[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Колку е добро кога се на семинар наставниците.

2 часа изборен,и 2 часа физичко денес.Јеа !

 

weweee...Ноктето се скршило, мислам дека треба да паднеш во депресија!

Ах бре луѓе, појма немате вие што е вистинска несреќа...

 

Сдк не треба многу да бидеме среќни...само треба да мислиме позитивно,и тоа што го сакаме универзумот ке ни го исполни.

 

бидејки добив совет кој гласеше дека треба да ја истакнам мојата женственост,еден мал дел исполнив вчера-промената беше и тоа како видлива
си ја скратив косата-овој пат со странични шишки и обликувана ,вегите исчупкани-друго е сама кога се кубеш- друго е професионалец кога ке те среди сепак искуството е пресудно, и дури сега свакам дека навистина вегите ми го отвараат лицето-визуелно секако дома си ги истакнав трепките, малку сјај и руменило и се си дојде на свое место баш бев ко ова
еден од потпретседателите не можеше да ми се изнагледа, се околу мене се врткаше дури и на еден од другарите го чув кога му велеше-погледни ја, а јас се обидував да не се замарам со досетливи коментари од страна и само игнор сепак, тоа го направив за мене не за некој друг-мала промена, секогаш добредојдена
и ке има отворена трибина, Груевски и компанија ке бидат таму денес , и претседателот предложи еден од новите членови да биде ПРОТОКОЛ(девојка) а за машките лесен беше договорот, па таа немала бела кошула, и храброста во мене излезе на површина и реков еве јас-имам и бела кошула секако (ништо тешко, само насмевка покажуваш каде треба да се седне, да се подаде вода и сл) чекам понатамошни инструкции срам ми е многу, ама треба да се пресрамам
и баш имав можност да се зближам со девојка со која се дружевме како помали 2 години е постара од мене ама што доживеала кутричка ни на најголемиот душман тоа не му го посакувам а испадна дека и се допагал поранешниот претседател-школски другар ама дефинитивно не е цвекенце за мирисање туку е испод мира-триста вира

 

Не знам од каде да почнам.

Ајде од таму да ви заблагодарам на сите за вашите честитки за мојот роденден, дупло се да ви се враќа! Длабоко ви се извинувам што ви немам вратено и тука и на фб некои од вас што ми го честитаа, немам пристап до интернет, освен од телефонот, и тоа колку да проверам нешто, на кратко само ...

Е дури сега не знам од каде да почнам.
Уствари знам. Од таму од каде што ќе израдувам многу девојки кои ме читаат редовно, мислам дека уште има такви, се надевам не исчезнаа заедно со моето изчезнување од форумот.

Имам нов маж во животецот ми. И овој не го испуштам, затоа што наместо јас да го барам, тој ме најде, баш како и што си ветив на себеси овој пат. Баш како што и тука пишував.
Не го испуштам. Ме врати во живот, ме потсети на тоа колку радости сум пропуштила во тие две години со Иван, ми мавна десет шамари ( фала богу не во буквална смисла ) за тоа колку сум била во заблуда и ми ја врати насмевката на лицето. Само да ме видете, абе ќе снесам ...

И не знам дали е до него, али се ми е поубаво во животот. Во студентскиот ми е преубаво, со цимерките сме одлично, на факултетот е добро, не одлично, али се држиме, 57 кила сум, уште со петката напред ( ), конзумирам само чиста среќа, си дојдов дома после два месеци и тоа е ... Тоа е она што сакав да кажам пред да одам да го пијам првото кафе дома после долго време. Колку да ве известам за што ќе читате од Мистериозната овие денови. Само убавини. Ќе се читаме почесто овие денови, барем до недела.


Ве гушкам сите.

 

Дека ми се смачи од ѕвездиве што постираат а ла „немам ич шминка“ слики само затоа што фацине не им се како дело од Пикасо...

И да, ми се спие...

 

^ Колку ми е мило мистериозна девојко што видов пост од тебе,па ти не си свесна.

