[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Колку сум многу емотивна личност, ама освен јас никој друг не го знае тоа... не сум плачела пред мајка ми за причини за кои што плачам кога сум сама, ниту пред другарки, пред никој.
А плачам на песни, на филмови, некој кажал нешто тажно и јас еве заплакам..
Од вчера наваму солзи сами ми надоаѓаат по лицето..знам зошто е ама неможам никако да се совземам, лошо е...

 

Мераци , те буди мајка ти со Пилееее моеее , ајде готово е !
Се тегниш и си дозволуваш уште неколку минутки да се излежаваш во топлото креветче и мазно ќебенце
Стануваш , а на маса јогуртче и босанска пита од вештите раце на мајка ми

Имајте убав неделен ден.

 

Леле колку убави спомени ми врати! Брза географија ни беше омилената игра на генерацијата. Се сеќавам дури на час у школо со другарките ја игравме и братчето ми го научивме да ја игра со мама и тато, па кога игравме сите заедно имаше смеење до солзи! Штета што денешниве дечиња ретко знаат и што е тоа.

Инаку, учам се трудам и ќе се трудам уште повеќе, сакам и морам да успеам! За мене и за моите, оти знам колку маки претрпевме да стигнеме до тука.
Еднаш одамна една професорка ми кажа нешто што цел живот ќе го памтам: "Учете деца, оти тоа што го имате во глава никој не може да ви го земе. Можат да ви ги украдат парите гардеробата, колата...ама тоа што го имате во главчињата никој не може да ви го допре!
Друго, нема ама стварно нема поголема радост од таа кога внучето од 2 годинки ќе ти каже: Многу те сакам! И тоа ти го кажува такво разиграно, изморено со црвени обравчиња.. Срциња мали, душата ми ја полнат!

 

Скопјееееее, опрај се, сакам снег!

Смрзнат нос и ноџе. Сум заспала со едниот чорап соблечен и цела ноќ сонував како ловам риби, всушност, тоа да сум ти била откриена.
Прибирање ко во стари добри времиња, во 4ипол. Главата не знаев каде ја држам. На себе, сигурно не, некаде надвор бев. Коњак, симитка од Чаир, не’ запира полиција, возачов ни драг поим немал дека за еден, еден единствен марфиевозаконит ден му е истечена возачката. Ама што ти е правник, успеа така лепојно да се извади... Да не раскажувам понатаму, ме фаќа карма за врат
Јеа.
Лудилца.
Седиме ние три коковчиња со запотени телца после Паров Стелар и Џајко во количе, шмуцкаме јогурт, а Чаир околу нас вие ко волк. Тишина и насмев под брк,чиниш цела вечност ќе чекаме. И пројде и тоа, важно се смеевме зошто ноќта беше улава, чудесна, оригинално неприпаѓачка никаде!
Дома мириса на подварок со сланина, сонцето се крие во процепите од ламперијата во кујна. Мене, ми тропоти срцето како барабан на играчка зошто се’ повеќе дознавам емпатии и убави тајни на драги луѓе околу мене. И јас ним, и тие мене. Како библиотека. Тишина и знаење, помагање и никаков суд. Зошто, важна е Љубовта што не’ чува и спојува.
Така, си ткаам платна пенелопови веќе три ипол месеци. Знам дека вреди, знам што следи. Полициве ме чекаат да ги наполнам со книги. По слободна проценка, имам дома околу 600 наслови што треба да си добијат ново креветче, доста им беа чудните места за живот.
Многу го сакам и сакам да му бидам се’.
И покрај сиот безобразлук на оваа планета, сакам да родам едно чуденце и да му покажам убави нешта. Да знае како и јас, да дише мириси, да љуби бои, да чита. Да, мислам дека мојава хиперсензибилност ќе си го истече својот извор кога ќе родам.

Тонам во астролошки симболи, се зачитав еден толковен речник за мундана астрологија и цапање на ритуална Водолија годинава во 2013. Тоа е тој алтруизам и емпатија за кои моево срце трепери периодов. Знам, знам дека мора да има нови предизвици и промени тогаш! Чувствувам и само чекам, како гасеница, да пркнат пеперутки и да извади синџири светов.
Да се ослободи од себе.
Убава недела, прочистувачка.
Многу мисли и емоции си дојдоа на свое место.

 

Уствари, мене зимскиов период не може да ми помине без Home Alone.
По можност сите делови.
Секогаш се смеам до солзи, макар ја гледала таа сцена или тој дел по незнам веќе кој пат.
Меколи Калкин, наркоман или алхохоличар, со брада или без, анорексично слаб или претерано дебел - за мене секогаш ќе биде малиот и невино сладок Кевин од Сам Дома! Добро сега, да не претеруваме - нека се оправи со време и тој .

***

А Дедо Мразовцине што топрва ќе се сместуваат на плоштад само мене ли ми се језиви и морничави?

