[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

СДК сама на себе си станав патетична ... Неможам да си се смислам

 

Изгледа на сите ни е таков периодот!
Среќа сеуште не сум престанала да сакам луѓе,ама почнувам многу да ќутам!
Зимска депресија не мава!

 

Којзнае колку денес се родиле, а колку умреле. Колку се среќни, а колку тажни..
Јас само знам дека животот е само игра, дека ништо не е совршено и дека ме маваат јаки депресии.
Тивка сум. И убаво ми е. Сакам само да си лежам и да мижам и да не мислам на ништо. Ме мачат оценките, по малце и љубовта. Оценки ќе поправам, али нема да му признаам дека го свиѓам. Едноставно неможам

 

Да ми кажеше некој дека вчера ќе се соочам со една моја болна, да ја наречам, точка од пред 3-4 години, немаше да му поверувам. Токму тоа се случи.

Имав една другарка, многу бевме блиски, но, ете, ме извиси во последен момент во еден покомплициран и потежок период ни кој поминувавме двете.

Спојлер

Во 5 до 12 ми кажа дека таа си го нашла чарето за неа, па јас останав ни угоре-ни удолу. Никаде бев. Во првите моменти кога дознав, по смс, не знаев како да реагирам, онемев, се блокирав, се разочарав потполно. Не можев да поверувам дека токму таа ќе ме зафркне во последен миг, никогаш не верував дека е способна за тоа. Душава ме болеше кога ќе ми текнеше дека таа што ја сметав за многу блиска и за која што 1000 пати му се заблагодарував на Бога што направи и јас да имам најдобра другарка, баш таа ме зае*а. Ама, како и да е, јас се снајдов, истуркав 4 години, се помирив, лутината ми помина, ја сфатив каква е, го надминав сето тоа.

Последниве неколку дена се само таа ми се вртеше низ глава. Дали ќе се потсетев на неа или на нешто со неа,особено со предновогодишниов период, или ќе видев нејзини блиски луѓе, важно се беше поврзано со неа. Сто пати ми се вртеше филмот „што ако се сретнеме и да дојде да мора да разговараме, што би павела, што би и рекла, како би реагирала“, не знаев, си објаснував, си размислував, но не се надевав дека тоа ќе биде набрзо.
Вчера читав и една статија на „Кафе Пауза“, за некои 26 совети нешто беше, и имаше еден совет „ Луѓето заслужуваат втора шанса, но не и трета“, баш се привратив да го прочитам и пак, прво што ми падна на памет беше таа. Пак размислување и пак истото.

Одам јас на автобуска да си одам за дома, чекам на перон и ја случајно се вртам и ја гледам неа.Се здрвив, не ми се веруваше.
Дојде, станав, се поздравивме, се гушнавме. Јас се насмевнав, само од себе ми дојде.
Заедно седевме и в автобус. Цело време разговаравме, за се и сешто, како некогаш, се смеевме, се потсетивме на се, си разменивме дури и броеви,

Спојлер

а и уште го памтеше мојот.

Јас се однесував нормално, не бев ни лоша ни ладна, туку нормална, се смеев, но сепак имаше нешто што ме држеше на дистанца од неа. Не ја чувствував блиска повеќе, туку како некој стар познаник што долго не сме се виделе нити пак уште долго ќе се видиме, на моменти ми недостигаше нашето време, но сепак сега се беше поинаку, го немаше другарството меѓу нас - барем јас не го чувствував, еве веќе 4 години не го чувствувам. Одоколу ја допревме болната тема, не директно, секоја си кажавме како го поминавме тоа време, но не дојдовме до главното. Немаше ни потреба, сигурна сум дека знае, уште тогаш сфати, но беше доцна.
Едно заклучив.
Јас бев таа што остана сама тогаш, но се снајдов и кога дојде „главното“ време јас пак имав некој со мене, не бев сама.
Од друга страна, таа не беше сама на почетокот, имаше луѓе околу неа, затоа и мене ме откачи - за да не е „сама“

Спојлер

(макар што и јас сум човек и немаше да ја оставам сама)

. Но, во „главното“ време, таа немаше никој. Тие луѓето си го гледаа ќефот нивни, мене ме немаше за да има некој со неа, а таа беше сама.
Значи вистина било она во што верувам отсекогаш - „животот е тркало, се се враќа“. Кога-тогаш, но се враќа. Уште една причина да продолжам да верувам во ова.

