и кога конечно го добив и се ослободив од обврските, наместо да уживам во слободниот семестар затоа што од нареден ќе ме чека пекол, јас сама си го исполнив распоредот и немам време да здивнам. Ама ако, вака сум среќна и исполнета, ме гризе совест кога лежам и не правам ништо. Жалам кога залудно го трошам времето, дремејќи на интернет, спиејќи до пладне и сл. Ме фатил некој период, хиперактивна сум, сите колеги се среќни што дипломиравме и што дошло крај на учењето, а јас не сакам тоа да заврши, мислам уште еден факс од прва година ќе запишам Земав 4 книги од библиотека, и тоа големи, со дебели корици, изжолтени листови, мирисаат на старо да ти е мерак да ги читаш (девојка на археолог, што да правам, ме научи да ги сакам и ценам старите работи) А и плус ништо не ми е прочитано од тоа што си купив летово, насимнував стрипови, си ги најдов старите математички списанија со толку интересни статии за моите омилени инспиративни ликови, а и плус имам нов проект.. и сум онака, седната на сред соба со купишта книги околу мене и се прашувам : Where should I begin ? Ќе почнам сосема од почеток, да не речам од самиот Биг Бенг, па ќе се дружам малку со грчките философи и на крај ќе се возам со Ентерпрајз. Уствари не, Биг Бенг е релативно нова теорија, од палеолитот ќе почнам

 

‘‘Ние сме резултат на сопсвените мисли‘‘- Буда

 

Тапа се ако немаат кило паштета на фаца, светлуцава сенка, туш и кило сјај за усни И ако не вадат „секси„ звуци при вежбање, џабе дошле во теретана.

 

Ах колку се не благодарни луѓето, не ценат помош. За достоинство, почит, култура, да не зборувам.Па и уште туѓата помош, кои тие ја добиле од некого, ја присвојуваат како свој успех Некогаш некои работи веќе се толку проѕирни, да за истите не ни вреди да се мисли, а камоли да се зборува.Не е толку важно да се рече некому фала за истото, колку што е ужасно важно почитта, односно тоа што го споменав погоре.Некои вредности во животов веќе се мумифицирале, а среќа во вреќа е ако истите се уште постојат.

 

Изгледот лаже, а јас сум (не)чист пример за тоа.
Некој сакал да си поигра малку со индивидуите околу мене па ме створил со доста невин лик. Големи очиња, благи отпечатоци во образите дури се смеам чиниш, како да не постои зло за мене во светот. Класика.
Маските за одбранбен механизам сум ги побркала. Не сум строга веќе на изглед а со мека срцевина.
Сега сакам да си играм со контраст.
Ова ги лажи луѓето да си дозволат да си ги замешат своите крвави раце во немирниот, непресушен извор наречен младост.
Голема грешка ако го земеме во предвид фактот дека сега сум во цутот на.. Мислењето. Сега си играм со можностите што ми ги нуди реалноста. Не биле малку како што мислев. Не сум ограничена само со нијансите на црна, сива и бела. Го имам цел спектар на располагање, само треба да земам чист канвас.

 

СДК дека добив сино цветче и го открив Скриеното Катче
Сега ќе одам малку да го расчепкам, да видам шо има, шо нема во него...

Spoiler

... па и да ве напунам со мислења

П.С. Во канта чепкав до сега.

 

СДК дека постојат многу луѓе што се прават паметни а не се

 

Вечерва сватив дека животот е колце, и се се врти, не го рекле за џабе ова ... А јас, си легнувам со огромна насмевка на лицето!!!!

 

Еве ги деновите кога сонцето е најубавото нешто во овие ноемвриски денови,оваа е знак дека треба максимално да се искористи убавиот сончев ден.
Имајте убав ден девојки

 

Нов ден.Последен ден од неделата.Од утре почеток на нова недела.Така јас на календарот си го прецетувам секој поминат ден.Фала богу што некако брзо си одат деновите па некако издржувам.
Вчера убаво си поминав.А мислам дека и денес убаво ке си поминам.Несакам многу да излегувам,ама па на моменти заборавам се и се опуштам,а и нема да биде фер бидејки кога и да сум ја викнела другарка ми секогаш била тука за мене,за мојот роденден заедно го прославивме,затоа и нејзиниот заедно ке го прославиме.Јас би попрво да плачам и да врискам отколку да се смеам,ама издржувам.
Инаку,пред неколку дена бев таму,да се соочам со се,ама кога отидов добив јасна слика дека таму немам никакви спомени.Беше темно,продавници затворени,лисјата од дрвата сите на земја,ладно,куќата беше затворена,сонцето го немаше,немаше ниту еден човек.Се беше некако пусто.А тогаш,порано беше топло,сите беа таму,јас,он,моите најблиски..Секое утро безгрижно и насмеано трчав,се смеев,бев со него..Сега таа слика повеќе ја немам.Како се да е избришано.Мислам понекогаш дека тоа не се ни случило.А пак понкогаш мислам на се што таму се случило.Незнам повеќе што да мислам.......
Сега јас одам да се спрамам,за да одам дома и потоа да излеземе со другарка ми,а воопшто не ми се излага,ама една е,многу ја сакам,ние сме многу блиски,таа секогаш билка тука за мене и затоа и јас секогаш кe бидам нејзината најверна другарка.

