[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Денеска еден месец со новиов ми дечко,што мие прв официјален
а и прв што не мие на кеф

 

Јас ја имам неа. Моја поддршка, мое рамо за плачење, мое битие за споделување на среќа.
Немам голем круг на блиски луѓе, на прсти ги бројам, ама Таа завзема место блиску до врвот.
Кога морав да викам- ме оставаше, кога морав да се искажам- ме сослушуваше, кога бев доле- ме креваше. Кога бев среќна- се радувавме заедно.
Тука сум за неа. Таа знае.
Сега е нејзин ред да вика, да плаче. Ако. Нека помине само.
Што и да и кажам, Таа веќе го знае. Затоа ќе бидам нема, стоејќи рамо до рамо со неа. А се преколнувам што не можам повеќе.

 

Само ја ли не се припотресувам којзнае колку за журки? Значи ноооонстоп се организираат луѓе, ако не секој ден во неделата, барем од четврток до недела имаш фора да отидеш мора да има минимум едно место кај што се дешава нешто за кое се облакаш во кратко фустанче, штикли, набацуваш аксесорис и нешто врз себе за да не ти биде ладно и цепаш. Не знам зошто толку припотресување кај врснициве, веќе на факултет почнавме, а се осеќам ко први вакви искачања да ни се во прва средно И ја се радувам и сакам да искачам, кој нејќе, ама не се напнувам и преоптеретувам со тоа постојано

 

Омилен ми е празников...најпатриотски си го чувствувам...мојот град, моето убаво Скопје, кичесто Скопје.

На моменти толку многу не го сакам и сакам да отидам некаде далеку далеку, на моменти знам дека само овој град има улици за моите чекори. Моите први чекори ги направив по неговите улици и знам дека и последните ќе бидат. Дома си е дома...
Толку многу спомени, толку многу приказни на секоја клупа, секое аголче, секоја зграда...новиве тинејџери нека напишат и покрај секој споменик
Кога ќе ги видам сите тие нови згради, од една страна сакам се да снема и да е она наше старо Скопје, а од друга страна душава ми се полни од среќа што Скопје-то мое најмило, расте, заедно раснеме , јас во Скопска голема девојка, он во метропола.

Омилен ми е во:
-мирисот на липи, ах тоа е во сржта на градов.
- јапонските цреши на Максим Горки, моето омилено место, како во бајка, како во рај е.
- Матка, Водно, неделите прошетки со мама, тато, дада и кучето
- Магијата на гратскиот парк, на едно место толку многу разлики во години, толку многу љубов. Дечиња мали разиграни, џагор на нивната смеа...баби и дедовци седнати на клупи им се радуваат на нив и уживаат во животот, млади заљубени на другите клупи...
- Кебапчињата во Дестан, абре јадеш кебапчиња и кромид и уживаш
- Аце на Плоштад, поминуваш и со глава високо, срце пуно гордост секогаш поминуваш покрај него.
- Вардар, мала, загадена, смрдлива река, ама единствена, најубава, градов беа неа не е тоа тоа.
-Улица Македонија, нафурани провинцијалки што ни го окупираа градов и дечковците, ама за смеење и фаќање сеир секогаш ми е омилена улицава.
....

не го сакам зошто му го уништија сјајот со споменициве, зошто тешко е да слушнеш некој да збори на скопски дијалект, не го сакам зошто го уништија ноќниот живот, зошто е ослободен а заробен од сите страни.

-и како лудо дете од 6 години секогаш ќе трчам низ соба со рацете во вис на песнава
http://www.youtube.com/watch?v=2AdLp8d84mw
Скопје да си ми долговечен, многу денови и спомени да имаме заеднички, имам многу јас на тебе да ти пружам и ти на мене, взаемно ќе се сакаме, засекогаш.

 

Мачорот го пуштив да се пари. Пошто нели, толку се еманципираа и мачкиве што веќе Февруари не им е шема. Се е по малку ретардирано, нема јас или мојов мачор да сме исклучоци.
Ама го нема веќе неколку дена, помалку од недела. Се чудам сама на себе колку ми фали мојот крзнен злочко да ме гњави посабајлечки, па и само да ми шета по дома. Знам дека ќе се врати, ќе си се појави од никаде, ама па многу ми фали тофтето мое.
За да биде уште полошо(а не требаше) најдов едно малечко маче заглавено под кола, и нормално, си го качив дома да го нахранам ко што треба. Се најаде муцето, си прилегна, си реков таман да го здомам додека се врати дембелиот мој... Ама плачеше по мајката пустото, го пуштив пред влез и си тргна накај паркот. И утредента.... го наоѓам удрено со камен, мртво, оставено на сред парк.
Колку треба да немаш душа да утепаш мало маче бе? Колку???
И реков, посебно место во пеколот за сите што се иживуваат со улични мачичи и кучичи. Говеда гнасни.
Сега сум благо потресена и реакциите кога ќе видам мачка и куче ми се ненормални. На врвот на тоа, имунитетот под нормала, афта во уста и ни грам сила за пилатес. За никаде сум.
И додека пијам гадни солени раствори и се трујам со витамин б од 1 до 100, во себе се молам побрзо да дојде нова година. Колку што лошо почна, толку за инат повесело ќе ја испратам оваа 2012.

 

СДК нашево време е најубаво, секој си прави што сака, си кажува секој што мисли...Незнам кое е тоа задоволство некој да се меша во нечив живот? И зошто истите кои се мешаат во туѓ живот, ако наидат на спротивставено мислење, одма се лутат, не прифаќаат поинакво мислење од нивното? Како незнаат до каде треба да одат со таквото однесување спрема другите луѓе? Па не можеме сите исти да бидеме, исто да мислиме, едноставно невозможно.Кога е премногу, премногу е, некогаш треба на истото да се потенцира и укаже,па макар последно да е.Се изреволтирав, веќе ништо не ме изненадува.

