[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Убава е ноќта,преубава е ...толку топла и неизвесна,толку сензуална и таинствена.Во ноќта работите се поинакви имаат посебен шмек,посебен дар,повпечатлива приказна,но има и една мана,некогаш знае да има две улоги:Да прави и да враќа спомени...
Кога е во прашање второто посакуваме само да ги затвориме очите и за миг да се најдеме во некое друго време,на некое друго место ...како и да е навечер после се пак за љубов плачеме ..

 

Ние сами се повредуваме.. Како секој човек да е проклет мазохист, свесно или несвесно трча по болка... Сам си ја бара...

 

Чистењето е тоа едно нешто што ме смирува најмногу.. демитринот се губи со споредба со него.
Кога чистам, максимално се опуштам, песни пуштени, стругам, бришам, просмукувам, редам алишта, перам на рака, значи без разлика колку сум нервозна, отпосле чистењето нервозата сама си оде, и доволна е само една свежа лимонада, и јас сум вратена во живот.

Денови долги, досадно, тмурни, желба за ништо во мене, сакам само да лежам и да уживам во себе, во пижамите 24/7 на мене, во јаките кафиња пиени пред лаптоп со омилените серии и тешки филмови.

Деновиве сама по себе сум тешка, се осеќам. За момент можам да го загубам трпението, да избувнам и да врескам како луда (не е ПМС), до мене е, немам мир, нешто ме јаде одвнатре, и денес ете пукна, си пишав во соодветната тема за тоа, да не се повторувам.

Тешко ми е на душа од многу причини.
Ех, да висев онаму на протести бар,да бев доволно слепа и да се акав и тоа да ми беше главна окупација, ама нц, животот за секого си е различно тежок.
Идат моите омилени празници на кои секогаш сум им се радувала како мало девојче, и ќе му се радувам и на овој, знам дека ќе ми биде посебен, со моите најпосебни луѓе.

Последниве неколку часа имав долги и изцрпувачки разговори, би платила да ги избегнам.
Ноќва ќе биде исто долга и до болки досадна со куцање семинарски, а исто и утре, цел ден па и пола ноќ.
Би платила и да го избегнам муабетот следното утро со него, немам сила, нерви и живци да го слушам а посебно да се објаснувам и секако повторувам, а за џабе, нема разбирање и по долги 3 часа водење битки и излагања ставови.
Најверојатно, утре ќе спијам до покасно, а ако не, ќе си одам во кујна на маса, ќе си се стокмам, и ќе куцам со слушалки на уво, а откако ќе завршам, тој веќе ќе биде на работа, олеснување.

Замислена сум само, што утре после моите отровни зборови кажани?!

Зошто секогаш велам, ќе го ставам на игнор и никогаш не ми успева тоа?!Секогаш ќе ме боце кај што не треба и ќе почнам одново, за џабе, само сама ќе си се докрајчам, а тој веќе втората минута ќе рче.
А може и утре лаптопот под мишка и да ме снема у комшии...

Сакам да одам некаде, на топло место, на убава, долга со палми полна плажа и да пливам и да лежам на пола песок со нозете во вода, сакам брановите да ми го плискаат газот и грбот, да пијам ладно пиво и да грицкам бадеми.
И сакам некоја лесна песна, која ќе ме тера да го мрдам газето да ми свирка во позадина...
И сакам една од моите најмили до мене, да се смееме и оговараме со поглед...
И вечерта сакам да седиме на плажа, со оѓин или не, може и така да лежиме и да го гледаме небото и да пиеме мухито, да се кикотиме и да се држиме за раце потсетувајќи се на старите добри денови.

Едноставно, сакам еден ѕид да повлечам, од секојдневниве рутини кои ме изцрпуваат, од неуморните и страшно досадни мали луѓе, и од гужвата во Скопје, од долгите и ладни влечења по автобуси и да ја фрлам мрзата од ладново што не ми дава да одам почесто до продавница, па незнам кој ден по ред, сркам супа, заш ме мрзе да одам да си купам зеленчук или овошје...

Е сега ми текна, ми купи тој сабајле банани и портокали, одам да им се нурнам.

А од него ни трага, ни глас.
Ако, мене веќе, не ми е гајле.
Тоа дигнато его и таа глупава непотребна гордост мора да се намалат, да не дојде до пенали.

Знам утре што следи, тишина во собранието и воздржаност од двата пратеника

 

... сфаќам дека ја утнав професијата. Требаше да си бидам певаљка бе бате.
За две испеани песни со господин певач, на домашна журка и на чиста заебанција, собрав 1500 ден.
Can you beat that?

