[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

СДК
значи не ми е мака што ги крадат моите идеи, туку тоа што немаат свои...

 

Си седам јас така одмарам и наеднаш почнаа сеќања да ми се виорат у глава...

Кој идиот испаднав овде еј!
И сеа сакам да му се извиним на се феминско шо синоќа беше дел од моите пијани глупости. Од сите срања дома едвај чекав да дојде прилика да се опуштам али ето,шта је ту је.
Ааа и да. Вино више никогаш!

П.С Ѕвонам сеа надвор ии злевам на терасата како разбудена мумија со црвени очи и бел сурат...
10 ВМРОВЦИ ме гледат вака.
Рано почнаме со бруките денеска.

 

Саботава сум кулинарски расположена Утрото го почнав со благо,направив вкусно фигаро да се пофалам ,а сега следи ручекот.За вечера на ум ми се палачинки
После тоа ,добро ќе ми дојде една прошетка.Да уловам од скопската новогодишна еуфорија нешто.Ќе си купам топли костени од чичковците пред гтц и не ми е гајле што е сабота и скоро сите ќе бидат со штикла и минич,јас ќе се шеткам во новите топли чизмички со крзно

 

***
Денес денот започна прилично убаво. На самиот почеток со малку тензија, но успеав да се победам самата себе, а за .... да го задржам позитивното мислење што го имав и порано. Возвратив на ударот со малку љубов. Тоа искрено ми донесе многу радост и светлина во мислите. Едноставно како ништо да не било и ништо да не се случило.

А сега очекувам една мила личност на гости. Онаа, која ја запознав овде и која стана дел од мене. Заслужува овој ден да биде запечатен со убави моменти и многу топлина .


***
Никогаш нема да го пронајдам одговорот за психологијата на одредени личности.
Каква е таа злоба и омраза која ја негуваат во себе?
Кое добро им го придонесува таа, за да живеат со неа?
Зарем едноставно не можат за миг да премолчат и да не го исфрлат тој отров од себе?
Жалам за некои личности кои нештата ги творат со целото срце, од љубов и само заради една таква личност им се руши целиот свет. Некои се издржливи, но некои се кревки и паѓаат.
А другиве, наместо да бараат нешто убаво и позитивно во другите, тие бараат само нешто лошо за да можат да озборуваат или едноставно да го повредат другиот. Едно е повеќе од јасно.
Секој го бара и гледа она што го интересира. А тој интерес е јасен показател за каква личност се работи и што има длабоко сокриено во неа .

 

Спојлер

Човек се нашол на суд обвинет за убиство со предумисла.
Судијата го прашал: Овде се работи за крваво убиство.Како ќе се браните?
Обвинетиот: Мојата жена беше глупава,морав да ја убијам.
Судијата: Сигурно не мислите на тоа да останете,не го сметам за олеснителна околност.
Обвинетиот: Па добро,ценет суде....да раскажам како беше. Живеевме во една зграда.Над нас живееја две деца со многу низок раст,еден ден во разговор со жената и велам дека навистина е тажно што тие се толку малечки.
-Да,вели таа,тоа се Пиринеи.
-Мислиш Пигмеи?
-Не,Пигмеи е она што ни е под кожата и поради што поцрнуваме.
-Тоа е пигмент.
-Не...пигмент е она што го пишувале старите Египќани.
-Господи жено....тоа е пергамент.
-Не,пергамент е кога некој ќе прочита или прикаже еден дел од некое дело.
-Почитуван суде,веројатно претпоставувате дека веќе немав волја да и објаснувам дека се работи за ФРАГМЕНТ. Седнав на каучот и читав весници. Набрзо дојде жена ми со книга во рацете, легна покрај мене, ја отвори книгата и почна да чита некој текст:
-Душо,гледај, Сончевата тераса од рачна торба била учителка на макро 14.
И ја зедов книгата, ја погледнав и и реков:
-Драга, ова е книга на француски и тука пишува: La marquise de Pompadour est la Maitresse de Luis 14, а тоа значи дека маркизата де Помпадур му била љубовница на Луј14.
-Не, рече таа. Ла Маркиза е сончева тераса, Помпадур е рачна торба, Ла Метреса е учителка а Луј14 е макро. Јас тоа сигурно го знам,не одев џабе на курс по француски со мојот легионар. -Мислиш....лектор?
-Не, Лектор е еден старогрчки херој.
-Тоа беше Хектор и беше Тројанец.
-Не,хектор е мерка за површина.
-Мерка за површина е хектар.
-Не,хектар е пијалак на боговите.
-Не не,тоа е река во Германија.
-Реката во Јужна Германија се вика Некар.
-Не го знаеш ти тоа,уште како малечка пеев со другарките во дуо за реката Нектар.
-Мислиш....во дует?
-Не,дует е кога играат Реал и Барселона.Пеевме и за римските радијатори.
-Мислиш гладијатори?
-Не....
Почитуван суде,тогаш го земав чеканот и ја мавнав по главата.....конечно заќуте.
Судијата: Обвинетиот се ослободува,јас би ја акнал уште кај Хектор.

