[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Ја живеам наубавата приказна...

п.с. Богатството човек го наоѓа онаму каде што никогаш не си го барал, тогаш кога ќе се откаже од потрагата
)

 

Денес имавме на замена наставничка по македонски јазик.Жената е многу начитана,образована,одмерена,културна.Да ти е мерак да ја слушаш кога зборува...Зборувавме на една одредена тема.На таблата ни напиша 5 збора- одговорност,поставување цели,почитување,екипна работа и урамнотежување-сите поврзани едно со друго.Побара од нас објаснување за секој од зборовите.Не бевме доволно вешти да ги објасниме зборовите точно,па таа почна со нејзиното објаснување,кое уживав додека го слушав,и скоро целото го запомнив.
Одговорноста е една од најважните човечки карактеристики,темелник на се.Некои луѓе се одговорни,некои не се.Да си одговорен значи да си ги исполнуваш обврските,да водиш грижа за се` што ти е важно.Неодговорноста е една од нај неубавите карактеристики.Кога човек е неодговорен,не му е гајле за ништо и е често понижуван и недоволно почитуван од средината.Значи,одговорноста е тесно поврзана со поставувањето цели.Секој човек во животот си има поставено одредени цели.И секој одвојува малку од своето време од денот за да направи нешто што ќе му помогне да ги оствари истите тие цели.Но,дали можеме да ја реализираме нашата поставена цел ако не сме одговорни ? Не можеме.Нема да одвојуваме време за тоа нешто,и едноставно ќе заборавиме на целите во животот.Почитувањето,пак,е најважната човечка карактеристика.Почитта кон другите дава впечаток за нас како големи,културни,фини и одмерени,добро воспитани луѓе.Доколку некој не почитува некого,тоа значи дека не е човек.Сите луѓе треба да се почитуваат меѓусебно.Како што се одговорноста и поставувањето цели во тесна врска,така се и почитта и екипната работа.Ако не се почитуваме нема да можеме да работиме тимски,а тимската работа е една од најбитните фактори кои водат до постигнување на нашата поставена цел.Но,ништо не можеме да оствариме доколку не си ги урамнотежиме обврските и слободното време.Не може цел ден на работиме,треба да си посветиме и малку време на себе и своите најблиски.Треба да си го испланираме денот и по тој план да се водиме,и се така.Наводно,вака ќе сме стигнеле до остварување на одредената цел-некаква професија,патување,било што...Тоа беше тоа.
А,да,и ме прашаа која ми е одредена цел во животот.Јас не сакав да откријам,се` во свое време.

http://www.youtube.com/watch?v=1UUYjd2rjsE

Имајте убав ден

 

Како што вика мојата мила наставничка по македонски "Пубертет не дрма".Ете така,незнам дали е до мене,ама во последно време де сум среќна,де плачам де се смеам...
Денес,другарка ми официјално ја доби и последната можна петка.По физика.И глупо ми беше затоа што цел ден тука ми се фали и прчи како имала све петки,а јас тука математика и француски маки мачам да поправам четворка.Другава па ми другарка, цел ден нешо не и иде,па на мене се истура.Хвала вам лепо.Издувен вентил сум ви јас.Кога ќе ви се насобере нешто,ела кај мене да се издувате Другава па,ич не дојде,болна била нешо.Ај,побрзо да оздраве.А што расположена станав Ама јас сум глупа што секогаш сум ФИНА И ДОБРА со сите,кога они мене ме рачунаат само како издувен вентил!

Спојлер

И големи се шансите ова да го прочита она,ама веќе ама баш ич не ми е гајле

 

Се фаќам себеси како сум меланхолична во овој период од денот.
Само зјапам во мониторот и мирисам марамчиња од камилица.
Потсеќам на човек во лудница, знам.
А читам тек тук за некоја си тоалетна WC шолја со 72.000 Сваровски кристали.
Абе да ти се се*ам во шолјата.
Буквално.

 

Ама ми е мука да преведувам од хрватски на македонски. Не дека не знам ама не е општо туку за предметов ми треба и има некои зборчиња такви никакви што ме мучат. Ама ај ќе издржам на никого не му е лесно со учењето.

 

Земам да напишам нешто - шкрапам, типкам по тастатура, трошам пенкала и на крај се тоа е избришано, листовите се искинати и завршуваат во оган.
не знам ни самата што се случува.
Мислите ми се страшно испобркани.
Од една страна се плашам дека едногодишниот труд на кој му се посветив и повеќе од што требаше ќе пропадне во вода, од друга страна си велам „Па нека оди се по ѓаволите!“...
А длабоко во себе, несакам да пропадне - сакам да успее. Така како што до сега се водеше успешно, успешно да заврши. Зарем ова мораше да има неславен крај?
...искрено се надевам дека утре ќе ме разбудат добри вести!

 

Нешто не ево ред или мене така ми се чини?Многу брзо лета времево. Уште еден месец полугодие,а како да беше пред еден месец кога горевме од топло и излегував надвор.Неделата поминува во еден здив.Денес понеделник,и кога ќе помислам дека е четврток,веќе е недела.Денот поминува за миг.Школо,дома,школо,дома.... Веќе почнувам да се загрижувам дека премногу брзо ќе поминат годините,дека за неколку месеци веќе ќе бидам полуматурантка.А кога времето е исполнето,уште побрзо оди.Јас навистина сум загрижена.

 

Како да му докажете на некој што порано ви се допаѓал дека повеќе не ви се допаѓа?
- Лесноо... Само избришете го од фб
Алал да му е на моето пријателче и на неговите дваест и кусур години...