 

Моментот кога сите ќе ги отераш у к*рац за ситница... само што таа ситница е всушност капката што недостига за да прелие чашата.

 

Вечерва ќе бидам уште пократка околу тоа каков сопатник треба да пронајдете - Некој, кој ве слуша како со огромна возбуда говорите за одреден филм и кога ќе почнете да го гледате заедно, прилепени еден за друг, кикотејќи се, ќе се преправа дека прв пат го гледа, само да не ви исчезне насмевката.



Ќе бидам патетична уште некој период. Ве молам однапред, извинете.

 

Човечност? Што ли беше тоа? Мислам дека дефинитивно би требало детално да се проучува, бидејки некои незнаат што истата значи.Колку сакаат нека се лутат, заслужиле.Од мене, имаат виза за во иднина.
Некогаш вреди да се стави разумот на прво место, а потоа срцето.За да го почитуваат човека, тој треба да почитува други, во спротивно нека не бараат нешто што не даваат.Џабе не е речено “ се што сакате другите луѓе да ви прават, правете им и вие на нив“. Само проблемот е како таквите изреки се разбираат или само напамет се знааат Не е нешто само да се знае, туку и да се разбере.Та и уште ќе ми зборел некој за човечност, а околу себе, пустош прави.Со некои луѓе, се нема разбирачка, џабе е колку и да збори човек, да објаснува и ред други работи.А ако некој молчи, незначи дека нема што да каже, се занимава со својот живот и не се замара.Па барем, некакво си достоинство да имаа, некаква почит, начин на однесување,та тие и тоа го немаат, па и уште други критикуваат.Размислиле ли тие за себе си, за својот карактер, се познаваат ли себе си доволно добро? Изгледа не, па затоа и така се однесуваат. Празни се во душата.Сите сме луѓе, ама не размислуваат како се однесуваат спрема други, битно им се важни своите чувства, а за другите, што е битно, другите се од камен, како тоа...Тоа е, живот, сакаш, нејќеш, ќе те научи.
И мислев општо, морам да кажам, на секое.

 

Секојдневно се уверувам колку добро тој ме познава.
Може да ги предвиди моите постапки, може да ги очекува моите реакции.
Со само еден поглед може да ме прочита и веќе знае што мислам и чувствувам.

Но, од некоја чудна причина, токму тоа мене ме заплашува...

 

АМАН ВЕКЕ АМАН!!!
НЕМОЖАМ ВЕКЕ!!!
Легни си у 2 стани у 6, учи учи учи и само учи!!!
Колко кафиња имам испиено тие денови, влакна немам толку на главата
Уште утре, само уште утре ..

 

чуството кога ке дознаеш дека другарка ти што некогаш ко родена сестра си ја сакала те одбрала тебе мегу другарките за бесплатна хидратација на лицето

 

Рекламава за вип боде очи, напорно е за гледање, тргнете ја.

 

.....и така, си дојде уште еден 27-ми. И се' ќе беше многу поедноставно да не беше тоа Декември, да не беше зима.

Сабајлечки рано конташ дека немаш баш многу пари во новчаник, нормално нели, за овој датум од месецот. И се' ќе беше во ред да не беше Декември, да не беше зима.....Со тие 672 денари, би се издржало до плата, која, патем кажано, не можам ни да ја сонувам пред Нова Година. Арно ама......Декември сме.
-Се' ќе беше полесно да не беше зима и да не сакав проклето многу да одам во Маврово на скијање;
-Се' ќе беше полесно да не требаше да платам 1000 денари за прослава на Нова Година;
-Се' ќе беше полесно да не ми требаа пари да му купам некоја ситница на дечко ми за Нова Година;
-Се' ќе беше полесно да немав две прекраснотии-внук ми и внука ми-ако ништо друго, барем пакетче очекуваат од мене;
-Се' ќе беше полесно да можев на моите да им купам нешто за Нова Година;
-Се' ќе беше полесно да не доаѓаа празници како Бадник и Божиќ;
-Се' ќе беше полесно да не ми беше роденден на 8-ми, треба да се почасти за роденден нали;
-Се' ќе беше полесно да не бев толкав идиот и да не ја изгубев десната леќа, па сега морам да се шетам надвор со наочари на кои цели 17 години не успеав да се навикнам;

итн, итн......Има уште Не мрчам само имам причини за длабоки размислувања и калкулации за рушење на олимписки рекорди во дисциплината-како да го преживееш празниците со дури 600 денари во џеб. Не е дека не се понудија за помош-напротив-моите барем 38 пати ме прашаа дали ми требаат пари. Може на 39-тиот не, ама на 40-тиот пати сигурно ќе прифатам помош. Мразам кога треба да земам пари од моите Ама кога се нема.......да се живи и здрави, среќа што барем тие се тука, што несебично ми помагаат на секој можен начин. Финансиски гледам да е најретко што може. Секој друг вид на помош од нив со огромно заводолство го прифаќам.

