[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Навистина нема што да должам.
Сакам да го кажам истово што го кажува Мадона во песнава.
....Абе оваа да не ми ги прочитала мислите и ја отпеала


http://www.youtube.com/watch?v=15M6-h-Hu2Q

 

Ај гледајте од каде ги превземате сликите!
За два дена сто пати ми свиреше антивирусот од темите во мода.
Или некои од администраторите нека фати да брише пред да ни рикнат на сите тука компјутерите.
Фала.

 

Најпрекрасни луѓе се оние кои поминале низ најтешките ситуации во животот, но сепак некако успеале да ја задржат насмевката на нивното лице, особено ако имаат прекрасен карактер да се носат со таа насмевка!
Ете јас на такви луѓе им се восхитувам од срце,луѓе кои што вешто кријат што им се крие внатре во нив,кои што им иде да вреснат на цел глас,но тие само се смејат и не го искажуваат тоа.ПРед се помислуваат на тие што се околу нив,а потоа мислат за себе.Воопшто не се егоистични,се радуваат на малите нешта како да се нешто најголемо што добиле.За жал ретки се таквите,но сум среќна што познавам една таква личност и што е до мене за пример и секогаш да ме свести дека не треба да тагуваме туку да се радуваме на животот.

 

Некоја чудна јанѕа ме јаде, како што знаеше да каже великанот Ѓорѓи Колозов. Необјаслив немир кој парам парче ми ја прави душава, па капка по капка си капе. Тој проклет страв од биднината знае понекогаш да биде страшно болен, болен до срж. Рие длабодо, чиниш иако го снемало, си тлее, не те остава да се отарасиш така лесно. Не, не. Знае да нападне во ете така на изглед спокојни мигови. А зошто? Проклето зошто? За да не ојача? да не направи човек над човека? Ма, не фала. Радо би си останала немо спокојна, без видни бурии и перипетии, па нека е и крајно банално монотоно само да е мое, само да е мирно...За еден спокој в гради цел живот се јадеме...Бре сами ќе се изедеме. Животе бре, пушти не да биде среќа и само среќа.ДАЈ СРЕЌА, ма колку сака нека е иста и проклето досадна.
Во сите овие мигови на неизвесности и немири, му благодарам на Оној горе кој ми даде покрај се што било и наспроти се што ќе дојде, една искра надеж да ме води, да ме постои, да ме дише и милува. Колку и да е тешко, бремето пред него изчезнува.
Нека сите ја најдат својата среќа и своето парче мир под ова небо, па да дишеме само убавини и љубов

 

Некогаш намерно сум одбегнувала да поминам или да седнам на некое место само затоа што е безвременски сведок на болно среќен момент, или пак крајно потребна вжештена расправија која резултирала со солзи.
Одбивам, но и себично ги чувам. За мене се музеи.
Придонеле за се она што ме надоградило како на личност. Ги зачувале празните зборови, за разлика од нивните ветувања. На тие места се уште одѕунува мојата немирна смеа. Моите гневни зборови кои ја криеле својата безпомош во облик на гласно викање. Таму сеуште се шепотат исповеданите тајни. Таму ќе живее дел од мене.

 

Вистина!

 

Ме нервираат оние луѓе што не дозволуваат да се стави лоша слика од нив на facebook. Џабе ефектите, позите и шминката, се некогаш ќе треба и во живо да те видат.

 

Ќе си пишам по втор пат денес. Ете така ми дојде. Некако си се радувам. За тоа што ми излезе сутлијашот, за нов рецепт на кој ќе ме учи цимерката, за новата девојка вселена во комшии која не сум ја запознала. За тоа што гледам српска серија и се топам на јазикот, за смешниот акцент на дечкото на цимерката, за другарка ми од Романија која се преселува во Бугарија и знам дека ќе ја видам.

И ве гледам се нервирате. Не се нервирајте. Џабе е, само коса паѓа а после и за тоа се нервираме. Што и да е, ќе помине. Никој не заслужил лошо, ама никој не е ни светец. Средина, црно-бело сите тие работи ги немало и ќе ги нема. Сите само си буткаме камен Сизифов наречен живот и се надеваме дека ќе стигнеме на врвот на планината. За некого планина, за некого рид. За среќните па може и долина. Замислите го погледот од врвот на планината. Вреди за тоа да се бутка нели?

