[СДК] Сакам да кажам...[Стара тема]

Бев да го гледам Хобит денес, ПРЕВООДУШЕВЕНА СУМ!!! Сите предходни 3 дела ги обожавам, не се ни сомневав дека овој ќе биде нешто помалку добар, ама сепак.. уште ме држат импресиите и знам дека уште долго ќе ме држат сега имам желба да земам да ги гледам пак останатите 3 дела иако веќе ги имам изгледано по 100 пати, никогаш не ми е доста

Само едно нешто ќе кажам во Хобитов фалеше Леголас се надевав дека барем во една сцена ќе го има ако ништо друго.. Амаааа ништо од бизнисот више срече други пут

 

Некои луѓе се стварно како крлежи, како пијавици. Колку и да се трудиш да ги избегнеш тие секогаш се тука. Аман...

 

Не вреди сега извинувањето, нема да го смени тоа што го зафркнав Можеби и единствена шанса беше сега. Во вакви моменти си велам дека следниот пат ќе биде поинаку, ама не знам веќе колку време се тешам така, години можеби. И не ми доаѓа умот. Да се утешам уште овојпат или да не си давам лажна надеж? Ај можеби следната слична прилика ќе ја зграпчам, којзнае...

 

СДК..деновиве сум ужасно нервозна,не ме држи место сите ме нервираат сите ги мразам незнам шо е со мене.

 

Денес значителен број луѓе ми рекоа дека сум многу убава ... а не ми беше ни роденден , ни именден ни слично ... хахаха ... Ви блгодарам многу ! Прекраснисте , ми го разубавувте и денот и ноќта Ч*

 

Ме измори разговорот со една личност. Не ни требаше да разговарам со неа.

Во ова модерно време, секој се грижи за секого, освен за самиот себе.
Уште еднаш по стоти пат, не се сите машки исти, како што и ние женските не сме сите исти. Тоа што сме направиле погрешен избор или тоа што одредена личност постапила поинаку во одредена ситуација не ја прави лоша.
Преку глава ми е од ова глупаво грижење за мене, ко да јас немам очи, ко да го гледам него со розови очила. Најмногу е глупаво тоа што се слушам од луѓе кои не го запознале, но имале лоши искуства во љубовта.
Не секоја љубов мора да е болна, не секоја врска мора да е трагична, не секој мора да повреди некого во врската.
Секоја личност има мани, прави грешки, не секогаш носи правилни избори и да понекогаш ги повредува другите луѓе. И поради ова сега да не веруваме во љубов?
Јас одбрав да верувам во љубов. Љубам и љубена сум. Му верувам, па макар и нека ме повреди. Во овие 20 дена го допрев небото, не сум била посреќна до сега.
Љубејте со цело срце, уште тоа ни остана.

 

Хобит е глуп филм.


А јас сум занемена. Ни роден брат не може да те спаси од скопски сељак...
Јас сум зљубена...во се што имав,а немам.
Језивото е што комшијата во 5 и 33 ја слуша Кармен...а е мрачна тишина.
Се чувствувам неубаво. И згадено. Без доверба и смисла. Сфаќам многу нешта. Жално.
Сакам само да сум му во прегратки и мирно да спијам. Јас сум мирна, но ме боли.

Сите вие што мислите дека се ви е погодено со дечкото...а искочил вечерва у Менада... па по дискач... сте се заебале,само тоа ќе го кажам. Почнувам да ги разбирам оние опсесивни и посесивни девојки кои не ги пуштаат дечковците да мрднат со другари...се плашам само да не почнам да верувам у таа нивна љубов,а не во онаа која е крилата и прекрасна. Затоа што...она кое го гледаат моиве очи и го слушаат моите уши и она кое го перцепира сетото мое постоење...има друга димензија. Те третираат ко простакуша пошто има премногу простакуши околу тебе шо ќе паднат на евтино ласкање мислејќи дека е најнеодоливата примадона во просторијата. Се лажеш сонце, ти си една проста и евтина дроља која ја девалвира женската вредност.
Јас не можам да спијам ноќва од болка зошто ова беше врвот на моите разочарувања. Се осеќам понижено,а нема зошто, зошто јас не сум крива за ништо. Ама можам да ви кажам дека видов барем 5 зафатени дечки кои дишеа по други вратови,дур нивните женски си ја поминале ноќта по дома мирно или кој знае каде...

 

Сдк кој рано рани ги зезнал петлите,ама кај мене е друга работа цел ден ке зевам сега.

 

„Наспана“ станав во 5 саат, па кој ме тераше во 22 вчера да си легнам... цел ден зевачка!

 

кои игри ги игра потсвеста со нас
сонував како десната нога напред ми е отечена и се прави ко топка-и навистина ми е , само облогите од Ациди борици помагаат и ме однеле на операција-што е практично невозможно бидејки напред има коска а мускулот е од страна и јасно гледам како лежам на кревет, се обидувам да се мрднам ама не успевам а човекот што стои пред мене е верувале или не Адријан Гаџа и ме вели не се грижи се ке биде во ред и ми се смешка
ни како мала а ни сега не сум била фасцинирана од неговиот перформанс, изглед како пејач од каде тој во сонов навистина не ми е јасно ама ете

 

Недовербата,неискреноста ме убиваат бе луѓе...ги нема,се изгубија негде во просторот и времето

 

Кафе си е кафе...и сабајлечки нема ништо шо може да го замени..
МхМхМх

 

СДК ... и на крајот на денот секој си бара емотивна, душевна, психички позитивна исполнетост ... мир и хармонија. Затоа не завидувајте им на оние кои имаат толку колку што немате вие, затоа што може да е маска или параван за она што се крие позади се она материјално и физичко имање.

