[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Не можам да поверувам дека имаш 18 години.

 

И јас не можам да поверувам дека имам глушец во собава :/

 

Е сега ме докрајчи.

 

Моментално на фејсбук гледам една слика, дечко и девојка на аеродром се гушкат после незнам колку време.
Му блазесвам, просто му блазесвам, ме расплачи, ме докрајчи.
Со душа го чекам, со душа

 

СДК ... ама не знам што. Може само едно, немојте да се стегате да направите нешто спонтано, нешто кое ќе ве исполни и радува ... нешто кое макар за момент ќе ве оттргне од суровата реалност, нешто кое е може и толку обично, а истовремено да биде и толку магично ... Ако во момент осетите дека сакате нешто и имате желба ... гоу фор ит. Моментите посебно кога се неусилени и спонтани, вистински знаат да ве исполнат со позитивна енергија.

Moments are the real things that make your life happier.

 

Грдо е чувството кога на некој начин сте приморани да правите нешто што не сакате.За жал таква е нашата средина,нашето време во кое што треба да правиме ,работиме нешто што не ни е по воља,но мораме за да се чувствуваме барем малку корисни за нешто.Само позитивната мисла и надежта се тие кои што не тераат да преминиме преку се и да живееме со трошката надеж која што никогаш не смееме да дозволиме да згасне.Ако си кажуваме себеси Да,јас можам и ќе успеам тогаш успеваме секогаш,а ако велиме,не не можам јас тогаш вистина ќе биде не.Тоа е човекот цел живот живее со некаква надеж за подобро утре,и јас верувам во тоа.

 

Се растажувам секој пат, кога ја гледам сликава. Ми надоаѓаат солзи.
А од друга страна... од друга страна, сум среќна... поради тоа што го имам...

Спојлер

А наредните два дена, мижеечки ќе отворам фб.
Незнам на вас дали ви се покажува, едно бебенце со главче... Не можам.

 

Повторно ја потврдив мојата теорија.Не треба да се поверувам на секого.
Само најмногу ми е жал кога ќе се доверам на личност од семејството а таа ќе ме предаде веднаш штом го свртам грбот.
Одлучна сум овојпат се што знам да си остене во мене.Јас со најдобри намери се трудев да помогнам на сите и на крајот што добив освен разочарување...
За да не бидам повторно разочарана ќе си се тргнам настрана,а вие што сакате правете и како сакате снаоѓајте се.

 

Бидејки сум длабоко разочарана од него, несвесно пробав да надоместам со шопинг.
Хулахопки, лак за нокти, креон, ливче спортска, хот дог...
Обично толку пари наеднаш не трошам ама денеска излегов од контрола. Ситни работи се, ама на овој така ситен буџет што го имам, се многу. Сега барем имам креон иако имам за уште најмалку 2 месеци од стариот, хулахопки за кои воопшто не се радувам, во боја што нема на што да ја искомбинирам, хот дог по кој за 2 часа бев пак гладна, и спортска на која паднав на 2 утакмици кои ме зае*аа во 89 минута. Има правда? -Нема, а нема ни памет оти плеснав 300 денари на гладно срце, и пак ми е исто, пусто... Сепак, ставив на време на страна пари за високата сметка на телефонот, и да го честам за роденденот кој ми е за нешто помалку од 20 дена.
Отидов кај него на работа демек да го видам... Неможев да го погледнам, мака ми беше за она што ми го кажа, па работев на телефонот цели 40 минути додека бев таму. Дури станав и си отидов без поздрав бидејки ако се поздравев ке требаше да ме бакне, и јас по дифолт ке заборавев во истиот момент на се што ми рече, а не сакам. Сакам да сум многу лута, сакам да ми чури од ушите, ама не сум. Не сум лута, туку сум нешто измеѓу разочарана, повредена и депресивно-тажна. Кој рекол дека кажаниот збор боли повеќе од физичкиот удар, му симнувам капа, брат во право си!
Friends, крекери од сирење и маслинки, one more night.

 

Сакам да кажам дека имам продолжен викенд, немаше факултет денес, нема утре, и нема во понеделник. Мислам, колку на подобро можат да тргнат работите?

И не дека се фалам, ама си купив најубав шал. Бел е и многу долг и мек, можам три пати да се замотам со него и да потонам во убавини. Шаловите(и марами) се единствени парчиња облека што ги имам во повеќе примероци од она што е потребно. Ама просто ги обожавам.
Си го шетам шалчево цел ден низ дома(во маица по кратки ), па и со пижами пикнати во угг (плус пунџа незнамкајиекрајотлокнинаситестрани ) го прошетав до маалското продавниче. Шта чеш, љубов е тоа
Убав ден, многу убав ден.

Сите се спремаат за спиење а јас се спремам да си варам дупла доза чај и да читам книга, што бај д веј и таа е нова и поврзана со Италија, значи по дифолт е прекрасна

Ме имаа фатено до сега некои бубачиња, па се смеев на безвезални работи како овие:

Спојлер

Имам некои чудни желби во доцниве часови... Ми се јадат печени костени. Ми се штипе некое бебуле за образи, тешко на моите деца ќе биде ако ги наследат моите обравчиЊа. Ми се оди на високо, да се клапнам со чајче од брусница во термос до мене(немам термос ама не ми кршете филм) и да гледам како Скупи се буди под моите нозе додека размислувам. И ми се јаде тути фрути сладолед.
И така.

