[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Не, не бев дебела/ниту сум, ни пред ни по празник, било кој, а и не само кога биле празници.Не лажам, нит се тешам.Јас и да јадам, џабе ми е, исто ко да не јадам Да си кажам, иако не беше наменето за мене

 

Битно си се пофали,те боли.
Сега диети ќе фрчат.

 

Си кажувам како што е, нема што да ме боли, а диети никогаш во животов не сум држела.
Не ми беше да се пофалам, туку само да кажам спротивно на она што кажа

 

Па што кажваш кога прашањето е наменето за тие што се тешеле со празниците за нивната дебелина нелогички е, или само да се пише нешто аман вејке!!

 

Сакам да кажам дека не е ладно надвор,се е до психата...

 

Имам понуда за брак

 

Додека ги чекам кифличките со кашкавал да ми се стоплат во шпоретот,го залажувам стомакот со една гадна цигара.
Додека се дебелеам и не размислувам за ништо друго,некој глас како да ми вели "Девојко,имаш испити за спремање,почни да се дружиш со книгата",ама се правам дека не го слушам.Досаден е,и ќе престане.
На сите убавини кои ги уживам од Новата година па наваму,ова со испитиве ми го нарушува мирот,ама искрено.Се тешам самата дека има време,но броените денови брзо поминуваат,па така и моите спокојни денови ќе завршат.
Луѓе многу ми е убаво,ама навистина.Па и фактот дека утре ќе си дозволам мал шопинг со парите од празниците и тоа како ме прави уште посреќна.

Одам да си се најадам,а потоа да си изгледам еден филм,и да си уживам во овој убав јануари,кој неможеше да биде поубав.

 

Леле значи не напаѓајте одма,а и не кажа за да ве направи љубоморни.Значи некој ќе напише контра,и одма напаѓате како тоа го напишала затоа што се теши.Не е нелогички да се прават теми без врска,него сега ова е нелогично .

 

Бевме на вечера со моите, се споија солзи и насмевки на маса, ракија и Назад назад Калино моме, палачинки за десерт и реуматичното рамо на тато. Се сеќававме на првите одмори, кога со зелениот стокец, со накрцан багажник полн со патлиџани и сирење тегневме желби накај Грција или Бугарија. Првите крофни, кондензирано млеко, црвени чевлички, сончаница и топлиот гриз бурек на патарина пред да се создаде метеж. Пливањето со една гума двете, ја и даде. Кога баба се разболе и две лета по ред татко ми ја чуваше, за мајка ми да не однесе мене и сестра ми на еден пристоен селски туризам кај другите баба и дедо, колку што можевме во тоа време да си дозволиме. Кога дедо ми почина, и сестра ми од болка, а имала само 7 години, на патиките го напишала неговото име. Си се израдувавме на се’ случено и биднато периодов, на добри и не толку добри периоди, на вработувањето на даде, мојата дипломска и новиот фотопарат, за надежите штом ми се врати либето и како очекуваат да галат внуци и да шетаат со шеќерна волна низ парк со нив... Обични, прости нешта кои некогаш ги забораваме од премногу импулсивност, стрес, трка по пари, внимание, некаков престиж, јаловост. Обични мали грамови среќа, во една вечера, едно купено кафе за добро утро, гушкање, разговор за животот, листање албуми со фотографии.

Ми се наполни срцето со радост, душава со некој мек јад, некое сеќавање и истовремено заборав, колку животов ни приредил горчливи, но и колку силни, емотивни моменти што сме ги издржале, истрајале како семејство. Никому никогаш не може да му е совршено, не сме ни ние. Но столбот кој содржи се’ е срцата полни љубов. На тоа ме научиле, на тоа и јас верувам дека ќе можам да опстојам во иднина, со многу компромис, верба и се надевам, истрајност. Времево носи себични, подли, цинични души, ниски страсти, многу променливи, но се надевам, навистина се надевам дека и покрај сите главоболки, сомнежи, ќе остане силата на љубовта да не’ одржи свесни и барем подобри на овој свет.
Утопија или не, во друго не гледам спас. И драго ми е што имам пример, нешто кое можам да го следам вака како што ми се приредува. Да бев можеби во други околности, ќе беше се’ поинаку, но не е. И затоа сакам да се потрудам да го остварам она што ми е научено од нив...

Фала, мамо и тато, ни овој живот не е доволен за да ви кажам колку сте ми репер и сила што ме води.

 

Аман веќе пишувај нормално!

Како, о како, можеш ти да знаеш?

СДК пријатно математика. Убаво беше додека траеше!
Сега гитла да те нема!

Колку сакав ова да го кажам.

 

....Станувам,пијам кафе,се спремам идам на работа ,врати се од работа...точно знам како ке помине денот Ако ми верувате врвот на денот ми беше што си купив две нови книги и то! Ништо не се случува,деновиве си поминуваат..еве сега ке дремам малку на интернет ,ке спијам и утре пак се од почеток...

 

Ај да не се карам, срамота е

 

Aј да се смениме, наместо мене дојди дома и одмарај безработно, а јас да одам на работа ? Може?

 

Драго девојче,со кафе-муабети не се праВАТ мислења(т.е не се вбројуваат овие мислења за цветче),па така да би те советувала да си идеш во други категории(чисто да не си губиш време бидејќи гледам многу си сакаш цветчиња)

 

Не се правам паметна драга.
Форумот има правила!
Повеќето од нас ги читаат при регистрирање на форумов.

Земено предвид дека не сакам да пишувам офтопик мислења се гасам од темава.
Во меѓувреме напиј се апче за смирување.

 

Зашто, се што започнало мора да заврши..
Колку сурово, нели? Страшно е да го изговориш, а не да го почувствуваш..
Не за друго, и нас ќе не нема, еден ден...

 

Сакам да кажам ,попаметниот попушта.

 

Уште еден од оние досадни денови.Денови кога не ти се прави ама баш ништо ,кога буквално цел ден го поминуваш во лежење,кога чувствуваш празнина во себе без некоја посебна причина.Со душа го чекав одморов,ама попусто.Верувајте,поинтересно ми е кога сум на факултет.
Се надевам,барем деновиве што доаѓаат ќе бидат интересни.

 

Аман више до кога Ск ќе биде на тапет за се'? До кога ќе се жалат сите од него? На сите им смета, а никој не мрда од него! Има и Скопјани/ки кои навистина си го сакаат градов и таквите коментари ги болат.

 

Боже, помогни ми да издржам... Дај ми сила, болката ме убива...