 

Мммм просто е, кој не ризикува не добива. Значи мече овој пат ќе ризикува.
So it begins...

 

Мече доста прокрастринираш,че те тепам море хеј!

Него,муабетот ми беше...све,све,ама како што сум среќна кога ќе си купам нови чарапи,за ништо друго не сум среќна така. И чувството на стапалце у нов чорап...ма да...ултимативно!

 

Никој не може да ти ја плесне вистината в лице како мало дете! Опасни се тие малечки суштества. Ај што ќе ти го речат, туку и како прекажуваат Ќе запамтат нешто за тебе и ќе го кажат кога не треба, најчесто пред многу луѓе, па ти мисли му ја

 

Сакам да кажам дека многу се натажив откако го прочитав текстов...

Писмо од дете,зависно од дрога,пред самоубиство.

Драги мамо и тато

Мамо и тато имате ли претстава колку солзи сронив додека ја составував содржината на ова писмо.Во ова писмо ќе ви ги опишам сите мои работи од мојот 16-годишен живот.Се родив на 18 декември 1983 година.Бев многу слатко детенце, опкружено со љубовта на моите родители.Растев во мир до 8 години, потоа ти тато почна да пиеш а јас и мама страдавме поради тебе.Ти ги трошеше парите за алкохол,се враќаше доцна дома,ја малтретираше мама,а моите страдања беа од ден на ден се поголеми.Истерав некако до мојата 12 година.Бев очаен во училиштето,еден другар ми понуди од тоа,злото од кај се дотерав до овој степен.Бев наркоман четири години.Кога бев во криза бев принуден и да крадам но мили мои за ова не кажувајте никому. Кажете им отпосле на сите се најдобро.Раскажувајте за нашето среќно минато,за нашите мигови поминати во среќа и забава.Но,сепак тато,те молам,во името на моето сеќавање,чувај ја мама.Сега жалам што судбината не раздели,но ќе бидам среќен ако мојот случај не им се случи на другите луѓе кои го одбрале погрешниот пат на животот.На вас мои драги родители,ви благодарам за се што сторивте за мене и што ми ги дадовте тие 8 години во мир и радост,но истовремено ве молам секогаш да ме носите во вашите срца и во вашите најдраги сеќавања.Ветувам дека јас секогаш ќе ве гледам и ќе ве сакам од небото и со восхит ќе се гордеам со вас за тие 8 години.Збогум мои драги мама и тато...

Плачам!

 

Епа ете ме и мене дома а со мислите таму кај него и миговите поминати во неговите прегратки,тивките воздишки од задоволство и убавина и бакнежите кои што секој пат се се подобри и подобри.На секое ме прашуваше дали ми е убаво,па и мајка му и татко му како да дошла кралицата Клеопатра се однесуваа .
Свадбата како и сите други,но во малку полошо издание.Музиката ги повторуваше песните,келнерите требаше да ги чекаме цели 20 минути за да ни донеси за пиење,па дури и чашата мо ја фати на крајот ,а сликата за да си ја земиме го баравме сликарот низ сала .Невестата немаше воопшто шминка на себе,но ја красеше прекрасната насмевка која што ја правеше толку нежна и убава и нивната искрена љубов ја красеше свадбата.
Утрово се прегрнавме и испративме до наредното видување со него,со моето совршенство,со тој што ми е се.
Кога дојдов дома се вратив во реалноста и моето задоволство и среќа ми отидоа во вода .Стрина ми за прв пат ме изнанеади толку негативно што не знам што да мислам.Ми постави еден куп прашања од типот што ми даваа да јадам и како им е дома на дечкото .ПА жено не ме оставија гладна фала богу и имав покрив над главата,а дома не е важно како е наместено,бидејќи како и да е во куќата ако се нема разбирање,толеранција и љубов тогаш џабе се парите.Па таа вели аха ќе те видам како ќе живееш,не се живеј само од тоа.Мене јасно ми е дека денеска се се гледа материјално,но искрено ми е поважно да сум внатре исполнета и среќна одколку да имам еден тон пари ,а срцето да ми е ладно.За жал многу не го разбираат тоа ,но зарем и таа што ми е толку време втора,мајка што секогаш ме учеше дека човечките вредности пред се,а сега пак зборува инаку.Јас никогаш нема да дозволам било кој да речи нешто против моето душле,тој е најдобриот на свет и доколку некој не го почитува тогаш го бришам од мојот живот.Кога и реков дека му е убаво ,а и плус сега ќе реновира и што планира да направи не знаеше што да речи.ЕПтен сум разочарана од неа,се чувствувам толку лошо и за прв пат не сум присебна за да знам како да реагирам на ова,знам само дека нема да дозволвам никој да го потценва него.Таман помислив дека се ќе ми биде во ред и сум среќна секогаш излегува нешто како ова.Ама тоа е кога веќе не можиме да смениме ништо и ние да наредиме како ќе ни се одвива животот.

 

Кога комшиите ви имаат гости, не им одете на гости! Воопшто не е културно, а и непријатно е.

 

Сите оние девојки што носат штитници на дланките,а тренираат аеробик. Сакам да ја опитам, мала, колку дигаш на бенџ?! Мислам смешни сте... ставете од тоа греачите за нозе и денсајте ко деца на приредба,немој да ми се занесуеш дека си у бедес филм,жити бога...

 

Ако сакаш некого, пушти го нека си оди, ако се врати супер, ако не... ќе му се јавиш кога ќе се опијаниш

 

Ете така и јас си ставив една!

 

Чувството кога на тестот по математика појма си од задачата, ама си лупаш некои глупости колку да не биди празно. Демек, се помачив професорке дајте ми бодче