[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Имаше едно типче што упорно ми изјавуваше љубов, ме викаше на искачања - кафиња, лигавење, делење комплименти, абе се осетив ко којзнае колку да е заљубен типов, подготвен да напраи се само да испијам едно кафе со него. И покрај тоа што му дадов до знаење дека имам дечко и не планирам никакви излегувања и посебна комуникација со него освен здраво и чао си продолжи со неговите изјави, дека ќе ме чекал додека не сфатам колку сме биле ние еден за друг и бла бла бла. И најглавниот момент. Вчера на работа ми вика колешката ќе дојде брат ми да земе нешто му купував поклон за девојката денес праат 5 години, срцки бе колку се заљубени, па викни ме кога ќе ме побара. И ја, ок, погодувате кое и беше заљубеното братче?

 

Спојлер

Баба ти со крив р'бет не ти одговараше, сега ни сестра ти..ах .

Спојлер

П.С (Морам да ти признам ретко во животов не сум сретнала личност, што дава такви епитети и описи на луѓе)

Имам причини. За да почитувам некој најверојатно треба и тој да ме почитува.
Едноставно, не заслужиле.
Прашај прво де ,веќе кога ти смети тоа како ги опишувам и поднесувам роднините,пријателите,и све остало

 

Преска бев во македонско турско село . Секоја чест како не испочитуваа, не нагоситија на нивниов празник. Јадевме aşure - ашуре, во кое ставаат лешници, бадеми, суво грозје, портокал, грав, кикирики, калинки, ореви и уште пеСто чуда. Се дружавме, слушавме арапски молитви, игри на дервиши, рецитираа турски деца. Нештор азбравме- нешто не. Битно тоа ашуре-то демек турска традиција па колку состојки набуташ во казан да ги вариш, толку бериќетна ќе ти биде годината. Не ми се допадна многу, бидејќи јадеш свашта, а незнаеш што точно, па на моменти на нешто меко - на нешто тврдо ќе наидеш и језиво е. Ми се збогтиса малце, ама битно го изедов

Само што си дојдов, уморна ама исполнета, супер ден си имав. Честит празник на сите турци

Инаку само то дојдов, и дедо како секад, сака да чуе што како било. И како „прашувало“ или „десно сметало“ како што се вика он, седнал на кауч, ама малце збунето делуваше. И јас зборам, он слуша, и оддеднаш и се врти на сестра ми и и вика „ Ти не си на работа?“
Сестра ми- „ На работа сум бе дедо.“ - „Па од колку?“
И тука сите збунети, викаме да не го удри нешто не дај Боже човеков, секое сабајле ја буди сестра ми, а сега незнае од колку е на работа.
И сите гледаме збунето во дедо, додека сестра ми не ја прекина тишината „ Па од 7 бе дедо“
И на тоа дедо ми „ Па колку е сега? “ Сирот он поручек легнал да спие, и како во временска машина сосема заборавил, колку е саат, и дали е ден или ноќ. Помислил дека е наутро 7 и се чуди зашто сите во седум сабајле скорнати и збориме како недозборени.
Значи како што стар човек знае да те насмее, никој.
Ајде доволно го исцрпев денов. Време е за топла прегратка со моето креветче.

И да, додека дремам и си играм брканица со сонот, ќе гледам на National Geographic ќе има некој документарец за крај на светот. Кој сака да гледа, бујрум

 

machka1 мислам дека многу често пишуваш мислења во погрешни теми.
Црн хумор е тема како за тебе.

Туку СДК Вечерва не излегувам никаде па имам доволно време да си посветам себеси. Ќе си чупкам веѓи, ќе се депилирам, ќе се туширам и ќе се шлакам со млеко за тело.
Ќе си пуштам музика и ќе шизам низ дома..
И во вакви ситуации жал ми е што имам туш кабина, а не када. Ќе си запалев свеќи, ќе си ставев морска сол во кадата и купка и ќе си уживав дувајќи ја пената.

 

И морам да кажам, ако сакате момчето да ви биде искрено дајте му да прочита некое подраматично романче. После Норвешка шума ама одма-одма ми ги откри сите негови мали валкани тајни. И ме гледа со тоа злобната насмевка и као да ми вика гледаш, гледаш дека јас можам да бидам како тебе и како тој Мураками. Извини!

И бил тажен оти Наоко се самоубила Ех, јас на колку убиства и самоубиства сум била сведок, не буквално де, па уште се дружам.

Бил тажен оти јас сум била растроената Наоко, (така си ја читал, споредувајќи не, а кој не прави така, кој не се месте кај шо не му е место во книгите нека пукне) а тој Ватанабе, кој иако, скоро секој понуден лик таму го плеска, е многу тажен за загубата. Зашто тој не е Нагасава туку лично и персонално машката гледна точка на Мураками.

