[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

СДК дека на денешен ден пред точно една година станав дипломиран графички инжинер ооо само колку бев среќнааа шубо ќе беше да дипломиравме исто толку многу пати колку што и полагавме испити, еее колку многу среќни моменти ќе постојат

 

А зошто да не сум?

 

Spoiler

Ако некогаш го изневерам тоа ќе биде со некој Италијанец.
И тој тоа го знае, и за истото не смее да се лути.

Шала на страна мој најголем неостварен сон е Италија ... мојата љубов најголема и непрежалена.
Жално е што не се оформи групата по италијански годинава.
А јас знам дека еден ден ќе отидам, ќе стапнам сегде кај што сакам, сегде кај што сум замислила.
Многу пати имам пишувано на оваа тема, ама после гледањето на under the tuscan sun срцето ми бие два три пати побрзо од вообичаено.

Ќе фрлам паричка во фонтана ди треви и ќе замислам нова желба.
Ќе чекорам низ улиците на Рим, Венеција, Тоскана, Верона .... секаде.

Ќе носам кремаво накај бело меко фустанче со кафеав каиш под градите и кафеави удобни сандали на штикла.
Ќе тропкам по улиците додека некој висок Италијанец не ми довикне чао бела.

И ќе јадам од сите тестенини што ги имаат ... од се ќе пробам!! од се.
Ќе се тарашкам по пазарите и со сите ќе правам муабет, ќе се смеам ќе застанувам на тезги, ќе ги поздравувам луѓето.
На сите ќе им се смеам и по цел ден ќе ги хранам гулабите додека се радувам и се вртам и вртам од среќа.

Ќе станам и ќе излезам на тераса, додека го впивам сонцето, дождот, ма секоја времеска погода и непогода што ќе ме снајде со мерак ќе ја чекам бре. Ќе пијам чај, топол или леден на тераса на која ќе ми седи некоја од омилените книги и розеви гербери.
Розеви гербери за да ме потсетуваат на него. Или бели кали, исто за да ме потсетуваат на него.

Ќе трчам боса низ полиња со секакви цвеќиња, и ќе чекорам со насмевка по улиците и додека врне дожд.

А ако се биде според планот со мене ќе биде тој. Тој вистинскиот и ни огромната градина ќе ни трчаат деца ... еден куп деца, а јас ќе го имам најубавиот ресторан, и ќе бидам најфината деловна жена што некогаш газела по Италијанската земја ... и ќе бидам предобар готвач, ќе трчкам од маса до маса ќе се вртам ќе правам и едно и друго. ќе пробувам ќе измислувам ќе додавам и одземам .... ќе предизвикувам насмевки на лицето на луѓето.

И еден ден, додека пијам прекрасно црвено вино и јадам од најубавата торта, ќе си речам ...
ех мече, исполни се што сакаше во животот.

И така, мече се разбуди од сонот.
Како и да е, фала ви што ме оставате да сонувам ....

А Италија, таа секогаш ќе ми остане во срцето ... сон кој ќе се стремам да го остварам, барем мал дел од него, ќе биде сосема доволно.

Не верувам да постои човек на планетава што не ја сака Италија ...

 

СДК...никогаш не ми значел некој толку многу, колку што ми значи тој.Денес не успеав ни да се израдувам на сопствениот успех, затоа што него истовремено му се случуваше неговиот најголем неуспех.Додека го гледав како плаче, како липа, ми дојде и јас да почнам да плачам заедно со него.Но, знаев дека морам да се воздржам, морам да бидам доволно силна за двајцата...

 

Јас да ви кажам блескам од среќа. Она девојче на кое му ја дупнав главата пред 21 година на една пруга, која ми стана најдобра другарка, со која делев се', со која си праќав писма по пошта, со која тажевме кога изгубивме другарка, онаа поради која секое лето трчав до нејзиниот град за да ги минам деновите со неа, онаа која ме собра кај нејзе кога ми се случи најтешкиот момент, што знае да ме насмее со блесави работи, денеска ме направи посреќна за 10000000 пати.. Тоа девојче ќе стане мама, ќе станам тетка по 3 пат, ама толку ми е моќно што сум првата што дознава.. Срцево ми е топло. Ќе си имаме бебуле..

Ах те сакам среќо моја, остани покрај мене и јас покрај тебе како до сега.

 

СДК ... е па жени да си знаете

http://boza.mk/2011/sedenjeto-navistina ... -zadnikot/

 

Мене изгледа стомаков ми се зголемува од што само на него лежам кога сум пред компјутер
Мала шала де

 

Цел ден пцујам само, не ми личи на годините.

Ми се трча од нервоза.

 

Што велиш да го истрчаме цело Скопје заедно?

