[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Сега, сега се лутам на самата себе си, што толку брзав да пораснам!

 

Не ми е јасно зошто некои се плашат да се побунат, само затоа што може да им се намали оценка.
Пимер: другарка ми.
Учи ептен, нема предмет, нема час а таа да не е спремна.
Уште згора на тоа се плаши да бара правда. Ќе и ја намалел оценката, хм? -Како може некој да ти ја намали оценката кога ти се знаеш од А до Ш. Море..ќе му викнам комисија па ќе видат што е и како е.
Ја ништо не знам, па пак баам правда.
Ми се заканувале дека ќе ми стават единица за да престанам?
Слободно, и две нека ми стават, ама да се знае праведното, како и што е.
Уште и ми викат си нема разбирачка со наставници, врти-сучи по нивно ќе е.
Ма немој. Слаб интенетот, то филм нема да го гледат кај мене. Ќе видиме чие куче точак вози.
Едни наставници не ме сакаат ради тоа, други ме сакаат, оти си барам правда.
И така.

Него, да прашам нешо. Кој е бројот кај што можам да пријавам неправилности во училиште?

 

Денот по утрото се познава. Веќе имам претпоставка за утрово. Ненаспана, изтоштена, а после треба у 7 да станам, битно јас си седам на ком. Браво замене, паметно од моја страна, и после животот бил суров.

 

Составот на денешните врски:
Машко,женско,љубоморни бивши и пријател кој тајно чека да раскинете!
мајкеми така е

 

И што и да пријавиш мислиш дека нешто ќе се смени?
Во право е другарка ти - наставниците биле и ќе останат такви, незаштитените ученици постојано ќе бидат испрашувани зошто они одговараат и за другите - оние кои бегаат од часови и кои и покрај тоа што не учат и ништо не знаат на крајот сепак ќе поминат одлични (тоа од секогаш ме вадело од кожа) и после биди мотивиран, учи повеќе.
Таква е реалноста во нашава државичка, наставниците и професорите трампаат петка за ручек

 

Дали некад сте сакале нешто толку забрането и толку убаво,што неможете да го кажете, а не па да го направите истото?Зошто секогаш е најслатко забранетото овошје?Неможам нигде да си ја олеснам душичкава,дури ни тука,секаде има луѓе полни со предрасуди кои чекаат само еден чекор или збор погрешен да направиш,да кажеш, за да те испукаат со нивните самобендисани коментари како:Не те сметав за таква;Како можеше во неа/него да се затрескаш;Ти си ваква,ти си таква.Или пак просто нема да ти дадат никаков совет кој ти го бараш,туку само ќе те изругаат.И секако тука се трачарите одма по другарки,другари,тетки,стрини,пра-баби,третото колено од на дедо им внуката!!
Е вака се осеќам,барем се надевам дека тоа чуство ќе ми помине..како и претходно...ќутејќи и справувајќи се сама со своите желби/проблеми.

 

плачев кога видов дека се само две сезони....
Иначе серијата не била доснимана поради малата гледаност,бидејќи била слична на Сексот и Градот (па направена е исто според книга на Кендас....)

 

"Не е мудар оној што го познава светот, туку оној што може да живее без да го мрази"

 

Имајте убав ден феминки !

 

Зошто не е убаво времето ??? Нека е ладно ама барем да не е вакво облачно, никакво ... да не може човек во слободен ден на раат да прошета малку

 

Флаерот е направен, со Еленка моја ја спремаме хуманитарната изложба за доенчињата од Битола и децата без родители, која ќе се одржува во Скопје, Менада (во преговори), Битола во (Порта Џез), и Кавадарци, (Блу кафе). Пуштајте среќа да излезе се' во ред. Ако немаме од џеб можеме поинаку!

 

Сакам да се чувствувам како да припаѓам.. негде, некому. Ми се ужива, ми се оди на кино, ми се јадат костени од улица Македонија, ми се гледа омилената серија стуткана во ќебе со придушени светла, ми се пие топло чоколадо со другарки. Не ми даваат темниве и тмурни облаци помешани со толку многу обврски што ми се надвиснуваат. Ентузијазмот за убава недела веќе се изгуби, само знам дека петок ми станува помил, а сабота ја чекам со цело срце за да одам на роденден кај омилената ми жена!!

Сложувам коцки, редам карти и пазам дали секоја е на свое место поради своја посебна причина. Чекам дали ќе дувне ветар низ некоја од пукнатините на минатото и целиот труд ќе се сруши пред мои очи.. и на крај на кој ли да му докажеш дека си стигнал до самиот врв на кулата од карти?

 

Сред ноември да се има домати од бавча, свежи. На трпеза салатичка со сиренце. Жими све нема ништо послатко И марулчиња си насадивме и малини ќе садиме И вчера излегов и не си купив ништо, ама на мама и купив едно џемперче со убави светли бои, да не ја гледам повеќе во темни алишта кои само и додаваат години Денес на кучката и купувам храна, и на бебулето некоја кукличка, а на татко ми и брат ми нешто за грицкање, зашто и двајцата ноќе скришно стануваат и јадат све по дома и на другарка ми поклонче за брдеј. За мене? Хммм залихи со мандарини, колку се преубави и некое слатко со тикви, ако најдам, да има и ореви и грозје
Туку, спружена на ќебе пред огин, со топлина во лице, си ја галкам книгата и си тонам во неа и се радувам. Среќа во мали пакувања.