This is the floor, these are the rules
These are the moves
This is the room in which we dance
Close the door, say you will dance

http://www.youtube.com/watch?feature=en ... BxGj3R0za0

 

Денес го отворив стариот тефтер. Имаше испишано многу страници,на една од нив се присетив на моето убаво и слатко минато. Па и не беше нешто посебно, него носталгија за детството.
Не викам дека сега сум нешто голема, зборувам за времето кога имав 6-7 години. Е тогаш немаше проблеми, како што има сега. Тогаш единствена грижа ми беше "Како ли да ја облечам куклата" и "Дали мама и тато ќе ме пуштат и денес на улица ? "
Ахх е тоа се викаа времиња..

 

И за работи што требаат и што не требаат. Едноставно Free your mind!

 

Убав ден, убав, убав. Го имав она чувство кога се чувствуаш комплетна и среќна, кога се не е толку сорвшено. Би било прекрасно ако така размислувам цело времо. На тренинг, дадов максимум, добро беше тоа по двете пакетчиња пуканки и големата кока кола.
Планирам утре денот да ми биде убав, јас таков да го направам. На крајот, се зависи од нас, нели?
Ние сме единствените кои можeеме да смениме нешто, на добро или лошо. Ќе пробам да си ја повторувам оваа теорија кога не е на најдобро. Ќе биде се добро, ако замислиме дека е така и вложиме малку труд за да се случи посакуваното.

Се прошетав низ Скопјето наше денес, и сакам да кажам дека сеуште го има тој специјален шарм. Се разбира, мислам на убавите страни.

Ајде сега гуд најт и ве поздравувам со едно песниче

http://www.youtube.com/watch?v=FKU3UuJhIxU

 

Моментот кога проверуваш дали си напишал добро на испитот

 

значи јас секогаш сум кривецот во нашата кука, што и да се случи кој ке е крив друг ако не јас, дури и чудно ке ми биде ако друг окриват па добро не сум секогаш и јас во право ама тоа настрана
чекам да ми се исполни филмот па за 1час ке почнам да го гледам а до тогаш ке превртувам теми по феминкава која секогаш ми е интересна и ме отрга од другите мисли. ми ја вади негативната енергија

 

Како бе уште сега ви здосадило учењето, уште во основно? А средно, а факултет?!

Па и мене не ми се баш секогаш учи, ама интересно е.
Не бе, ќе седите 5 часа на фејзбук отколку да прочитате нешто нели? Бидејќи фб е по корисен, има повеќе работи да научите отколку со учење, па како лајкови се ставаат, па како се коментира, па како се манијачат профили и сл..
Во глава ме мава гром кога некои ученици од 5то одд ќе речат: '' Лелее, колку имам за учење а неможам да учам, ме мрзи...бла бла бла'' .
'' Браво, ќе биде од вас ученици '' .

Спојлер

Со исклучоците на кои им се поклонувам
И сама на себе си се поклонувам, не дека се фалам ама така е.

 

http://www.sitel.com.mk/drama-vo-sv-nik ... ja-siluval

кај мене у маало шо се дешава

 

СДК дека никогаш волку не ме дрмал ПМС. Вчера до седев до 3 сабајле научив 40 страници хемија, од чиста мира. Нит испрашува, нит тест правиме. Расположението ми се менува секоја минтуа. Ќе страдаат моите дома, по се` изгледа...

 

Најмногу во мојот живот сум го мразела неверството. За што служи? Само за лоши работи. Во тинејџерска љубов(зависно какво неверство) јас не би опростила.
Никогаш,па дури и признаено. Никогаш не сум изневерувала, и НЕ НИ ПЛАНИРАМ.
(Да бидеме јасни, неверство не е ако се допишуваш со друг(а), со обичен пријателски муабет. Коишто повеќето го мислат дека е.)
Е..
Кога веќе неверството е нешто нај-несакано од страна на сите,верувам, што е поентата на зборот шваљер(ка)?
Мојата корист од тој збор е секогаш во ситуација за смеење. Подобро кажано, кога се шалам.
(„Шваљерката како ти е? За жената знам дека е добро.“-Честата реченица што му ја кажувам на дечко ми )


Но, .. за жал... ЗА ОГРОМНА ЖАЛ,познавам зрели луѓе во своите најубави години за уживање со фамилијата, тие се МАВТААТ(доволно добрар збор е? ) со останати мажи(жени)..
И, за жал.. Кај мене во фамилија постои таков човек. (нејќам да именувам што ми е.)

Јас само знам за него(неа) .. Јас го(ја) имам фаќано на дело кога е сред муабет со него(неа)..
Еден муабет таков видов вчера.. Искрено, цел ден неможе да ми излезе од памет..
Што е најлошо..Таа(тој) имаа дете(деца) од својот брак.
Мораше ли.. мораше ли баш вака да биде.. незнам дали може да ја(го) спасам од ова..Нејќам да се мешам.. но, ептен сакам..