Денот ми започна со една убава крофна,со чаша сок и една цигара(тоа веќе го знаете)
Другарка ми,вчера остана на спиење кај мене,сеуште спие на креветот до мене,и кога веќе почнав да ви збрувам за неа ќе ви раскажам една случка која што само ќе ви потврди колку сум среќна што ја имам во мојот живот.

Пред околку 3-4 години (пред моите да се разведат),со другарка ми се договоривме да си купиме нови исти телефони.Скапи беа,околу 15.000ден.но со оглед дека во тој период имавме многу пари на мајка ми не и претставуваше никаков проблем да ми каже дека ќе го добијам.
Не се сеќавам добро,но периодот за да купиме телефони се оддолжи.Јас веќе имав големи проблеми дома и моите наскоро се разделија.Периодот ми беше хаос.
Мобилниот што требаше да го купам веќе го заборавив.
После некое време другарка ми во школо дојде со новиот телефон,оној истиот што и јас требаше да го имам.Многу се израдував кога видов дека има нов телефон.
И реков "Со здравје да си го користиш,многу е убав".
Ми кажа "Фала ти ама не е ми е нов,бидејќи не е ни мој,се сменивме со телефоните со братучед ми и некое време овој телефон ќе го користам.Ама види вака,на 3-4 денови ќе го менуваме,ќе го носиш ти па јас".
Ме излажа знаете,телефонот беше нејзин,нејзините и го купија,до ден денес го користи,еве го стои на маса и го гледам.Но за да не се разочарам јас таа ме излажа.Никогаш не го земав да го користам бидејќи после некое време од тогаш,немав време да размислувам за скапи телефони и скапи нешта.
Не е тоа важно.Сакав само да ви кажам зошто толку многу ја сакам.Една е,единствена е.
Многу ја сакам,многу..

 

Денес правев писмена македонски.Тема:Моите тинејџерски желби Фина ни е македонски,малце постара ама со млад,оптимистички дух.Многу си ја сакам.Зашто ни го прави тој предмет омилен на сите.И ѕвонеше за одмор и јас и уште 3 другарки и ја даваме писмената и ние уште требаше да излеземеи останавме малце.Едно дваесетина минути.Си нараивме муабет со нејзе малце,за темата на писмената и така. Како што реков, жената си е со оптимизам у душа,онака баш фина жена.

Спојлер

Требаше да се потпишеме анонимно за искрено да ги оценела и ја се птпишав вештерка.Мори морбидна една

 

Подобро се чуствувам.Сега ми е полесно. Од терапијата што ја примам ке ми биде уште подобро.Важно одам напред и правам големи чекори.
Знам и чуствувам дека овој стресен период ке помине,знам дека во школо ке бидам одлична како и порано.Знам дека ке успеам.

 

Добро утро, добар ден, денот да е радосен.
Мене ми почна со ова:

Фала мамо и тато!

Денов, морам да го фатам во залет. Одмарам, па на чај во Чаршија. Имам да купам некои ситници што ме радуваат и вечер ќе си гледам филмови а ќе го прочешлам сега и распоредот на Синедејс. Да. Четвртоци во мирис на цимет и јаболка, типично есенски, семејни, стоплувачки. Што вредат повеќе од се’ на светот.
Го љубам. Ми кажува како си се бодрат со негов колега, што исто има сериозна врска и си разговараат за одлуките, иднината. Безрезервно го гушкам и љубам деновиве, иако многу ми е тешко зошто немам секојдневие покрај него и не можам да му го топлам креветот. Си го замислувам како се откраднува наутро и јаде еурокрем, па ми се враќа во кревет и со здив полн чоколада ми го бакнува челото и ме препокрива. Умирам за тој миг. Т.е да се поправам = живеам за тој миг, кога ќе дојде... Како сакам да му отрчам во прегратки, ах... Љубов.

Еве и дома ја имам. Мириса. Поинаква, ама исто толку силна и топла.
Ве гушкам, штрудлачки

 

Сакам да кажам многу често ги испревртувам работите, дали во буквална смисла или не, сепак , се дешава. Ама многу имам да пишувам, така да да не почнам, и да си се насмеам пак на глупоста да другарка ми на час англиски, кога е нешто треснато треснато е - An old boy (сакаше да каже man).... Па да, сега си шмизла ако дечко ти е старо момче

 

СДК.. Го сакам плакарот на Пени!!!!!