Драги луѓенца вицов како почеток на мојот пост .
Мислим имам една роднина, која работи со продавање на дискови и цедеа.
И дошол еден човек и барал „нешто ново“ од Верди . Кој по ѓаволите нормален, на ова време би се крстил Верди?? Кој би барал „нешто ново“ ?? Па се знае кој е Верди побогу!

После една другарка викаше такси и кога заврши се пожали како „спичерката“ била неписмена.

И како врв одам во продавница да нарачам печено пиле и продавачот ми вика: Сакаш кокоШ??

Како може да сакам кокоШ. Сакам кокошКА.

Како врв на се, асистентот математика не разликува „интерпелација“ од „итерполација“ а асистентот трговско „ манипулатор“ од „ мултипликатор“

http://www.youtube.com/watch?v=35TbGjt-weA

 

http://www.youtube.com/watch?v=5xyKKoL1 ... ture=share

Ако сте љубители на поезијата погледнете го погорното видео.
Ветувам дека ќе ви се допадне!
Ма, какво допаѓање, ветувам дека ќе ве остави без здив, ќе ви ги растрепери срцето и душата, ќе ја почувствувате секоја емоција на мајката - несреќничка.

Спојлер

Mrs. Dahmer

I caught you once,
killing a squirrel in our back yard with a rock.
Your 8-year-old body shivering, illuminated.
Through tears, you told me that you loved it.
I assumed you meant the squirrel.

Even after I watched the news—
clips of a 10 gallon blue vat being carried out of your building,
your refrigerator sealed shut with police tape,
pictures of the boys you kissed too hard.
Even after I heard what they found in your refrigerator,
(two human heads and a heart in your freezer)
I could not bring myself to call you a monster.

Your father told the reporters
when I was pregnant with you, I experienced seizure-like fits,
My swollen body would stiffen and foaming at the mouth.
and my eyes would peel back like paint
as if I were trying to look at you.

The day your apartment building was gutted and paved over,
I began to obsess over your baby pictures, looking for anything
that could predict the way you learned to love seeing things inside out.
I held them close to my face as if some of the innocence could rub off.

Your brother legally changed his last name from Dahmer,
but I cannot erase the stretch marks. I still see your eyes in my mirror.
The scar where they pulled you like Persephone from my stomach.
There is no reminiscing here!

No one wants to hear how you were a wonderful child.
They only want to watch your car crash of a life on repeat.
Your adolescent obsession with road kill—
how you would bike for miles with a garbage bag filled with
whatever cadavers you found on the street.
How could I possibly not see this coming, they say.

Did I hold your hand too tightly when we crossed the street?
Child, when your father and I fought at night, did you mistake it for lovemaking?
Did I teach those fingers to pluck families apart like flower petals?
(I love you, I love you still.)
Darling, was it the sound of the dead dog’s bones as your father
dropped them one by one into the bucket that seduced you?
Did it sound too much like your pulse?
Was it the day I drove away from you—
freshly graduated from high school,
2 months premature of your first murder.
Did I put too many states between us?
Did you put your own heart in the freezer,
next to the thought of me?

Would Mary be forsaken if Jesus had not grown
to be the son God had intended to father?
If he did not wear a crown of thorns
but instead, wrapped it around his knuckles.
Will I be forgiven for the sins I did not commit, but created?

When you were small, i told you
you can grow up to be anything.

Sierra DeMulder

 

Е, иста ваква сум.

