[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

да бидеш активист е убава работа да навистина е , ама зошто престанав лани да посетувам состаноци и тоа баш во организација чија што цел е она што го носам како дел од мене уште од мала-дружба и со помали од мене, малку непријатно ама сите сме луге тоа што немам сила во мене нема да биде изговор за да се активирам повторно, почнуваме од следната недела здравје боже, а ако завршам на инфузии од трчи ваму-трчи таму ке биде весело Господе те молам дај ми сила да го издржам периодов
и убаво е кога знаеш дека другарка ти не ти е лута, нема за што од секогаш сум се однесувала човечки кон неа ама нејзиното однесување на тоа укажува а кога и да се потпрам на интуицијата не ме излажала-времето ке покаже

 

Повеќето од вас се изнервирани од пензионерите по автобусите и живеат во постојан страв да не бидат нападнати од младо кромидче,или „соништата да не им бидат заробени“ во испотената мишка на некоја бабичка,ама не. Јас си сакам бабички,освен оние кои љубат да шират вести,нели.
Вистинска катастрофа во сообраќајот се токму згодните момчиња, да да.
Си кулирам јас во двокатен,го чепкам телефончето и си пишувам пораки сама на себе,колку луѓево да гледаат дека сум зафатена,божем барана. Уствари не,тоа го правам само за да не зјапам во нив,бидејќи ми е непријатно...кога тоа,иде Дунав
Висок,миризлив,да не беше развиен ќе ми се чинеше миризливо стапче е,жими се. Како да немаше каде да седне,и баш спроти мене седна. Си го меркам јас,кога ќе ме погледне,одма телефонот го фаќам. И како во некоја си приказна,ни се вкрстија погледите,немаше кај да бегам. И наместо да ми се насмевне џоа во американски филм,тој се загледал во мене со Overly Attached Girlfriend поглед.

Си се топев,си се потев и си чекав да ми дојде ред за излегување.

 

Хеееееее на 31 декември ми е роденден у десет саат сум родена

 

Иии долгоочекуваниот распуст
Многу сум среќна, многу. Конечно дојде времето да ја наредам елката

 

СДК абе луѓе во понеделник нема да сум на работа,просто да види човек и да не верува.Па и не е за верување празник делник на работа,ни 5мин порано немаше одење, ќе заврни 3 метра снег лелееее.Ќе треба да се запиши тој ден . Ама ај убаво е аку аку и тоа биднува валда нема да заречам сега па да се премисли

 

Oваа недела,врие од честитки за Нова година,сите посакуваат љубов,среќа,многу пари,нова работа,кола,нов стан итн.....јас пак на сите им одговарам-ма само здравје,без него ништо.Да,тоа многу добро го знаеме сите,ама го губиме нервирајќи се за љубовта,за работата,за финансиите итн....Тогаш не ни е ни на крај памет.
Некогаш дури ти е и сеедно,а јас навистина незнам како да ги сопрам проблемите кои само што ќе решам еден ете нов,не остава простор мирно да дишам и да се порадувам на нештото.И со секој нов си велам,ајде можам јас,ајде после дожд иде сонце,и да некогаш изгрева ,aма не грее доволно.Само колку да те залаже
Страшно

За разлика од Артемишн,кај нас прославата помина исто ко и на работа.Само што малце поинаква прослава ние и неколку наши вип соработници.Се гледаше кој кого повикал,па дали му дошол (знак на поштовање,ако не дошол ништо ) и завидливо кој колку е близок со некого Ова не го знаев,боже луѓенца, па и на забава ли незнаете да се опуштите?

Па ете јас да не бидам веќе скромна.Од мојата скромност не добив ништо! Освен здравје,ќе си посакам многу љубов со него,од љубовта со него да се роди плод ,сакам нова кола,поголема плата,повеќе пари и да си ја средам куќата од соништата.Сакам со мене да бидат моите најблиски ,исто толку среќни како и мене.
Ви посакувам исто на сите .

 

Џингар бел, џингар бел
ош не сам видел
Џингар црн, џингар црн
видех на еден трн

https://www.youtube.com/watch?v=_FJAJnacfUw

 

Не ми ги рушете сништата со еден збор, не ми ги сечете крилјата. Рацете ги подавам кон сонцето, злобниците ме влечат долу, во жив песок пропаѓам. Дојдоа ѕверовите и зедоа се што им се сакаше, без ни малку човечност. Ние сме мали беспомошни рипчиња во нивниот вртлог на лаги. Ќе изгрее ли некој ден сонцето без да ги огрее клетниците, ќе издржи ли земјата толку лага, ќе има ли ден за нас?

 

СДК ... имаме уште една Срцекршачка, нејзин клон ќе е сигурно. :geek:

- Срцекршачке, толку од твојата уникатност. -

 

СДК,.. јас отидов а ако ме бара некој...
........ можда и ќе се вратам ...