 

СДК страшно многу ми недостига брат ми, патот е долг, моето срце е со него, мојот ум во него, добро да стаса

Ќе денувам ноќва, а месецов ќе ми се стори век!
Ќе лечам душа со Мјуз, VH1 заслужуваат

 

Сакам да кажам поздрав до Ashling ... ти ги читав мислењата ме изнасмеа девојко

 

Сакам да кажам дека се наближува денот кога ке бидам во прегратките на моето срценце

 

Ова ќе Е мрчаторски пост . Убавото во виртуелното мрчење е што секогаш ќе најдеш барем едно ,,другарче,, кое е ,,расположено,, да те сфати и кимне барем со главчето во знак на одобрување бихајнд аватарчето. Ете, толку почна да ми игра твист по нерви фактот што Хаус атитјуд во Македонија имаат веќе и хаус мајсторите. Ама, не се ни тие криви што се живи баш овде. Како и било кој од нас впрочем. Бидејќи ако загребеш, со ентузијазам како да триеш метално денарче врз новогодишна грепка, навистина длабоко под слоевите изнасилен цинизам, преухранета зајадливост, латентна затапеност и горделивост над плафон - тоа е само одбранбен механизам, да не‘ не папа ткивото на сркмстенсис на кои со дигнато средно прсте од едно раче и шипаче на другото им велам - скру ју со скрудрајвер!

Дури не ми се верува дека странците мислат дека сме толку добродушен и гостољубив и срдечен народ, бидејќи најголем дел од времето НЕ сме, туку сме малодушни, полу асоцијални и наполно или нацело егоистични до срж. Да се разбереме ако пристапиш правилно и искрено и допреш до срцето на Македончето, ќе ти биде другар до гроба и од уста ќе ти го даде последното суво парче леб, па макар бил и како катран обоен со име Бо, ако си се докажал и покажал. Ама, на нашите срца фаќа некоја закоравеност, погледот ни станува метален и недоверлив, емоциите сегментирани и неизживеани целосно...

Денес ми е еден од оние конфузни денови, нема врска ПМС - најчесто користеното алиби, толку убаво почна денот и во еден миг ми дојдоа проклетиве стихови во глава (почнав да размислувам низ стихови на песни ете нов некој тренд ми е тоа), не, нема да речам - не предизвикани од ништо - јас верувам секогаш во причинско - последични врски - дури и тогаш кога не успевам да ги објаснам со друго освен со фактот што Марфи е педериште од оние никаквите и шугавите, не од фенси хомичите од високата класа. Ех, да стиховите -

If it makes you happy
It can't be that bad
If it makes you happy
Then why the hell are you so sad

Е, зш де?!

 

СДК дека не можи...ама стварно не можи да се стави крај на лицемерието!
Не постои граница да ја спречи неговата бесконечност.

 

http://www.youtube.com/watch?v=haL8chKY ... re=related

сите мислат дека моите бродови потонале......ама не знаат дека јас имам подморница

 

Се сеќавам на времето кога традицијата ја сфаќав како непотребно оптеретување, обичаите ми беа неразбирливи, а канењето на свадба први братучеди на родителите сосема непотребно.

Моментот слава ни најмалку не го разбирав, а кога доаѓаше на ред семејната слава (во семејството на сопругот, јас сум израсната како атеистка) самата помисла на одење и гледање со роднини ми доаѓаше мачна.

Тоа не беше одамна, пред најмногу 2-3 години.

Денес уживав во славата, а едвај чекам да дојде следната, за два дена. И колку што порано не сакав да помислам на славење слава или именден, толку сега сакам што побрзо да ја обновам традицијата и да ја наполнам куќата луѓе кои и немам прилика да ги видам често.
Затоа се славите, да се видиш со блиски луѓе со кои не стигнуваш да се видиш. А свадбите и погребите се за да не се заборавиш со роднините - во спротивно не би се познавале.

Од динамиката на животот или можеби практични ставови дека важни се само најблиските, и со нив треба да се негуваат контактите, ги забораваме оние малку подалечните. И пропуштаме да ги запознаеме луѓето кои ни се блиску, само треба да направиме чекор да дојдеме до нив.

Од сегашен аспект гледано, жал ми е за многу такви врски, особено роднински. Порасната сум во семејство каде важи дека пријателите се вистинското богатство, а роднините само некоја крвна врска која не можеме да ја замениме. Пријателите се вистинско богатство, ама би сакала малку повеќе време да поминував со роднините. Ама кога ти си тој кој ги разлабавил врските, малку тешко оди повторното спојување. Што не значи дека е невозможно.

 

http://www.barnorama.com/the-little-ras ... n-and-now/
колку се измениле =) ама Waldo е фраер ипол хахаха

 

Од што не знам што да пишам и спојлерот го прееб*в.

Spoiler

Бтв гуд најт на сите и сонувакајте комарци (свежи) и сите соништа нека ви се исполнат.