[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Вчера спиев сама во станот
Можда се беше заклучено, ама џабе е се против духовите, вампирите, ѓаволите, врколаците, демоните, вештерките, лошите самовили, морничавите сеништа...

 

... среќа е да си здрав, сакан и да си имаш колку-толку сопствен финансиски прилив.
Така?
Ама тоа колку-толку по некој период станува премалку, вистинска трошка во поглед на делот од погачата кој го заслужувате.
Знам како е да си без работа, колку боли и како депримира, ама чувството кога ниту давате максимум од себе, ниту добивате некој посебен фидбек, а притоа треба да глумите т.е. да се чувствувате како вистинска среќничка, зошто има и бетер, и полошо, и така да си се милкате сами со себе, за да преживеете...
Тоа е полошо. Тоа чувство на незадоволство кое го крпите како дупнат чорап со стравот од повторно квачење дома, со тие малку трошки, со утехата - може да биде и полошо.
Сега ќе си речете - аздисуваш, не занесувај се.
Ама јас со умот и срцето знам дека ова е привремено решение.
Јас не можам да се замислам тука, чиј месечен престој ќе ми се брои на повеќе од прстите на двете раце.

Немам сила да се расправам со секакви луѓе и проклета нека сум ако следната работа која што ќе ми се најде пред нос вклучува контакт со луѓе од овој тип.
Ме гуши таа претерана привидна грижа и љубезност од страна на колегиумот, ментално ме исцрпува, зошто очекуваат и јас да се однесувам така.
А јас не чувствувам грижа за туѓинци, ниту потреба да бидам секому допадлива и фина.
Јас сум таа, колешка, која сака да си работи на мир и да си отиде дома во мир.
Дополнителни компликации не сакам, животот и онака ми е доволно компликуван.

Не знам, ми фали храброст, ми фали нормална држава која нуди фер услови за борба.
А јас сум губитник од самиот почеток на трката.
Додека некој подигнува незаслужен трофеј на целта, јас чекам покана за сечење на црвената лента.
Зашто сум коректна, сакам правила, мислам дека доброто со добро се враќа, зашто верувам во фер и човечност и правдина, ама залудно.

 

Сакам да се правам голема цура пет дена од неделата, ама шестиот да се разбудам и да бидам дома. Да ручам двапати кај баба ми, еднаш на идење и еднаш на одење, да гледаме филм со сестра ми, да си седам во ладната ми соба и да ги пикам сите кај мене да не седат на ладно. Сфатив дека мене ова мене ми дава сила за од понеделник.

Ама не.
АМА никако.

Наместо тоа, еве веќе втора недела ќе бидам во Скопје, а наредната ќе ја почнам и третата. И да, дојдоа моиве, се видовме на кратко, ама не е тоа, тоа. Си иде другарка ми во петок, сакам да ја пречекам, ама каде... нема. Сакам да си го гњавам кучето, бе! Првпат волку долго да заглавам во Скопје. Се полага во најненормални термини, се надополнуваат баш сега часови, си се држи регулар настава и плус се учи за полагање. Епа, не дека се жалам, сама си се нафанав на ова, ама јас мислам треба малце осет и троа повеќе организација.

Напанак, стомак ме кине ненормално, стадиум трудноќе три, прво беа киселите краставички и сирењето, па кечапот, сега стомак. Фуј, баш тогаш кога ти треба најмногу сила, колабрираш. ЈБГ. Нова година е за 10 дена речиси, мене долнава првпат толку да не ме болела кај ќе одам. Да не се разбереме погрешно, кај и да се акнам, убаво ќе си минам, него... веројатно растеш со годините. Имав желба да седам дома си руска и кифлички, ама си спукав дека ќе одам, и ќе пијам, и ќе пијам, и да, уште ќе си пивнам... Јер се то живи само један пут.

Сите ме нервираат, уште. Вчера на сите по капата им дадов. Си знаела да бидеш злобна - да не ме натера човек да почнам да бидам злобна. Марш напоље, сакам да си се клатам и да си уживам во мизеријата. Не бе, се зафркавам, само од болкиве вака зборувам, сега ќе си легнам и се ќе ми биде рамно утре.