Не се заебавам, стварно се многу тужни и ми ја расипуваат атмосферата.
Лошо си ја играат улогата, премногу лошо што мене ми доаѓа да заплачам кога ги гледам од страна, а не пак децана што се сликаат со нив. Премногу вештачки, премногу напорно... Што знам... Ми се чини јас да застанам место нив и да се сликам.

Дома им се налутив на сите, вчера кителе елка без мене - а знаат колку многу сакав и јас!
Ама акооооооооо, памтам јас се.
Сега ќе ги преместам лампионите, мене како што ми одговара .

***

И знаете што?
Само баба ми уште со црно моливче за очи прави бенка кај устата .
И реков да не го практикува ова веќе, ми вика не - ова е израз на женственоста.
Која женственост бе бабо, којааааа .

http://www.youtube.com/watch?v=Szavq0lrFtg


Ви праќам песничка за топла атмосфера и успат чај, да бидеме сите модерни.
*сликичка со чај од кој излегува пареа од што е топол, и до него има книга отворена на рандом страна*

 

Познавам луѓе на кои ги радува моментот. И само тоа. Можеш да ги видиш како талкаат наоколу во потрага по некој или нешто што ќе им го разубави животот.
Ако човек не си пронајде внатрешна радост и причина на мир, тогаш нека не смета на ништо што му иде од другите луѓе. Зошто од нив само лажни насмевки, превртени погледи и зборови ко нож у грб. Што убаво добил светов со тоа што има луѓе у него- ми се чини дека е прашање на кое најчесто немам одговор.
Кога ќе го свиткам своето внатрешно јас во школка и ќе го чујам внатрешниот глас знам дека сум допрела до утробата на светот. И не давам да ме турне во амбис недостигот на сонце, или тоа што немам доволно шеќер да си го засладам кафенцето, или тоа што некој решил да си ја реновира куќата у 8 часот наутро, или тоа што утрово неколку пати ми се покачи адреналинот во обид заедно со него да се струполиме на земјата а гравитацијата да ни се смее ококорена од шестка до шестка. Му ветувам на секој мразулец што ќе проба да си скрои гнездо во мојата напатена душа дека ќе го стопам со брзина на светлината.
Денов ме чека да го зграпчам со сите десет прсти и вртоглави идеи за градење снешковци со уште попалавите внуци. Пред излегување не заборавајте да си ги стоплите грлата со шолја топло кафе, чај или нешто друго по ваша желба.

 

Снег,снег,снег,снег-снег,надвор врне снееег

 

СДК дека ми се роди брачед Убо ми тргна денот со среќни вести

 

Не дека не сакам снег,ама нека наврне еднаш и толку.Да не биде после кашавици и калишта низ улици.

Еве го почна.

 

И мене ми се никакви. Уште бегам од нив. Порано ме бркаа низ плоштад. Затоа не сакав да одам на саем. Па уште викаат: Ајде, сликај се, само 150 денари, ќе си добиеш пакетче.
Кога слушнав пакетче, шпринт на санката си застанав. Им побараа на моите адреса, телефон, тоа се`... И знаете што добив? Ручки од тапан. Е тоа добив.
Во едно ќесенце црвено, ја ставиле сликата. И ете ти пакетче.

Спојлер

Од тогаш, уште повеќе ги замрзев.

 

Сум ви рекла некогаш колку сакам изненадувања? -Епа многу сакам, многу.

Од сабајле кај мене луѓе една копа, мајстори местат прозорци, сестра ми и децата, братучетка ми и комшивката, лелееее толку рано не бев станала одамна. Ама ако, чајчето од цреши и панеротите ме чекаа на маса па имав преубав старт на утрово. Бев малку болна изминатите 2 дена, ама си купив лек и сега сум подобра.
Доцни 7 дена, мајка ми место не ја фаќа, сестра ми ме зафркава дека сакала внуци да добие, а мене многу ми е гајле. Синоќа му го направив овој муабет на дечко ми, и вели до пред некое време се тресел кога ми доцнело, а сега демек му е веќе сеедно. Јеа рајт. Којзнае колку е избезумен, колку повеќе доцни толку повеќе е нервозен ама не кажува. Сепак нема мислам место за паника...

Недела, досаден ден, резервиран за седење на топло, со топол чај, и топол Божиќен филм. ж
Имајте убав ден.

 

Оу ноу, утре градов ќе биде парализиран, врне снег Мислам, како на возачите да им се откачува нешто во глава кога врне дожд или снег. Одеднаш, никој не знае каде оди, каде вози, пешаци не постојат, мислам, не дај Боже да пропуштиш пешак да помине улица... Хаос. За вакво време треба четири очи отворени - ова важи и за шофери и за пешаци.