 

СДК AngelofArh се вери, конечнооооо

 

Така е, во право си.Таа злоба што ја носат во себе може и да биде дел од нив, а може едноставно си го хранат егото, со тоа што за истото очекувајки великодушен аплауз од публиката која наводно им обрнува внимание, притоа истите тие кои ја носат таа злоба во себе си, незнаат дека публиката им е само олгедало на нивното его, а не дека е пријателски настроена према тие.А инаку не можат да премолчат зш не внимаваат што зборуваат, туку само сакаат да зборуваат мислејки дека со тоа ќе стекнат некаква почит од другите, но не разбираат дека никој не сака да има покрај себе луѓе кои други не ги почитуваат.Мислат дека со тоа што зборуваат лошо за некого, тој некој не е доволно силен да им се спротивстави, ако тој молчи, незначи дека нема што да им каже.Човек не треба да се плаши од луѓе кои премногу зборуваат, туку од луѓе кои молчат, бидејки никогаш незнае што можат да му кажат.Некогаш за тоа е само еден збор остар, не навредлив, туку доволен да пресече и да ги остави во таква ситуација, да незнаат ни самите како да се извлечат од истата.Зошто? Бидејки знаат да го контролираат страшно своето его и знаат дека не треба да се меша секаде каде што не треба.А со тоа само ќе го симнат туѓото его.Џабе не рекле, кој лета високо, ниско паѓа.Затоа не е добро човек да се меша во туѓ живот, некои работи не се добредојдени секаде и кај секого, има граница за која човек треба да знае до каде оди.Иначе хаос, никаква хармонија.Не вреди човек да мисли за ова, ама воопшто не вреди.Кога самите не се почитуваат себе си како личност, зошто пак очекуваат друг да ги почитува? Таков е животот, како правиш, така ќе ти прават, кратко и јасно.
Проблемот не е во теоријата, проблемот е во праксата.Ама некако полесна е теоријата изгледа, ама па и лесно ја забораваат, со тоа животот милион воспитни да им врзува, џабе им е, никогаш нема да научат.Овие нешта не се учат на факултет, да се разбереме, не е се во образованието, оти одамна некој ми се фалеше со факултетска титула, чиниш другите луѓе незнаат или не виделе што е тоа факултет, од Марс паднале.Има и такви кои немаат образование, а се страшно интелигенти, да и доктори на науки ќе ги продадат.Премногу знам? Па што? Има некаков проблем или...? Има изгледа како божем луѓето го живеат животот на другите, бидејки не им е доволен сопствениот, па ај и уште еден.А од што впрочем биле задоволни? Па да биле задоволни, немало да го живеат туѓиот живот...Ех, тоа е, ама Маите се криви, Бог е крив се е криво, како така, за сопствените грешки нема Бог, ама за туѓите има и те како, нали викаат и Господ гледа, ами нека се решат дали постои или не.Секој со својот живот и проблеми, кој како знае и умее најдобро нека го управува истиот, но треба другите луѓе да одморат од постојаната публика која ја имаат во својот живот, оти не секогаш е потребна.
Опасна е инспирацијава, кога ја има, ја има...
Та и лапсузи еден куп направив, па само направив да фи немат
Мислам општо да не бидам погрешно разбрана, разбираш

 

Секоја година за Св. Никола елката ни беше накитена. Имавме една штура елка од кога јас сум се родила, па подоцна ни купи уште една малецка.
Кога бев мала, големата елка ми беше преголема, секое китење беше радост за мене и сестра ми, иако јас како покреативна најчесто цела работа ја земав во свои раце. Нејзино беше на крај да стави памук како снегулки Не знам дали вие тоа сте го правеле, но ние сакавме снегулки на елката, а памукот беше одлично решение. Ги имавме најубавите лампиони, кристални, стаклени, во различни бои и форми. Но никогаш немавме врв на елката. Не знам зошто, никогаш не дојде ред да купиме.
Една година, сеуште бев основно, баба ми случајно ја бутна елката и се скршија сите лампиони. Плачев, рикав бре ко дете, а и бев дете. Тоа за мене беше богатство кое за миг го снема.
Дедо ми ми вети исти такви лампиони, каде ли само мислеше дека ќе најде такви.
Излезе и ми купи, обични црвени, сребрени, златни, мали... Се губеа во елката, па ја заменивме со малата.
Врвот на малата елка ни беше единствениот лампион кој остана од старите.
Сега немаме накитено елка, случајно падна и малата, па лампионите ги снема. А веќе во мене ја нема онаа желба како кога бев дете, да излезам и да купам лампиони, да купам балони, да украсам дома. Немам ни сијалички, стојат некаде смотани да бидат закачени и вклучени. Но, ќе ги избегнам и нив.
Костени сеуште немам испечено дома, немам желба ни за нив.

