[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

И јас ги испуштив конците овие неколку денови. Славам и убаво ми е!

Друго што сакав да кажам..
Веќе почнаа на излозите да се редат куп новогодишни работи. Еден мој виртуелен пријател веќе и ја накити куќата со новогодишни сијалички и куп ситници кои го прават спешл периодот. Ми кажа дека многу го сака Божиќ и оваа предновогодишна еуфорија, па затоа не било премногу рано за него да се подготви и да ужива во сето тоа што се нуди.

И јас го сакам периодот. Гледам дека веќе почнавте да ставате слики како врне снег.
Оф..
Најубавиот момент.
Мислам дека никој повеќе од мене не ужива во него. Секој би си кажал така за него де, но ете..имам такво чувство.
Пред 3год. мислам дека беше точно денот кога се укинаа визите, се погоди тој ден да врне снег. Е тогаш доживеав случајни, не посебни, не битни, но сепак моменти кои ми останаа врежани во главата, па и ден денес се сеќавам на тој ден, и си велам ахх, како би сакала да се повтори.
Велат: The detalis are what makes it legend.

Кога би имала способност да го вратам времето..
Амбициозна сум. Сакам да го искусам она што наредното утро ќе ми го донесе, но понекогаш има моменти кога само се навраќам во минатото и правам ретроспектива па понекогашв си пуштам солза. Минатото ми буди тажни но и убави моменти. За кои е вредно да се потсетам. Но како што кажав, минато. Останува само длабоко врежано во меморијата. Можеби ќе се повтори, но ништо нема да биде така како што било.

 

Ах Плавушке, видов и јас, ако е тоа истото што го мислиме. Јас прво прочитав уште еднаш, викам да не е некое од тие потешките сметководства, а оно да ти е обичното!
Да ти кажам, јас пукнав од смеа!
И посакувам многу среќа на колешката што го беше пишала тоа и се надевам дека ќе ја помине прва, само за да види дека понатака предметите се 5 пати потешки.

Инаку, јас сум добра. Ментално и физички. Малце збунета, али добро, тоа сум повеќето од времето, па повеќе не го сметам ко некоја состојба.
Се наоѓам во период каде што нит учам, нит не учам.
Т.е јас не учам, али паметот ми е во тоа дека веќе треба да се почне со учење, и тоа сериозно оти материјалот за втор колоквиум ми е малце повеќе од првиот, а помалце време имам за учење.
Маки ...
Али во ред сум инаку. Вчера си поминав прекрасен ден со една другарка, малце се подновив.
Дечко ми ми кажа дека многу сум се радувала кога ќе си купам нешто ново, а јас му реков - Скромна дишичка сум си јас, со малце си се задоволувам, па затоа и многу си се радувам.
И така е навистина.
Немам милион пудри, една имам! Таа кога ќе се истроши, тогаш се зима нова. Од се уствари што ми е за улепшавање на лице и тело имам по едно! Парталчиња имам доста, оти ништо не фрлам, а купувам кога ќе ми потреба нешто. Е само за бижутерија, поточно обетки, а да, и за марами, желбата ми е огромна, али и таа е зауздана во последно време. Мислам оти ќе ми треба една нова марама да си земам ...

И така. Толку од мене. Ништо не реков знам, али да знаете само дека сум тука.

 

Е значи немам никакво чувство за правец. Се загубив во градот во која што живеам 18 години! Си идев дома од кај другарката, а таа живее по некакви улички. Ај таму излегов за 10 минути.
Инаку овој ден е прилично добар. Имам инспирација. Проклета нека е и хемија ќе пишувам прво па потоа ќе учам

Сум се заглавила во мојава глава пак, исполнета со мисли и со фантазии, и среќна сум што почнувам полека и полека да ги ставам на хартија. Уживам креирајќи го тој свет полн со магија и со личности со многу карактер и живот.

 

Седиме така многу заљубени јас и тој, јас во него, тој во друга...
јбг живот

 

Сдк што и да кажам залудно е, така се чувствувам.

Така чувствувам, дека секој мој труд е залуден и неприметен.


Ах, колку може да те измачува една личност и мислите кон неа ништо друго ја нема таа сила.
Тежина во душа, во воздишки, во глава ... телото ми е полно со мисли и умор наместо со крв.

Зборови, кажани недокажани морам на некој да ги кажам кога тој не умее да слуша.

 

Воздухот надвор е мистичен! Толку свеж и студен. Како мене.

Мајка ми' тврди дека не сум злобна,едноставно сум сакала да оставам таков впечаток....како шуплив орев!
If I lay really quiet,
I know that what I do isn't right.

 

Само што се вратив од тој Меморијалниот центар на Евреите од Македонија.Ваква сум сега

 

СДК дека сум како средношколка,студентка таков нешто фазон :geek: Ми се плаче,ама и ми се смее зошто од нигде никаде ми се јави желба за учење Смешно бе,купив и маркери,тефтер,пенкалца,подвлечувам,запишувам,будалесто Ама пошто човек учи додека е жив,кој ќе биде најспремен на работа, м

 

Две минути, ах пак ќе ми кидне автобусот. Трчанката и ете го доаѓа, а јас на 500 метри од станицата. Ми застана, зарем ќе дозволи дама да трча со штикла? Колку беше љубезен па ми рече да не плаќам ни карта. Си ја извадив чесно картичката, си ја куцнав и се заблагодарив што ми застана подолу од станицата. Си зачури со цигарата и се насмевна.
Влезе и едно деденце, исто подолу од една друга станица. Шоферот го поздрави како да се стари пријатели, а потоа и му отвори на некое место кое беше далеку од било која станица што ја знам.
Никогаш не сум стигнала за 10 минути до Центар, а денес и тоа се случи.
Си купив две карминчиња, темни, ми се направи меракот. А потоа добив подарок. Си помислив денов не може да биде толку убав, мора до вечер нешто да се случи. За среќа не се случи сеуште ништо.