Имајте убав ден!

 

ЕЕЕ колку е слатка водата на сабаље после бурна ноќ !

 

Чувства,
Спомени...
Емоции,
Разговори,
Купувања(шопинг)
Подароци
Промени
Ширење познанства
Заљубување-одљубување
Симпатизирање+нов симпатија
Проверки
Систематски
Средби
Изненадување
Пиење кафенца
Разубавување на денот со едно бебенце
Смукање+миење тањири
Учење
Читање книга
Пишување
Гушкање
Правење веѓи
Непознато
Познато
Возење в автобус
Испраќање+дочекување
Пакување
Повторно емоции
Доживување
Цело патешествие...
Ова е мојот живот последниов месец, се состои од овие поглавни работи, но?
Времево го сакам кога врне снег.
Работата го краси човекот, а мрзата го гнаси.
Ех, да можев да бидам на две различни места во исто време.
Можам да постигнам, се што ќе замислам.
Една насмевка ми го разубавува денот.
една недела треба да вежбам редовно...
За сите нас доволна е само љубовта.
Ако ме погледнеш во очи, верувај ќе се заљубиш.
Повеќе нема место за изговори.
Ручек во село денес, гледање со баба и дедо и прекрасен завршеток на викендот.
Откако почнав да бидам посамостојна, ми се чини станав позрела.
Можеби е тешко, но нема да биде полесно ако се одложува.(било што)
Есента е волшебна со своите златно-жолти лисја.
Нема да дозволам ништо да ми се испречи на патот кон мојата цел
И ете така, го завршувам овој пост, а сега прочитај ги првите букви од секоја реченица и заклучи го следново Време Е За Промени ама СЕГА И ОДМА!

 

Порано многу го чекав овај ден... Го чекав за да ти се јавам, за да се видиме...
А лани и годинава не сакав да дојде.
Да беше жива сигурна сум дека овај роденден ќе го пречекаше со својата ќеркичка, која толку сакаше да ја имаш. Со тешки и црни коси како твоите и твојата насмевка.
Жал ми е... Премногу пропуштивме, а надежта дека ќе надохнадиме падна во вода...
Среќен роденден - жал ми е што не ги дочека своите 36, но мило ми е дека си онаму каде што заслужуваат да бидат луѓето како тебе...
Ми фалиш, проклето ми фалиш

 

Не вреди да се учи од направените грешки,треба да се научи да не се прават грешки

 

Го гледав The Green Mile пред малку... Филмот е прекрасен, те тера да помислиш на некои важни работи. Животот си поминува, и смрт е само дел од тоа патешествие. Чудно, како тоа еден филм, еден тип на уметност, те води кон вистинското.

 

СДК .. Пресреќна сумммм.. Ја крстивме ќеркичката и се помина во најдобар ред.. воопшто не плачешее
Сега одиме да прославимеее...
Злато мое нека и е вечно иметооо

 

Ништо на светов не сакам повеќе од неговото спонтано те сакам. Онака, само да ме потсети.

 

Чуство кога некоја бубалица од школо објавува статус:
No school, no problems.

 

Сакам да го посветам постов на сите кој се соочиле со рак, или пак имаат некој близок кој ја има оваа болест.Борете се,никогаш не се откажувајте, затоа што никогаш не се знае што може да се случи.И доколку имате близок кој за жал се бори со ваква болест,бидете покрај него, бидејќи сега сте попотребни него кога и да е.

Вообичаено не сакам да зборувам за овие работи, ама еве поминаа 5 години и морам да го споделам ова некаде.Пред 5 години мојата мајка имаше рак.Јас бев 7 одделение, изгубена проблематична тинејџерка.Имавме проблеми дома, татко ми ретко и кога да беше тука, сестра ми револтирана адолесцентка, а мајка ми со премногу лични проблеми.Често знаеше да и се слоши, и често спиеше.Јас мислев дека така ги одбегнува проблемите и често знаев да ја осудувам.Не знаев низ што поминува се додека еден ден случајно не ги најдов документите од болница.Бев скршена, буквално.Не знаев како да реагирам.Сестра ми беше целосно не заинтересирана за ништо, пропадната во сопствена депресија.Татко ми повторно не беше тука, бегајќи од сите проблеми, а јас бев единствената покрај мајка ми.Не пушти ни една солза додека беше покрај мене, знам дека се правеше силна само за да не се чуствувам јас беспомошно и знаеше дека ми е многу потребна за понатака во животот.А и јас се правев силна пред нејзе, не сакав да покажам дека ми е премногу тешко, не плачев пред неа, иако секоја вечер заспивав со солзи во очите,молејќи се мајка ми да се разбуди утредента.Дојде денот кога мораше да оди на операција,ме гушна силно и ми рече не се сеќирај, се ќе биде добро.И тогаш животот ми донесе пресврт, операцијата беше успешна, а мајка ми го победи ракот.Докторите се чудеа како е возможно,а мајка ми ми викаше''Јас се борев за вас, вие сте ми најважното нешто во животот, и успеав поради вас!''

Бидете нечија инспирација во животот за да продолжи да се бори, помагајте и сакајте бидејќи несвесно може да промените многу нешта.

И на крај, овој пост е за мојата мајка која успеа да се избори.Те сакам мамо!