[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Сдк Флексибилноста е ПреЦенета особина. Не мора да ја менyваш бојата за да си во xармонија со околината, да бидеш Камелеон. Едноставно, најнапред пронајди се себеси, па после имплементирај го тоа во новата средина.

 

СДК колку и да сум мала, пубертетлика, бунтовна и било како наречете ме, НЕМА да го буткам под тепих тоа што ми смета и да си играм како што ми свират.
Од таквите се ствараат проблеми. Ми смета некој да ме е*е во мозок, и ќе си кажам што не е океј.

 

Па тука е и крајот на уште еден зимски распуст.Јас многу сум задоволна како си го поминав па и дека немаше снег.. Кефој.. Не го сакам снегот шо да прам
Нема врска.

Се на се поминав еден прекрасен распуст, голем дел си посветив на себе.Успеав да се нашминкам онака како јас сакав, изгледав мноогу видеа за нега на коса, тело .., многу блогерки во врска во облекувањето.. Се многу ми помогна и голем дел почнав да применувам. Тука е диетата која успешно ја напредувам.Оваа последна недела беше супер, топла, со по малку сонце, друштвото со мене и цеел ден шетав, по 3-4 саати пешачевме.Секако ен го заборавам сето тоа јадење од нова година и василица ама тоа е Сеуште се немам качено на вага , ама успеав да влезам во еден број помали фармерки.
Успеав да ги прочитам книгите кои ми ги даде другарками.
Бев една голема мрза ама сега сум прогласена за шеталка од страна на друштвото.Кај и да речеа јас одма одев. А порано имаше триста молења..И заклучив дека ако сам не си направиш да ти е убаво никој нема.Излегував преполна со позитивна енергија и поминував супер вечери. Позитивната енергија премногу влијае..

И секако да не ја заборавам новата програма која ми се појави ан телевизорот tlc - омиленаа Досега ја немав.
Секое утро станувам со јаболко и чај пред телевизор пуштам 26 и така седаам со часови додека да дојдат моите од работа. Секакви емисии, животни приказни, вештини и се она што мене ми е интересно.

Се на се поминав еден прекрасен зимски распуст на моменти досаден но јас сум многу задоволна.
Ви посакувам убав викенд.

 

Денеска не толку случајно бев во посета на Битола.
Прекрасен град, секогаш се чуствувам убаво и пријатно,а чуството да си шеткаш низ широк сокак е посебно.
Битолчанки стандард, како и увек средени од глава до пети,прави пи*ици
Во бутиците облека во изобилство,некаде продавачките арогантни и мрзливи,некаде фини и комуникативни..а трети пак те следат како загар, ела да те видам кажи негативен коментар за производот.

Ни текна да ја посетиме золошката,искрено немавме појма каде се наоѓа прашавме еден случаен минувач,кој прво добро ни се изнасмеа па ни објасни..
Причината за смеењето не ја сватив најверојатно поради годините што ги имаме..
А таму ....вистинска катастрофа,на моменти жално ,депресивно,морбидно...
Или нека се инвестира во она,или подобро нека се затвори,па жално е за оние животни онаква тортура
Кутрите препарирани се, да ги жалиш и да ги гледаш.

 

Ги обожавам малите луѓе, бебчињата се посебен вид на суштества... денеска единствено тие можат да ме насмеат од срце, нивното смеење а најмногу искреноста и будалштините Им завидувам на нивната невиност, на чистата душа, а истовремено им се восхитувам на неисцрпната љубопитност. На бебешката харизма ни најтврдото срце не може а да остане рамнодушно. Се прашувам како се тоа може туку така да се изгуби со годините... тоа е страшно тажно..

