[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Постојано барам причини за среќа во купиштата неубости наоколу.
Сеуште учам како потполно да се внесам во она што го работам. И, верувам на добар пат сум дотаму.

This photo made my day!!

 

Ричи ма не се замарај, читај си ги само тие што ти се интересни.

СДК искористете го сонцево, од понеделник дожд

 

Го знаете ли она чувство кога колоквиумската недела ви поминала, немате за учење и со чинија пуканки гледате филмови? Мене ептен ми се допаѓа..

 

Предходните 2-3 дена сватив дека мене среќна ѕвезда ме прати ми се посреќија, а постојано кукам.
Сабејлево гледав што има на телевизија и ако сте ги забележале на телма на "Трчај Петко" секоја емисија ги даваат децата што треба да објаснуваат некои поими овој пат беше за свадба и едни двајца мали фраерчиња (ги цититам)
- свадба е кога младоженецот и невестата се бакнуваат во уста ( и овде прават гримаса на гадење)
Охххх сонциња ми го разубавеа денот, колку е се поинтересно од детска перспектива сепак и убавото време влијае на мојот убав ден.

 

Поучно е.

http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... qccLJ-slFI

 

Не знам зошто ама ме фаќа криза за лубеница...

 

Човек никогаш незнае што може да му се случи во животот, не може да има потполна контрола на работите, оти со сила убавина, не бидува :geek: А и да мисли дека ги има нештата под контрола, секогаш обратното ќе му се случува.

Кога се појавува позитивната мисла, одма после неа се појавува негативната за да ја демантира другата,како адвокат Секогаш заедно одат, во дует.

 

Денеска по долго време си направив добар шопинг! Го знаете чувството кога нешто за кое сте пекале цел месец ќе го видите во бутик? Е тоа е среќа!
И конечно и јас си имам пончо и најубави хеланки, и најшик блуза.
Во спојлер ќе ви ставам по една слика, ептен ми е кеф.
Сакате чајче?

 

Прв пат по три години, откако се запишав на факултетов се чувствувам задоволно поради мојата моментална одлука.
До сега одев напред да не речам со сила, ама ... со некомплетно задоволно срце.
Но, сега, на пола пат пред крајот направив една одлука, сега имам една поинаква визија за понатаму, една нова идеја која што ме исполнува. Се вратив на она што вистински го сакам.
Си ја најдов мојата мотивација...

 

Викенд, а јас дома, дома и само дома седам.

Есента ја сакам премногу, премногу. Омилено годишно време ми е .
Сега да беше слободна некоја другарка па да се прошетавме, што убаво ќе ни дојде. Капичка, шалче, капутче, чизми.. мхм, милина за душа.
Ноември за повеќето гледам лош месец, мене баш ми е супер, како подмачкано.
Дома топло, чајчето до мене, книгата...уживам!
А ова најмногу го сакам..


Толку од мене, немам инспирација за пишување едвај ова го напишав.
Имајте убав викенд кај и да сте

 

Пред некој ден ме споредија дека сум личела на дедо ми. Да ви кажам не знаев како да си го сфатам тоа, бидејки дедо ми имаше еден смешен од, и најубавите очи кои старец може да ги има.
Висок, исправен човек, со мустаќи а ла Гоце Делчев, зелени очи, и меко срце. Воено лице, отишол во пензија на само 40 години. Типично за него, идол му беше Тито, па сеуште виси една слика од него во дневната соба.
Ме сакаше да не речам најмногу од сите внуки, 4 на број. Јас бев единствената која одеше да ги посетува без скриени намери, читај барање пари. А тој пак, само мене ми даваше без да си прашам, онолку колку што керќите на чичко ми можеа само да сонуваат. Негова најголема желба беше да завршам факултет, на добар пат сум да го остварам тоа, па многу ке ми биде мило бидејки ке го одржам ветувањето кое му го дадов пред 3-4 години, непосредно пред да си почине. Сите книги кои пред некое време ги даваа со вест со доплата, Британика, енциклопедиски речници, и туто комплето од Пауло Коелјо, ги купуваше и ми ги даваше мене.
Ми недостига многу, значи поминаа 3 ипол години откако почина и сеуште во многу старчиња го гледам него. Имам едно двд дома со снимка од мојот 1 роденден и таму го има како кажува една приказна. Си го гледам тоа двд чат пат, чисто да се потсетам на него, од страв некогаш да не го заборавам. Но тоа нема да се случи бидејки секој старец со луле, капа, и мустаќи ке ме потсеќа на него.

