[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Момички, добро утро! Или добар ден, за кого како
Ќе одам да се подновам со чизми денес. Разгледував нели по продавниците пред некој ден, и не најдов. Ама, сега сум решена да си купам! Кога ме честат,зошто да не искористам

Ќе ги фатам и последните зраци од сонцево за годинава, читам на нет од понеделник зимата ќе дошла, онаа студената. Епа, одам да ме погали сонцево!

Имајте убав ден

 

СДК револтирана сум ,лјута нели бе Нино немаше да бидат партиски примањата во здравството ,епа како тогаш можат две исти цури да бидат примени на 3клиники како ,а ние обичните смртници волонтирај си со години за беспари??? Еххх нема правда и нема ...

 

Ок е, навистина е ок, знаеме дека е декември. Јас си мислев дека сите имаме календари по дома.

Него друг ми е муабетот.
Сте приметиле колку сме само размазени?
Што би рекла мајка ми распрдени
Стануваме убаво саботно утро, парното работи, топличко, се растегаме ииии одма наоѓаме некоја мана.
Зошто е 25 степени а не 26 во собата?
Зошто за доручек тато купил бурек со месо, кога му реков со пица? А и 100 пати реков не пијам друг јогурт освен баланс! Од инат не јадам.
А за ручек скара? Ви реков не сакам многу месо, не јадам дома ќе си јадам пица со другарките, дајте ми пари. Немате пари??? Како немате, што родители сте вие не ми давате пари за пица?
Леле а не дај боже дома да снема интернет, мислиш крај на светот е. Урламе и се дереме и лути сме на цел свет. После 30 минути откако ќе дојде мислиш сме процветале, живи радости одма статус на фб дека овие 30 минути биле најдосадни на цел свет.
Или немаш 2 месеци купено нови чевли? Тука одма паѓаш во депресија.
Искачаш со другарки, оговарате, пиете, се смеете, на моменти мож и вештачко, па искачаш во дискотека се буткаш и наместо да се забавуваш ти се нервираш за секое буткање, за секоја лоша песна, за секое рецкање од келнерот. Божем најбитно е тоа. Доаѓаш дома и пишуваш колку е досаден ноќниот живот и како си разочарана од се, ужасно си поминала.
А работиш и на први зимаш плата? А веќе на втори ти си тотално разочарана што немаш пари за ништо, иако реално пола плата ти е во новчаник, ама ти немаш пари. Никогаш немаш.
Лут си и зашто заврнало а чадорот намерно дома го остави.
Лут си зашто на МТВ 5 минути касни серијата.
Лут си зашто комшијата чука 3 минути шајче, и го оговараш како немал попаметна работа и си крајно незадоволна.
Лут си зашто некој е зафатен на телефон.
Лут си зашто мајка ти ти рекла да ги постелаш алиштата.
Лут си зашто батеријата на саатот ти се истрошила.
Лут си зашто кафето ти е за степен поблаго.
Лут си зашто копчето ти се отшило.
Секојдневно имаме ситуации за намуртена фаца, секогаш имаме причина за некакво незадоволство. За некоја таква ситница и глупост, но која живците ни ги кине.
Живци кинеме за чисти глупости!

А одам по улица и гледам циганчиња. Стара облека, искинати тренерки, ама се смејат бе. Се смејат и се слуша нивната смеја во цело маало. Ни јаделе пица со години, ни бурек, не ни знаат што е интернет, никогаш не искочиле во Миднајт нити во Сектор, нити пиеле кафе во Чао и Стоби. И си играат бе си мешаат, ни музика им свири во позадина ни ништо. Си се забавуваат бе. Поминуваш ги гледаш и ти се насмевнуваат. Ни те оговараат, ни ти љубоморат. Си уживаат во тој живот што им е даден.

Не дека и они не легнуваат со мисли за подобро утре, ама нашите мисли за подобро утре се за такви ситници и такви глупости кои на еден човек мислиш дека никогаш нема ни да му текнат.
Ама за жал ни текнуваат бе.
Такви сме ние денешните деца, размазени.
Колку сакате тешете се дека не сме такви и дека се трудиме да сме подобри, ок се трудиме, ама насмевка и мисла секогаш ќе ни крадат некои си вакви ситуации кога ќе видиш луѓе сиромашни, гладни, болни, со 100тици проблеми кои имаат насмевка огромна.
Многу ретко даваме искрена насмевка, за жал.

 

Прекрасно утро, прекрасен ден, прекрасни луѓе !!

 

Денес сонував нешто што би требало да е реалност. И искрено да ви кажам,несакам да сонувам,сакам тоа да се случи! Само што лошо е кога не зависи само од тебе... Некои работи требаше да се кажани,а не заробени во сон...

Имајте убав ден,кој пие кафе,нека ме дружи.