 

Тоа е тој awkward муабет со бившиот.

 

Мразам дволични и така наречени `хумани` суштества. Зошто?!
- Ја прашуваат: Што сакаш да имаш - а немаш?
Одговара: Мир во светот, и да нема гладни луѓе.
Добро, ти Мајка Тереза си? Ти ќе им купуваш храна на луѓето, и ќе одиш од куќа до куќа да им даваш храна?
2. Прашуваат што ТИ сакаш да имаш, а не што сакаш да има околу светот.
Кажете дека сакате лајкови, еве јас лично ќе ви стискам лајкови за безвезални мислења.

 

Решив денес, недела, да не ми биде ден за самоубиство и ја да ја убијам досадата па си шетав цел ден, си давам средно име покуќарка денес ама подобро така, отколку да дремам цел ден ко паразит во пижами дома, како и обично. Пак не фатив спортска, моите ме заебаа стандардно, а и ништо чудно. Хмммм завршија слободните денови, од утре се враќаме пак по старо, односно по ново како првачиња, што впрочем и сме Ај сеа да глеам тв и да одмарам

 

GN'R monography на VH1. ЈЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕС !

 

Глеам EMAs на ЕмТиВи.. ред карпет моментално. Секоја година потапа и потапа е, повеке наликува на некое детско шоу, Јастин Бибер, 1дирекшн ова она.. ама нема ништо по програмиве мора да се гледа нешто..

 

мммм мафини

 

Не можам повеќе. Ме фаќа хистерија . Депресивна сум. Се мислам само едно. Како ќе го поднесам поразот. Тоа страшно боли. Го имав заборавено тоа чувство. Утре е денот кога пак ќе се присетам. Ама едно ме охрабрува, едно ми влева надеж , зрак светлина во темнината : Кога е најтешко и кога видно губиш, сети се дека некогаш беше победник, апсолутен победник !

 

Не е разликата во мажи или жени, разликата е дали си човек или не. Ама генерално гледано, жените се кучки.

 

Толку бргу ми се случуваат некои работи што мислам дека сонувам. Си запознав нов пријател во вторникот, преку фб нормално. Секој ден, по цел ден си пишуваме, ми се јавува по 5-6 пати на ден. Во четвртокот се запознавме лично и персонално , во саботата пак на кафе јас и тој, па после на излегување со неговото друштво. Ме убеди да излавам со него, едвај се пресрамив. Многу ми е чудно некако. За волку бргу време, еве 4-5 дена колку што се знаеме, станавме ептен блиски. А мене обично ми треба време да се зближам со некој. Убаво ми е со него. Се надевам нема да се разочарам.
И сдк нејќам, ич нејќам да помине оваа година. Толку многу позитивни работи ми се случија. Дефинитивно најубава година до сега.

 

Есенски ден...парк. Жолти ливчиња и мирис на есен,типичен,со солзливи очи.
Топло срце,ЦРВЕН КАРМИН!
Немам дечко,имам мачор! Извинете ама премногу ме дружи, моментално е свиен во мојот скут. Многу го спомнувам,знам,ама стварно е милотија најпрекрасна, рамномерно си преде!
Слатко од дуњи. И тоа црвено.
Убави и мили луѓе.
Тој е присутен, некако.
Кафе. Дом и мир!
Сила за убава недела.
Спокој.
И толку е...
Имам дуксер бетгрл,зошто сум бедес! Така ми рече! Баш ми стои симпатично,иако сум супегрл за себе,не мора за друг,не мора ни да ми се оддаде признание,ми знае душичката! Уствари... сите сме супер...на свој начин.
На здравје недела ко ден, недела ко недела! Одиме по остриот раб, да го лижнеме и да го скинеме на половинка и да почнеме од ново!
Да не ви кажам што ќе правам сега,ама ... стварно сум против насилство,ова е само ново хоби.
http://www.youtube.com/watch?v=bqIxCtEveG8

 

Најпоставувано прашање , за 2011 -2012 :
-Имаш бесплатни на Вип?

 

Caliopea - Welcome