[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Луѓе,да знаете дека и е хакнат профилот на Мацушка,така да,ако почнам да “пишувам’’ глупости не сум јас , да знаете,некој тежок хакер има на феминава...

 

СДК...дека овие 2/3 па и утре сум си така оправдано отсутна...кај дечко ми во прегратка си седам.

Аххх луѓе, кога го видов прв пат по скоро 7 месеци останав стаписана, верувале или не прво си ги испукав прстите (таква позитивна нервоза во мој живот не сум осетила) и после му се фрлив во прегратка.

Не сте свесни колку треперев, за прв пат во мојот живот останав без зборови само ќутев и неможаев да му се нагледам.

Може 10мин. седев и цело време го галев го допирав за рака, имаше многу народ па не се бацувавме (такви сме си,неќеме лигавење во јавност)

Првиот ден буквално не можев да се освестам дека е тука, дека е до мене...просто не ми се верување.А бев ајсреќна на цел свет.

Вториот ден од рано сабајле до вечерта заедно цело време.


Муабети до 101 и назад, му дојдоа и многу роднини и пријатели на посета. Гледавме слики, смеење...па не израдува со подароци- иако он е најубавиот подарок за мене.

И вториот ден исто...

Нормално целата бев пресреќна кога бевме сами, кога силно ме гушна и бакна...кога повторно бев во негова прегратка...ух и солзи пуштив, нема ништо поубаво од тоа да бидеш со саканиот.



Незнам незнам што да ви пишам...кога едноставно, љубовта ме занеме, јас посреќна не сум била никогаш до сега. А уште повеќе кога гледам како војничето мое сета таа љубов исто толку многу ја изразува.

И за крај

 

Полна куќа секој ден кај нас,немав време да седнам да шкртнам нешто тука.Ама ако,сакам кога сме со гости.
Прво славата,па роденденот на сестра ми,во меѓувреме другарки цело време доаѓаа.
Вчера се спремивме и отидовме на кафе.Запознав нови луѓе,баш пријатни.Може да продолжат во добро пријателство. Потоа право на забава.А таму што ти не ќе види човек.Ние три женски сами излезени па изгледа бевме мета на машките. Ај за помладите нормално е да дојдат да се запознаат тоа го сфаќам.но во еден момент некој застана до нас и почна да игра со нас...уствари само проба.Едно вртење и што ќе видиме,човек постар од татко ми бе. Имаше среќа што не му зашамарив некоја туку само се послужив со неколку грди зборови и си се тргнавме.Ццц абе имаат ли тие фамилија,ај тоа имаат ли воопшто мозок за нивните години.Едниот стар а другиот дупло постар од него.
Мани ги такви стари вампири не извадија од такт.Но секако забавата си продолжи со танцување,пиење и гледање на секакви други испади.
А денес отидов кај една комшика на кафе.Ама кога си тргнав накај дома го видов него и брзо се вратив назад кај неа.Среќа што беше надвор жената,се спремаше да излезе негде.Ја замолив со мене да почека дури он со колата да отиде.Ама кој малер бев,цели 25 минути чекавме да му запали колата зошто му изгасна баш пред нејзината порта.Отиде он таман видов шанса и изтрчав накај дома,си помислив нема да се врати толку брзо,ама не...тој точно пред мојата улица возејќи застана точно пред мене. Се заледив,од паника,од студ,од глад, од се. Еее до кој степен стигнавме бивши мој,да бегам по улициве од тебе...Јас се селам!

 

Сакам да кажам многу работи.
Многу, оти за овие 3-4 дена се сменија работите.

Прекинав секаков контакт со него. Благодарение на една феминка што малце ми ги отвори очите и ме посоветува да си ги скратам маките. Така и направив.
И знаете што?
Насмеана сум. Добро ми е. Не можам и да сакам да заплачам по него веќе. Не знам што ми е.
Од таква мизерија што чувствував, ете до што дојдов. Да чувствувам конечно спокој и мир.
Го пуштив веќе, нека си оди по патот, нека сака пак.
По многуте филмови извртени во глава, нашава врска воопшто не беше посебна. Посебно беше тоа што толку се чувствував пријатно со него, што можев да се доверам ... И само толку.
Дали ја помешав љубовта со тоа?!

