[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Убав е есејот, добар. Ама нема да биде малку краток м?

 

Си се убедувам себе си дека ужасно си ја сакам работата, и си ја сакам не дека не, ама не сакам некој да се троши на мене. Ахам, да се троши, да го истура на мене сиот бес насобран од жена му сегашна, од бивша му жена, од комшика му, од брат му, од син му, од газдата на бурекчилницата.... Си ја знам јас болката, премногу сум фина, епа така ми е.... Абе директоре еден низаеден, не една, уште пет жени да смениш џабе ти е, пак ќе си останеш копук невиден Денес го прочитав ко селско букварче, ај што дојдов на работа едно 15 минути порано, фино лепо го ислушав и на се кимав со глава, па одозгора си го собрав, за колешката што каснела 40 минути, за референтот што го заебавал во општина, за инвеститорите што го поде*авале, за жена му... аха за жена му, сегашната, не бившата... сфатив кога му вртеше (со еден лигав рингтон 5 пати по ред) а тој упорно не го регистрираше звукот и чкрташе со забите. Ми стана јасно, ама касно, добро не му е лесно и на него, издржува две жени, две деца и плус е во долгови до последното влакно на келавицата. Епа редно време е да го напуштам бродот што тоне, оти капетанот нејќе да чуе да го исправи по правилниот курс, па така ќе си се дружам поактивно деновиве со Најди работа, Огласи 24 и Вработување.ком.

 

Благодарам, да и јас така си мислев дека ке биде краток ама откако го напишав во тетратка за писмена работа ми фати страна ипол тоа за мене е доволно, па и сега малку и поголеми буквите ќе си ги пишувам

 

Денеска сум смрзната, со ужасна главоболка, но среќна..
Овојпат не го молам бога среќава да потрае, нема да оставам ништо во рацете на судбината.
Јас и тој сме тие кои треба да дадат се од себе за ова што подолго да трае.. Така и ќе биде.

Обврските ни налагаат доста да пешачиме, така денеска одевме пеш сигурно едно 12-13 километри.
Поради студот веројатно и ја добив главоболката но покрај сета таа среќа, немав време да мислам дека нешто не ми е во ред.

Се жалев изминативе денови дека не сум организирана, дека џаболебарам и не правам ништо корисно и дека денот го преспивам, а ноќта не знам што да правам со себе.
Веќе нема да е така и среќна сум поради тоа. Целиот ден ми е комплетно организиран и исполнет.
Се надевам и дека со ова темпо ќе ја вратам изгубената кондиција, а и ќе го отсранам "пудингов" (така си го викам дебелиот мев)
Закржлавев седејќи дома, време е за промена која ќе му годи на моето тело, а и психички ќе се чувствувам подобро, посреќно, позадоволно..
Ме чекаат убави зимски денови, само да нема мраз и снег. Тоа никако не ми оди во прилог, од лизгањето по улици нема да имам фајде.

 

И мошне креативно,среќата и тагата ги сврзувам во некое недефиниравно чувство,кое неочекувано прави хармонија. Тие чувства за мене се толку неразбирливи,што се откажав од нивното пронаоѓање и почнав да ги создавам. Убава,убава,таго...

 

facebook станал вејќе бетер црква......

 

А и временска прогноза

 

Моника од Пријатели сите ја знаевме како neat freak, невидена педантерија, манијак за чистење, организирање и сортирање на сите можни ствари... сè до осмата сезона, кога Чендлер го отвори нејзиниот заклучен шпајз во кој неуредно беа фрлени сите предмети на кои не можела да им најде место.

Е па јас сум ти иста приказна. Ја бришам секоја трошка прашинка и постојано нешто редам и прередувам, ама некој да ми го види шпајзот, којзнае што ќе си помисли. И за џабе татко ми направил полици од едниот до другиот крај на ѕидовите, кога мене ми е многу полесно да џитнам внатре сè што ми смета. Од стари учебници, новогодишни украси, морски школки, стари играчки, држач за грамофонски плочи, ранци, торбици, украсни перничиња (кои ги ставив таму затоа што веќе не ми се совпаѓаа со боите во собата), и што ли уште не!

Многу пати пробував да го средам тој простор. Вадев буквално сè од внатре, па потоа уредно ги потполнував полиците, а сите кутии ги обележував со маркер за да знам што има во нив. Неколку пати годишно правев генералка, сè додека не сфатив дека шпајзот е едноставно простор кој е створен за да биде неуреден!
Сега не можам ни да влезам внатре бидејќи на подот има пакети со празни тегли, правосмукалка, кутии со стари чевли, пакет тоалетна хартија, расклопена маса и неколку пара тениски ракети. Па си најдов нов начин на влегување во овој простор - се качувам на најниската полица и чекор по чекор одам по неа, држејќи се со рацете за некоја од горните полици. Шарам со погледот лево-десно, сè додека не најдам тоа што ми треба, па се качувам по полиците ако ми треба нешто од најгорната. За среќа татко ми добро ги зацврстил за ѕидовите - веројатно претпоставувал дека ќе се пентарам по нив

http://www.youtube.com/watch?v=apvf4UihPd8

 

^ Срцка за момент помислив дека Срцекршачка го пишела постот!

 

Ууххх да знаете како се засрамив денес.

