[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

8 месеци подоцна...

А јас се’ уште мислам дека само овде можам да водам личен дневник, без притоа никој да ми суди за тоа (зашто во глобала, нели, водењето дневник е џенцка работа... aххх, старата добра дискусија околу машко-џенцката еднаквост... нејсе, шогивртам, потребно ми е некаде да си се искажам ).
Каква година оставам зад себе? Година за каква што не можев ни да сонувам на 31.12.2011, кога ги одбројувавме последните 10 секунди до полноќ... Т-клуб, задушена и славеничка атмосфера, расположени и дотерани фаци, одлична музика, и јас и таа... Во тие моменти ми беше важно само тоа што до мене беше девојката која во тој период ми значеше се’, и знаев дека на полноќ, „кога се љубат сказалки“, ќе се љубат и нашите усни...
Но заборавив дека животот носи радости и болки на многу други полиња, не само во љубовта. Ако некоја година ми е совршен пример за тоа, дефинитивно е оваа! Диплома, конференции, саеми, преводи, толкувања, пофалби, критики, избрзани одлуки, нервози, стресови, вистини, лаги, (не)исполнети ветувања, адреналин, тага, носталгија, патувања, надеж, авантури... Вртоглаво се случија некои работи, за кои јас воопшто не бев подготвен да прифатам дека можат да се случат. Придобив 2 скапоцени личности крај мене, за истовремено и да изгубам 2 од оние, „сигурните“, што секогаш требаше да се тука некаде, во моето срце, мисли, време и простор. Ако ништо друго, сега знам дека и статусот „сингл“ си има свои убави предности, доколку човек знае да ги искористи (аха, така само зборувам додека не ме освои некоја следна ).
Но годината има уште ЦЕЛИ 25 дена, не завршува овде! И не би „блеснала“ во сиот свој сјај, да немаше со неа и уште една недоумица која во последната третина од месецов ќе се расчисти. Ќе се дознае епилогот на една многу важна ситуација, епилог што може да биде пресврт како во позитивно... така и во негативно поле.
Ако ништо друго, за една работа сум сигурен - ќе си постоиме и после 21.12.2012!
Од каде толку сигурен? Па не за друго, туку дури во април догодина ќе можам да конкурирам за лиценца за судски преведувач. А како што знаете сите, на светот му треба уште еден лиценциран судски преведувач на англиски/македонски јазик, пред да исчезне!
И да, би сакал за промена новата година да ја поминам ангажирано и работно, a не славенички. Веќе пола година се занимавам со „диџејство“, добив доста позитивен „фидбек“ од оние што ме слушале (околу 500 за 6 месеци, па не се жалам ), и ќе се пријавам во повеќе кафичи што ќе нудат новогодишна програма со денс и парти музика... Па од каде знаете, можеби за новогодишната ноќ ќе ве забавувам токму вас, драги феминки и феминци!
Но доста за мене, ќе си ја искористам приликава што сум овде да читнам што ново сте „начкрабале“ изминативе месеци...
Еј, и немојте да мислите дека заборавив да ви го порачам добро-познатото:Останете прекрасни!

 

Исто и јас... Добро де симпатија, ама за озбилно.

 

Соновите се чудна работа.
Последниве три вечери сонував настани кои ме направија многу тажна личност во минатото. Но ги сонував обратно од тоа што биднало во минатото. Ги сонував испревртени. Сонував како ми се извинуваат некои личности кои ми згрешија премногу. Дали е тоа еден вид помирување на мојата inner soul не би знаела. Но посакувам да сум конечно мирна и да не се сеќавам на тие пубертетски глупости (кои ги прават и возрасни). Сега се радувам на Новата. Се радувам на можноста во Новата да ми се случат повеќе убавини. И сакам во Новата да запознаам убави луѓе. Внатре во душата убави. Сакам, сакам, сакам.
Купив мали чорапчиња за да ставам подароци за Новата, а во нив нема место за шубарите (поклоните). Па сега се мислам што да ставам таму. Може да ги наполнам со краш чоколатца. Може да направам еден вид мини- премини пакетчиња.

 

Tazna sum. Daleku od doma sum , a tatko mi ne e dobro. Sakam da dojde sabota i da si odam. Toj e covekot sto najmnogu go sakam. Sinoka koga go videv na skajp bese bled, a mene tolku mi se nazali sto mi dojde da placam, ama ne zaplakav pred nego. Mozebi i ne e nisto strasno ama koga e vo prasenje tato jas panicam.
Denes cel den mi e bezveza. Aj neka pomini denot neka dojde Cetvrtok pa Petok i konecno Sabota pa da si odam da mi olesni.

