[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Навистина се разочарав.Ама некако се смирив и дојдов при себе.Тоа е што е.Од утре од почеток.Од почеток.Утре,нов ден,нова приказна.Само како ке тргне да видиме.
Мојата најголема слабост-избрзувањето.Кога сум нервозна незнам што правам и правам непромислени работи.И после се каам.Како што се случи денес.А то често се случува.Оваа особина морам да ја сменам кај себе,морам да се подобрам.Морам,можам и сакам.

 

^ Ти посакувам навистина да си ја смениш таа особина, меѓутоа не верувам дека ќе успееш во тоа. Ќе си повторуваш дека ќе се смениш се додека некој повторно не те изнервира а потоа истата приказна. Позз

 

Ми недостига слободно време, ми недостига едноставно да бидам дома, да седнам на ручек заедно со моите, ми недостига кучето, ми недостига кафето со другарка ми...

Ми недостига тој. Ужасно. И ме нервира фактот што сме на 10 минути еден од друг, а немаме кога да се видиме. Јас сум дошла од работа, тој отишол. Јас сум отишла, тој дошол. Баш како што пишала Лепа, исто така, само што ние не сме во различни градови, туку преку две автобуски станици

Мислам дека можам да се хранам од него. Ме исполнува, ми го полни срцево, душава, ми создава мир, ме прави спокојна и кротка. Сакам да мекнеам покрај него. Сакам кога не зборуваме, а се разбираме совршено. Сакам кога се љубиме, и во мисли и во стварноста. Сакам кога ме изненадува, сакам кога му ја гледам во очите љубовта кон мене, сакам кога ја чувствувам истата...

Ова што сум, сум заради него.

 

Ќе ми каже некој лек како да не досаѓам на еден човек за иста тема месец и пол?
Криза ми е како наркоман за дрога коа ќе го фати.
Прекини бе алооо.
Не се препознавам јас самата.
Ај период е, ќе заврши.

 

Душичката одлета од нашиот дом.
Го пуштив уште вчера. Толку се израдува што одлета, а потоа се врати и кружеше околу мене. Не ми се веруваше додека го гледав. Се радуваше, потскокнуваше, леташе, беше толку неверојатно што не им верував ни на своите очи. Ме гледаше постојано, како да се заблагодаруваше. Душичка .
Ми беше малку празно без него, го хранев, го гледав, си разговаравме на наш јазик, ама сепак остана мил спомен кој е заклучен длабоко во срцето. Домот на тоа душиче е природата. Најмногу се радував и сеуште се радувам, што има дом. Го пуштив во близина каде чуваат гулаби. Ако не друго ќе има храна за живот. Нема никогаш да биде прегладнето како вчера.
Почувствував колку животните го ценат секој наш и најмалечок гест. Понекогаш треба вистински да учиме од нив. Тие гледаат со духовните очи, го гледаат срцето, а не надворешноста.

 

СДК како ама како можат да постојат такви луѓе што ценат само поради парите.За што?Зашто нема толку пари како тебе?Зашто нема 1000 пара фармерки и 2000 пара блузи?Што на 13 години не шета по кафичи и не се шминка?За што?За што се тоа?Ке се постигне нешто?Едноставно не.Не ве сфаќам ама баш ич,да фрлиш некого ко ѓубре ако не е како тебе.Ако не е таков што незнае колку пари има?Зар сите почнаа по богатството да ценат и никој да не го гледа карактерот и внатрешната убавина.Зашто не и даваат по 1000-ка кога излегува?Па чекај малце бре,колку пари ке ви бидат потребни кога ке бидете возрасни?Цела банка нема да ве спасува.Ако некој не носи адидас или најк и не не мења марка патики секоја недела значи е циган?Значи е сиромашен и живее во колиба а?Е толку знаете,и толку цените,се повеќе цените според парите,а никој не гледа што имаш во срцето туку што имаш облечено.И така и се случи денес,јаките нели ке излегуваа негде со мене и со моја другарка што носеше фармерки што ги носи во школо а најтрагично беше што и јас носев.И што ви беше целта што и рековте да си оди?Зарем помисливте дека сум такво ѓубре и ке ја оставам сама и ја ке си тргнам со вас?Не,заедно со девојчето отидовме кај мене дома.Сега трчајте си вие со тие што имаат 100 пара патики,200 пара фармерки и 300 блузи.Арно ви е,еден ден ќе сфатите ,се врти тркалото еден ден се ке се смени...