 

И која е поентата да бидеш седумнаесет годишен тинејџер без никакви амбиции за животов?
Зошто единствена преокупација да ми биде да бидам напудрена, секогаш дотерана без да ми штрчи влакно на глава, постојано вештачки насмеана, секој викенд присутна на журка и толку недостижна за некого? Еве може вака делимично ќе се дефинира денешен тинејџерка и за еден дел ќе биде нормално, но јас сум горда што ќе кажам дека отстапувам од ова фабричко производство и се разликувам на некој друг начин. Не глумам и секој може да ме види таква каква што сум. Плачам. Се смеам. Тажна сум. Нерасположена. Ама не кријам, не глумам и не сум лицемерна. И јас имам лоши денови. Денови кога не сакам да се нашминкам и дотерам и се шетам само со мала насмевка. Денови кога сум скоцкана и денови кога не сакам дури ни да излезам од дома. А зошто така? Едноставно сакам да сум своја.
Си зацртав пред себе дека ќе бидам одличен ученик, дека ќе студирам и ќе направам се за да живеам во тој град, но не зависи од мене. Ќе се изборам за стипендија за да им скратам трошоци на моите. Тие тоа не го бараат од мене, но сакам.Благодарна сум им за се,од ништо не ми кратат а јас им должам само да ги правам горди со моите постапки и чекори низ животот. И не, не е смешна мојата возбуда при споменувањето на една светска метропола бидејќи верувам дека ќе ја посетам. Зошто знам што сакам и поради која причина.
Можеби многу ќе се смеат или веќе и ми се смеа позади грб, но искрено....не регистрирам. Мојот живот го живеам по мои правила, а оние кои ме знаат и сакаат- веруваат во мене. Повеќе или помалку.
Мразам да ме потценува некој, поради тоа и не потценувам. Но не сум свесна на некои мои квалилети, всушност јас сум онаа што сама се критикувам и потценувам цело време.
Да се надевам на подобри денови и исполнување на моите желби, а оваа 2012 не беше моја година. Со нетрпение ја чекам да помине и да се посветам на кроењето на својата иднина во нова и се надевам поуспешна година. Има мигови кои сакам да ги вратам, но уште многу такви на кои не сакам да се присетам. Дали би направила нешто друго да можев да го вратам времето и да ги корегирам сега? Не. Бидејќи тоа сум Јас!

 

Случајно погледнав низ прозорецот и забележав колку е мирно надвор.Незнам дали е поради времето или поради тоа што денес многумина седат дома и одмараат но сликата ми е поразлична.
Исто како во недела пример,кога градот мирува и човек се ослободува од сите обврски барем за минута,и си го искористува денот како што сака.
Во недела на пример околу 8-9часот наутро да се прошеташ,одма ќе забележиш дека има многу работи околу тебе што не си го приметил.Дали поради гужвата,дали поради тоа што секој ден брзаме некаде,многу работи како да не постојат за нас.А кога се ќе се смири,си велиш еј колку било убаво,колку само можеш да го почувствуваш мирот на градот.

.Постојатно брзаме накаде и се обудуваме за се да најдеме време.Одиме од крај до крај со цел да ги исполниме обврските,кога оп,наеднаш застануваш и гледаш различни работи и ситуации кои дотогаш не си ги видел.
Убав ден ми е,мирен..Ден кој ќе си го посветам на самата себе.Обично во вакви мирно денови најмногу размслувам за се што треба па и за се што не треба.

 

Ден на дрвото, лопатки ,семиња,кал.....абе живи глупости.Јас незнам можно ли е оваа моја средина да е толку неорганизирана.Се собрале по 3-4 класа од секое училиште му дале на секој по еден овчарски стап и ајде ќе одиме сега во некое си село да садиме дрвца,демек денот да го одбележиме абе ајде.
Наместо да си се наспијам убаво јас како петлите уште во 7 станав да садам дрвца бе :geek: И најважното од е се е тоа што времето врнеше а ние по калта планинариме нагоре .А т пак коа се вратив мајка ми коа ме виде се шизна жената кал до коленици на мене.И после било ден на дрвото ,засади ја твојата иднина ,глупости.

 

Конечно разбрав кои ми се најдобрите пријатели
Пресреќна сум

Спојлер

 

До пред 8 часа не ми беше ништо , планирав многу работи да правам денеска, имав многу работи за правење кои морав и сакав да ги завршам. Ама не. Како успеав да се затнам целосно за само 8 саати, да не можам да голтнам и да заклучам дека спрејчето што ме спасува е некаде низ дома и најголема шанса да си шприцнам од него имам најрано во петок. Баш вчера зборувавме дека Универзумот можеби и прави заговор да ти исполни некоја желба, ама некогаш прави и заговор да ти расипе нешто што навистина го сакаш.

И така, решив дека ќе се избањам и ќе предремам, ќе дочитам и допишам тоа што треба, кога веќе ништо не можам да сменам. Надежно до вечер ќе ми стане малку подобро, имам работи за правење, плејсес ту би, пипл ту би уит!

На светов, зачудувачки, постоеле уште луѓе што сакале да се возат во градски автобуси по големи улици со многу ламбички. Да, знам, читам и овде, ама во живо немам сретнатно некој што сака, сите се мрштат, вторничко-петочки психички се припремаат... И колкава е шансата истата таа личност да сака и да се шета по Ленинова?

Ај, ќе си ќутам, ќе одам да си направам чај, и ќе си ќутам.
Со надеж дека гласот наскоро ќе ми се врати.

 

како и за многу работи до сега, така и за ова-мајка ми има право
сум запнала да носам некои работи кои ми се за илегување , за преку ден
еден преубав капут, чизми и едно многу убаво фустанче-со ролка отоздола
имаше право во тоа што ми кажа-тие што имаат можат да си дозволат секој ден да ги носат тие работи, и да се уништи ке купат ново, а ние што немаме треба да го чуваме со години како што прави една моја другарка, ама пак од друга страна-денес те има, утре можеби не, така да уживај во тоа што го имаш
сепак, решив да си ја послушам мамичка моја до неа