 

Случајно една другарка го постираше се пресмејав, Лилит ако го прочиташ ова, еве ги сите твои постови за инстаграм “уметноста“ на едно место ..

http://www.collegehumor.com/video/68531 ... ack-parody

Да редактирам: што да ви кажам, пазете се.. страшно ме застрашува борјкава, една од причинте зошто во животов сум немала многу партнери, пред да се соблечета за една ноќ со некој, помислете малку..

http://www.bezpardon.mk/polovina-mladi- ... i-od-sida/

 

Денес многу ме погоди вистината.Денес сватив дека досега сум била многу слепа,и ништо не сум гледала околу мене.Е веќе нема на никако да му се доверувам.Неможам да поверувам како ме користеле и што ми зборувале зад грб.Јас сум едно девојче кое живее со свои чувства.Сите ми велат тешко ти е а имаш насмевка,демек сум лажела дека ми било тешко.Епа никој не може да чувствува исто како и јас.Не значи ако се чувствуваш лошо и да немаш насмевка на лицето.Подобро е да имаш насвевка одколку да објаснуваш зошто си тажен.

 

Чунга Лунга - Незванична валута за кусур во Македонија )))

 

Зашто увек у животот правам се погрешно? Со погрешни луѓе и се у погрешно време ????

 

Вчера некако одвај се снајдов за превоз да се враќам од Скопје. И седиме во колава, јас и другите мажишта и не е битно си седев до џамот, си дремев. Во колава никој не зборуваше, возачов си пушеше цигар мене едно време кога ме стегна стомаков, ми иде да прднам и стискам, се воздржувам, се молам пустам и така си дремнувам во колава ама овој шо седеше до мене некако многу мирисаше човеков... незнам... чудно ама неубаво Таман ќе задремам ќе ми помине некоја миризба од него и оп ке се освестам и пак така, се пикам во шалов не бре брате ќе се угушам немам воздух, вадам главава пак ми мириса си помислив "шо не си прднав, барем поарно ќе мирисаше" ама јбг си викам да не разбивам монотонија во колава. И арно шо не е многу пат, па помина некако, издржав и то.

Денес нешто вратов ме боли незнам дали ќе можам да вежбам, ама ќе се обидам

 

Полека ме пушта стресот кој цел ден го чувствував,иако пред половина час ме болеа сите коски и мускули,чинам,да ме допреше некој,или ќе се разлигавев или ќе се развикав.
Седам до прозорецот,скоро прегрнувајки ја греалката и ги гледам светлата надвор.
Ми годи што се стемнува рано,не можам да ви објаснам зошто,но со многу запалени светилки и сијалички по улициве,градов од толку ладен,ми станува толку топол. Чудно е.
Но не би лажела,ако кажам дека во последно време,ми годи буквално се.

 

"Kнигите у ташна,извадите пенкало!"

 

Ретки се луѓето кои не ги интересираат туѓите животи и блазе си им, што се преоптоварени со сопствениот, бидејки им е сосема доволен и се исполнети со него.Премногу се оние луѓе кои постојано се интересираат за туѓите животи, безпотребно, па и така ги следат чиниш, серија гледаат уште пуканки да си земат и да навиваат А притоа скроз заборавиле на сопствениот живот и не се ни трудат да сторат нешто во врска со истиот.Чудно е што се интересираат бидејки никој не ги отповикал да се здомаќинат во оној живот, во чив се мешаат, ама уште почудно што истите не си одат ко за инат и кога апла гледаат да не се добредојдени, со поблаг и не толку директен пристап покажан.Е сега, за зошто толку се интересираат кога и самите не се адекватни за да управуваат со сопствениот, а камоли со туѓиот?Оти нали чим се мешаат, сакаат да управуваат у превод.И уште тоа така квалитетно камуфлирано и шпиунски ја изведуваат својата мисија, да чиниш нема да се примети, а уствари од авион се гледа нивната им операција.Да не биде, операција успешна, пациентот жив, наместо за нив, мртов Ироничен е животот, незнае човек што се може да му се деси.
Некои работи се толку провидни, да навистина е штета истите да се камуфлираат.

 

Одам сабајле во автобус, си плаќам, влегувам, застанувам и махинално погледнувам кон раката, гледав колку е саатот. И во тој момент приметувам 3-4 девојчиња, од разни страни на автобусот, како ми ја гледаат раката.

So it begins....

