[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

I'm late,but...
Среќна Нова и среќен Божиќ,се надевам среќата дека ќе ве следи на секој чекор и дека ќе бидете облечени во љубов од глава па до петици!

Јас сум тука,и во новата како и на крајот на старата трчкам низ улициве на градот,и немам време да седнам на лаптопот..а со трчкањето и телефонот го изгубив негде низ тие улици два дена пред нова година .
Па затоа и тука ме нема ама во исчекување на нов сум па ветувам дека ќе ви пишувам почесто.Ве гушкам најсилно!

 

сакам да продолжи распустов, убави ми е вака по цели денови одмарање.

 

Каков ден,станав сабајлево раничко така го завршив цртежот и отидов по магичната чашичка за братучедот на дечко ми за апсолвентската и требаше да отидам до кај мајка му да и ги дадам да му ги однесе требаше да си оди дома т.е Шведска. Отидов до таму дури фатив и такси за да стигнам на време. А последниве два месеци баба му не беше баш најдобро,па таман влегов се поздравувам и подавам тоа што имав женичката почна да гргори и по 5 минутки испушти душа. Пред мои очи,не ја остави ќерка и да си оди секогаш кога требаше да си оди плачеше и ја молеше да не си оди. Премногу тажна слика за мене. Нема ништо повредно од љубовта на една мајка и љубов поголема од таа кон мајката. Солзи ми навреа во очите,таа слика никогаш нема да ми се избрише од сеќавањето,а посебно кога прв пат се запознав со неа и таа цела пресреќна што внукот ја донесол девојката за таа да се запознае и ме гушна и бакна. Обожаваше да си муабети со мене,ако не појдам 2-3 дена да ја видам одма прашуваше каде е Кика ја нема да дојде. На сите им кажуваше каква девојка имал внук и. Ех,како изненадува животов ... Почивај во мир бабичке !

 

Преубав ден !

 

Абе стомачнитие си ги рекламира жената....

п.с Ова не е смешно повеќе, жално, жално ...жената отидена е

 

На 9-ти Јануари беше неформална 10-годишнина од кога почнав да работам во сегашната фирма. На 15-ти Јануари е веќе и формалната 10-годишнина-тогаш сум пријавена.
Никогаш не помислив дека толку долг период ќе работам таму. Уште кога конкурирав планирав да биде само привремено, додека завршам со студиите, да стекнам нешто малку пари за да не им тежам на моите, и да си терам понатаму по свој ќеиф за она што сум го учела и што го сакам да го работам понатаму во животот. Арно ама, барем кај мене, секогаш се покажува дека мојата сметка и онаа на пазар никогаш не се исти. Напротив-многу големи разлики има.

Не знам што да кажам за овие 10 години Знам само дека е навистина доста. Што е многу-многу е. Младоста ја оставив таму. Буквално. Првите 6 години ми беше одлично, и можеби заради тоа ни на крај памет не ми паѓаше да барам друга, иако она што го работам нема апсолутно никаква врска со она што го сакам. Следните две години беа држ-не дај, те ми се смачуваше, те решавав да останам уште некое време.....И јас сама не знаев точно што да правам. А баш тогаш почнаа сите превирања во фирмава. Последните две години ми се вистински пекол. Обврските ми се зголемија за 300%, платата се намали за нешто повеќе од 20%, редовно касни , во најава е ново намалување а богами и големо „кастрење“ на бројот на вработени......Со душа го чекам денот кога конечно ќе можам да си заминам. Мислам дека додека не ја сменам работата ќе се вртам во овој магичен круг во кој се вртам повеќе од 2 години. Милион пати се сврте кругот, а ко за беља сега почнува центрифуга да врти Ама се држам, немам друго.

А имам премногу убави моменти од фирмава. И по број и по квалитет. Запознав еден куп луѓе кои навистина злато вредат. Со одреден број од нив и надвор од работа контактирам, иако веќе одамна си заминале од кај нас. Имало прекрасни дружби, излегувања, пијанки, кафиња, доручеци, свадби, мекици.....и што уште не. Моменти кои секогаш ќе ми значат и кои ќе ме потсетуваат дека некогаш навистина било добро и сум имала причина зошто сум работела таму. И како најважно-таму си ја најдов љубовта на мојот живот Иако веќе две и пол години не работи кај нас, да не беше проклетава фирма, немаше да бидам волку среќна сега.

Жално е само што од толку убава атмосфера за работа, од прекрасни и насмеани лица, сега гледам само намуртени фаци кои пукаат по сите шевови од мобинг и други видови притисоци. Ходниците се темни, ја нема онаа светлина која ги исполнуваше, веќе не се ни поздравуваат колеги меѓусебно од што сите си имаат мака. Не е секогаш недостаток на култура или кавга......немаат сила луѓето да се поздрават меѓу себе низ ходник. Мислиш се наоѓаш во некоја пештера, од што е темно и ладно (буквално и фигуративно кажано). Е до таму дојде. И тоа е она што боли.

Се надевам побрзо ќе се тргнам од таа средина. Да ја скинам веќе еднаш таа папочна врска што не сакајќи си ја створив. Да се насмеам малку како човек, да издишам од олеснување, а не од притисоци и проблеми. Тоа ми е најголемата желба за оваа година. Обично со 13-ките се сакаме, се надевам и сега ќе биде така

 

Ух, каков ден исполнет и ведар

 

е значи стварно има девојки без пардон
се погоди така да поминам случајно на плоштад и гледам луге, полиција, и си мислам готово е пак згустило а тоа бил протест на неопределените грагани-и за мое големо изненадување се погоди да им се обрати моја поранешна професорка, а сега е лектор. И онака на прв поглед збунета, сретнав две девојки едната со покриени уши другата со качулка на главата и да видам што се случува и таа со качулката ми се сврте и ми вели-од кај си ти, и одговорив и ми вели не ми личиш ко да си од тука-си мислам во себе да не сакаш рогови да имам за да ти докажам , и почна да ме прашува ако сум од тука зошто не сум доагала-ко божем само тоа ми е мене обврска по студов да висам ко на закачалка по протести
периодов презафатена со се и со сешто само уште тоа ми фали

 

Компанијата Durex се извинува на родителите на Гулабица...