 

Јас си имам проблеми со датите и со месеците. Никогаш не знам која дата сме, кој месец сме освен ако итно ми притреба да запишам на некој документ. И тогаш си го вадам мобилниот и си ѕиркам.
Дома календарот сеуште стои со првата страница на јануари, не ги кинеме страниците, а кога ни треба да ѕирнеме кој ден се паѓа некоја дата, некој празник вртиме и се воодушевуваме на сликите. Јас и затоа ги чувам календарите, имаат секогаш убави слики. Да не се разбереме погрешно календарите не се со голи цури Па и тие се закачени на едно шајче по 3,4 зависи колку сме добиле годината.
А и што ќе ми е календар ако дома кажам дека имам битна работа на 15 декември, мајка ми три дена пред тоа ме предупредува кога е денот.

Времево убаво е, само за фарбење, а?

 

.. да биде, или да не биде?

 

Утрото е најубавo само кога е безгрижно и сончево... Денес моето е совршено (неодамна станав затоа сеуште ми е утро)

 

Ме уби малер, буквално ме уби...
Мада, јас сум оптимист у душа. На некој начин...
Колку и да боли, колку и да знам дека нема надеж, плачам, ама си давам лажна надеж.
И тоа ме повредува највеќе.Ме кине, боли, ме руши, ме убива.
Знам дека нема простор за надевање, ама си се убедувам самата во нешто, што на крај не излегува така и останувам повредена со слика на песимист. Типичен, што шири негативна енергија.
Знам дека после дожд доаѓа сонце,ама дождот заглави кај мене... Ма дај веќе, се' ми се сруши на глава, кога ќе помине овој период ?

 

На врвот си ?! - Te критикуваат !!!На дното си ?! - Te критикуваат !!! Слаб си ?! - Te критикуваат !!!
Дебел си ?! - Te критикуваат !!! Добар си ?! - Te критикуваат !!! Ако умреш ?! - Беше многу добар човек..

 

Гледав, а да те видам неможев
те барав, никако да те најдам
ниту кога беше до мене...
изгледа несакав да видам
ниту да помислам дека нешто ќе се случи
не сакав да знам
...оти нема кој да ми подаде рака
да ми помогне да не потонам во таа црнила

 

Ме немаше овде изминатиов период, имав многу за учење а и компјутерот ми беше на формат.

Денес, прекрасен ден, временцево само за шеткање, ама јас одлучив да правам генералка во детската. Од 10 часот па еве до сега, уфф .
А, да...вечер одиме со другарки на кино, прв пат! Се надевам ќе биде се во ред.
Прекрасен почеток на декември , нека остане таков!
Ништо специјално не кажав, едвај овие реченици ги склопив..


Ајт чао. Имајте пријатен ден.

Едит: И морав, сликата ми е препрепрекрасна..

Спојлер

 

Поклонот за другарка ми испадна поубав од тоа што очекував. Во продолжение слики

Спојлер

Во живо се поубави.

 

Многу работи сакав да кажам... ама кога нема да си кажеш на моментот, после некако потешко оди
Убав ден денес, нетипичен декемвриски, ама баш ми се допаѓа, камо цела зима ваква да биде, иако веќе е најавен студот.
Си пијам кафенце, и си сфатив дека највкусно ми е во овој дел од денот. Уште ако имам нешто благо што ме чека после него... убавини И сфатив дека треба да си ставам уште некое зрнце шеќер за да не ми е така чудно како што ми беше последниве неколку пати

Многу ме нервираат кога ќе си купам нешто и некој да ме сретне по пат, ме гледа со ќесичката и веднаш: Кај беше?
Еве, си купував нешто.
Шо си купи? Да видам? - И ми го зема, го гледа од сите страни и: Ааа шубо е, од кај го зеде? Колку пари? И јас требит да си купам итн итн.
Само мене ли не ме интересираат вакви работи? Ај, се случува ќе прашаш некогаш што купил/а, ама тоа: „Дај да видам“ многу ме нервира. И тоа на сред улица. Мрш.

Убаво сум расположена денес, не мразам никого Нема врска што си кажав што ме нервира Дури и да ме покани некој на пиење нема да го мразам Ај ќе се вратам после да докажам уште нешто да не испаднат многу неповрзани реченици

 

Многу нервози насобрани. Цела наредна недела ќе бидат присутни. Од лошо полошо. Не организирани луѓе. Нели на 10 ти сега петок ми го ставиле да полагам кога ќе научам 50000 страни кога?
Уште ова со баба ми, не се сеќава на ништо што правела зошто сега бабичке? Се надевам дека со апчињата се ќе се среди ми требаш знаеш. Овие болести се крај, нема спас од ниту една од нив.
Мора да бидам силна, мора се да се среди.

 

Кит кат да ме спонзорираат доживотно!
Фала!

Значи со ова темпо,лапање по два кит кета на ден,ќе биде после,ништо не јадам,ама алхемија ли е,магија ли е,меше имам!!!

 

Го погледнав во очи. Мило детенце. Насмеано,од уво до уво,со румени обравчиња.
Среќно,весело,како да не видело мака.
Дојде мајка му,кажа дека никој не бил заинтересиран,да донира. Загрижена,го прегрна. Малечките рачиња го топлеа нејзиниот врат. Ги видов солзите во нејзините очи,но не заплака. Ми се заблагодари што го чував,ми подаде пари но не ги прифатив.

Излегов на улица и почнав да плачам. Која сум јас,да се жалам на несреќен живот?

 

Брех,сите со слики и постови за декември!