И еве се договараме каде за Н.Г. Со еден од бившиве како најдобри другари сакаме да ја чекаме заедно.
Не му реков но да ми беше дечко немаше да лупнам толку пари за една вечер. Ќе останевме дома, ќе си купевме нови пижами, ќе гледавме новогодишни филмови и ќе јадевме вкусна домашна храна.
Но, не сме заедно. Ќе се дотераме и ќе одиме некаде... заедно.

 

Седам во црно-сиви хеланки во риги, затворски. Затвор и во мојата душа. Велат очите не лажат, кажуваат многу. Ма како да не , зошто тогаш мојте не им кажат на сите колку осамено,неразбирливо,пригушено се осеќам.
Е ајде де шо ми е ? Индексот полн со добри оценки ,но организацијата на факултето срање ,дечкото верен,домашните работат, даваат по 100ка секој ден,другарки еден куп за дружење,здравјето одлично,крвна слика прејака,интернет-да Проблеми ЈОК. Епа...
Зашо бе Скај си ваква ,незадоволна... и кој знае уште каква.
Е баш ваква сум зошто демек се си имам , демек се е во ред , ама се е бе на демек.Не јас не се чуствувам задоволна сама од себе , не можам овде да се докажам во овој град под Исарот. Не можам , се гушам.
Губење на време е овој ваков живот. Сакам да си имам некоја приказна во животот, сакам кога ќе остарам да бидам ко таа старицата од Титаник , сите да ме слушаат , а јас да раскажувам за некоја голема љубов , да бидам ко некоја друга старица па да кажувам како тогаш кога бев млада се борев за то , за то и за тоа .

Посакувам да немам некој што толку ме сака и што ме е страв да го оставам , посакувам да бидам малку повеќе себична и се да отерам во мајчина...да си земам македонското пасошче и да му ја летнам да си барам место на овој свет дур Маиите не кажат уште нешто...

Добро Скај , добро ...

 

Денес сум се изнашетала по бутици, не замене туку за дечко ми. Ама неможам да се пожалам дека не бендисав еден куп работи. Тој купува, јас само гледам со подзината уста. .. судбина.
Мене треба да ми се забрани да шетам по бутици бидеќи ми штети. Недај боже може срцето да ми зстане ако си бендисам нешто од толкава возбуда, а и можам во депресија да паднам бидеќи тужно е кога знаеш дека пола од тоа што го посакуваш неможеш да си го дозволиш да го имаш. Штета.

 

Понекогаш не е потребно многу размислување, потребна е само смелост и да се фрлат коцките... А Little bit of gambling never hurts

 

Дечки Нова Година иде.
Туку секоја година посакувам нешто да имам. Како мала знам го молев Дедо Мраз кученце да ми донесе па си сонував како ќе се шеткам со него ќе го хранам... Иако не добив кученце секогаш од кај татко ми на работа добивав пакетче со бонбони, чоколади, играчки а татко ми за да биде по интересно ми викаше дека Дедо Мраз ми го носел од Лапонија.
Друга година посакав компјутер зошто сите имаа и сега само јас немав. Знам напишав писмо и правец под елката. За ова време моиве да го прочитале и знам тогаш бев на поседок кај баба ми и се враќам дома гледам ПЦ. И влегува татко ми и вика Дедо Мраз го донел. Ма стари години.
Мислев и сега да пишам но сега нема лесно да пројде Мраз.
Оваа година не посакувам ништо ама баш ништо само љубовчето пред врата во голем пакет.
Се надевам дека ќе ми ја исполниш желбата.
Липс

 

