[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Доста ми е веќе од ова, од сите ми е доста. Сакам да почнам да живеам без да мислам за разни глупости и ситници кои уствари мене не ме засегаат ама ете таква сум...
Сакам максимално да ми биде мозокот во лер,да не дозволувам ништо да ми го расипе расположението!
Еве веќе една недела ми е ужасна, од прости преглупи причини.. љубовта е срање!
И стварно мислам дека ми е доста, од сега ке правам секакви напори да уживам малце во животот и да не гледам толку сериозно на некои небитни работи туку да се фокусирам на побитните цели и планови во животот. Редно време ми е малце од малце да се средам.

 

Добро, од денес ќе почнам да си го рентам накитот. И така пола друштво со ланчиња го китам пред искачање, барем да имам некој ќар од тоа. Осет да се немало.
И фала, ама не ми требаат газолижачи у животов. На тој што сакам ќе дадам и ќе помогнам, другите џабе се трудите. Ни на крај памет не ми е, да си мењам планови и преорганизирам време за некој што се јавува по потреба.
А денес ич не ми беше во план да се замарам со секакви работи. Недела како ден ми е еден од најубавите, баш заради фактот што не морам многу да правам. Мислам дека можам да го поминам денот под јорган, со термос кафе до мене и кило сончоглед. Уствари можам до крајот на годинава така.

И да, конечно сфатив што сум била во претходниот живот.

Иако инсистирав на тоа дека сум била верверичка и бев длабоко убедена во тоа, сега сфаќам дека сум живеела во заблуда. Поларна мечка е точниот одговор.

 

СДК за некои луѓе вреди човек да ги цени,почитува, да ги чува покрај себе, а за некои не вреди, иако веќе и за тие истото го направил.Ама ете, барем некои од нив ќе покаже дали вреди или не, па останува човек да види со кого си има работа и дали ќе го троши своето време, потребно или не потребно.Секое зошто, има затоа.И прочитав нечива мисла „ мирот нема никаде да го најдеш,освен во себе“ , не дека јас немам мир, имам и повеќе од потребното, туку сакам да кажам дека се е во нас, нема ништо надвор од нас, само мислиме дека тоа нешто што го бараме е некаде на друго место.Од нас зависи, како ќе го најдеме тоа што го бараме.

 

Имам еден другар, од оние малкуте, што не ми згрешил, дури ме утешил. Се гледаме ретко, ама квалитетно, и дискретно ќе ме распраша, како си, што си ? Кај се изгуби?? Ма гледам добар си..

Си си здебелил.. Да, да..
Него го сакам, дека има една чудна филозофија. А таа гласи: ако си скаран, баран, спречен, лечен, најди поле, поле широко, па земи воздух и диши длабоко, затвори очи, па диши длабоко, исклучи уши и диши длабоко, растерај мисли ... па диши длабоко ...

Како сум жива?
Па дишам длабоко...

Ете тоа сакам да кажам. Сеуште го барам моето поле. Поле големо, поле широко.

А огнот и водата добиваат паралелна брзина и во збирот љубовен постојано ce одземаат. Cе што ce уништува е заради неа и cе што ce обновува е заради неа.
Така светот ce дели на видлив и невидлив, на неослободени земји и на земји во развој, но нема земја кај што не ја среќавам неа.

А јас го барам моето поле. Поле големо, поле широко. Поле без неа.

 

Што убаво си се прошетавме денес во Луна парк и во стариот дел од паркот. Одамна не сум била вака спокојна. Сега му печев тиква ,се надевам ќе ја погодам и ќе се погоди блага и вкусна.

Имајте убава есен

 

Дома сум, но како да не сум.
Затворена сум во своето мало царство (мојата соба)
Сама со лап топот, телевизорот и книгите... И така секој ден...

Освен кога пиеме кафе семејно нема друг начин моите да уживаат во моето присуство.

Денеска не е таков ден, еве дури сега прв пат се повлекувам во својата соба и се дружам со вас.

До прееска татко ми ја имаше таа чест. Во рок од два часа испивме две кафиња, разврзавме муабети од најразлични сфери.
Колку ми недостигало тоа, премногу ми годеше муабетот со него.
Навистинаа се каам што не му посветувам доволно време на овој човек. Тој бил желен за муабет со мене, ја остави дури и планираната работа изгледа навистина му годеше моето присуство.
Те сакам татичко! Ти умееш секогаш да ми го разубавиш денот.

Ви давам една топла препорака:

Бакнете ги и прегрнете ги вашите родители. Посветете им денеска маааалку повеќе внимание од вообичаеното.
Ним, а и вам ќе ви годи.
Имајте убава семејна вечер, драги мои!

