[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Сакам да верувам дека утре е крајот на светот ваков каков што го знаеме - свет полн со злоба, себичност, некултура, војни и глад, свет преполн со луѓе кои само трчаат по повеќе, повеќе и повеќе, а притоа заборавиле како е да се биде човек.

Сакам да верувам дека во петок ќе се разбудам во нов свет, поубав и подобар од овој што го имаме, свет полн со љубов и насмевки... ама малку тешко ми е да верувам дека човештвото преку ноќ ќе се промени на подобро. Барем сета оваа фама околу тој крај на светот да резултира со нешто добро - да научиме како да го живееме моментот, да живееме денес, сега, оти сега е сè што имаме....

 

Веќе ништо не е како порано бар во мојот град некако се е пусто...
Гледам лица кои се исполнети со тага погледи замислени како да се чуствува некој страв,а демек уште 11 дена нова година
страшно но вистинито.....
Воопшто нема весели лица или разговор за она каде за дочек освен леле како ке се платат с/ки...еј до каде дојдовме....
Толку сакам се да си дојде на свое место,ама нема бар следниве 100тина години нашава МК е како болен човек од карцином многу жалам поради сето ова но што си баравме си добивме ........Жално

 

сакам да кажам и сакам да споделам со сите вас си доајгам домаааааааааа македонијаааааааааааааааа!!!!...
леле само да знаете какво Чуство и срејка имам
леле само усте 2 дена супеееррр!!!!
ухххуууууу им хаппјјјјјјјјјјјјјјјјјј
дома дома дома

 

Колку ми е ѓаволски бројов на мислења.....

 

Каде за нова година? По ѓаволите кај може. Да е до мене ќе си седам дома на топличко наместо да гледам пијани девојки кои се влечат, и мажи на кои сите таа вечер му се пријатели. Неќам никаде да одам. Ништо веќе не е исто како порано. Или ние многу рано проќивеавме многу работи Незнам. Ама не ми се дотерува, не ми се шминка, не ми се мрцваре да одам до некој дотичен ресторан, т.е кафана и да пијам. Да, ако одам таму ке пијам пошо нема шо друго да правам. И да, ќе бидам пијана за да ми биде убаво. Облека си неам купено, а и не планирам да давам за таа ,,магична,, вечер пари и за облека, ке краднам нешто од на сестра ми плакарот, и така е у тие години, облека за излегување има во изобилие. Пред 2 недели бев на козметичар да си ги правам ноктите, останав со отворена уста коа слушнав дека се јавуваат девојчиња од прва година средно за да си закажат за шминка за новогодишната вечер. Аман, бе девојчиња, аман. И онака ќе ви се размачка шминката оти поењето и лудувањето ќе ви бидат интересни таа вечер! И така насекаде, кој што си купил за најмагичната и незаборавна вечер, кој каде, со кој, како, зошто.... Ми се иде да се скријам у некоа дупка и да чекам да помине таа ноќ. Јас би се радувала ако можам некако да останам дома, со некој шо го сакам и ми е драг, на топло, со винце, кифлички и руска. Ако останам дома не се шминкам

 

Добри вести луѓе. Тестот Физика 4. Абе летам од среќа. Овоа се дешава еднаш у животот.
Друго немам шо да кажам. Ви се пофалив и толку.

 

Имаше малечок проблем.
Соседите не ја сакаа,напротив,за нејзе имаа само лоши зборови.И само зборуваа! Немтурка,горделива,одбивна,арогантна...даваа се од себе за таа да се отсели од маалото.Секогаш кога се враќаше дома ја наведнуваше главата,а знаеше да пушти и солза.
Таа ги одбиваше сите момчиња кои ќе и пријдат,не сакаше да им дава лажна надеж,кога срцето и беше украдено.Навистина сакаше,но бадијала.
Таа никогаш не одеше да озборува со сосетките - одеше кај своите неколку,но вистински пријателки.Тие и враќаа со лошо.
Таа навистина сакаше им помага на луѓето,но немаше кој да и помогне на нејзе.

