[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Крајот на светот е одложен за наредниот петок, оти у вторник имам екстерно физика.

Туку, во новата година имам неколку желби . Да бидам среќна. А ќе бидам среќна ако ги сакам и ме сакаат најблиските. Да се запишам средно тоа што сакам, а не тоа што сакаат мама и тато.


Едит: Посакајте ми среќа за утре на екстерното

 

лелеее нај тема у школо денес море не само у школо и по улици итн.. е КРАЈОТ НА СВЕТОТ!!! -.- КАМО ДА ГО ИМАШЕ ИИ ДА ИЗУМРЕ СЕ СО ТЕЖЕ НА ЗЕМЈАТА!!! БОО ГЛУП НАРОД КАКО МОЖЕ У ТОА ДА ВЕРУВААТ -.- Карајот на светот се одложува бидејки утре праам екстерно математика хаха..

 

Зар го одложија :geek:
Јас екстерно хемија, погоди ти дека нема да биде физика, па фала богу
П.С- За инает на Маите,се ќе биде утре најубаво , и точка,и запирка,и извичник....
Ај нид среќа исто

 

http://www.youtube.com/watch?v=ptFrP-sIpWY xaxaxaxaxaxax НЕ ЛАЖАМ

 

Имав 9-10 години. Бевме со моите на гости кај роднините на татко ми кои живеат на другата страна од државава ни. Патот е долг, минимум 3 саати. Тргнавме ...
Јас секогаш седам напред, уште од дете, поинтересно ми беше. Гледав како вози татко ми, знаците го прашував што значат, каков модел на кола не претицал ...
Беше некој празник и имаше многу гужва. Пред нас возеше една бледо сина Лада, али правеше осмици по патот. Мајка ми упорно му викаше да го помине, оти цело време не кочи, али татко ми како што си е секогаш претпазлив, и викаше дека најверојатно е пијан возачот и дека нема шанса да го помине, очито е некоја будала. Мојот паметен татко.
По 2-3 минути, оваа колава пред нас се судри со таа пред неа ... Памтам дека беше едно зелено комбе, кое излета од патот, цело беше превртено. Му ја памтам и фацата на тој што седеше во Ладава, раката му беше некако заглавена, не памтам, али таа фацичката му ја памтам.
На пат кон дома, имавме уште пола саат може, почна да врне, да врне, да истура! Јас таков дожд мислам дека и до ден-денес немам видено. Јас не знам како возеше татко ми по тој дожд. Јас не можав да видам каде возиме буквално, патот пред нас не се гледаше.
Ај, стигнавме некако дома.
Татко ми кога конечно излезе од кола цел препотен, ми кажа - Ау, јас мислев дека ќе загинеме негде по пат денес ...
Татко ми е мојот спас, секогаш и секаде било така.
Не би поднела да го изгубам, не знам ни дали четвртина од срцево ќе ми остане тогаш.
Ничија загуба не можам да поднесам, тоа го увидов периодов, али неговата, не сакам да ја доживеам, нема да можам.

Од тој ден, имам навика, секогаш кога ќе се возам со некој, да гледам и јас во патот.
Мислам дека ако тргнам поглед, дека ќе се случи нешто, а вака, и јас ако внимавам, може ќе го предупредам некако, не знам.
Обично тоа се татко ми и дечко ми, дека со нив се возам претежно.
На татко ми ништо не му имам кажано, тој си е преискусен шофер, на дечко ми кога му викам да намали, да внимава, да гледа по пат, тој ми вика да не му сметам и дека тој вози.
Не го сфаќа мојот страв, али тоа е, и јас не го разбирам него за некои работи.

Периодов беше трауматичен, лош, тажен и мизерен.
Сакам што побрзо да заврши, за да се насмеам, без да имам некоја тажна слика пред себе.
Сакам да заврши годинава. По ништо посебно нема да ја памтам.