Ми фалат деновите, кога истите ми поминуваа на улица, кога најголем проблем беше кој трча побрзо а ако евентуално имаш 10 денари во џеб си милионер кога на секој можен начин ја избегнував мајка ми, посебно коа ме викаше на ручек, зошто знаев дека ако влезам дома, наредното излегување ќе биде тек утре, а во тоа време "утре" ми се чинеше мнооооооооооогу далеку, кога вечерите ќе ме прибереа дома после милионски канења и кумења и играње "куче и маче" низ двор со моите, па молење да се остане уште 5 минути шо за нас живот значеа тогаш.. па тинтрања.. А дома се знае, од врата право во када зошто сум свињче напраена и следува "рибање" Мајка ми, е нервоз зошто ме бањала истото утро, а мене веќе вечерта циганче не ми е рамно (no hard feelings guys) таа буквално ме риба, а ја си ќутам, мирна бубаче, зошто знам дека сум крива, а највеќе од се.. ради да не попијам казна па утре да не смеам надвор После се чудам како сум излегла жива педантерија денеска... ама тоа е... последици од детство

..кога праевме манџи од трева, листови од дрва и цветови (најхрабрите дури и ги вкусуваа) но, манџи дел од нас продужуваат да праат цел живот, само шо денешниве "манџи" се кухаат се со некоја задња цел (you know what I mean).. не можам и не можам да ја најдам границата каде шо детската наивност преминува во завист... и тука почнува раздорот... дружењето преминува во корист... љубовта во ривалство... искреноста во лага..... Совеста е она шо не држи настрана од нанесување злоба на другиот... не ми е јасно...како е можно некои да ја немаат ?!?!

Немојте никоаш да се дружите со луѓе кои ви ја пијат секоја капка трпение шо ја поседувате, дајте им шанса на оние, кои секогаш ќе Ве мотивираат на секое поле и ќе стојат зад Вас после секој Ваш избор... остала раја на игнор, ако сакате да си го зачувате мирот и живците

 

Живот на вересија...денеска турнеја по банки, станбени кредити, хипотеки, каматни стапки, трансакциски сметки...ме збудалеа бројкиве. Калкулирав колку можев, да ставам глава в торба, да си скратам од нормалните потреби и кога ќе наполнам 46 години, да се развртам во тие 85 м/2 и да кажам, ова е мое, скоро половина век на рати, потрошен на неколку ѕидови од тули. А пак чувствувам необична еуфорија, најмногу поради неа, можеби и вреди мојата жртва за нејзината огромна желба за детска соба. Ми ги опишува боите, нежна лилакова со нијанса на лаванда и лимон-жолта, прави распоред каде ќе ги смести играчките, сликовниците, замокот со принцези, мечтае и сонува со отворени очиња, ох како само и блескаат и каков сјај имаат додека со воодушевување си го планира сопствениот простор.Моја најмила.....се ќе направам да и го исполнам сонот.

 

Со колку глупи створења го делам воздухов. Нека режат вени со лажица сите

 

Некоја од феминкиве гадно ќе ја нае*е што си игра играчки со идентитетот на некои од девојките тука. Само да дознаам кој е, око не ми трепнува, има да направам фрка невидена!!!

Не се каам за девојките што ги имам на Фејсбук, интересот бил взаемен. Ама тие што аднувате, ќутите, па ширите информации, ќе го каснете кога-тогаш.
Виртуелниов свет е заебана работа. А уште позаебан ќе биде тој што ќе биде фатен.

 

СДК денес еден човек ми го разубави денот со својата искрена постапка, проткаена со насмевка, радост, не дека којзнае што направив за тој човек, само му помогнав, ама толку ме насмеал, колку само човекот беше онака жив, како на струја уклучен, целиот беше со позитивна енергија , толку се израдува поради мене, а е сосем непознат, кој прв пат во животов го видов, толку беше радосен, чиниш ќе летне од среќа Интересно, кога човек ќе помогне некому, иако тоа за него е ништо, но за другиот и малата помош е и те како драгоцена

Ах, мојов брз метаболизам, само да сум јадела па и кај што сум во пмс, истовремено се осеќам ко трудна жена и жена во климакс две во едно и после сум била чачкалче за заби, па ќе бидам нормално

 

Многу брзо ми помина зимскиов распуст :/
Си летна времето, уште овие 2-3 дена ( водици ) и понеделник на школо.