И ако некогаш на некого му е криво, што друг успеал во животот, наместо да подзборува за тоа, нека биде подобар од другиот, нека го надмине.Треба човек да биде задоволен од себе си како личност, со тоа нема да има никаков проблем со другите луѓе.

 

Требаше да биде прекрасен ден, со најубави планови уште од сабајле,а се испадна наопаку... мразам вакви денови....

 

13 Ноември, богами ден за паметење. 6 сетило дека крајот на денот ќе ми биде уништен, се случи. Зошто јас од 30 ученици, морав да седнам со неа? Епа не е фер, ќе се бунам па што сака нека биде. Мораше со таква вошливка да ме седне, и да ми рече `Дури во осмо одделение ќе има разместување`. Осмо еј осмо..

 

Брзината е карактеристика што не си ја љубам многу , а како за некој инат си ја употребувам често несакајќи или да кажам не внимавајќи.
И згрешив на сестра ми нешто и тоа не сакајќи ...и кажав дека ми смета нешто ама не доброго кажав по се изгледа , и ја напнавме и ни беше криво и сега ми е и ај да се олеснам и да ги прочитате моите глупости и да учите да не брзате , особено со оние кои ги сакате повеќе од се.

 

Колку често си го поставувам тоа прашање - Колку треба да немаш душа да утепаш мало маче бе? Колку??? Ама оди па најди одговор. Кога и да видам такво нешто (да убиле маче,куче - раниле) одма почнувам да ги колнам со најлошите клетви што ми доаѓаат на памет . Па дај бре, имаат ли малку душа, што би им направило едно мало маче .Какви ѓубриња постојат. Слична случка ми се има и мене случено, бев на одмор и на една другарка и го оставив едно мало маче. Кога се вратив отидов да ја побарам за да го земам, а она ме пречека со едно ладнокрвно - го пуштив , јас го побарав и го најдов со 2 скршени ноџиња и гребаница на носето.И да, нормално дека работниците го направиле тоа од спротива кога успеаа да убијат 2 кучиња.Абе имаат ли прст да стават на глава да размислат што прават бе и зашто?? А ако ги прашаш ке ти одговорат - Спие на местото каде што мочаме, дефинитивно ова ке го одговорат.Едно вц не си ставија. Туку ај да не се враќам во минатото зашто тоа беше пред околу 3 години. А да, пред некој ден на мојот мачолко му извадив железна диабола. Како куршум беше, туку знам кој го направи тоа, и ако уште еднаш ова се деси ке ги пријавам, говеда, валда добро постапив што на местото го ишишав - со пинцета му го извадив, му ставив со памуче алкохол и му го исчистив убаво. Сега му пораснаа влакна, прасенце мое.Многу си го сакам.

 

Си ја обожавам факлутетскава библиотека. Можам и да преспијам таму ако ми дозволат. Денес сериозно заборавив дека треба да си одам дома. Да можам ќе ги соберам парталите и таму ќе се вселам, меѓу полиците со книги, да можам да си читам по цели денови и ноќи.

Сега бегам да си ја доправам специјалната плејлиста која што ќе свири утре додека се спремам за колоквиум..

https://www.youtube.com/watch?v=fH3zWxcyrN4

 

Се воздржувам од размисли колку нешта имав-имам сила да направам, а живот не ми дава па не ми дава. Та ми остава само пуста надеж и уште попуста неизвесност која со секој минут и те како знае да ти го заеби денот. Секој ден неизвесноста се изживува врз тебе, психички те малтретира и ти се заканува користејќи ја светскава криза како совшено оружје. Да бев сама или сами, ајде секој ќе тера ќе води некако како знае и умее, ама кога имаш толку малецко животче за кого си целосно одговорен, се ти изгледа и пострашно одошто е. А можеби и е? Кога ама кога ќе може малкуцка човек да здивне? Вечити борби, нагорнини и надолнини, па кој преживее нека раскажува. А кога само ќе погледнам кои џукели се радуваат на благодетите на добра работа и сл ствари , ми иде да се отвори земјава и да ме лапне да ме нема да не гледам сеири од некој недоквакани, неписмени, подуени егонарцисистични пауни. МА доста е веќе. Како човек да се бори за напреднина со вакви зданија? Ај де кажете ми го иљачот, дебело ќе наградам кој каже

 

Пак ќе учествувам во флеш моб. И тоа со гангнам стајл. Ќе биде лудо, знам.


Интересно, нели?

 

Психички нестабилна со никаков апетит и желба за било што.
Само нека дојде утре да ја прегрнам милата моја и да се исплачеме двете, барам утеха во солзите..
Премногу губам важни личности од мојот живот, моето срце не може да го поднесе ова.

 

Тоа што Ноне и Боки 13 се откажуваат од пејачката кариера е исто ко ја да се откажам од јахтата, пошто ја немам!

... така де.

 

СДК дека има премногу жени кој сакаат да имаат деца а на оние на кој бок им го подарил незнаат да го ценат тоа и ги малтретираат каква е таа мајка ужасно беше да се гледа таа слика и обидот за помош не вредеше таа продолжи.

 

Искрен совет.

Спојлер

Никогаш,никогаш немојте да започнете врска со тврдоглав дечко,ако не сте родени поетеси.Ете,јас не сум и 300 реферати му пишував да се смириме,па да се надеваме ќе попушти. Што да правам,неможам без него.

 

Како да се справиш со двајца тинејџери и еден во менопауза .
Како?!
Ситуацијата е алармантна.
Хелппппп!