Таа го напиша ова,се погледна во огледало. „Што очекуваше?’’ - си рече „Денеска не е модерно да бидеш човек’’

Look down at me and you see a fool;
look up at me and you see a god;
look straight at me and you see yourself.

 

Се нишам некако како раскалтен заб во вилица.Денес не сум за никаква употреба .И дремењево на комјутеров ми е мачно ама дури ги прелистам огласине,не дека нешто ќе се најде ама ете пуста навика,да се најде занимација.Се ми е тешко и телово што си го носам како да не е мое,секој мускул ме боли,ќе ме фаќа ли и мене настинка откако ги претера домашниве?
Туку да ви кажам се ежам од совршени жени.Тие кои се владеат по некој стил на живот,глумат самосвесни,задоволни,паметни,убави,имаат партнер од соништата,имаат одговор на се... а всушност се завидливи,истрошени,добро замаскирани.А јас сум ви среќна со себе и своите мисли,несреќна со своите избори...и не се снаоѓам во нивна близина,едностано не можам муабет да сврзам,и не знам дали е подбро да молчам или да ја напуштам просторијата под итно.

 

Нема да има крај на светот. Чак Норис ќе го спасЕ светот

 

Сите тука го познаваа Грдо.И јас го знаев.
Сакаше само три нешта на овој свет: јадење ѓубре,спиење,и да речеме,љубов. Комбинацијата на тие три нешта се одразуваше на него.

Да почнеме,имаше само едно око,веројатно последица на човечката злоба и невоспитаност.Немаше ни уво,му фалеше шепа. Секогаш кога некој ќе го погледнеше,ја имаше истата реакција „Тоа е една многу грда мачка’’.Децата не смееа да го допрат,возрасните го удираа со камења,го малтретираа кога се обидуваше да ги следи и да им се умилкува,за малку храна,за малку возвратена љубов. Секогаш кога се обидуваше да влезе во нивните куќи,го фрлаа на подот,а кога не сакаше да излезе од таму,би го клоцнале надвор и би му ја затвориле вратата.
Тоа секогаш реагираше на ист начин,би седело со часови,полно со прошка. Но тоа не помагаше. Секогаш кога одеше по децата,се радуваше,скокаше пред нив,се препелкаше,молеше за барем малку посветено внимание,и секако,трошка љубов. Колку и да го повредуваа,Грдо секогаш враќаше со добро. И верувајте,разбираше. Имаше поголемо разбирање од луѓето,поголема душа од нив.
Веројано не знаеше што е тоа омраза,ги сакаше сите,без разлика на се’. Па дури и кучињата. Се обиде да ја подели својата љубов со нив,но како сите други,и тие не одговорија на убав начин. Слушнав како го растргнуваат Грдо,за момент помислив дека на тој тажен живот му дошол крајот.
Го пронајдов како лежи,со оттргнати нозе,со растргнато крзно. Како што го земав и се обидов да го однесам дома,го слушнав како квичи,како плаче. Знаев дека ужасно го боли,дека се бори за живот. Не можев да издржам,па и јас пуштив неколку солзи. А кој би издржал такво нешто?
Тоа,со толку многу болка се обиде да ми го лизне или грицне увото,во знак на благодарност. Го прегрнав посилно,а тоа ме погледна со едното око. Слушнав дека преде. Тоа грдо и уплашено маченце,и покрај тие големи болки,продолжи да бара малку внимание,веројатно и сочувствителност.
Тогаш помислив дека Грдо беше најубавото,најљубезното суштетство кое некогаш сум го сретнала. Ниеднаш не се обидело да ме изгребе,да ме изгризе,или пак да избега од мене. Тоа не знаеше за злоба. Тоа само ме гледаше со целосна доверба во мене,да го ослободам од тие големи болки.
Почина во моите раце пред да влезам дома,но јас долго време седев,плачев и го прегрнував,мислејќи како тоа едно малечко,грдо,уплашено и деформирано уличарче може толку многу да ти го промени мислењето за тоа што значи да имаш вистински ведар дух,да сакаш толку многу и да им веруваш на луѓето.
Грдо ме научи повеќе за тоа како да проштеваш од илјадници книги,за што сум му многу благодарна и до денеска.