Не знам што чувствувам буквално. Али едно со сигурност знам, а тоа е дека нема повеќе да бидам со него. Не можев да се помирам со ова, али ете, се помирив. Не знам зошто, не знам како, али се случи.
Тажна сум кога ќе ми текне на него, мислам на него повеќе пати во ден, додека учам, додека јадам, тука кога читам ... Не сум рамнодушна сепак.
Али и среќна сум.
Убаво ми беше со него, не се каам воопшто. Го сакав едно време, а потоа не знам што се случило, ми дојде ко навика тој.
Сакам да биде среќен, сакам и јас да бидам среќна. Сакам повеќе од се.
Али не можам и не сакам да комуницирам со него повеќе.
Ми пиша на фб прееска, до кај сум била со учењето. Му кажав дека не сакам комуникација пред некој ден и јас не пишав. Што е најчудното, не осетив ни потреба за тоа!
Почувствував грижа на совест оти не сакам ни да зборам со него повеќе.
А за што да зборам, луѓе, за што?!

Едноставно, иако го мислам, и ќе го мислам уште некое време, не сакам да зборам!
Сакам да си го најдам патот сама. И нека биде долг тој пат, али без препреки.

Луѓе, ова не било љубов штом вака се чувствувам, нели?
И за тоа се чувствувам крива.

 

Денес се зацитав библија ,навистина има работи кои ке те замислат ,све што се дешава денес таму го пиши, во проклетијата нормално ,а во благословите никаде не нема ,па нормално кај ке не има секој со секој се мрази,секој на секого му завидува ,лошо .Кога би можело да се сменат луѓето на подобро си мислев сама,ама не може тоа ,се може на овој свет само тоа никако.Еееееее...тоа е ,далеку сме од госпот затоа и тој е далеку од нас .

 

за сноу квин. 7 месеци како издржала, јака ти душа сноу е затоа сега искористете го максимално времето, не те знам во живо ама верувам дека си прекрасна личност, нај искрено многу се радувам за тебе

 

СДК дека овие денови се чувствувам толку многу осамено и тажно и чувствувам голема празнина Сите ама баш сите се сменија и станаја баш онакви какви што викаа дека никогаш нема да бидат! Незнам имам измешани емоции, ми доаѓа да плачам, да баш да плачам. Се чувтвувам изневерено од најблиските, напуштено што е навистина невообичаено за мене Незнам дали тоа е мојава настинка или од тоа што на никој ама баш никој не му е галје како сум (можеби звучам како себична), ама баш скам некој да ми посвети внимание и да седнам да си ја испразнам душичкава, бидејќи имам толку многу сбрано во неа што еден ден мислам дека ќе се распукнам...
Но сепак се надевам на подобро утре и дека од утре веќе повторно ќе бидам онаа старата јас, секогаш ведра, насмеана и без никакви грижи.

 

Понекогаш луѓето ме прашуваат зашто сум толку одлепена и тресам глупости на секоја секунда. Епа едноставно е. Ако човек мисли само на проблемите тогаш тешко на него. Проблемите се како болест, навлегуваат полека во умот, потоа во телото и го јаде без осет. И дур приметиш дека те изел целиот, веќе е доцна.

Ако сум позитивна не значи дека немам маки и проблеми. Не значи дека живеам утопија.
Напротив. Проблемите ме прават посилна. Живеам во проклето ретардирано семесјтво. Но секогаш ја гледам позитивната страна- сепак имам семејство.

Живеам живот полн неправди-но сепак живеам
Немам многу лојални пријатели-но сепак имам неколкумина
Имам здравствени проблеми (дури вид на редок феномен е) - но сепак повеќето од времето сум здрава и нормална.

Така што, ако луѓето ја отвараат својата душа, ќе најдат само црнила. Сивила. Болки.
Најубаво, закопајте ги длабоко. Бидете насмеани, победете ја болката.

Јас сум само една девојка, која Скопје ја голтна . Повеќето од луѓето нема ни да знаат дека живеам, нема ни да ме приметат. Затоа го живеам животот како што знам. И не ми е гајле што другите мислат за мене, дали сум глупава, лесна, дигната, дебела, слаба, смрдлива.. И дефинитвно не ми е гајле што мислат за мојот вкус.
Ни дали мојата блуза има дупка. Кога душата отворила огромна бездна во неа, ни најмалку не ми текнува да ја погледнам дупката на блузата.