 

по незнам кој пат до сега сватив каква промена ми е потребна во животот за да работите да тргнат на подобро-социјализација не го рачунам зашто што постојано сум мегу луге
и КОНЕЧНО ке морам да поразговарам со психијатарот па што сака нека биде оти мислам дека од сите проблеми, маки, сомнежи негативна енергија во Бардовци ке завршам или во санаториум-едно од двете
друга многу важна работа ЈОГА вежбање 1 месец т.е. месецов-малку да намалам со медитација, ама јога неопходно и повеке од јасно е кои луге треба да ги задржам а кои луге да ги заборавам-со текот на времето и со кои луге сакам да се видам оти стварно ми недостигаат

 

Во исчекување сум на деновите кога ќе се појават првите кокичиња кои ќе го најават доаѓашето на пролетта. Деновите кога ќе цутат липите, јоргованите.. Кога природата ќе си ја врати својата разнобојност. Кога ќе замириса на пролет!

 

Денес животот проба на индиректен начин да ми покаже некои работи.
Колку без да почувствуваме може некои работи да ни избегаат од раце, а многу доцна да сфатиме дека всушност тоа нешто веќе сме го изгубиле.

Веќе неколку дена имам многу јаки болки во грлото и се решив да појдам на лекар.
Станав сабајлево и ајде си реков да ја завршам таа работа.
Кога стигнав кај докторката само што седнав на столчето, ми светна во главата дека нешто ми недостига на раката! Ми текна....прстенот. Златниот прстен со камче кој си го купив летово. Собирав цела година пари за да го купам. Многу имав желба за прстен со дијамантче во средината...
Докторката ме прашува што ми е, а јас целата избезумена се чепкам по сите џебови, се фаќам за глава и пробувам да се присетам каде исчезна прстенот. Никогаш не го вадам од рака.
Кажа што кажа докторката и цел пат назад зјапав во секое камче што беше на земјата.
Толку очајно го барав, со солзи во очите.
Не дека ми значи заради парите што сум ги дала....но, многу спомени ме врзуваат за него! Секој пат кога ќе го погледнам убави чувства ми навираат.
Во еден момент веќе и се откажав дека некогаш ќе го најдам.
Ми потече солза, како сите спомени врзани со него да сум ги изгубила.
Почувствував болка во градите. Едно чувство на избезуменост и дезориентираност!
Стигнав до дома, и оп...за да ги соблечам чизмите...ете го прстенчето! Блеска и ме повикува!
Паднал на земја, арно не паднал во тревата...така никогаш немаше да го пронајдам.

Го земав, го ставив на рака...и легнав на креветот сакајќи да сознаам што лекција ќе беше ова?
Но, едноставно е! Некои работи кои долго се со нас и сме сигурни секогаш дека ќе бидат знаат да не изненадат и без да осетиме да ни се лизнат низ раце!
И уште едно нешто... НЕ СЕКОГАШ ИЗГУБЕНИТЕ РАБОТИ МОЖЕМЕ ПОВТОРНО ДА ГИ ВРАТИМЕ!
Затоа, убаво отварање на очите, да не дозволиме самите себе да се залажуваме...

 

Убав ден во кој најпрво слушав само убава си, а после ау и паметна си била. Мора да си признаам ми ласкаше.
Инаку денеска си ги броев паричките , сум собрала 1600 железни и со брадата ќе одиме на викенд. Утре идам да ги заменам во банка.
Сакам да му играм како Лана Дел Реј во http://www.youtube.com/watch?v=sxDdEPED0h8
Предобра е.

 

Кога сите кажуват нешто ај и јас да кажам.
Сакам да кажам дека ......... Со моето злато и неговиот тато броиме запчиња бели како бисерчиња досега 5 по ред а еве зирка уште едно значи се ШЕСТ ............. това сакав да го кажам.

Spoiler

А на тебе да ти кажам ке те сокапам..........заборави го него кафето мор две години го пијеме е љубоф ти је това........не је шала за това толку многу се на тој човек мислиш Това ти је това бе срце си се заљубила.
Е за това нема лек!

 

Одлучив веќе да не се замарам со никого, и со ништо.
Светов е и онака веќе одамна отиден во неповрат.
Што е пишано да биде, ќе биде.

Spoiler

Инаку, планирав постов да биде поопширен и да се искажам повеќе, ама незнаев ни сама како да го сврзам цел.