Многу луѓе сакаат да бидат познати,да бидат богати,да бидат убави,а јас....јас секогаш се обидувам,да бидам Грдо.

 

Тоа чудо некое колку лесно се впива машкиот парфем.
Една гушка и после цел ден косата и јас си мирисаме на личноста

 

Да се пофалам:Вчера три петки добив,во еден ден. Периодов не задушуваат со тестови и испрашувања,ама јас добро си терам.

п.с.Утре е крајот на светот,сакам да се простам од сите вас,ако преживеам на Марс ќе одам и од таму ќе ви пишувам.

 

Јас би рекла дека убавиот машки парфем е оргазам и слаба точка на секоја девојка

 

' Дани види и сври го душекот од обратната страна, ако не бива ни така ако ти се два за спална наjвероватно се дормео, направи им рекламациja, не ги штеди штом се нови.

Сдк пред точно десет месеци, нашиот живот се смени драстично.
Го дочекав со толку иногу солзи и болка но моментот кога ми го ставиja на гради се случи магиja.
Лубов.
Чиста.
Искрена.
Вистинска.
Неусловена, единствено оваа лубов е безуслвна без оглед на се секогаш ке ги сакаме нашите чеда, без да бараме нешто за возрат, единствено битно ни е нивната срека и здравje.
Eте таква треба да биде секоja лубов.
Сите грижи, сите нероспиени ноки, солзи се тоа е небитно кога ке ja видите таа безгрижна насмевка наjслатка на цел свет.

Подароците под елката спакувани. Има дури за наредната година па и таа по неа.
Значии нема краj на свет мили Маи. Син ми има подароци за отваранюе.
Уште од времето кога останав блажена кога и да разгледував по продавнци ако некоja играчка ми се допаднеше или cум ja имала jac како дете му ja купував, наjчесто тие едукативнти што се повекето се 3+ и додека ги паковав во украсна хартиja cи помислив 'Барем ако сме во криза во наредните години ке имам некои залихи' а другата во мене, таа позтивната ми вели 'Не смееш ни да помислиш на такво нешто, сега се стремиме кон подобро...'

Така женски, се гледаме во пеколот Шала на страна, жал ми е што стварно ке мора да ги разочарам Маите и нивните верувачи, но ние не планираме да го напуштиме овоj свет додека не му направиме свадба и не си дочекаме внучина.

 

Ќе дојде крај на светот, нема да дознаеме како ВМРО ги контра солзите на Макрадули. Сто посто ќе го толкуваат као Макрадули плаче пошто ќе го јаде од Коце... Македонска работа.
Утре крај на светот,а?! Поарно да е!
Добарден

 

Среќен роденден мамиЧке *
Да си здрава и жива ..и помалку да се дереш по мене оваа година
Те сакам иако не ти го покажувам тоа < 3

 

„Највише ми се праи ќејф коа ќе видам млади како идат за озбилно. Замисли ги бе батка у парк.. Он, она и куче. Он нешо седнал, ја љуби у увце, она нешо жвака вуница оние од шеќер, а кучево нема појма шо е работава. Абе да ти е милина да ги гледаш…“

 

Ако дојде крај на свет Бранко ќе е крив! Јас значи ке си умрам на спиење. Лајк :up:

Туку, со мрсна коса во висок messy bun со подочнаци до колена и уште поспана, тренерки за по дома со две дупки на десното колено, само што отидов до продавница да земам леб. И, денов ми почна неубаво, го видов бившиот во маалската сендвичара. Толку приметно се ѕвереше... Можеби во дупките на коленото а?
Она што некогаш ми се допадна кај него, сега ми е толку одбивно и педерастично. Секогаш кога ке го видам, не ми текнува за убавите моменти со него, ми текнува на тоа како ми викаше јавно, како ми покажуваше среден прст бидејќи сум му го уништила животот и тако даље. Ова прави да се чувствувам добро што сум раскрстила со него на време, и што сум со друг кој е далеку подруг карактер. Како и да е, не знам зошто го напишав овој пост, за него не вреди 2 збора да напишам овде, било што било пред 4 години.

 

Не знам што е полошо, да седнеш да учиш или да знаеш дека имаш за учење...