Значи си седам мирно во автобус и си гледам низ прозерецот.
ми стигнува смс и читам.од кај му текна на другар ми да напише такво нешто во тој момент..
кога ме фати една смеа а седев сама и значи си се смеам како ненормална.
се засрамив лугето ме гледаа чудни сигурно си мислеа оваа да не е луда..
и едвај чекав да стигнам до станица и да излезам..
Ама ајде и без тоа никој не ме познава...

 

Знам дека ниедна пудра или руменило не може да ја долови свежината што моето лице некогаш ја имаше, ама за секој случај ќе си фрлам пари, од кај знаеш, може оп...магија...
Или пак со квалитетни сенки (naked, му се стрвам да ги купам) може очите ќе ми бидат поразиграни, наивно љубопитни, полни со страст...
Погледни се во огледало-страшило...озбилна фаца, тап поглед, собрани усни..
Oва во пакет е со годините што врват или пак само јас сум за ремонт?
Изгледа второто ќе да е, па затоа...challenge accepted! Предизвик за наредната година ќе ми биде да си го разбудам успаното дете во себе...

Spoiler

Се надевам не е мртво туку само спие

 

Е за ова зборував прееска. Значи сакам гушкање и сакам некоја филмска љубов. И сите си живеевме среќни до крајот на животот, е таква сакам-шпанска серија.

 

СДК ... уствари да прашам, што деца се овие денешниве?? Имам толку голема и негативна инспирација за ова ...
Деца кои дигаат рака на тебе од чиста мира, деца кои ти крештат од чиста мира, деца кои мозокот ти го вадат од чиста мира, кои ти тераат инат од чиста мира ... кои те навредуваат и псујат од чиста мира ... кои не сакаат да им укажеш каде грешат и до каде смеат, кои се контраат и не прифаќаат никаква добра намера и покажуваат само нервоза, невопситание и агресивност. Се ова од чиста мира, без да бидат испровоцирани. Што ментален склоп се овие денешни деца, зборувам за оние од 3,4 год па нагоре. Ако некој има одговор нека каже, зашто јас навистина не можам да најдам нешто убаво, нешто позитивно или нешто толку чисто и искрено кај нив, како што нели и треба да е ... зашто се ангели нели?!
Да, имаат ли родители ама во вистинска смисла на зборот??

 

Одамна се избришани трагите на неговото присуство во мојот живот. Нова година е време кое ме орасположуе до максимум, но не можам да поминам преу дилемата, дали желбата да го видам и да си напраиме и краток разговор се должи само на овој навидум среќен период или живее долго време во мене? Го видов денес на крнтија од велосипед како се труди побрзо да си отиде дома, и си врви низ снежното невреме со распарталавен чадор. Во ништо не е поразличен од скитник. А верувам дека и душата му е празна како и пустина, како што и неговиот паричник, ако има еден...
Тато. Да знае мама дека сакам да го видам, ќе ме полие со врел зејтин и ќе биде у право. Можеби би се пошегувала и би и рекла дека крвта не е вода, а маслото не е евтино за да го фрла по мене а не у тава... ех.... колку многу сте богати со вашите татковци и семејните ручеци и цело семејство на маса и цело тоа нелицемерно расположение..столбови на кои можете да се потпрете. Како да се заборави тој човек, кога знам дека мисли на мене,им зборува на своите родители за тоа дека има возрасна ќерка која скоро сама плови низ ова невреме од судбина, на секого може да му се случат нешта кои го исфрлаат од колосек,можеби тогаш кога ги правел тие гнасни нешта бил во тоа расположение... Не можам да проценам колку што може мајка ми, но мислам дека јас сепак имам право да одлучам дека сакам да го продолжам животот со двајцата родители. Добра ноќ тато. До сега сигурно баба на огин ти ги има исушено искинатите кондури кои ги носеше по снегот.....

 

http://www.youtube.com/watch?v=gDMjmZGsZm4

WTF?

 

Денеска баш најдов една многу убава мисла тука на форумов:
За воспитувањето на детето треба поголема мудрост, отколку за управувањето со држава. - Вилијам Ченинг

 

Сакам да кажам на 5 минути излегувам на прозор за да проверам дали вее сега вее сега престане но како и да е прекрасно едвор се светка толку е волшебно и прекрасно , само да го навее многу и тој да ми е тука да го валам во снегот хахаха

 

Да можев да те погалам и ти кажам те сакам. Да бидам со тебе во најтешките мигови, да знаеш дека сум тука и ти посветувам внимание како ти мене на времето.
Само се надевам дека си покрај мене, како што беше секогаш, дека ме гледаш и приметуваш колку ми фалиш.

Остани ми дама каква што беше, мотај се во бисери, прави растур во готвење и уживај во беретката. Кога веќе морало сега.

 

Не, се предомислив. Не сакам снег. Снегот ме потсеќа на зимото што мина, кога се натпреварувавме кој повеќе снегулки ќе изеде, кој поубаво ангелче во снегот ќе направи, кој посмешен снешко ќе направи и кој повеќе ќе истрча во снегот до колена. Ќе ме потсети дека бевме, дека постоевме. А каде сме сега? Дали сме сеуште ние? Се сетив дури сега, несакам снег. Се преправав дека сум во ред, дека можам без тебе и нема повеќе да пуштам ни солза за тебе. До кога? - До утрото кога низ прозорец ќе видам бела слика.

 

Си го сакам мојот згоден прилепчанец...
Некогаш соништата се единственото нешто што ме радува до срце, затоа што само така успевам да го видам и ги одбројувам минутите до следната повторна средба...