 

И Повторно мама беше во право, мразам ама ете морам да признаам дека е така .

 

Мирисам на среќа!

 

Јас ли сум единствената која мислеше дека восокот за депилирање, е оној восок од свеќи?

 

Ми недостига Охриѓанецот. Нема многу што да се кажува околу тоа, само тоа е доволно. Ми недостига. Она што е најжално е дека толку многу успеав да го отргнам од себеси, што дури да не сака ни како занимација да ме има во неговиот живот. Како нешто да се дешава, да се има некој за да му ѕвониш, да биде прва помисла наутро, на некој да си му негово сонце. Да си причината за некој да е насмеан 24/7. Да си причината заради која цимерите ќе го зафркаваат.

Со него сега се гледаме исто како и првиот пат кога се видовме. Ништо не чувствуваме. Има само една разлика од тогаш. Овој пат знаеме премногу. Двајцата, еден за друг.

Крај како крај, секогаш исто мириса. Секогаш доаѓа во исто пакување, цената е секогаш иста, само ние никогаш не сме исти после тоа. Ако го купуваш многу често мирисов, ќе се навикниш на него и ќе неможеш поинаку. Ако пак никогаш не си го помирисал, многу ќе ти биде тежок првиот пат. Ќе те асоцира на зима, ладно, снег, бедови и некоја арома на осаменост. Количината на оваа последната се мери во милиграми, ама најмногу ја чувстуваме. И таа пак пустата, и најмногу ќе ти трае и на алишта. И ќе неможеш ни од себеси да ја измиеш, ниту по стотото туширање.

Така и овој беше. Студен. Изненаден. Неочекуван. Никаков ...

Ми недостига гласот негов. Да го слушам. Немора мене да ми зборува, само да му го слушам. Ми недостигаат неговите пораки. Ми недостига да ми кажува дека јас сум причината заради која неможе да се концентрира на учењето бидејќи сите мисли му се кај мене. Ми недостига да е тој мојот Ромео и во телефонот и во животот. Ми недостига тоа да го чекам во собата за да преспие кај мене, и кога ќе задремам додека го чекам, а тој ќе влезе и ...Ми недостига и неговото види го сонце се успало без мене во тој момент. Ми недостига неговото присуство во собава. Ми недостига неговото нема ли да ме гушнеш? Ми недостига кога ќе ме бакнеше, имаше навика да ме гушни како да му е последно, коските да ми пукаат на секое. Ми недостига и тоа да кога ќе се вратам од Автокоманда да го видам дека уште спие во мојот кревет. Ми недостига и тоа да му досадувам да се разбуди. Ми недостига и тоа кога ќе се разбудев пред него и ќе го гледав. И тогаш ќе му шепнев, тивко, на уво дека е многу убав. Ми недостига кога на сред вечер ќе се разбудам и кога ќе видам дека уште ме гушка,дека рацете му се околу мене. Ми недостига кога ќе се разбудев на сред вечер и ќе видев дека не ме гушка повеќе, па ќе му се наместев како маче во рацете. Ми недостига да го бакнувам во чело. Ми недостига да се шетам по ѓаќи пред него. Ми недостига тоа да ме гледа додека да се облекувам. Ми недостига и тоа кога ми викаше дека ме сака на десет јазици, иако не го мислеше, уште помалку чувствуваше тоа.

Ми недостига сега кога си легнувам сама. А сега како ништо да не се случувало. Ништо ич. Безвезно здраво и се што веќе следува, некогаш ни тоа не .. У реду е. Било, поминало, ќе оздравам јас. Само срцево да има уста да проговори ... А мене уште не ми е јасно зошто.. Само што сега престанав да прашувам бидејќи нема кој да ми одговори. И не ми е јасно зошто уште сум фатена како слеп за стап за него. Уствари многу ми е јасно зошто се држам, само што признавањето на тој факт тешко ми оди. Ме извлече од гомната. Ми подаде рака кога никој не ми даваше ни прст. Ме потсети на работи на кои јас одамна имав заборавено. Почнав пак да чувствувам со него. И светот мислев дека ми е мало место кога бев со него.

А него веќе го немаТ.

 

СДК
дека после случка од претходниот викенд, една моја пријателка која ја имаше титулата најдобра,е веќе решено во новава година веќе да ја нема.
И едноставно нема да ја избришам од мојот живот,но довербата и она чувство кога можеш рака во оган да ставиш за некој -го нема .
Ете така официјално по 2 годишно половично дружење и давање шанса да се поправат работите надевајќи се дека ЈАС сум таа која е во заблуда ,претходниот викенд по втор пат кажува некои работи кои сум и ги кажала сметајќи дека таа е единствена личност која ме разбира.
Но не,секој го користи секој твој збор во личен корист.
И искрено прв пат во животот јас сум таа која вели дека не постојат најдобри пријатели. Дали и тоа ќе биде едно големо разочарување кое ќе ме направи безчуствителна пријателка како што веќе сум безчуствителна на темата љубов,или можеби е сепак само моментално чувство?