Сакам да го гушнам животот. Бидејќи сам по себе е прекрасен. Ние го правиме монотон, досаден, депресивен..
И воопшто не ми пречи ако времето е врнежливо. И јас ќе врнам во душата и ќе се изедначиме. Но онаа свиткана отсечка на моето лице нема да ја снема.

 

Некогаш не се потребни причини за да исплачам река солзи.
Некогаш не е потребна напорна работа за да чувствувам замор.
Некогаш не е потрбно да биде ноќ за да сакам да заспијам.
Некогаш не е се потребни причини за да сакам да живеам.

Никогаш не сум дозволувала никој и ништо да ме сруши.
Јас имам толку малку години, а сум поминала толку многу во животот.
Сега се сеќавам зошто јас чувствувам толкава потреба за живот, за забава, за провод...
Кога сите мои врсници излегуваа и ги правеа најголемите лудории, јас бев дома. Јас бев покрај мајка ми. И сеуште сум, и сеуште се жртвувам...
Ах, тоа кревко и нежно суштество наречено мајка. Половина свој живот го дадов за нејзе. И сеуште давам, се што имам, се` што ме прави да постојам.
Колку е голема оваа љубов само Господ знае...Каква ли тешка задача имам да ја одржувам во живот, само јас знам...

Грутка во гради ми стои, само да не те изгубам. Физички можеби ќе си тука, но ми требаш и психички кралице моја. Заслужуваш така да те наречам, ти си толку храбра и толку си ми потребна.

Изгубив многу, и еве сега го губам последното поради тебе...Но, ти си ми дала живот. Ти си ми пред се`!
Никогаш нема да жалам за се` што сум ти дала жено! Ти ме направи ова што сум. И многу сум ти благодарна и горда сум на себе и на тебе!

Но, нема да се предадеме, нели? - Можеби и нас некаде не чека некоја среќа....

 

Љубов на далечина. Не физички, туку психички.
И не знам што е пострашно. Дали физичката далечина меѓу две души или онаа другата. И дома да ми е, далечен ми е. А не сакам ни да помислам на физичка далечина. Велат ако е мала искрата ќе ја згасне, ако е голема ќе ја разгори. Епа, дали добивте впечаток каква е нашата искра? Ако уште и можам да ја наречам искра.

 

Не ми глуми другарка прозирна си! Се јавуваш само кога ти треба нешто алооо што не е во ред со тебе? Вистина ти зборам преку глава ми е и од тебе и од сите околу мене.

Интересно е те нема недела две и оп што да видам кој ми ѕвони.
Прво нешто што ми паѓа на памет е Ајде, што услуга ти треба сега? Ама потоа си велам ајде па може ми ѕвони само да ме слушне.. Молииммм? Не бре брате, кој ти ѕвони денес од што сака да те слушне?

А ми била како сестра.
Ха!

Сега гледам дека само сум мислела така и сево ова меѓу нас е булшит.

Редно е и тебе и голем дел од оние за кои мислам дека ми се блиски, дека ме сакале всушност да им повлечам една црта!

Тешко ли е да сакаш некого искрено бе?
Мене душава ме боли а вас не ве интересира...
Нека...

 

Тешко е денес да опстанеш.И тешка и осаменоста,ама пак полесно е кога си сам и немаш никого. Зошто?
Затоа што во демешно време мораш да се однесуваш и да правиш исто како и другите.Да лажеш,да правиш лице.Е тогаш за сите си човек.Ако не за во бардовци си.

Ако кажеш искрено и јасно дека сакаш поинаку да се облекуваш од другите,сакаш поинаку да правиш некои работи тогаш си луд и мораш апчиња да пиеш.

Сите бараат искреност,а и сите лажат.Ако лажеш човек си,ама ако ги лажеш нив тогаш ти се лутат дека не си искрен спрема нив,а и они те лажат.

За жал денес така функционира светот.

Ама,јас нема да правам како сакат другите ке правам како јас што си сакам,ке го правам тоа што мислам дека е најдобро за мене,нема да прашувам други како да го водам мојот живот.
А ако ме зафркаваат и ме исмејуваат ич не ми е гајле.Нема да се замарам.