 

Преспиени утра и попладниња со топло чоколадо. Муабети за општата ситуација на атомите од човекот и за нивната содржајност. Мамурно е времево, се чувтвувам како да не е три часот. Патувам низ времепловот на некоја книга, читам како ништо да не разбирам. Целата концентрација е насочена во друг правец. И она кога зборуваш за себе во трето лице, се осеќаш како да не си ти.
Рециклирам. Истите работи во животов ми се вртат во круг. Сонувам луѓе кои ми наминале некогаш во животот. Секој ден се проткајува носталгичарот во мене. А ме боли секоја реченица што почнува со ‘Се сеќаваш кога...‘.

Ми се оди на некоја латино-хавајска забава на сред зима. Со лепрешави здолништа и тенки маици. Ланец од ружи оклу врат и цвет во коса. Лесни чевли, да ги скинам од играње.

И тоа.. викам јас се‘ по старо... најверојатно.

 

Денес научив нешто.
Дека НИКОГАШ не треба да му веруваш на некој додека навистина не дознаеш каков е.
Дека не треба да го газиш и повредуваш, да го правиш будала зад грб тој што навистина те сака и не го заслужува тоа.
Дека во последно време правам некои несмислени работи што не личат на мене, гнасни работи.
Ама тоа е... барем научив.

 

Кога во срцето ќе се сокријат сите трагови на светлината,кога срцето не чувствува ништо друго освен голема горчина и замор и кога се чини дека се е уништено сите надежи за нова среќа и нова радост треба да се побараат убавите денови од детството длабоко во себе скриени.Иако поминале и денови кога си бил пресреќен со некој кој те изневерил,иако слепо си верувал во некој ко те излажал...............Само затвори ги очите и сети се на убавите денови.Ако сета убавина од тие денови ја заборавиш,избришеш или затвориш во себе ќе ја снема засекогаш и нема да се врати никогаш...........Само замисли ги своите цели и планови,крени ја главата гордо,срцето исполни го со мир,среќа,радост, а устата со големи насмевки за сите И СЕ ЌЕ БИДЕ ДОБРО КАКО ШТО НЕКОГАШ

Спојлер

само силните луѓе знаат за вистинска болка и тага

 

Веќе полесно се дише. Сега никој ништо не ми може, ни очите што ми се затвараат, ни тмурното Скопско време и неговата магла во кој нуркаш наутро. Сонот ќе го надополнам викендов, здраво ќе го надополнам.
Денес бев во црква, нешто ме тераше да идам, уште пред една недела. И си реков, во сабота после полагање одам. И убаво ми е, ме обли некоја смиреност и сигурност, некое убаво чувство.
А сега се препуштам на вистинското одмарање. Кој е за денгубење нека каже.

 

Најлошо е кога ке ги разочараш своите родители,кога веќе за ништо на свет не ти веруваат...
Јас го направив најлошото.Ги повредив и разочарав толку многу и толку длабоко.Ги погодив онаму каде што најмалку очекуваа.Им го скратив животот за 10 години.Ги вознемирив...
Тој период,летово..за нив бев и ѓубре и подолу од ѓубре.Се бев само ќерка не
Секогаш ме фалеа,се восхитуваа со мене.Толку веруваа дека сум паметна и дека никогаш нема да направам некаква глупост.Никогаш ме немаа ограничено со излегување,со пари..или со нешто трето.
И тогаш животот беше одличен..
Но,откако ги разочарав мојот живот стана пекол!А тоа го сфатив после 2 месеци,после 2 месеци сфатив што навистина сторив,колку всушност ги повредив.
Нив,нив,ниииив!! Оние кои најмногу веруваа во мене,ги повредив ...........

Немам ни сила ни срце да се отворам на оваа тема и да напишам нешто повеќе.
Но,сепак сакам да ви кажам дека за ништо во животот немојте да ги разочарувате вашите родители.
Тие вас ве сакат безусловно,вистински.Тие се секогаш позади вас и во добро и во лошо.Тие го сакаат најдоброто за вас и тогаш кога целиот свет е против вас.

Јас моите ги сакам највеќе на свет.Штета што после толку нервоза и солзи и караници,сфатив колку многу се тие големи за мене.Колку големо срце имаат.И колку сум јас ништо без нив.Без нив сум НУЛА.Најниско!

 

Не е до тебе, до мојот ужасен вкус за мажи е..

 

Сите живееме под исто небо,но немаме исти хоризонти.

 

Ме фаќа нервоза. Бррр вечер ќе биде забавно