Да не му требаат пари на некој? Ќе му позајмам, барем толку колку што имам, не е проблем.

 

Сдк единствено нешто што ми се допаѓа ова време се попустите,барем можеш да си ја обновиш гардеробата,милина

 

Денес конечно малку наспана, покасно сум на факултет. Не можам веќе ми треба дооолг одмор. Ајде уште 2 дена. Не дека сум еуфорична за Нова Година ама бар ке имам време да се изналежам онака по мерак .
Низ центар, не се проаѓа. Секаде растрчани луѓе купууваат ко да им е последно. Никогаш не сум ги разбирала тие масовни предновогодишни трошења. Па луѓе и од 1ви ќе живееме..


* Ви посакувам пријатен ден феминки

 

Ги читам мислењава и се дивам...
во нашиот град се е штама повеке се посетуваат здраствeни установи, најпосетени се аптеките
жално
нема веза...
доаѓа .... нова година
а нема никаква еуфорија

 

Среќна сум сакам кога ја гледам насмевката на моето лице..... Ја сакам среќата во моите очи, во очите на моите најмили. Среќата која го обзема и моето најмило... Кога ќе стане и рече како ни е бебчето Среќна сум и сакам да трае и трае .......

 

Каква е таа наша потреба за самоидентификација со околина? Ако ти се денса брате денсај пред огледало, што ти менува дискотека или не. Јас никогаш не сум била љубител на дискотеки. Пробував да ги засакам, да ги уживам ама не е тоа за мене. Мразам да играм во 2 мм квадратни, да пазам на мојата пијачка, на сите што поминуваат и се буткаат или поливаат со нешто. Дополнително цените. Плаќаш за влез, плаќаш за пијачка, плаќаш за гардероба. И воздухот би го наплатиле да го имаше. И музиката. Секоја дискотека ја има истата музика и никој нема да ме убеди дека е поинаку. Идеме на ретро јеее. И во два саати има две преку сила три ретро песни. Ноу тенкју.

Затоа хоме-парти рулс. Ќе си збереш луѓе, другари на луѓе, другари на другари. На бабата втора братучеда од лева машка страна. Ќе си донесеме за јадење, ќе купиме за пиење. Ќе денсаме на балкон и ќе пееме. Тоа е тоа.

Одмарам од еден Божиќ, се спремам за Нова Година и следниот Божиќ. И некој празник со вештерка што носи јагленчиња. Окапев во библиотеката, почнаа да ме познаваат. Си ги чекам гостите, си планирам шетанки. Животот врви, и кога го гледам календарот со шкртки ја разбирам апсурдноста на времето. Секој си ткае свое платно, уникатно и неповторливо само не сите го рекламираат во излози. А најубавите работи се секогаш во задниот дел на продавниците, скриени од обичните минувачи тие спокојно си го чекаат оној за кого се наменети.

Уживам во чајот во 5 со 5 колачиња кои ги потопувам. И во магловитиве утра, и во дедовците со бркови. Само уживам.

 

^ Не сум била сама

 

Се будам , влегувам во Ве-Це и му давам една озабена насмевка на огледалото и почнувам да пејам :I got pocket,Got a pocket full of sunshine I 've got a love and I know that it's all mine.
Завршувам сама на себи си се чудам , ја земам четкичката за заби и повторно I got pocket,
Got a pocket full of sunshine I've got a love and I know that it's all mine И си велам , браво сега побрзо го испеја.

Се мијам и бегам да дрмнам кафе , ова прв пат ми се случува. Дај боже да е на арно.

 

Сабајлечки прочитав нешто вакво "Nowhere in your birth certificate says that life would be fair"... true...true...
ако не си ги водиме самите, сопствените битки... кој да ги води за нас?? И да...борбата со сопствените демони е најтешка... ама викаат се исплати...

„Имајте убав ден пријатели. Колку и да започне наопаку, секогаш има шанса да се оправи. Филозофијата на срцето е дека секогаш мора да пумпа, проблемот е во мозокот, кога тој ја губи довербата тешко се оправа“... после ова...само ќе кажам дека во право се старите коа ќе речат... "само господ да не ти го земе паметот!"