Како и да е ВРЕМЕ беше еднаш да кажам НЕ на нашето "пријателство".
ХЕХЕ и секако дека веќе не ме боли исто како што некогаш ми бил тешко. Во моментов се чувствувам само како будала која подолго време и требало за да сфати како стојат работите.



СДК2
оваа година ја означија многу добри и повеќе лоши работи . Но како и да е животот продолжува понатаму. Јас чувствувам дека оваа година беше екстремна промена за мене како личност. Созреав,не сум веќе детето што го познавав. Но секако имам уште многу искуство кое со тек на време ќе ме научи да ги проценувам луѓето поправилно.

И не, овој пат за прв пат не ми е желба да ја пронајдам љубовта на мојот живот, желбата е само да останам тука каде што сум со пријателите кои ме прават среќна. Со оние кои што ме прифаќаат таква каква што сум и не сакаат да ме променат. И не знам до кога ќе бидиме во ист круг но сега засега убаво ми е ...Не е совршено ,но е подобра опција од изборот што го имам. Чувствувам само мал страв, кој се темели на мојата иднина и тоа не е обична ствар за мене, затоа и ме плаши.
Со оглед на околностите задоволна сум од почетокот на оваа учебна година.
Но 2013 ја предвидувам како поуспешна година.

Многу работи ми се во план за да ги променам. Свесна сум дека малку повеќе се насочив кон иднината отколку во сегашноста тоа признавам...Но сега ќе се обидам да го поправам. Ветувам ќе бидам подобра личност оваа година.

На сите ви посакувам подобар живот во новата година ,а пред се многу среќа. Затоа што без среќа се е џабе!!

 

Sakam da sum doma,pokraj moite,da se raduvam na koletce polno so ljubov , da se toplam na ognot,da go nosam dzemperot so srnicki,da zaspivam dodeka svetat sijalickite na elkata ....

 

Се чувствувам среќно у суштина,ама коа ќе ми текне дека у Централна Кооперативна банка се напикале сите од ФОН ми загорчува.
А и рака на срце имам аргумент до два дека на ФОН и слични, со чест на исклучоци не се продуцираат квалитетни кадри,па што сака нека бидееее... Абе не ме заебавај бре! ФОН рили? Американ?! Ноу уеј! Абе можда Шуклев таму нешто парче прави,те фрустрира,ама коа ќе си го гушеш менаџментот ќе си го памтиш до крај на векот,а Таки Фити кога ќе те натера од љубов да си научиш економија од неговата библија, го знаеш до крај на животот. Немојте вие тие прикаски ве молам...те третирале ко човек. Ако е третирање ко човек да немаш стрес пред испит пошто знаеш дека ќе положиш... и дека пре ќе одиш на приватен пошто за потписи не се чекало... ич не се труди да ми кажеш дека си квалитетен и прогресивен млад човек. Мање више ми е битно дали ќе ми се издере или ќе чекам петсто саати на студентски, као иначе ќе ми било интересно ко студент?! На кафиња?! И така и вака сум ги пиела,ама тоа биле заебанциите и нервозите шо увек ќе ги памтам за добро,а наученото не ми е шупливо!
Е така! Па лутете се ако сакате до утре што ете имам за вас став. Пишете ми лп да ви објаснам зошто сметам и тврдам дека од тие факултети не излегува учен народ и дека образованието им е шупливо.

Туку за пола саат ние *спонтано* ќе се собереме,со скара и кромид и све тоа. Бујрумте!

 

-Што учиш?
-На Фон
-Аууу, јас па мислев на факултет си

 

Ич не ми се свиѓа како се понашам у попоследно време.

Работата нешто ми стана најважна, се друго ми е споредно, освен фамилија, се разбира. А бе порано, за добро друштво искачав сред работа, правев пауза, и после работев од дома ако треба, а сега не излегувам за да завршам до 5, и после пак работам од дома пошто сепак сум си натоварила повеќе од што можам да сработам

Убавите работи не треба да се пропуштаат во животот. Арно до лани си знаев, не знам што ми стана, ама нештото мора да се смени. Еве, нека биде желба за промена во 2013... Уф, 2013, се ежам... Никогаш не сум имала среќа со непарни години... се што сакам е 2013 да биде иста како 2012. Не мора да биде ништо подобра, нека биде иста и на коњ сум!

 

Моментот кога татко ти ќе ти купи нова елка, бесценет. Си испадна човекот да се прошета, досадно му било дома, и по одколу 2 часа се враќа со елка. Да, со елка. Не дека немавме елка, имавме, ама стара била. А јас насмеана, од 6ка до 6ка што се вика, среќна. Многу се радувам на овие денови, на празниците. Како мало дете. Дури и повеќе од некои деца се радувам. Е, сеа некој уште да има пакетче да ми купи

Тато, ТЕ САКАМ.