 

Љубезноста стана толку ретка,што луѓето почнаа да ја сметаат за флерт

 

Жолто сива комбинација во паркчево долу.
Гледам низ прозорец, мислам, без да знам на што мислам.
И гледам само фигури како се движат напред назад, или лево и десно, зависи под кој агол ми паѓа погледов.
И не перцепирам ништо, освен таа една точка, која не знам ни каде се наоѓа точно.
Обично сум прецизна. Не денес.
Кога бев мала, мислев дека срцето се наоѓа лево, а душата десно во градниот кош.
Сега сфаќам дека душата ми е некоја точка ваму долу под срце, под желудник, помеѓу прстите и секаде каде што може да ми затрепери дел од мене.
И ја чувствувам, ми трепери. Проклет да е немирот во мене. Го мразам.
Мразам што сум чувствителна на секое туѓо движење.
И сум се обидувала, сум сакала, не сум успеала да гледам само за себе.
Секогаш ме исполнува тоа ако другиот е среќен. Особено ако јас го направам таков.
Cut! Треба да се научам да се ставам во преден план.
Знаете, мерак ми е кога ги читам постовите во кои пишувате за топол туш, чоколадо, добар филм или книга. Ме опушта. Тогаш заборавам на се околу мене и во главата ми се вртат убави слики. Се смешкам.
Back to reality.
Никогаш нема да се навикнам да бидам овде. Празна. Сама.
Колку сака нека биде клише или досадна реченицата дека пријателството е најголемо богатство.
Му симнувам капа на тој што го кажал тоа.
Не сум добра во километри и останати мерни единици, но знам дека ги мразам, колку и да се малку или многу.
Таму е/се. Ми недостига/ат.
Една прегратка, еден поглед и смеа или тага или совет...
Обично ислушување. Еве не мора ни да се видиме ако нема можност некогаш.
Само да знам дека го дишам истиот воздух со неа/нив.
Сега не можам ни филм да гледам раат. Ме притискаат странициве за испит. Ми тежат на глава и ме боли. Ни Кафетин ни Аналгин не ме спасуваат.
А си викам, уште денес ќе губам време. Нема време!
Секоја минута е скапоцена, поскапоцена од кој било друг камен.
Аметист е мојот омилен. Како што е омилен и колачот со цимет и чајот ванила и јагода и жолтото јорганче и зајдисонцето и...
...

 

СДК Доста ми е од сите негативни личности околу мене, кои знаат и најмалата радост да ти ја уништат

 

СДК ... круг, ко маѓепсан круг. Ни почеток ни крај ... ни добро, ни лошо ... Не знам ни сама понекогаш кое е вистинското чувство кое најчесто ме совладува?? Само едно знам дека душава почесто е уморна ... мозокот забавен. На периоди сум горе, на периоди сум долу, ни на небо ни на земја. Важно жива и здрава.

 

Незнам бе и јас тоа се чудам.. најверојатно во килограми не сум мрдната многу, затоа што салцето не тежи па не ни јавува на вага
Инаку сум била и претходно на режимов пред повеќе од година и за кратко време (2-3 месеци) слизнав 10 килограми. И тогаш вака - на обем одма се забележува, а на килограми малку понатаму. Битно цел изглед ми се менува, килограми не ми е битно колку имам, битно ми е како изгледам А метренцево на моја страна е деновиве Пак ќе се мерам накај среда, да видам што ќе кажи па ќе пишам

 

Недела ..ништо корисно не направив.
Дури не ни ги научив лекциите за утре.Си викам има време..
Почеток на нов режим на исхрана се со цел намалување на килограмите и тело кое го посакувам.
Секој почеток е тежок но се тешам дека ке успеам во својата цел.

Утре нов почеток на неделата , една од последните во оваа година.
Убав остаток од денот

 

За овие маживе,само некоја како Берин (од Бурни времиња), ништо друго
Најјака беше,ко рече дека ке работела за цело семејство а керка му си ја нема видено од ко е родена не се занесувајте многу, сепак... то е само серија хахахах

 

И јас имам режим

секој 2 ипол недели , Од утре слабеам ....


Приметил ли некој како кај седмица мачињата и кучињата се толку дебели да ги мрзи да ги бркат колите , па кога ќе му фрлиш компирче едвај се мачи да го изеде , па откако ќе го изеде едвај се влечка со другите дебели другарчиња да легне да се одмори

Е исти

 

СДК на имунитетот мој, враќај се во форма имам зимово многу дечиња да думкам, не ми иде на памет да идам на повојници со маска. Аха, ќе станам вујна наскоро, месецов или најкасно Декември почеток, многу ми се свиѓа таа титула, вујна, дека никогаш сум немала вистински роден вујко, освен братучедите на мајка ми, па многу ми се свиѓа таа титула, дечко ми вујко, додуша и тој на бебенце од братучетка му, а јас вујна, лелеее, има да ја размазиме, распекмезиме, има да биде ко кукле, марионетче, од раце во раце.

 

Во моментов се обидувам да се смирам некако, уживам читајќи ги вашите мислења во оваа тема, си сварив чајче, слушалки на мене да не мислам на претрпениот стрес од прееска.

 

Јас дефинитвно со високи штикли поќе излегвање Не И Јас ишијас фатив вчера

 

Сдк од денес намалив со јадењето, а кога јадам малку, јас и зборувам малку.

Поради тоа малку пишувам овде денеска, немам многу што да кажам освен дека ми се јаде па се полнам со кафе и чај

Love is gone.. т.е. food is gone.
http://www.youtube.com/watch?v=sjP2Gjnr ... re=related

 

Јас ќе носам ко ќе ослабам А тие што се повисоки од 8 поќе си ги гледам него ли што ги носам Ама ќе им дојди денот и нив

Иначе се спремив,пак треба да одам,немам време да седнам тука,ама тоа е,ќе пишам повеќе кога ќе се вратам.Засега се е во ред,а понатаму ќе видиме,се надевам уште подобро да е. Ви посакувам убава недела и се читаме наредниот викенд