 

Опа ихааа!

Пак ќе играме на свадба пролетва, девојката на другар ми е трудна Епа ај, нек се угоде Таман реков се стишија луѓево со свадбиве, еве пак. За убаво, за арно нека е!

Јас да ви кажам, вчера не издржав и го натерав овој мојов да ме носи на телешка чорба. Бевме, си сркнав две полни чинии и чинам за душа ми се залепи. Уф како ми легна

Денес ќе ја носев колата на миење, ама врне. Уствари, не знам дали сум спомнала, фетиш ми е да си ја мијам колата, малце сум опседната Обожавам кога за викенд ќе ја однесам во пералната во која перам кола веќе 7 години, па додека ја мијат, јас ќе си седнам во соседното кафуле, надвор, на масичка на сонце, па си пијам макијато и си пушам цигарче додека гледам како ми ја средуваат лепотицата Добро де, претходната не ми беше толку убава, ама новава ми е лепојка И пошто ме знаат во пералнава, па ми ставаат екстра миризливи средства и гратис ми ја гланцаат колата со таму не знам што И така, најомилен момент ми е кога ќе си седнам во тазе испрана кола А, да, најмногу ме нервира кога во перална ми го поместуваат возачкото седиште, за да нели седнат господата внатре и забришат таму. Е, во оваа перална, знаат дека тоа не треба да го прават, зошто ако некој еднаш ми го помести седиштето, после никако не можам да го вратам во идентичната позиција во која било претходно. Па така, тука не ми го чепкаат, тој типот седнува со нозете надвор, пошто не го збира, ама многу ги почитувам заради ова

Тhat's me: A car wash freak!

 

Само ние жените знаеме како е кога сме во ПМС.
Значи се чувствувам како во некоја затворена кутија од која сакам да излезам, да вдишам воздух...а неможам.
Толку немоќно е чувството. Колку хормоните владеат со нас?!
Некои работи несакам да ги кажам, но неможам да спречам да не излезат од мене.
Сакам на сите што се околу мене по една клоца да им удрам и ај со здравје! Абе, се` ме нервира. Не е фер.
Кафиќ, кафе, гужва,музика, зборови испомешани од сите страни. Во главата ми се мешаат и ги слушам како ехо. Леле, како некој идиот се чувствувам.
Од нервоза и ноктите ги исеков. Неможам да си поверувам кога ги гледам. Навистина не знам што правам.
Како во полусон да сум...

Не излегов цел викенд. Не сакам. Ми смета таа музика во дисотеките. Мене вака се` ми ѕвони во глава,а па уште некоја техно музика ми фали и да се постелам како крпа на земја.

И, послениот чекор од секој ПМС е плачењето.
Ме фаќа таква депресија, за ништо! Гледам во ѕидот-плачам, гледам во небото-плачам...недај Боже некоја книга да читам, страниците ќе ги растопам од солзи. Ах, каква сентименталност ме фатила.

Среќа што сме храбри ние девојкиве. Маж да е, не би издржал!
Нека не разберат, не е до нас. Му реков сега, нека разбере...мислиш јас сакам да бидам ваква. - Не сакам, ама мора да ме трпиш душо

 

Абе како јас да сум си го пишала ова. Проклет ПМС ме држи 10 дена.

 

Се препородувам. Гледам една серија, и во последната епизода имаше еден многу убав цитат
He writes a poem every morning and burns it on every sunset. Because he says each poem belongs to that day.

И така е бе луѓенца. Секој ден си е за себе, а денешниов мене ми ветува од онаа топлина која со мали жарчиња ја потпалува душата во правите моменти. Да ви раскажам една приказна. Вчера врнеше дожд и снег, цел ден и цела ноќ. Сабајле ме разбуди најсилното сонце што сум го видела во последните два месеца. И со уживање гледав како се топи снегот на покривите околу. Пред малку отворив прозор за на свеж воздух да си го испијам TУРСКОТО кафе (аман од еспресо, никогаш аман од капучино). На рамката од прозор, луѓе бубамара најдов. Бубамара во февруари, после снег вчера, и редовна магла три дена претходно. Бубамара. Ми прошета по прсти, и ја испеав песничката и си одлета. Знам латинско име на бубамара ама не знам колку долго живеат. А оваа реши да сподели дел од краткото животче со мене.

Него поената ми е, за да ја видам бубамарата отворив прозор. Е така е и со животот, мораме да отвараме прозори. И некогаш надвор ќе има сонце, кое во зима ќе го бараме а во лето ќе го колнеме, некогаш ќе има дожд кој кога сме заљубени ни е најромантичен а кога трчаме низ град со чизми од превртена кожа е најлоша клетва ама тоа е. Секој прозор е таму за да го отвориме, да видиме што има долу или на хоризонтот и да излетаме низ него. Како Петар Пан.

На сите на прозор да ви долета по една.

 

Убоо ми е, го живеам последниот ден од зимскиов распуст, одмарам, одмарам и само одмарам, и не планирам ништо друго денес освен да уживам, седам тука и глеам тв. Ок, и да чекам утакмици спортска, многу јаки има денес. И секако, на Милан кец, на Барса двојка. И вчера многу убаво си поминав. Ах, детството ми пројде во Аеродром, ми фали! Ааах февруари, биди добар месец...