 

Лудото некна ме караше дека не сум знаела што сакам, кхм , и денеска, во длабокоумно-размислувачки туш, дознав. Не што сакам, ама приближно, што не сакам. Или не знам, можеби и што сакам, ми се избуни мозочето. Порано мислев дека тоа што не сакам да го правам се вика мрза, денеска сфатив дека не сум мрза, едноставно сакам да си уживам и да не се замарам. :geek:

Сакав да бидам нешто АУ и УАУ, да одберам некоја професија по која ќе се влечат 3 имиња и ќе имаат некое хаџи или аџи или бог знае какво измеѓу... После, некако премерено на кантар, мееех, не знам дали би ризикувала и дали би жртвувала неспиени ноќи, излегување со друштво еднаш во 3 месеци, константен стрес. Уај шуд ај? Дефинитивно го одбрав полесниот пат. И не, не си го потценувам факултетот, ама не знам, еве 3 испитни сесии поминаа, јас ниеднаш не испив 5 кафиња за да не заспијам, напротив, редовно си поспивам повеќе, гледав да излегувам колку можам со сите празници и полагања на другите измеѓу, не се изолирав и не плачев од мака .. Се ми беше некако опуштено, чилакс, и знаете што - сакам така да ми биде. Без грижа на совест.

Еве и за диетите, не знам дали држам диета колку да се занимавам, или за да ослабнам, или најлошото, држам диета за да не се здебелам. Баш се замислив колку кила би сакала да имам, идеално, и знаете што - поима си немав. Знам само колку не сакам да имам, не сакам да бидам топка, и не сакам да имам спојлери во омилените фармерки, е и сакам да носам пенсил скртс без мидер, е тоа само. Сонот за совршено тело и стомачни не би да го имам, не гледам поента и лична сатисфакција во тоа... Дефинитивно сум гурманче, ако немав мака со килажа ќе сркав еурокрем ол деј ол најт и ќе лапав помфрити и ќе ми беше искрено гајле ако ме мавнеше инфаркт на 40 години (така викам де, сепак малку осет нели) него муабетов ми е, немаше да ми биде гајле. Сакам релаксирачки и опуштен тек на работите, без замарање.

Се жалам дека овој и оној не ми чинат, а искрено и јас не сум поарна од нив двајцата. Заедно и тоа. И јас си се заебавкам, и си правам работи ко што ми одговара... Еден бивши ми викаше како е можно да не си љубоморна ама ич? Епа ете, пак јас, мрзливо, опуштено, не ми било гајле ни каде се дотичните, ни со која се... па и мене искрено ме заболе долната за нив, за сите, исто толку колку што нив ги боли долниот за мене. Се разбираме де.

Мислам дека причината поради која добро функционирам со многу луѓе е што едноставно не ги замарам, ако испаднеме океј, ако не, пак океј. Ако ми кажат што ги мачи, ќе им помогнам, ако не ми кажат, па Боже мили, не читам мисли.

И читам разни милион ситуации за тоа колку луѓево се замараат, и им е гајле, и имаат некоја желба, страст за тоа, било да е кавга со свекрвата, кавга со најдобрата другарка, или паднат испит или колку е полна што би му кажале со многу разочарани девојки... Јас само читам и се чудам од самата себе, во 90% од тие ситуации не би ни помислила на тоа, а не па да се преокупирам со такви работи и да губам нерви и живци, и се чудам од каде оваа индиферентност.

Ама знаете што? Колку си поиндиферентен, поарно си минеш во животот. Заклучок од некој кој порано се замараше многу, а сега.... сега со ништо.

 

Кога некој радознало ќе ме запраша: -Зошто го сакаш?
Не размислувајќи одговарам: -Не знам.

Во тоа не знам се крие еден нераскинлив спој на особини, кои неотповикливо сум ги прифатила кај него како такви. Никогаш не сум побарала да промени кај себе било што.

Кога одговорот на прашањево би ми бил, зашто е мил, добар, учтив, внимателен, згоден, шармантен, и редум, тогаш тоа не би било љубов, би било недостиг во задоволувањето на моите каприци.
Едноставно е.
Кога си заљубен, пред себе гледаш една композиција на психофизички особини, кои е невозможно да ги расцепкаш онака како тебе ти одговара.

Без врска ми се сите оние клишеа од типот 50 Причини зошто те сакам!

И секогаш кога одговарам на ова, ги чувствувам истите недефинирани истрпнувања низ телово.
И една затскриена насмевка. Ма, невозможно е да се сокрие.