Али научив една работа. Никој не те сфаќа како ти е, никој кој ги нема твоите стравови и твоите надежи и твоите грижи, не може да те сфати, не може да ти помогне, освен ако не ти е татко или мајка, па да го знае секое твое намрштување или секој твој чекор. Тешењето од оние кои не ме разбираат не ми помага. Ме прават да се чувствувам малце подобро, али не ми помагаат.
Ако не се утешам сама, ако не излезам сама од криза, џабе е се.
Само ми требаат оние најблиските до мене, да покажат грижа, да ми покажат малце внимание во вакви моменти. Само да бидат тука. За другото, сама научив да се справувам.

 

Доста ми е веќе од училиштето и се само тествои,тестови и тестови

 

http://www.youtube.com/watch?v=8WK-xJGw76Q
Ме фати светскава еуфорија -.-
Да си ја објавам посовреме песнава оти....

 

(Фаќа авион за Австралија, можеби крајот е селективен по држави)
Имаше еден период, кога да останеш сам дома беше забавно. Фобија ме фаќа Не знам дали сум станала голем плашливец, дали сум повеќе свесна за реалностите или пак реалноста надвор не е толку безбедна како што беше. Добро...и филмовите имаат некој удел како девојчено во Шведска, можеби инспирирано од госип грл, само очекувала сличен хепи енд
Ауууу веќе не гледам седници каша попара ми се мисливе. И онака почнува се како на лента да се движи...снимена нормално однапред.
Анализа на себеси? Издишување. Мора да постои некоја состојба таму во науката, медицината, светот како и да е. Фактот што мојот мозок си ги побива работите што не ги има. Како...немам дечко, пффф не ми ни треба сега. Нема да одам на концерт...пффф ќе одам на друг, како и онака подобро ми е дома на топло... Одбранбен систем можеби? Кој знае.
Туку...твитер. Вели социјална мрежа која им овозможува на корисниците да испраќаат и читаат пораки до 140 букви. Во овој свет толку многу мисли дневно струјат на таа мрежа, што над 10.000 такозвани писатели можат слободно да си напишат книги, романчиња од туѓите идеи и разговори со себеси кои им текнуваат во секој момент од денот. Да имам можност да ја споделам секоја битна мисла со светот која сосем случајно ми поминала низ мозокот. И? Како тоа твитер влијае на нашиот живот, освен со тоа дека имаш плус опција некој да ти го дигне егото затоа што ќе те следи. Нешто како и фб и форум итн. Ова интернетов денес изгледа, наместо за сурфање информации повеќе служи за самоиздигнување, рекламирање. Можеби и јас тоа го правам во моментов од себеси.
(проверка дали е заклучена вратата)
Во електронски мрак, сите некако сме покреативни, послободни, свои. Способни повеќе да љубиме отколку да анализираме. Во сите овие информации што дневно ги читам и слушам...на крајот од денот започнувам да размислувам, дали овие мои мисли се всушност мои или еден вкупен збир од се' тоа што ме допре денес или само случајно пројде.
Како орелот...во Канада. (ноут ту мајселф здебели се повеќе пред да одиш во Канада). Не било, вистина...главна вест. И еден куп цицки, гради како сакате. По насловните. Ова како еден филм, кој нормално не го гледав, ми го раскажаа. Американски де. На по некоја сцена, без разлика што се случувало...оп девојка со голи гради. Нешто како блиц. Заборави што кажав, еве ти голо тело, сега можам да продолжам да те лажам или да ја сменам темата...затоа што гледам дека ова не поминува кај тебе.
А што сакав Доаѓам

 

Јас ќе полудам дефинитивно....

 

Знаеш дека си го достигнал максимумот од својот живот,кога ти е сеедно дали ќе биде крај на светот.
Е јас не го достигнав. Но пред мене се години,и години....
Како и да е,имајте пријатна вечер. Иако утре нема да бидне ништо,сепак кажете им на блиските колку многу ги сакате.

 

Зошто кога некој ти побара совет , очекува да го слушне она кое ТОЈ-ТАА сака да го слушне односно не поднесуваат негативно критики.

 

Дали вечерва конечно дојде времето кога ќе можам да им ја “плеснам“ на сите вистината во лице? Или да чекам до полноќ...

 

Да си имате огледало во ходник обавезно!
Јас денес си заминав во комшии со тренерките во чорапи како турски пешадија. Ама благодарение на огледалото во ходникот, се средив пред да ме видат сите.