Ете тоа, ми се врти во памет мене цел ден. Дали да кажам некому, или не.. да... или не...

 

Си го вежбам идниот скратен потпис

 

Што се случува во денешно време??! Што е со ова девојчинава што прават? На сите страни работат секој со секого, секоја се бакнува со сите, секоај го изневерува дечкото, секоја се работи, секоја на страна работи, сите тајно работа, граници веќе за ништо не важат ( освен да се определи територијата на државата -.-). Каква иднина не очекува? Страшна работа е ова денешново време. Успех е ако си најдиш жена што пред тебе не легнала со 14 души, стварно тоа е за пофалба. Дали ако легнала со 20 души тоа ќе претставува кулминација на задоволството на припадниците од посилниот пол?!

 

Не знам како вие ги бирате вашите аватари, ама тоа за мене е долг процес.
Гледам толку многу слики и сакам да се пронајдам во сликата, во девојката, во емоцијата...

И сега додека правам пауза од учењето, и гледам слики во кои би можела да се пронајдам, по којзнае кој пат размислувам колку се отперетувам со се`, со тоа работите да бидат совршени до ситница.

Еве на пример, ја читав книгата “Индиго Бомбај“ и ужасно многу ме нервираше што место тире имаше користено запирка во одделувањето на некој момент.
Тоа за мене не е исто- запирката е кога нешто се набројува, за пократка пауза, додека цртичката е кога треба да се направи одделување, разграничување, објаснување.
Вака кога читав, додека се навикнав имам чувство како авторката да ме тера да брзам, како да не ми дава да се внесам во книгата на мој начин- со паузи.
Па дали треба да и` се прави тоа на личноста која обожава да користи цртички?

И вакви ситници кои ме нервираат има милион, и знам дека треба да се мисли на големи нешта, ама зарем се` не почнува од честичка, од нешто мало, па потоа расте?
Од зрно `рти и станува стебло, па дава плод.
Секоја работа.
Секое чувство.
Се`.

И по ваквите мали нешта се пронаоѓаме и самите, гледаме каде грешиме, од што бегаме, од што се плашиме, па потоа се трудиме да бидеме подобри.
Барем јас се трудам, се трудам секогаш иако гледам дека огромен број луѓе не мислат на ништо, на никакви работи, само хибернираат чекајќи да дојде денот кога треба да позираат во некоја од дискотеките.

Зарем на тоа се сведува животот?

Некогаш зборувам за тоа со личностите кои мислам дека можат да ме сфатат, а некогаш оставам моите мисли да се разлеат низ тишината и да заспијам.

А утредента ново расположение, за метеопатите како мене, во голема мера одредено од времето.
Се надевам ќе има сонце.
Во секаква смисла.

 

Колку повеке си добар, толку повеке те газат !!!

 

Како малечка, гледајќи ги оние семејни филмови, посакував моето семејство да е такво.
Посакував да има денови кога ќе испаднеме заедно на прошетка, денови кога ќе појадуваме, ручаме или вечераме заедно, денови кога ќе играме игри заедно, денови кога заедно ќе изгледаме филм. Посакував моето семејство да биде како таму - совршено, каде родителите не се караат, децата се среќни, се сложуваат, каде што проблемите се решаваат заеднички, каде што нема тајни.

Како поголема, сфатив дека тоа на филмовите е само глума. Сфатив дека не постои совршенство, туку постои нешто што се трудиме да го направи совршено. Сфатив дека секое семејство има свои проблеми, свои тајни, но и свој начин на искажување на љубовта. Можеби не е како на филм, можеби не се гледа секој ден, но се чувствува.

А сега, сфатив дека не сум гледала што сум имала пред мене. Сега знам, најдоброто е пред мене, само што порано не сум била доволно голема за да разберам, ниту доволно паметна за да го видам тоа што го имам. Знам дека во секое семејство членовите се сакаат безусловно, безвременско, секогаш. Знам дека секое семејство има свој начин на решавање на проблеми, работи кои само тие самите можат да ги разберат, тајни кои само тие ги знаат. Знам дека некои семејства, иако се сите собрани на масата, има голема далечина во нив. Знам се. Лажам. Незнам се, учам. Ќе учам уште многу колку само е истрајна и цврста љубовта од домашните, колку е неизмерно голема и искрена. Ох, колку само имам за учење, но трпелива сум. Сакам полека, сакам да уживам со моите додека ги учам тајните.

Горда сум што сум дел од моето семејство, а и од семејството наречено свет, кое е составено од многу семејства. Горда сум што имам некој кој ме сака многу, што ме учи дека не секогаш љубовта се искажува со зборови, туку со постапки. Но, најгорда сум, што го сфатив ова.

http://www.youtube.com/watch?v=n8FM8nyy_Fk