 

.. да се биде или не, прашањето е сега?

 

Happy Birthdayy To meeeeee !!!!

Мама и бато среќен роденден и на вассс, ве сакамммммм

 

сдк .... He stole my heart, so I'm stealing his last name

 

Од секогаш сум ја сакала упорноста. За било што и во било која форма.
Никој не може да ме разубеди дека на крајот не се исплати и трудот вложен и се, ама - тука има едно големо Ама. Многу е важен начинот на кој ја манифестираш и ја покажуваш прво пред себе - а потоа и кон другите упорноста за нешто. Барем на мене ми е исклучително важно тоа.

Денеска имав една така малце акуард ситуација, настојчивоста што ја сретнав кај една особа ме натера јас да се засрамам и да се повлечам - наместо таа. Мислам, у реду је - ако треба да добиеш нешто ќе добиеш, макар и направила салто наназад. Усул бре, усул, цело време го зборам .

Инаку периодов се давам во компот од праски - од вчера до денеска имам изедено 3 тегли, не дека е нешто што ве интересира и би ви променило нешто во животот, ама... Исто, има и моменти ( кои стануваат се почести ) кога ми се чини да земам безбол палка и на сите мобилните што им се во раце додека сме некаде излезени, еден по еден да ги искршам ко на шала. Е до таму стигнав. Ти седиш и блееш ко теле, а она ти вика Чекај нов рекорд у Темпл Ран имам, уште малце само. И тука автоматски почнувам да се сомневам во самата себе, нешто не е у ред со мене, не сум доволно забавна или друштвена па мобилниот е алтернатива некоја?! Мислам, не разбирам...

И така ви викам, јас инаку не сум арна, ја изместив кичмата додека пробував од степот да рипнам до таван со ногата назачки и притоа да изведам некоја чудна акробација. А си викав немој, немој да се чепатиш и изведуваш, крупна мома си ти - остај ги ти другите, види како се витки, слаби, како од гума правени . Ама неее. Ја знаете таа приказната кога видело магарето дека го потковуваат коњот, па и тоа дигнало нога?

 

Тој е личност која никогаш да нема да те напушти. Личност која секогаш е тука денот од темно сив да ти го обои со боја на небо кое се смее. Не, не ми е дечко. Нешто позначајно од тоа. Нешто, кое никогаш нема да раскине, да замине...
В. е мојот брат со различна крв, најдобар другар, подршка, смеење и рамо за плачење. Човек со таков карактер ретко се раѓа. Толку е наивен и добар, фин и полн со разбирање и хумор. Тој е оној кој најубаво се гушка, оној кој случајно знае да ми даде бакнеж на врат. Ми бил светлост во темни денови, насмевка на намуртено лице. Учиме во исто школо, и ако не го видам, денот нема смисла.
Не го открива тоа што го крие пред секого. Длабоко во себе е многу емотивен и тие лоши работи што му се случуваат, едноставно сакам да земам гума и да избришам се! Тој заслужува само среќа и насмевки, многу љубов и гушкање.
Не, не се сите машки исти. В. знае да сака, знае да биде човек. Знае да те насмее и да те утеши, знае да ти дозволи да го напнуваш и да му црташ на раката.
Најдобар другар - Затоа што вреди повеќе од 10 (лажни) другарки.

 

Среќна сум што после 1 и пол година вечерва ми пиша еден тип од школо со кој се шмекавме ама ништо не бидна зошто бевме незрели дечишта.
Доста созреал типот, стварно сум изненадена!
Поинаку размислува, поинаку се однесува и денес прв пат зборувавме без карање.

 

^^Велкм ту Френдзоун .


Леле морав да искоментирам

Spoiler

 

Го запознав најблагодарното суштество.
Чичко Драги, чичкото со тезгичето на рекорд.

Му оставив само 25 денари, единствени што ми останаа, и чичко Драги се затрча да ми даде стегачиња од неговата тезга. Ме замоли да ги земам и покрај моето инсистирање да му ги оставам, ми рече, цитирам:"Не може ти да оставиш пари, а јас да не ти подарам нешто". Иако парите беа наменети за бедомните миленици, т.е кучињата скитници со кој дели се, иако нема ни за себе. Толку е сиромашен, мил, скромен.

Некако ми покажа дека хуманоста, човечноста во нас не е умрена. Омилен ми е!

И женички кога ќе поминете оставете и вие некој денар.