Друго,

Чекам автобус целата замислена..
Дојде автобусот и се качив - автобусот се затвори. За неполна минута, надвор забележав една многу драга личност што не живее тука. За жал немам ни нејзин број, ни начин на кој можеме да комуницираме. Животот не одвои малку сурово. Дошла тука,а јас не знам и не верувам дека знае да се снајде и да дојде до кај мене сама. Но беше касно да се симнам затоа што автобусот тргна. Си реков, морам да ја видам, ќе правам што ќе правам и ќе ја видам на еден или друг начин.
Се симнав на следната станица, но додека автобусот да застане времето поминуваше многу споро, ми се чинеше дека чекам цела вечност.
Откако автобусот застана со трчање се враќав назад со надеж дека ќе ја видам.
Трчав со ташната и кесите во рака целата задишана. Додека ја барав со поглед можеби 3-4 личности ми заличеа на неа.
Но видов не видов пресудив дека тоа е плод на мојата фантазија, од преголема желба да ја видам.
Не ја најдов. Си заминала. Криво ми е што не бев побрза, вусшност криво ми е што се качив во автобусот..или не.. криво ми е што бев толку смотана. Да не ми паднеа работите од кесите додека трчав, и да не ги збирав можеби ќе ја најдев. Но најверојатно секунди биле во прашање.

 

И многу често знаеш да му паднеш на кондура на наставникот

 

Миксер за кафе бил, не оној класичниот.
Овие дома па се загрижија, пред неполн месец земале миксер на Бош, фрлиле некој денар повеќе за поквалитетен и сега беспари добиле уште еден. Ама за кафе ееее!

Дома саде 3 мешалици. Блендер, миксер и овој пењо правачот. Лелееее, трбушни плес.

Ако сега не станам курварица овааај куварица, никад значи!



Мерак голем имам низ кујна да се шуњам, си ја љубам храната повеќе од себе, уживам во неа и Ај донт кер ват деј сеј, ај ем ин лав вит ју!

 

СДК дека ова веќе е неподносливо. Кретенизам на нивоу, бе. Станувам сабајле, за на работа, се спремам, во ВЦ surprise од мачкиштата мои (имам две преслатки мачиња ). Ајде уште од сабајле во гомна. Ко да им е мала кутијата од 50X50. НВМ, се спремам и излегувам. Долу во малската продавничка да си купам кафе 3во1, и таа кокошката шо работи таму (а, воедно е и газдарица, нели?), ми кажува дека од денес баш 3во1 е поскапено. И тоа за цели 5 денари . До вчера беше 10. Нејсе, зедов и така поспана и викам: И една кутија цигари. - Аааа, тоа ни е појадокот. За да биде појасно: Во таа зграда сум под кирија. Во продавница влегувам еднаш дневно и купувам цигари и кафе. Не практикувам емотивни зближувања со продавачките од локалните продавнички токму поради тоа што сите си мислат дека ако си купуваш редовно цигари од таму, тогаш имаат за право да ти коментираат за појадокот, изгледот, газдата... Што е најтрагично, немам кеш и и викам да платам со картичка. И почна да ми кажува како не може, многу провизија им земале, ама ќе ме запишела, коа ќе сум се враќала, тогаш. Хелоууу.
Идам на работа и каснам малку, не ми замеруваат, се јавив да најавам(правила). Ме фати стомакот, не можам да се исправам, а не па ли да работам. Очиве почнаа да ми паѓаат, не да ми се спие - умирам. И ќе си одам дома, треба да ми дојдат гости, и пак со нив до 100 саат, и некако бескраен ми изгледа посраниов ден. Ужасен, ужасен ден. Па, барем сонценце да имаше малку. Барем малку.

Оу, фак оф, ведр. Ју кант гет ми.
Оувер анд аут.

 

Рани куче, да те лае!

 

Не фаќаш книга.
Чувство на вина.

Продолжуваш да не фаќаш книга...

 

Домашни миленичиња: муви.

Досадни се.