 

Одамна се нема така цело семејство да се собере..Денес од сегде гости сите се собравме родите

 

Чувството кога слушаш тажни, депресивни и веносечачки песни на кои порано си плачела, а сега... Сега воопшто не допираат до тебе, до твоето срце, затоа што си така среќен и ти се чини дека ништо не може да ти ја тргне насмевката од лицето

Ммм, баш јако чувство

 

Сакам да кажам дека се чувствувам празно, чувствувам како да сум изгубена во просторот и времето!

 

Затоа што сум на распуст и не знам зошто, но секое утро се будам во 9.30, без разлика кога ќе легнам (вчера легнав во 5 по полноќ), и ги изгледав сите симнати серии, денес симнав нова. Се работи за How I Met Your Mother, серија која одвреме-навреме ја фаќам на FOX, ама никогаш не сум ја гледала од почеток. Денес ја изгледав цела прва сезона. Ја симнав на инсистирање на еден другар кој ме убедуваше дека премногу сум личела на Робин. И навистина, сличиме физички, а во една епизода кажа нешто во кое се препознав:

I never played any team sports. I played tennis in high school. You know why? Because it was just me out there. I couldn't even stand playing doubles. Everyone else is off falling in love and acting stupid and goofy and sweet and insane, but not me. Why don't I want that more? I want to want that. Am I wired wrong or something? What if I'm just a...a cold person?

Ве молам не ми кажувајте како ќе заврши Робин

 

... петоче, тe дочекав ко топло лепче.
Цел викенд на прагот, нечепнат од работна сабота, нерасипан од ѕврцкање телефони.
Шилеа наша создава револуција во секој поглед, а јас креирам сопствена; одбрав да делувам СЕГА и ВЕДНАШ, се запишав на фитнес, веќе бев еден час на вежбање одма после работа, и сега ми е убаво на душичката.

И дефинитивно им кажувам збогум, барем на кратко, на дел од моите пороци, како лебиштата и лиснатите, благото и газираното, алкохол и чипсчиња, лесковачка во глуво доба.
Доста беше, си дадов лапачки грејс период кој измина со доаѓањето на Водици.
Си ја пуштив душичката и желудечната чергичка, време е за собирање на стомак и задник.

Викендов ќе ми биде посветен на новите книги, спиење до дури 9 часот наутро, лесни филмчиња и здрави навики.
И кроење планови за поубав живот.
И напор извлечен од крајчето на напатеното срце за нивна реализација.

Лимонадата си ја засладувам со мед.
Денот инстантно е подобар.
И се` е во ред.

 

СДК кој е добро расположен нека ми пише ЛП да помуабетиме и да се запознаеме ...

 

Си ја видов мојата дебела мачка.
Слабичкото маченце кое јас си го знам, се претворило во дебело меченце.
Тешка е 5 кг. и сега е таман за гњавење.
Никогаш не била олку дебела.
Украла цело парче сланина и по цели денови само јадела и спиела. Па што треба да очекувам?
Нареден пат дома кога ќе отидам, кој знае што ќе видам?! Како тргнала и во слон ќе се претвори.
Ја пипкаш со раката и салце ти кипе меѓу прстите.
Уууууффффф...
И ги истискав дебелите бутчиња, и го погалив белото меше, и ја згмечив фацата, и ги истегнав брковите и се смирив.
Мислам дека сета собрана лоша енергија во мене ја исфрлив, си ја исполнив душата со позитивна и раат сум сега.
Кој не чувал никогаш милениче, нема поим за што зборувам!

 

Времето дома,со тек на време ми стана толку непроценливо,толку ценето и толку многу посакувано.
Некогаш им љубоморам на луѓето кои додека мрзнам и чекам автобус,ги гледам како со топло лепче,јогурт и весник брзаат дома.Дома,на топло,цел ден е твој.Ден за да си средиш цакум пакум,да ти дојде трач комшивка на кафе ,да направиш некој специјалитет и секако да ти го пофалат потоа.
Денови,само мои.
Секако,тоа кратко би траело,зошто сите знаеме дека дома не се седи.......ама понекогаш ми треба ,многу
Исто како што немам потреба да излезам во кафич да навивам за Македонија,зошто така било модерно.
Исто како што пицата таму,нема да биде подобра од мојата.
Исто како што столчето таму,не е поудобно од мојот кревет,а тек јорганчето
Исто како што не би уживала во тенките хулахопки,како во топлите чорапи од баба

Смејте се,ама јас уживам домче