ЕДИТ - ако жената на дотичниот чија кола се пали со никакво пиштење два-три пати во последниве 24 часа, чита, нека оди и нека му каже дека никој не му ја краде, мачки му рипаат на хауба. :geek:

 

Некако многу смирено се чувствувам.. А кога ќе си пронајдеш мир во себе, нема нешто поубаво..
Нека трае.

 

Немам многу шо да ви кажам, нема новости, исто е се.
Сите се надеваме дека ќе биди подобро, мора и да биди Нема тажење, нема застанвање в место, животот оди понатаму, некогаш си горе, некогаш си долу, Ќе го поминиме и ова
Ја добив најголемата подршка од него, драго ми е многу и среќна сум заради то.
Дечки мене овде ќе ме нема до 27, колоквиумска недела е морам да се спремам да ги поминам и овие колоквиуми малку подобро од претходниот пат , Ќе ве читам одвреме на време ко ќе имам слободно време.
Се надевам дека само радосни настани ќе читам.
Останете ми создравје , останете прекрасни како шо сте секогаш , насмеани.
Имајте убава недела, уживајте

 

Јас имам пријатели шо на своето бебе му купиле количка од 850 евра. Колку се ненормални и збеснати вашите пријатели?! Впрочем деца на пријатели на моите...
Па доообро...и ролаш збунето со очите. Ама знаеш,модел од 2012, ова има,она има,а ти се јадеш и не можеш да доиздржиш и викаш,а колку коњи и е моторот?!
Добро, што кое такво им е на луѓево?! ШТО?! Па ај младиве ненормални,ама и бабата напухната целата, па она е нашата принцеза?! Јаааа...?! Принцеза викаш а?! Абе нека си го живее животот секој ко шо сака,ама моментот беше, дедово,последните пари сум ги дал за количката... и тоа е...
И сеа ако количкава му е толку,ти да знаеш не можеш со 50 евра поклон да одиш,ами 100 евра,дека за принцезата,инаку за друго бебе, и со 1000 денари ќе поминеш!

И цел живот мајка ми ми вика дека на 9 месеци сум зборувала цели реченици и конечно видов 9 месечно бебе како изгледа. И не ми делуваше како способно да може цели реченици да составува. И доаѓам на мајка ми и и викам,добро бе не ти е срам да ме лажеш дека толку сум паметна, и збунета си пресмета дека уствари на 9 месеци било мама,тато,ока, бебА, цуц (за цуцла),а теееек на година и 9 месеци цели речници, брборка,собранијци бурек да јадат. Ете ти! 23 години не сум знаела која сум,мислам колку е тоа тажно драги луѓе!

 

Ден полн со фрустрации и чудни појави. Не дека беше лош денот, но мене ми беше лошо расположението. Понекогаш би сакала да ја имам храброста (и вештината) да му залепам на одредени личност по една жешка шлаканица, што навистина ја заслужуваат. Но за сега наместо тоа ќе се задоволам со викање на цел глас и со искажување на моето незадоволство, секако без пцовки.

Точно е дека светот се грижи само за тоа дали си корисен, и зошто да не се грижи? Ако твојот сакан лежи на подот со куршум во него, дали би ви бил од корист некој кој е само добар човек, кој никогаш не пцуе и не пие? Не, во тој момент тебе ти треба доктор. Се потсеќам на говорот на Алек Болдвин во Glengarry Glenn Ross. Има два вида на луѓе, оние кои ќе бидат мотивирани и оние кои ќе помислат дека тој е егоистичен се*ко. Тоа за што си вреден немора да биде работа, туку мора да биде нешто што ќе им користи на другите луѓе. На девојката не и е важно дали си добар слушач кога има друг кој исто знае да го прави тоа и плус знае да свири на инструмент. Тоа е исто како да одиш во ресторан само заради тоа што од нивната храна не ти е лошо. Секогаш велиме "Како да ме сакаат девојките", а не "Како да станам човек кој што повеќе девојки ќе го сакаат". Колку време поминуваш уживајќи во работите кои други луѓе ги направиле, а колку време поминуваш правејќи работи кои се од корист? Секако дека тоа што е внатре е важно, но тоа е како почва на кое е посадено дрво. На луѓето нема да му биде гајле за почвата,сите се фокусирани на плодот. Без разлика колку е плодна почвата, ако не посдиш дрво нема да има плод и таа почва нема да вреди ништо.
Ние се мразиме себеси, но нашиот мозок е толку заглавен во својата рутина што одбива се што може да смени нешто. Време е да се смени тоа, или сами си ја одредуваме судбината-живот полн мизерија.