*долг пост, се извинувам, ама сакав да си олеснам .

 

Многу ми е криво што некогаш оставам толку погрешен впечаток.
И тоа не несвесно.
Не знам, можда пошо ми е страв да се откријам сама себе си, па помалце до мене допира тоа што го знаат а не е вистина отколку тоа што стварно е така. Има само една личност, која што мислам дека тоа не го заслужуваше. Се би дала за да го нема за мене тоа мислење кое што сега го има. А има право, знам дека има, пошто јас ( како и секогаш ) испаднав нефер во приказната, ама стварно не знам кај ми бил паметот.

И сеа ми е страв.
Страв ми е истото и сeга да не се случи и тоа касно да го сфатам.
И не само тоа, страв ми е било што касно да сфатам.
Think outside the box, ќе да ми е главно мото деновиве.
Се дур сите опции не ги разгледаш, нема да знаеш какви опции ти се нудат. И затоа тоа и гледам да го напраам. Да не биде после доцна.
Ама коа ќе видиш, се е проста математика.

Во последно време сите некако како да брзаат, коваат заговор со времето, а тоа упорно од нив бега.

 

Мозокот ми е на пасење... не знам ни што пасе.

 

Денес и‘ реков на баба ми, онака тажно и огорчено - станав мизантроп.
А баба - ако бабино, убаво е тоа.

Душичка, мислеше некој сертификат е тоа.

 

И ја мрчам за периодов...

Стварно досадна стана годинава...
Ми треба нешто ново, па макар и нова година да е!

 

И мене ми е мозочево на пасење, неможам да го приберам

СДК чудно е како некои нешта во животот кои си имаат одреден тек,нагло се променуваат не дека човек влијае на нив на некој начин, но тоа само по себе се случува, а со цел да ја покажат својата вистинска слика, во начинот на кои тие се претставуваат или поточно кажано да се разоткријат.А со тоа човек дознава дека не е воопшто во тек со настаните, а поготово кога се работи за личности ах и пак не заради мене, туку засегната сум, како посредник сум па уште кога ќе видам како тоа се претставува ми доаѓа да ги разоткријам и да ги вратам во реалноста оф до кога??? Море кога -тогаш, трпение -спасение

 

Ах бе генијалци едни, тоа е пост-ПМС, кога сите сме смирени и мирни, си крчкаме тивко и незабележително, ни растат веѓи и влакна побавно па не се нервираме и некоја пасивност не фаќа....

http://www.youtube.com/watch?v=JKO5bYN_Wlk

И со Новата што иде, генијално ќе ни биде ?!
Генијалци, среќно да ни биде.

Аха, да.

п.с. Може ли некој да ме спакува во екстра ларџ кутија и да ме прати на Антартикот, на пример ?? Сакам да си поседам сама некое време, некаде.

 

Пак тој истиот немир...Ќе ме убие!

 

Мене не ме ставајте у пмс,зошто не сум!!!
Што е потажно...
Јас мислам дека треба да си отвориме една тема за жалење!

 

Жалопојка би бил совршен наслов.

Им здосадив на сите околу мене, а најмногу на себе

 

СДК Се откажав од битката со универзумот. Долго време ми докажуваше едно, а јас упорна одев по моето.
Официјално се откажувам, и изјавувам дека не можам против универзумот. Очигледно не може и не може да биде како што мислев дека треба, па еве нека не биде. Happy?

 

Просто неверојатно е како човек толку лесно се навикнува на некои работи. А уште по просто неверојатно е колку тешко се одвикнува..
Ма, навика..да..дури и навиката тешко паѓа..

 

Господи дај ми сила за да кликнам лог аут од Фејсбук и одјави се од Фемина.

Ете тоа сакам,ништо друго .

 

Стварно ми е чудно до кој степен некои личности се отидени у ку*ац.
Ајдеее мајкеееееее,луѓе шта се то догаџа бре?
Дали ова отсекогаш било вака или па јас со растењево влегувам у потполно нов зае*бан свет?!
Ееееееееххх...
Самоутепанство!

 

Сто посто го наштелуваа мернион инструмент да покажува умерена загаденост за да не какаат веќе луѓево...не сите мијат заби наутро!
Ах да...у ова шити расположение...ми зборуваат за...сајбер секс. Now we're talking...
Главобољ и кохезија на чувства бре!
Ол д сингл лејдис! О о о о о о о