Кога ме фана една смеа... Си викам, еј замисли, којзнае со колку момичиња секојдневно се разминувам. Во супермаркет, низ трговскиве, на факултет, ејјјј, па гарант имам и некоја колешка која што чита. И сите тие минат до мене, и јас минам до нив, секојдневно се читаме, си ги читаме глупостите, и маките, и радостите, и не се препознаваме. Замислите ми отидоа дотаму што замислував како ќе биде ако Билката ми е комшика! Одиш, го викаш лифтот, се возиш секој ден со неа, и не знаеш дека е таа. Или пак ти го праќа поклонот, од спрат Ипсилон, до спрат Икс. Брејј, стојам и се обидувам да не се насмеам.

Циркузи сте значи, цииииир-ку-зиииии!

Сега стоев во супермаркет, и да имав малку повеќе пари одошто имам, ќе ги изнакупев сите новогодишни декорации. Посегнав по една лента, и по друга, и по трета, а видов и ѕвониња, ама имаше и лампиони, ииииииии снешковци за на прозор, леле и ламбичиња, планирам цел стан да го накитам, да можев и јас ќе се обмотав во ламбички (омилен елемент во светот - ламбички ) и во светки и ќе и светев на цимерката. Плус и пеам Крисмас песни без нарачка. Ама не треба да гледам тоа, треба да гледам книги пред мене, маркери, фломастери и КНИГИИИИИИ! А не вина, руски салати, кифлички и елки.

п.с. Саатот уште не е доделен, без манијачење рачиња.

 

сакам да кажам дека пријателите ми го дознаа јузернејмот.. изнервирана сум максимално.. им пишав и на администраторите да ми го избришат ников или барем да го сменам .. ме фаќа паника, оти не сакам сите мислења да ми се предмет на исмевање особено не оние душата кај шо си ја отворам..
да не треба да почнам тука глупости да пишувам за бан да лапнам!? веќе не знам како да си помогнам..

 

Патат луѓето од комплекси. Дојде време кога треба да се плашиш дури и од оние со кои си си играл како мал. И неможам да поверувам зошто луѓето го прават сето тоа кое го напиша Гордана10. Не-мо-жам!

А што е најтрагично многу од нас го делат ова мислење и сметаат дека другите се такви, а всушност најчесто и тие самите се такви но несакаат да си признаат. Ретко денес некој навистина да е ЧовеК.

 

Уште едно јавно запросување во Македонија Баш убаво http://sitel.com.mk/zaprosuvanje-na-ploshtad-vo-ohrid

 

значи овоа луѓето се катастрова, додека си онака како да кажам не тажен но додека не си кој знае колку среќен за сите си душичка срце и незнам шо но кога луѓето приметуваат дека си среќен дека си фатил дечко дека си купил нешто дека нешто имаш еее дури тогаш ти си лош, ти си идиот ти си покварен па ти си ова она аман бе до когааа ? До кога луѓето ке бидат вакви има ли крај на овааа болна љубомора кај луѓето не ми се верува до кај е отиден светот !

 

Инаку, луѓево веќе почнаа со најчесто поставуваното декемвриско прашање-Каде за Нова година?
Обично остануваат зачудени кога ќе им кажам дека во последниве петнаесетина години (откако сум семејна), не сум била дел од новогодишното лудило, не сум била на дочек во ресторан/кафеана/хотел, не сум носела фустан со шљокици и фризура која би и конкурирала на новогодишната елка. Секогаш тоа биле топли, семејни дочеци, во круг на блиски, сакани луѓе.
За мене е несфатлива таа потреба или празнична грозница да се потрошат пари за една фамозна вечер. После неколку пијалоци да се веселат, играат, море паѓаат во транс, ко да се ближи крај на светот.
До скоро не можев да замислам да сум меѓу некои кои едвај ги познавам, да си честитам и бакнувам некои си, а детето дома со свекрва ми.
Е, оваа година по првпат син ми нема да биде првиот кој ќе го бакнам кога ќе се спојат стрелките на часовникот, зошто дечкото ќе слави со друштво.
А ние двајца веќе можеме да сонуваме за некој европски плоштад -Виена или Минхен, наместо шљокици со волнена капа и волнени ракавици, нешто повеќе алкохол во крвта за циркулација и многу желби и надежи во срцето.

 

Охх понекогаш колку наивно веруваме во нешто, всушност сакаме да веруваме и ги затвораме очите пред вистината..
и не ми се верува дека има некои луѓе кои уште не знаат дека снег се пишува со Г а не со К снек