 

!!!!

 

Денес на прочка си добив две петкиии по македонски и информатика,и тоа во дневник за полугодие .Се надевам дека цела година само петки ќе редам,а дајбоже и вие.А за утре незнам што да кажам .Денес математика минав супер,препишав се!Ама утре "Германски"?! Бог нека ми е на помош утре и тоа на први час.Цел ден учев германски и конечно нешто научив! Држете ми среќа за утре!Имајте добра ноќ и слатки сништа!Ве сакаммм!!!

 

Јас ке ти држам тебе среќа по германски , а ти мене по физика..
Иначе добра ноќ на сите..

 

зарем не е така?

 

Китење на елката=враќање во детството..

.. далечната 2002 година..
Кога бев мала секогаш ја внесував новогодишната еуфорија во домот. Традиција беше на 15 деќември да се ките елката во нашиот дом. Тогаш се знаеше, сите сме дома, собрани и ја ќитиме нашата голема елка.
Кога почнуваше да се ќити елката, јас секогаш пуштав новогодишни песни и така сите заедно во смеа ја ќитевме.
Сестра ми и јас секогаш во кутија си ги стававме добиените честитки, и наредната година ги читавме сите и се смеевме.
Тоа беше нешто незаменливо.
Тоа беше дом, љубов, радост, нова година..
Сега се е поразлично.
Сестра ми на факултет, моите родители изморени од работење цел ден и ја нема повеќе таа еуфорија како порано. Но јас некако успеав пак да ги натерам да ќитиме, само овој пат без музика.
Прво почнав јас, па ми се придружи мајка ми и тогаш дојде и татко ми кој најверојатно сакал да го стави врвот на елката затоа што секогаш тоа го прави.
Колку-толку успеавме некако заедно да ја наќитиме нашата убава елка, и сега блеска од убавина.
Сум кажала многу пати дека ги сакам многу овие празници и овој период од годината ми е најубав.
Ме враќа во детството..
Сега одам да сонувам.. Да сонувам како среќни и весели сите заедно ја ќитиме елката и ја пееме
" I wish you a merry christmas, i wish you..

 

Којзнае како ја пуштив песнава.
Ме потсети на една слика од детството, скоро заборавена, што ми прави топлина во душа и накривени крајчиња на уста..
Радиото пуштено, песнава врти, мајка ми тивко си ја потпевнува додека со љубов спрема нешто за доручок. Јас бушава, нерасонета, со зеци во рака, си стојам потпрана на вратата и тивко ја гледам.
Потоа следеше најубавата прегратка во светот.
Ги сакам тие денови. Ја сакам мајка ми. Најмногу на свет !

http://www.youtube.com/watch?v=5wYwGthNXAs

 

Шо фајде што учев од 8 до 11? Ништо, ама баш ништо не научив.
Ќе се сликам утре, топ.

 

Јас на пример денес седнав да учам и ....



и ај утре ќе пробам пак

 

SDK:

-DOBRA NOK!

 

Среќата не се купувала со пари. Јааа, ма немој?
Најголема глупост кажана ever.Не се купува за оние разлигавени синови и ќеркички, а богами и родители што од бес не знаеле што да прават со парите, па се дрогирале, ку*вале и кажувале дека љубов не се купува со пари.Да бе, ти шлапај се со секој наоколу, па нема љубов.
Да имам јас пари, па кога ќе отворам едно убаво прифатилиште за сите животни од улица, па да обезбедам храна и нега за нив, многу љубов... мх мх, тоа не е среќа?
Па да имам пари истото да го направам и со луѓето, на сите што немаат и што живеат во мизерни услови да им го направам животот поубав... тоа не е среќа?
Па да донирам за децата без родители, децата напуштени и пикнати во оние ужасни домови за деца...
Па да имам пари да направам една подземна лудница за сите алчни души, злобни политичари, за турбо фолкери, за педофили, убијци, мачители на животни... ехх...

А вака, без пари што можам? Со тага да гледам како пати народот, како патат животните, како крадат и убиваат злобниците...

Се купува, среќата со пари се купува ако знаеш каде да ја купиш...

 

Стварно е многу убаво кога на некој му фалиш и те сака.
Во последно време еве, каде и да отидам сите ми викат „Уште ти ни фалеше“