Сестра ми ме пречека со кафенце и колку и да мразам на филџанот кога има траги од кармин овој пат со насмевка ја гледам бојата. Мх, мх...

 

Сакам од срце да ви се заблагодарам на тие што ми честитавте роденден. Многу ми значи.

Нека им е среќен и на другите славенички.

 

Носталгија..

 

Времето лечи се!
Страшно вистинита изрека...Иако понекогаш звучи ко клише. Треба само да му дозволиме да си го направи своето.
Иииии....го направи тоа за мене
Фала му што после толку време, неочекувано ми го докажа тоа. Успеав конечно да расчистам со минатото, т.е. да сфатам дека одамна сум расчистила, што иако некогаш ми изгледаше невозможно

 

Одамна не сум кажала ништо.
А што да кажам? Повторно период исполнет со тешкотии.
Школо, домашни па и лични проблеми.
Изгубив член од фамилијата, човек со големо срце, човек кој не заслужи таква смрт.
Почивај во мир дедо.
Оној момент кога го ставија неговиот крст, до на баба крстот во гробот, ми беше најтажниот..
Барем сега се заедно. Верувам дека се заедно..
Доживеав страшни моменти периодов. Но и во толкава несреќа сигурно негде има мала среќа.
Утре ќе си купам грепка. Може таму е скриена.

 

Цел живот бев затворена. На никого не му дозволив да ја има таа чест да го сакам. Неколку имале среќа и ме сакале.. сега ми е жал за нив. Но, јас... јас ја заборавив заклучена таа врата до неодамна. За прв пат дозволив луѓето да ја отвараат. Денес, па еве веќе еден подолг период, сфаќам дека сите оние кои што имале клуч од таа врата, само ја отклучиле и повремено ѕиркале.
Никој не влегува. Никој не сфаќа дека јас сум од другата страна. Дека ги чекам. Дека секогаш бев и сум тука за нив. Никој не сфаќа дека тоа што го имаат мојот клуч е се што можам да им дадам... Буквално се.
Не, не сум разгалена. Понекогаш сум разочарана дека не сум успеала да ја вратам целата таа љубов и внимание што сум ги добивала од универзумот и луѓето околу мене...
Зошто никој не сака да сфати дека ми е прв пат. Дека штотуку почнувам да дарам внимание... штотуку им дозволив на луѓето да допираат до мене.
Не одете... дајте ми шанса. Изгледа не го зборуваме истиот јазик. Но јас сум тука. Ве сакам... слушнете ме. Прифатете ме.

 

Епа да си кажам и јас
Научив секретарско и сега едвај чекам да одговарам и да завршам со тоа. Само колку е убаво кога утре сите професори испрашуваат а ти си испрашана и многу ти е гајле за другите, додека сите сега се мачат јас си уживкам. Ама малце ми е досадно немам со кого муабет да си праам со саати, епа сеа мачете се, ми викавте зашто учиш, па нема да те стане да одговараш,ова-она. Епа не знаете како е да се биде прва во дневник, НЕ.

 

Иронично,секогаш кога ќе спомнат богатство помислувам на беда.
Можеби не материјална,туку душевна.

 

СДК-дека имам глувче во собава
грдо е како судбина, не мие страф ама мие гнас..
прееска за малку ќе го згазнев по скалите се згрозив
а сега со чутената под вратата си докуцка до фрижидерот и таму сега си дреме..
А моиве кутрите немале стапица
епа нема проблем ноф член на семејството
Јас мама тато бато и глуфчето грдо

 

Манипулаторите се всушност луѓе со висок коефициент на интелигенција.
Да успееш некого да изманипулираш е способност која не секој од нас ја поседува. Колку и да ги мразам манипулаторите и нивните валкани игри, реална сум па си признавам дека тоа се МНОГУ мудри луѓе чија главна цел се сопствените интереси.

Многу одамна бев во музеј во кој беа изложени неколку отворени глави и на сите им се гледаа мозоците. Тоа беа "испрани мозоци". Бев мала па многу работи не ги сфатив тогаш.

Знам дека изгледаа застрашувачки и во главата ми останаа едни страшни морничави слики.
Денеска кога ќе погледнам човек со замислен, отсутен поглед, со ставови без аргументи веднаш ми текнува на тие страшни отворени глави со "испрани мозоци".

Страшно и жално е колку такви луѓе постојат.
Најжално е кога ќе дадеш се од себе за да им го докажеш спротивното, реалното, вистинското и наидуваш на тврдоглавост и силен отпор од нивна страна.

Баш тие луѓе со "испрани мозоци" ги донесуваат клучните и суштинските одлуки во многу сфери од животот. Манипулаторите успеваат во остварување на својата цел, а останатите ги трпат последиците.
СТРАШНО!

 

После толку време се осеќам свежо. Дури и обрзите ми поруменија. Си направив многу промени во имиџот. Си купив и нов тоник за лице, и фино лепо си се исчупав. Долго време ми требаше да соберам храброст за чупање, ама некако се решив.
Имајте убава вечер, и наспијте се како луѓе, зашто еднаш се живее!