КОНЕЧНО заврши периодот наречен пробна работа
не можев веке да издржам, а завчера солзи ми течеа по образиве без престан од страв, од гнев.
четири дена ми изгледаат ко четири века изгледаше ко да сме љубовници, состаноци по слаткарници а вчера и завчера во неговиот нокен клуб ко смртта да ме повикуваше ми беше страв
незнам како издржав за вчера кога отидов да јадам и кога се вратив беше заклучена вратата од нокниот клуб-демек нели телефони да се вртат луге да се бараат за работа затоа што кога типов ме праша реков можеби ке се вратам и него најверојатно му светнало дека нема а за да бидам фер му се јавив да му кажам-измислив лага дека сестра ми е во болница , морам да одам изгледа е нешто критично-кај ми текна незнам ми рече да го запишам тоа некаде-си помислив да те запише Господ во неговиот црн тефтер вампириште едно проклето,болно-перверзен мозок
ненормално однесување, валкани погледи, коментари што не му доликуваат на еден работодавец-низ што не преживеав јас сама од првиот момент се до вчера вечерта искуство плус во секој случај и барем ке знам од кој лик да се чувам во иднина и каде можам да го сретнам
арно ми рече мајка ми-пази се од такви фини, културни, најголеми гадови се и така е
вчера од тоа што бев толку вознемирена кога се вратив дома со нож во рацете ми се сплеткаа, се повредив ама за срека ништо сериозно-се видовме со еден дел од девојките на медитација бевме на предавање за вегетарјанството позади споменикот на мајка Тереза, супер си поминавме, се развеселивме и малку ми олесни

 

Теоријата дека спротивностите се привлекуваат за мене никогаш не важела. Луѓето до мене се со многу слични интереси, вкусови и размислувања. Не е дека немаме несогасувања или различни ставови ама тотална различност- не, благодарам.
Така јас решив да му подарам билети за концерт. Договорив се и денес требаше само да го потврдам купувањето. Синоќа возејќи се ми рече еј отвори таму да ми подадеш нешто. Таму седеа два билета за истиот концерт. За нас.

А го знаете она дека секоја куќа има сопствен мирис ама на својата никогаш не го чувствувате? Е мојата деновиве мириса топло, мириса на мекиците на баба, на колачите со ванила, на утринското какао на мајка ми.
Убаво е да си дома.

Му ветив ергенска вечер во моја организација на другар ми, кога ќе реши да се жени за некоја година.
Чудно е како луѓето со кои речиси си израснал можеш да не ги видиш со месеци, а пак се да е по старо.

 

Муабетите дека професорите од нашите семинараски ќе спремаат книги, некогаш се вистинити, ама некогаш паѓаат у вода, ма во океан бре...
Едно е да си го цениш трудот и да сакаш друг да го цени, друго е да се преценуваш, а работава стана очигледна, дека е второто.
Мислам lets face it guys, не сме вложиле толкав труд во семинарска, начно истржување во кое нема истражување, туку лепо фино копи-пасте техника или па купена семинарска за било колку пари.
Да беше некој друг професор во прашања ќе се замислев, ама за Отровчо не би рекла.
И колку и да не го сакам, морам да признаам дека е добро си ја знае материјата која а предава, предобро, туку друга е работата зашто учиме од српски книги и скрипти, да не навлагаме у таа тематика сеа...
И едноставно неможам да останам воздржана на 3 часовно муабење дека асистентката бара влакно во јајце, кога ти незнаеш ни точно да го дефинираш предметот на трудот,па уште и тврдиш дека сам си го напишал без никаква помош.
Се изгубивме во модернизмов и култот на Ај ем тхе бест деар ис, подзаборавивме како изгледа реaлазмот.
........Деновиве се во глава ми се вртат пари, знам не до мене таква е ситуацијата, таков ми е предметов што го спремам, али ова е више премногу, прееска ми се превиде 100ка у ташна, срцето почна забрзано да ми чука небаре 100евра видов, а тоа да било некој проспект кој нималку не личи на банкнота од 100 денари.
Ај ем сик, ај хаве мани фивиер
Или како што викаат, О'Џејс, For the love of money, заразно песниче, мајку му стара
http://www.youtube.com/watch?v=zcrppevM46Q

 

I was like: "no please, stay here," .. We don't need no money we can make it all work

 

Ако ова не ми го пуштат на свадба,не се мажам.
http://www.youtube.com/watch?v=g4mkUqR2BJI

 

Тамара чекањето страшно ја замара. А него го нема.