Добра ви ноќ.

 

Треба рано да станам,а јас не можам до сабајле да заспијам.
Тоа ми е вечити проблем.

 

Го мразам моментот кога сум немоќна да помогнам на некој кој би направил се за мене. Мразам кога ни еден збор не е доволен, кога незнам да се смеам вештачки, кога знам дека надежта не е доволна, но сепак ја користам за утеха...Се осеќам мало, ништожно, толку себично. Ги мразам неговите солзи. Ги рушат моите идеали, вербата, сето она во кое јас сакам да верувам. Порано мислев дека можам да сменам многу размислувања, многу карактеристики, многу чувства, но не...секој си е креатор на својата 'судбина', предпоставувам. Не можам да помогнам на некој кога ни тој самиот не може да си помогне, или можеби не сака. И не мислам дека го заслужувам чувството на вина кое тој ми го наметна, овој вид на емоцинално насилство, тортура која боли. Секој си пати од главата што би рекле старите...

 

Се молат сериските одлајкувачки да олабават.
Зошто повеќе феминки се пожалија дека некој тоа го прави пак...
Као не ви е мука бе?! Онака си седите и си одлајкувате и злобно си триете рачиња?! Не се секирајте не се ронат бисери од лајкови...

 

Се плашам,си признавам!
Се плашам повторно да бидам повредена...секако подобро ќе поминам од минатите такви случувања,но без разлика пак ќе треба да се соочувам со болка,разочарување и што ти не...
Затоа сум ваква,затоа не сакам пак да го примам назад во срцето Д,затоа во моите очи гледа жалење и омраза.А не знае дека малку фали да ме дирне нешто и да почнам да плачам како луда од се што сум чувала во себе цело време.Се плашам дека ако повторно почувствувам таква љубов како во минатото кон него,тоа ќе биде крајот.
Но пред него не се плашам,пред него сум најсилната личност која ја познавал,пред него сум девојка која нема срам и чувства.Пред него сум некоја нова,а не онаа од минатото.И самиот се прашува каде ли замина таа мила девојка што бескрајно ја сакаше,но најмногу ја повреди...
Веќе ја нема,не постои,скриена во некое најдлабоко делче од моето срце,и се надевам нема да излезе повторно.Не таа ранлива девојка не смее да се врати,времето ја направи многу посилна и така и треба да остане...

 

СДК дека I'm deep into engineering. Ми фали слободното време и да можам по цели денови да пишувам на форумот и да “ловам“ феминки. Ајде како и да е и ова студирање срање ќе има крај. Just fucking 6 months left, што е помалку од 200 дена во секој случај. Run to your freedom, ruuuuuuuuuun! Без диплома не се може, ама па и без фемина форумот не се може. И затоа морам периодично да пишувам. Па кај сте феминки што има ново, која со кого се смува изминатиов период?

Друго што сакам да кажам е дека треба некои работи на форумот да се направат од технички аспект, како на пр. кога некој ќе биде цитиран, да му стигне нотификација или порака дека неговиот пост е цитиран и да знае. Се нафаќам да го испрограмирам тоа.

Поздрав, се читаме.

 

После бура доаѓа сонце,денов еубав,убаво започна јас си се изнаспав и покрај се!!(тоа е најважно)

 

Едвај се разбудив денес, папсана сум,се трудам да стигнам на сто различни страни и да завршам едно чудо обврски. Се плашам од периодов што доаѓа. Волку стрес не е на арно. Барем со него ми е се супер. Оваа наша љубов ми дава неизмерна сила и енергија. Сите викаат дека љубовта носи расеаност и неодговорност. Ама јас мислам дека искрената љубов носи напредок,зошто значи подршка,почит и помагање.

 

кога гледаш на нет интересен оглас и сама се охрабруваш да испратиш цв и апликационо писмо-незнам по кој пат и за неколку дена ти стигнува порака на мобилен да се појавиш во дадено време на одреден датум на таа и таа локација-и ти пресрекна им кажуваш на твоите дома за убавата вест, а реакцијата на мајка ти е се исплашила кој знае што може да биде тоа, кој знае што може да ми се случи-мајка е се грижи и ти за секој случај земаш другарка со тебе(ко божем ке те парчосаат) а тоа дека ти се движиш нанапред а нозете ти се вракаат наназад е друга приказна и пред да стигнете таму, ти дава комплимент дека имаш убаво тело мајка-природа и секако наследни гени од тато
се запознаваш со се, ти објаснуваат како што подетално-ништо страшно, нема од што да се плашиш да бегаш и сл. туку си велиш, да јас сакам да бидам дел од сето ова, па макар и повремено кога ке бидам слободна-ако не тече, барем нека капе па здравје времето ке покаже што понатаму

СДК дека иако одам на медитација што е навистина прекрасно нешто, ама таа нервоза и исфрустрираност што ја чуствувам во себе се уште е присутна-знам дека е лошо, ама неможам ништо против тоа, свесна сум дека си наштетувам на себе си ама ете

 

СДК дека сега гледам колку многу сум пропуштила дур ме немаше...