 

Сакам да кажам толку многу нешта ама од среќа ќе си ги чувам само за мене. Среќна сум деновиве, можеби годинава и убаво да заврши.
Минато, сегашност и иднина, посебни нешта кои ме прават на различен начин среќна во ист период.
Спомнав среќа?

 

Велат 'никогаш не се задоволувај со остатоци'...
Најверојатно не ни помислиле на храната која останува после македонска слава.

 

...ми текна нешто,за крајов на светот де...да се облечам во најубавиот фустан што го имам,и најновите најубави штиклици,да си го ставам на мене невестинското злато,и цело сребро што го имам,и да се замотам во најлонска фолија,нели таа најтешко се распаѓа,па кога ќе ме стружат арехеолози со шпакла после не знам колку години да не речат дека не сум била дама
Ова е мој последен пост за крајот на светот

 

СДК Господе те молам дај ми трпение за да издржам, сила за да не потклекнам и заплачам-ко прееска и цврстина да го издржам утрешниот ден-за да можам дефинитивно да раскрстам со една личност една насока а за дали потоа ке има соработка за нешто друго зависи од двете страни

 

СДК Утре нема да биде крај на свет,туку крај на сите бесмислени глупости во кои веруваат луѓето

 

Да речеме два часа играв јамб и си слушав гостување на Трендо и Илина кај Влатко Галевски во емисија. Убав муабет, убава музика, а и јас добро изиграв јамбот. Официјален распуст ми е од денес и планирам да ги дигнам во вис и да не ги спуштам. Кога нозете, кога горните женски екстремитети.

Еден од најфасцинантните моменти ми е оној кога цела маса на луѓе излегуваме од воз. И сите така заедно го одиме истиот пат додека да излеземе од станицата. Секогаш си мислам во тие моменти, секој од нас е центар на еден малечок универзум и во некои моменти имаме судари, сите универзуми кон една цел. После неа друга, па трета и така до бесконечност. Ама работата е што ние мислиме на целта а никогаш на сударите што всушност не носат до целта. Ги сакам тие моменти кога маса луѓе се вклопува и функционира заедно. Некогаш на добро, некогаш на лошо ама функционира. И без нас, како делови од неа нема да функционира. Затоа треба да цениме што сме тука и сега. Постоиме и тоа нека ни биде доволно. За момент, доста е.

Иначе на тема утрешниот празник, многу ме интересира дали има луѓе што изнакупувале конзерви храна, Ама ептен ме интересира.

Баталете статуси и глупости, вие само позитивно да мислите. Така викале астролозите.

 

Спојлер

I'd like to make a special request of Santa this year, in absentia of coming to the McKagan household, and all of those other households whose kids have just gotten a bit too old to go in for whole chimney thing.

All of us on this planet had our collective feet swept from underneath us last Friday. The tragedy in Newtown, Connecticut will forever leave a black and aching pit in the stomach of every parent on this planet, and a black and aching pit in the stomach of every non-parent I am sure, as well.

Santa Claus, will you please take extra special care of those little Sandy Hook Elementary 6- and 7-year-old kids who were hoping to get a visit from you...but now won't be home to leave you cookies and milk?

Santa, will you visit Charlotte somehow?
Santa, will you be able to check in on Daniel?
For us, Santa, please take care of Olivia.
And Josephine will be missed, Santa.
Ana will be missed, Santa.
Dylan definitely made your "good" list Santa.
THESE were only little kids.
Madeline, Santa ... just a little girl.
And Catherine, Santa...you only got to see her for 6 too-short years.
Look after Chase, Santa
Look after Jesse, Santa.
And look after James.
And Grace, too, Santa...
What about Emile, Santa? Will you be able to look after him please?
Can you visit Jack, too?
And little Noah, I'm sure he was good.
There are too many names here, Santa.
ONE name would be too many.
Caroline, we will miss you sweetheart.
And Jessica, I hope Santa gives you what you wanted.
Avielle, what a pretty name. I know Santa just can't forget that beautiful name.
Santa, can you look after Benjamin?
Allison will be waiting for you too St. Nick.

Have a good and safe Christmas everyone. Be cool and badass. - Duff McKagan

Човеков е легенда.Толку од Свит.