 

Смеам да споредам пријателство со секс?
Не, никогаш не сум имала секс со пријател. Туку ај да не тупам за сексот оти со тек на време сфаќам дека тоа им се случува само на другите луѓе и на филмовите
...нешто како она кога се надеваш некоја лоша болест да ја фати некој друг, а не ти. Можеби па затоа никако да ме фати малерот за секс
Значи не е во бројот. До големината е.
Мхм. И пријателството е ко **т...
Ги имаш еден куп. Сите се фини, убави... смешни... пијат повеќе од тебе... сите се тука да ти ја платат пијачката кога немаш повеќе пари. Сите се тука да те земат и да те вратат со кола...
Многу од нив се големи ама никако да допрат...
Малку од нив се "мали“. Немаат ништо. Немаат ни пијачка да ти платат... немаат ни за нив да си платат... ама имаат таква техника да те задоволат, да те насмевнат и да ти дадат толку голема сигурност за иднината како ниеден друг од големите претходно. Со нив не ти е важно дали ќе имате “секс“ или ќе седите покрај некоја клупа или скали со мала лименка пиво... или ќе делите еден заеднички хамбургер. Важно е дека ја имате иднината и плановите. Цел свет е пред вас. А вие стоите исправено како најпаметните, најубавите и најмудирте луѓе некогаш родени на оваа планета.
Па шо...
Бирам целибат, само да останам со вистинските луѓе.

п.с.
Се погоре е метафора. Сув секс си е сув секс. Врата отворена

 

Отиде се што е човек........

 

Гледам деновиве на фб сите ставаат слики со снег, снежни пејзажи и така убаво ми е на душичката да гледам кога се е бело надвор. Само кај нас се истури дожд, цело време, без прекин. Затоа и јас дневно спиев по 13-14 саати. Ме смирува дождот, ме успива, ме успокојува на некој чуден начин. И тоа од секогаш ми е така. Ама сакам снег. Само еднаш зимава го почувствував крцкањето под нозете, само тогаш се мавав со снежни топки со дечко ми, па шетавме со колегите така.. И сакам пак!
Туку, сакав да кажам дека утревечер ќе одиме со брат ми во Софија, поради бугарскиот пасош. Знам дека ќе биде големо малтретирање, долга ноќ и уште подолг ден - ама мора да помине и тоа. И да, денес ме израдуваа со добри вести од Франкфурт, едвај чекам да дојде летото и пак да заминам таму! Ми се чини дека можеби работите почнаа да се средуваат.

 

СДК НЕКА Е СРЕКЕН РОДЕНДЕН НА МОЈТА ЉУБОВ, ДА Е ЖИВ И ЗДРАВ НАЈ СРЕЌЕН НА СВЕТ СЕКОГАШ НАСМЕАН И СЕКАКО ЈАС ПОКРАЈ НЕГО ДА СЕ РАДУВАМ НА НЕГОВАТА СРЕЌНА И ДОПЛОНИТЕЛНО ДА ГО УСРЕЌУВАМ....ГО САКАМ НАЈМНОГУУУУУ
http://www.youtube.com/watch?v=nsXNfFMUqYc

 

Aaaaaaaaaand it's my birthday !

Да ве почестам со парче од мојата торта,мејд бај мама

Спојлер

П.С-Да,Наде се викам

 

Не знам.
Не знам дали е облак сив, дали е само дожд, или камен над глава.
Се плашам да ја исправам главата горе, се плашам да не нема ништо од тоа.
Некогаш чувствувам дека самата сакам да се измачувам, а длабоко во себе не сакам.
Дали е тој мојот начин на постоење?
Не знам.
Не знам што да кажам кога некој ме праша што ти е?
Не знам што ми е. Не знам.
Да плачам немам солзи, да се искажам немам зборови.
Минуваат и последните минути. Губам време. Губам осет. Простор.
Јас се губам... Ме нема. Доаѓам. Заминувам.
Заминувам со мислите, таму некаде, ете во таа точка на ѕидот, или на вратата, на прозорецот.
Секаде е истата точка, мала, незначајна. Не знам што е толку посебна што само неа ја гледам.
А таа се прави важна и ми се смее на глупоста.
Сфаќам... Не е ниту облак, ниту дожд.
Јас сум.

 

Денес сфатив дека во животов треба да бидеме ебано претпазливи.Премногу.Не само во врска,туку со семејството,парите,работата.Несреќата демне.Мирно чека да се случи.А ќе се случи ако тоа го дозволиме.САМИ ЈА ПИШУВАМЕ СУДБИНАТА,ако решиме да ни биде добро ќе биде,а ако решиме да пропаѓаме,ќе пропаднеме толку длабоко,што ноќта ќе се претвори во ден,сонцето во месечина и животот во смрт.