Туку, мутав ми е денов. Безличен, тмурен. Ај што врне снег, туку и стомаков ме мачи некако глупаво Ќе да е од цедениот сок. Секое утро си цедам сок од цвекло, па замижувам и го пијам. Не за друго, морам, бидејќи крвта ми е премногу слаба - впрочем, цел живот сум слабокрвна. И моментот е што џабе го пијам, кога знам дека ситуацијата нема да се подобри. Секоја зима е истото со соков, и пак крвта ми е слаба, аман Работава е шта је мени данас и свих ових година

Денес ми треба само топла бања и минути посветени на себеси. Во мојот случај ќе бидат часови Неделните ритуали не ги пропуштам за жива глава

Сега ме чекаат новите епизоди од омилените ми серии, неделно ручече кое мајка ми веќе го спрема, а потоа, ако не ме мрзи и ако не ми е ладно, можеби ќе тркнам до кај брат ми и снаа ми на салеп. Обожавам салеп, сум ви кажала?

И така, имајте пријатен ден, опуштете се и уживајте

 

ИМАЈТЕ ПРЕКРАСЕН ДЕН некако исполнета сум,го почнувам денот со кафе па повелете и вие

 

Нормално дека снег ќе вее. Зима е. Што очекувате вие, +45 степени?

 

......само се прашував како изгледа NEW YORK во ова пред празнично расположение.

 

Некогаш посакувам светот да стане побавно место за живеење. Да се влечка како натоварена баба пред тебе кога брзаш, да прави мали чекорчиња како да знае дека никогаш нема да му дојде крајот. Приморана да бидам дома, викендов отспав и оздравев. Недела е ден на транзиција, меѓу убавината на неправење ништо и обврските во понеделник.

И си ветувам дека ќе си ги завршам малиот број ситници денес, ќе подсредам, ќе напишам домашно, ќе одговорам прашалник. Попладне ќе си се склопчам во двоседот до парно со чај и филм, ќе си ставам маска и ќе бидам далеку од се и сите. Од утре турбо, за недела и пол подоцна да ме раздрмаат празници.

Вчера ме фати носталгија, па си печев кифлички. Како можат мириси на храна да те однесат дома. Француска салата и кифлички, штрудла со ореви и мак, пита со јаболка. Мајка ми сонува некои беззвезни работи па ме проверува редовно. Јас си кројам планови за поклони и си го замислувам моментот кога ќе си спијам дома. Бавно, денес се нека се движи бавно.


No girl is complete without her cat

 

Дури сега сфаќам колку обврските ме спречувале да се радувам. Скоро и не паметам кога сум му се радувала на снегот. Убаво е кога си внатре и можеш да си дозволиш да безделничиш по цел ден, па нормално е белата слика надвор да ти се допадне. Не паметам ни кога сум имала време да прошетам и да се смешкам на снешковци, снегулки, лампиони, украсни венци, шолји со Дедо Мраз, празнични честитки... Да минувам низ нив и да одбирам подароци за најмилите. Да размислувам како со мојата љубов ќе се грееме на ладново. Да ги планирам празниците на мира, без страв дека на 30ти декември ќе полагам и ќе немам време за подготовки и уживање без брзање.

Во секое лошо има и добро зар не? Испуштив 3 сесии, презапишав предмет, го паднав на колоквиум после мачно учење. Јануарска сесија не ми бега, но дотогаш, ќе надоместам за сето она што го испуштив изминативе 4 години поминати со книга во раце.Дури жал ми паѓа за себеси кога ќе се сетам како секој празник одвај чекав да заврши и го гледав како нешто незначајно, без грам ентузијазам и живост во себе. Се` бидејќи нешто поважно чека на ред. Оваа година се буди детето во мене. И пак ќе ми смеат на мојата желба да ја поминам новогодишната ноќ под меко ќебе, со руска и кифлички, љубовта до мене и комичен филм, со снег, црнци и Дедо Мраз. Дали постои таков? Who cares? Во моето главче секоја идеја е возможна. Барем денес. Нека потрае расположението.

П.С. Вчера размислував за идејата за реинкарнација. И ми дојде идејата - Уф, кој ќе живее уште еден живот? И ми стана јасно дека јас не го живеам ниту овој.

Спојлер

 

Браво, браво, браво!
0,
-1,
-2,
-3!

Во рок од пола саат. Браво, браво!

Кој го бараше снегот сега, а?

Ветришта, капи, шалови, чадори и борба со снег додека одиш, испрскани панталони, ретуш од забрзани идиоти на пешачки, гужва во автобуси, мразови и јас со куферот! Кој го бараше, да ми го пише мобилниот во ЛП, утре кога ќе стасам, да дојде, да ме пречека и да ме дотркала дома. Кого попрво да пазам, мојот газ или мојот куфер или мојот лаптоп, боже мили.

БРАВО!

Што да кажам повеќе, си го наредив и јас животот.

 

^
Гледаш Дузи дека не е романтичен .
Те сфаќам, знам која ти е маката .
Смрзната сум, заледена, во мразови претворена.
Је*ам ти романтика, ај соблечи се на времево да те видам .

 

Колку ми е само мерак да гледам Војна Академија. Колку повеќе ја гледам серијата, толку повеќе ми се раѓа желба за таму.

http://www.youtube.com/watch?v=DvkeLw2cPf8 - песната ми стана хит.