 

Многу се радувам што е конечно викенд.... Последните денови беа многу напорни..

 

Добро бе,мора ли да пишете постови само да кажите каков бил денот? Два збора? Абе ајде... Ако веќе пишите,пишете ко што треба,толку ли ве мрзи? Зошто да си го мачам глувчето за скролање на постови од 2 збора...

Иначе јас денес не сум баш во форма,многу сум млитава,а и не се ни наспав убаво.Сепак несакам да гњавам со глупости и да ве замарам овде,затоа денес послабо со постови.Ама,ова морав да го искоментирам. Со вакви постови веќе никој нема да го чита форумов,само за солење ум можете да пишувате километарски постови Секоја чест на оние што пренесуваат мудрост со постовите или ќе те натераат да се насмееш,да се замислиш,да споделиш радост,па и сочувство...
Ќе фатам да си читам книги сега,па барем да читам нешто убаво. Море,прво ќе ве коментирам во модни критики Аааа,да,и за таму знаете многу да пишувате!

 

Да, баш денес сум груба, по малце арогантна и намќор . Па таква сум (се разбира не секогаш). Едноставно не сакам, а и неможам да глумам фина, мила и добра. Луѓе сме, не може секој ден да биде се како подмачкано, со расположение на ниво. До душа некои ставови и констатации знаат да те извадат од такт колку и да си добро раположен.
Не сакам да одговарам на глупави и површни прашања поставени ради реда и лажно да се насмевнувам кога не ми е нешто мило или не се чувствувам така.

 

Ниту си груба, ниту арогантна, а уште помалку намќор само си маклу нерасположена, бидејки оној што ги поседува тие атрибути никогаш за себе не би рекол дека е намќор, арогантен и груб напротив тие луга секогаш ја наоѓаат вината во другите но не и во самите себе.
И јас несум нешто посебно расположена дури и малку сум потресена од синоќесната случка. Замислете што ми се случи синоќа. Си седам јас и ми ѕвони мобилниот, ми се јавува еден сосед кој што има едвај 30 год и ми вели: Те молам дојди да и измериш притисок на мајками не и е добро. И, јас мислев дека навистина е ургентна ситуацијата отчав, кај нив но притисокот и беше во ред и поседов малку и си тргнав накај дома. Тој ми вика дозволи да те испратам кучињата се парат па да не ти се пушти некое. Викам ок и тргнуваме а тој почна да ми дели комплименти како уаво мирисам, сум имала убава насмевка и се некои такви работи. Кога стигнавме кај мене пред врата и јас му пружам рака да се поздравиме а тој наеднаш со едната рака ми ја фаќа главата и ме залапува а со другата ја отвора вратата, и без да изустам ни збор се случи..... Невикам дека небеше убаво но денес сум цел ден нервозна поради тоа постојано мислам дали беше во ред или сепак требаше да имам контрола над ситуацијата?

 

Ах бе луѓе, колку си ја сакам Италија, премногу, најмногу ненормално нешто е ова....
Колку убави места имаат, па јазикот, луѓето...се, се што е италијанско обожавам
Колку би сакала да бидам Италијанка... Не знам зашто толку ја сакам земјава...

 

сакам да кажам: Хај.

 

Си се дотерав и одам да бркам момци. Ќе одам на Аца Лукас па се надевам дека ќе ми е добро. Баш и не го сакам ама каде сите таму и Перла. Имајте убава ноќ

 

Толку многу луѓе во оваа мала куќичка, толку милини, топлини и љубов се беа збрале, а сега пак само ние тројца. Веќе ми недостигаат и барам начини за брз повтор. Не се може сами, не, никако. Иако под висок напон, ама е од среќа,ве сакам, о да, неизмерно вие кои сте вдахнале живот. Сега навистина можам да ве разберам. Боли многу љубовва, ама нека, убаво ми е.

 

СДК дека едвај чекам да почниме на училиште!!! Да добро прочитавте. ЕДВАЈ ЧЕКАМ. Бар ќе имам што да правам, а и нема толку многу да мислам на него.

Спојлер

Барем се надевам дека нема...

Досадно ми е многу значи. Секој ден иста прича стани, јади, седи на компјутер, читај книга, навечер излези со другарки или дреми на скајп со истите. ВЕЌЕ МИ СЕ СМАЧИ
Пцујте ме колку сакате ама јас едвај чекам да дојде 21

 

Сакам уметност,ама немам можност.Сакам и театар,ама немам пари.Ќе ми речете, одвој од пијачка, ама немам ни за тоа.Убаво е тука,убаво е да се биде дел од нешто.

 

Желбата чувај ја а за другото ќе имаш, кога ќе бидеш своја материјално и ќе можеш да си ги пружиш овие задоволства, ме израдува што воопшто твојот прв пост беше поврзан со уметност.

Туку ноќва не знам каква е, спремам испит, оди споро учењето, а времето ми тече пребзро, последниот е, и потоа тезата и Ирена ќе стане МА, или М-р по наше, ама решив одиме на Д-р..